S-Hertogenbosch- Veroordeelde D.B. krijgt een taakstraf van 80 uur voor computervredebreuk en bedreiging van zijn ex-vriendin. Hij zou haar privacy hebben geschonden door via haar laptop de locatie van hun kinderen te achterhalen.  

De man en de vrouw deelden samen de laptop tijdens de relatie. Ze hadden toegang in elkaars account van onder andere de mail. De rechter wijst erop dat de twee al uit elkaar waren en dat het dan ongebruikelijk is als de verdachte in het account van de vrouw blijft. De ex-vriendin heeft meerdere keren gevraagd aan D.B. om de laptop terug te geven, maar dan schoot D.B. in de verdediging en wilde hij geld zien. Hij verklaart nu in de rechtszaal dat dit niet waar is. 

De verdachte lijkt licht geïrriteerd door de vraag of hij geld vroeg voor de laptop. Hij verklaart dat de vrouw “het ook bij mij heeft gedaan.” De officier van justitie springt in en merkt op dat de D.B. geen berouw toont voor de privacyschending. De verdachte reageert fel met: “Wat heb ik gedaan? Ik wilde alleen de locatie van mijn kinderen zien.”  

De officier somt de feiten op: de locatie van de vrouw en kinderen volgen, wist meerdere mailtjes en het downloaden van gegevens. De aankalger vergelijkt het met het openmaken van iemands post. 

De advocaat van D.B. vindt het een gekke vergelijking. Daarnaast zijn de vragen die er gesteld worden, gericht om de verdachte in een hoekje te duwen. De officier van justitie reageert dat er niet alleen met de laptop is ingelogd maar ook met de mobiele telefoon van de verdachte. 

Impact van de bedreiging 

De rechter onderbreekt het requisitoir en het pleidooi en geeft het woord aan slachtofferhulp. Naast de computervredebreuk heeft D.B. zijn ex-vriendin ook bedreigd. Dit heeft voor veel last en angst gezorgd bij de ex-vriendin. Zij heeft paniekaanvallen, is buiten erg alert op haar omgeving en heeft veel zorgen over eventuele verspreiding van haar gegevens. Dit blijkt uit haar slachtofferverklaring, voorgelezen door slachtofferhulp. De ex-vriendin zat zelf ook in de zaal, maar was te emotioneel om hem zelf voor te lezen. Bij elke verklaring die de verdachte aflegde, schudde het slachtoffer hevig met haar hoofd. D.B. gaf geen reactie op de verklaring. 

Geen berouw wel een straf 

Verdachte D.B. vindt zelf dat hij geen taakstraf verdient, hoewel hij de feiten bekent. De strafeis van het Openbaar Ministerie is daarom een taakstraf van vijftig uur en twee jaar voorwaardelijk. Daarbij komt nog een schadevergoeding voor de ex-vriendin van 550 euro. De rechter besluit uiteindelijk dat verdachte D.B. een taakstraf krijgt van 80 uur met een proeftijd van twee jaar. Ook moet hij een schadevergoeding van 450 euro betalen. 

D.B. krijgt op dit moment hulp van verschillende instellingen zoals GGZ om contact op te bouwen met zijn kinderen. Hij krijgt de hulp vier uur in de week en er komt een moment met de kinderen en begeleiding bij hem thuis.