Op 22 oktober vindt jaarlijks Wereld Stotterdag plaats: een dag waarop wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor stotteren. Ongeveer 1% van de wereldbevolking heeft last van chronische stotterproblemen, maar begrip voor hoe met deze spraakstoornis om te gaan is er volgens het StotterFonds nog te weinig. “De grootste uitdaging is nog altijd de overtuiging dat vloeiend spreken de norm is.” Middels een eigen campagne hoopt de organisatie dan ook over te brengen dat iedere stem er mag zijn.

Het internationale thema van Wereld Stotterdag was dit jaar Een diverse stottercommunity – uitdagingen aangaan vanuit je kracht. Ook het StotterFonds sloot zich hier bij aan. Tijdens een speciale themamiddag in CORPUS leerden kinderen op een speelse en positieve manier meer over stotteren en konden ze ervaren hoe het klinkt en voelt. Daarnaast mochten kinderen nadenken over wat er gedaan kan worden om de wereld meer stottervriendelijk te maken. Dat laatste is volgens Bas Joosse en Jeanette van Baarsen, bestuursleden van het StotterFonds, erg belangrijk. “We willen iedereen bewustmaken van de kracht van stotteren én van het belang van écht goed luisteren.” Zij merken dat stotteren soms nog wordt gezien als iets dat fout is, terwijl het eigenlijk een natuurlijke variatie in spreken is, die bijdraagt aan diversiteit en een rijkere en menselijkere samenleving. “We spreken allemaal op onze eigen manier, soms met een ander ritme of tempo en dat is volkomen normaal.”

Acceptatie

Hoewel de aanname dat stotteren verkeerd is langzaam verandert in meer acceptatie vanuit mensen die zelf stotteren, is er nog altijd ruimte voor verbetering. Dat gebeurt bijvoorbeeld door verhalen te delen en ontmoetingen te organiseren. Joosse en Van Baarsen vinden het dan ook waardevol dat Wereld Stotterdag in het leven is geroepen om hier meer aandacht voor te vragen. “Iedereen mag gehoord worden, ook als spreken anders verloopt. Uiteindelijk gaat het om wat iemand te vertellen heeft, niet om hoe dat precies klinkt.”

Kennisvergroting

Naast het in hun kracht zetten van mensen die stotteren, heeft Wereld Stotterdag nog een ander doel: begrip, kennis en acceptatie creëren in de omgeving van stotterende mensen. Joosse en Van Baarsen zien dat een veelvoorkomend misverstand is dat mensen denken dat stotteren iets te maken heeft met onzekerheid of spanning. Tips en adviezen om goed adem te halen of na te denken over wat je wilt zeggen zijn vaak goedbedoeld, maar helpen niet. “Stotteren is niet simpelweg een kwestie van ontspanning of wilskracht.” Zij zijn dan ook blij met de positieve ontwikkelingen in spraaktherapieën, waarbij meer wordt gefocust op acceptatie, zelfvertrouwen en openheid. “Zowel mensen die stotteren als hun omgeving mogen leren om stotteren te zien als onderdeel van de menselijke diversiteit.”

Omgeving betrekken

Het belang van het bewustzijn van de spraakuitdagingen van mensen die stotteren, ziet ook student Logopedie Renske van Vugt. “Veel mensen weten niet hoe je met iemand die stottert om moet gaan, daar kan deze dag juist bij helpen.” Door bijvoorbeeld ouders en andere mensen uit de omgeving van iemand die stottert te betrekken bij de uitdagingen en hen te leren hoe ze daarmee om kunnen gaan, kan een stukje onzekerheid worden weggenomen. “Mensen die stotteren voelen zich vaak niet serieus genomen en dat kan grote impact hebben op hun leven.” Het is volgens Van Vugt dan ook belangrijk om het begrip van stotteren te vergroten en meer bewustzijn te creëren over de uitdagingen én de oplossingen van stotteren. “Zo krijgen mensen die stotteren ook meer zekerheid.”

Bewustwording maakt verschil

Dat bewustwording van de spraakuitdagingen van mensen die stotteren positief bijdraagt aan zekerheid, heeft Joosse zelf ervaren. Als iemand die stottert heeft hij tijdens zijn studie zelf verschillende negatieve ervaringen meegemaakt, maar therapie bij een logopedist die zich inzette voor bewustwording en acceptatie heeft uiteindelijk toch een groot verschil gemaakt. Dat was zo waardevol, da hij na een paar maanden voor een groep medestudenten een Tweede Kamerlid durfde te interviewen. “Dat het bijna vloeiend ging, gaf mijn zelfvertrouwen toen een enorme boost. Inmiddels weet ik dat het vooral gaat om de boodschap die ik vertel en niet heel erg meer om hoe vloeiend het is.”