Naam: Iem Al Biyati
Leeftijd: 27
Hobby’s: sporten, schilderen, schrijven, lezen en gamen
Woonplaats: dorpje bij Amsterdam
Thuissituatie: woont samen met haar man en kat
Functie bij de partij: voorzitter
Favoriete artiest: Radiohead
Wat wilde je vroeger worden: astronaut, militair, dierenarts, kunstenaar  “Heel veel verschillende dingen eigenlijk maar politici was er daar in ieder geval geen van”

Bij welke partij hoor jij? Een simpele vraag, maar in gepolariseerd Nederland wel een vraag met een lading. Politieke kleur bepaalt steeds vaker hoe we elkaar zien, beoordelen en soms zelfs afschrijven. Maar wat als je die partij weglaat? Wat als je eerst de persoon leert kennen? In deze rubriek spreken we met jongeren die actief zijn in de politiek over hun drijfveer, plannen en ambities, zonder te verklappen bij welke jongerenpartij ze actief zijn. Want misschien vertelt hun verhaal wel meer dan hun partij ooit zou kunnen.

“Ik wil er alles aan doen om het land waar mijn ouders naartoe zijn gevlucht en het land waar ik geboren ben, om die zo goed mogelijk door te geven aan de volgende generaties. Omdat ik het land heel erg dankbaar ben en ik heel erg van Nederland hou.”

Het is 2017 en Iem Al Biyati doet de vooropleiding bij defensie. “Daarin word je gedwongen om na te denken over geopolitieke situaties, over uitzendingen.” Daar begint het te knagen. “En ik was het best vaak niet eens met westerse inmengingen in het Midden-Oosten. Ik dacht dat het er alleen maar erger van werd.” Dus sluit ze zich aan bij een partij die zich hierover uitspreekt. “Een partij met een hele nieuwe blik die ik niet eerder had gezien. En dat heeft mij toen aangetrokken, de rest van de standpunten kwamen daarna. Maar dat was eigenlijk hetgeen wat mij het meest greep.”

Ze maakt de vooropleiding af en stort zich daarna in het politieke vak. Allebei haar ouders vluchten uit Koerdistan. “Zij zijn gevlucht voor een bepaald politiek en religieus klimaat.” Haar ouders zijn kunstenaars, een beroep dat voor een lastig bestaan zorgde in Irak. “Dus zijn ze naar Nederland toegekomen, waar er al sinds eeuwen een heel erg vrij klimaat heerst.” Ze vertelt dat haar ouders sinds 1996, toen ze naar Nederland vluchtte, Nederland erg hebben zien veranderen. “Ze merkten eigenlijk dat bepaalde dingen waar zij in eerste instantie voor zijn gevlucht ook hierheen kwamen.”

De teugels in eigen handen

“Een beetje cowboy-achtig”, zou ze haar politieke stijl omschrijven. “Dus heel vrij van geest, heel creatief, ruimdenkend maar ook een enorme diepe drive. En een wil om dingen te bewerkstelligen en te creëren.”

Als voorzitter van een jongerenpartij heeft ze geen directe invloed op wetten, plannen of beslissingen.  Maar had ze de touwtjes wel in handen zou ze wel weten wat ze als eerste zou aanpakken. “Ik denk dat uiteindelijk alle problemen die wij zien, bijna alles, voort komt uit het feit dat er te veel mensen binnen een te korte tijd het land binnenkomen.”

Een andere aanpak

Iem zou het anders aanpakken dan hoe de Europese Unie het nu geregeld heeft. “Dat allerlei lui, ongecontroleerd, op elkaars land kan binnenlopen, zonder dat je weet wie die persoon is of wat diegene komt doen.” Dat werkt volgens haar niet en daarom zou ze grens controles of een asielstop van 5 à 10 jaar willen invoeren. “En niet zoals het nu gaat, dat iedereen welkom is.”

Daarnaast wil ze ervoor zorgen dat de belastingen voor werkenden mensen omlaag gaan. “En dat kan je eigenlijk alleen maar doen door de overheid gewoon te snoeien want de overheid is veel te groot geworden. Er komt per jaar wat meer dan 400 miljard euro aan belastingen binnen. Dat is zo ongelooflijk veel geld. En de overheid geeft zo ontiegelijk veel geld uit aan echt onzinprojecten. Ik zou dat allemaal schrappen.”

Een kantoor vol karakter

In haar kantoor in de Tweede Kamer, waar ze inmiddels werkende is, hangen verschillende schilderijen met afbeeldingen van landschappen en oude boerderijen. Ze houdt van kunst en heeft de meubels en kunststukken die in haar kantoor staan door de jaren heen verzameld. Vandaar dat er ook een deuk in een van de doeken zit. “Dat komt door de verhuizing”, legt ze uit.

Als voorzitter vertegenwoordigt ze de hele partij en daar kan ze soms de gevolgen van voelen. Soms krijgt ze mee wat anderen van haar denken of over haar zeggen. Daar heeft ze het niet moeilijk mee door de steun van haar omgeving. “Dus wat dan een random iemand op internet zou zeggen, dat zou echt aan mijn reet roesten.”

Wel werd ze een keer homofoob genoemd. “Maar dat vind ik wel irritant. Dan denk ik van: waar heb jij het over?” Ze is het niet eens met die uitspraak. “Ik vind dat ik wel kritiek mag hebben op de specifieke LGBT community en die gemeenschap en de Pride. Maar dat heeft helemaal niks te maken met wat ik vind van homoseksualiteit. Dat staat er echt los van.”

Open voor wat komt

Specifieke plannen voor haar toekomst heeft ze nog niet. “Ik stippel dingen niet echt uit.  Ik voel gewoon wat mijn gevoel zegt en wat er een beetje op mijn pad komt.” Verder is ze van plan om bij de Tweede Kamer te blijven werken zolang haar ideeën nog aansluiten bij de partij. “Ik denk dat dit de enige partij is die daadwerkelijk opkomt voor Nederland. En voor Nederlanders, Nederlandse cultuur en geschiedenis. En dat moet gewoon behouden worden.”

Nieuwsgierig naar haar partij? Die wordt onthuld in de volgende editie.

In de vorige editie spraken we met Rachelle Smook, voorzitter van de Jonge Democraten, de jongerenorganisatie van D66.