Iedereen die tegen de Spreidingswet is, kijkt niet ver genoeg vooruit. De wet moet naar mijn mening worden aangenomen, maar gaat nu ten onder vanwege de verkiezingen voor de Tweede Kamer.  Het niet aannemen van de Spreidingswet heeft niet alleen gevolgen voor de asielzoeker, maar ook voor Nederland. Nee zeggen tegen deze wet is ja zeggen tegen meer problemen.

Veel mensen zijn tegen de Spreidingswet uit angst voor de woningmarkt, veiligheid, criminaliteit en de Nederlandse samenleving. Maar meer asielzoekers op straat zal ook niet positief bijdragen aan deze onderwerpen. Meer dure noodopvangcentra, meer asielzoekers op straat, meer overlast en minder draagvlak. Daarnaast dragen nu een paar gemeenten de lasten van het hele land. 

Dat de ene wet wordt aangenomen, betekent ook niet dat een andere wet er nooit kan komen. Neem deze Spreidingswet nu aan, voorkom een groot probleem en ga later naar de verkiezingen kijken of je een haalbaar maximum kunt stellen voor de instroom van asielzoekers. 

De Spreidingswet – en daarmee de asielzoekers – gaat ten onder aan de campagne. De BBB kan haast niet vóór stemmen, omdat zij dan tegen een speerpunt in gaat van haar verkiezingsprogramma en daarmee mogelijk stemmers verliest. Ze komt dan haar woord niet na. Maar regeren is toch compromissen sluiten?  

We zouden geen democratie zijn als dat niet zo was. Als een partij zo groot was dat het nooit een concessie zou hoeven te maken, gaan we van democratie naar dictatuur. Regeren is inleveren en terugkrijgen met het belang van Nederland op één. Natuurlijk behartigt iedere partij de belangen van een bepaalde groep, dat maakt Nederland een goede democratie. Maar als niemand ooit iets inlevert, zijn we misschien een goede democratie, maar niet een functionerende. We moeten als Nederland vooruit en deze asielcrisis duurt nu echt al te lang.