Zondag was een van de grootste protesten die Nederland in tijden gezien heeft. De demonstranten uitten hun onvrede over de steun die het kabinet geeft aan Israël. Het protest is een samenwerking van meer dan 50 verschillende mensenrechtenorganisaties. Naar hun eigen schatting waren er uiteindelijk ongeveer 100.000 mensen aanwezig. Hier zie je hoe het is om mee te lopen.
Om 12:30, een halfuur voor het protest begint, ontstaat er al een menigte op het malieveld. Berichten komen binnen dat treinen overvol staan met in het rood geklede mensen. Sommige passagiers passen de treinen niet meer in en moeten wachten.
Om 13:00 begint het protest officieel. Woordvoerders komen het podium op. “We staan voor een gezamenlijk doel: geen Nederlandse medeplichtigheid aan Israëls oorlogsmisdaden.” De organisatie had van tevoren al 37.000 aanmeldingen ontvangen. De organisatoren hadden gerekend op een hoge opkomst, maar het uiteindelijke aantal deelnemers overtrof zelfs hun verwachtingen. Het malieveld is afgeladen en nog steeds zijn er mensen onderweg om zich bij de menigte te voegen.
Voordat de mars naar het Vredespaleis begint, komen enkele sprekers het podium op. Ze vertellen hoe boos ze zijn en hoe machteloos ze zich voelen, maar ook dat ze zich gesterkt voelen door de opkomst van vandaag. Het malieveld breekt enkele keren uit in boegeroep, gejuich of het opdreunen van teksten als “free free Palestine”.
Rond 13:45 begint de eerste groep het Malieveld te verlaten. Vanaf het podium wordt opgeroepen om niet met zijn allen tegelijkertijd te vertrekken. De stoet loopt richting het Vredespaleis. Daar zit het internationaal gerechtshof (ICJ). De uitspraken van het internationaal gerechtshof over Israëls acties in Gaza worden volgens de betogers niet gerespecteerd door het kabinet. Door met zijn allen in rode kleding door de stad te lopen wil de organisatie een letterlijke rode lijn trekken.
Onder de betogers zijn ook veel mensen die voor het eerst meedoen aan een protest. Zo ook Jan (57) die met zijn vrouw vanuit Maastricht is gekomen. “Voor mij was de toespraak van Schoof op 5 mei de druppel. Je kan niet zeggen ‘dit nooit meer’, terwijl er nu hetzelfde gebeurt in Gaza.”
De straten puilen uit en verloren fietsers vragen aan de politie hoe ze aan de andere kant van de weg kunnen komen. In de menigte worden leuzen geroepen als “Schaam je Schoof” en “Viva Palestina”. Een aantal betogers hebben instrumenten bij als trommels en trompetten. Ze begeleiden het geroep van de stoet. Het protest verloopt vreedzaam, wat ook de politie na afloop bevestigt.
Bij het monument van de onafhankelijkheid blijven veel mensen even staan. Iemand is op het monument geklommen en zwaait daar triomfantelijk met de Palestijnse vlag. Verschillende activistische groepen gebruiken de ruimte van het plein voor hun eigen actie. Zo ook Extinction Rebellion. Een rij van mensen die als vrouw verkleed in stilte achter elkaar aanlopen voeren hier een soort choreografie uit. Ze omcirkelen het monument en steken hun handen uit naar voren als een wanhopig gebaar. De actie moet het bloed van de aarde representeren.
De stoet eindigt weer bij het Malieveld. Sommige betogers blijven daar nog dansen en schreeuwen met elkaar, maar het grootste gedeelte loopt direct verder naar het station. Daar zijn de rijen lang en de treinen vol, maar de sfeer blijft gemoedelijk.
