Terwijl padelclubs in heel Nederland uitbreiden, kiest padelvereniging Kapelle voor een ledenstop. De club wil haar identiteit als vereniging behouden en zich verzetten tegen de opkomst van consumentensport.

Drukte in de piekuren

Op een drukke avond op de clubterreinen van Kapelle valt meteen iets op: de piek ligt in de avonden doordeweeks. Van maandag tot en met donderdag tussen ongeveer zeven en tien is het druk op de padelbanen; zondagochtend is ook vaak vol. Overdag en in het weekend is het relatief rustig. Toch besloot voorzitter Annette Rikkers onlangs een ledenstop in te voeren voor nieuwe padellers. Niet omdat er te weinig banen zijn, zegt ze, maar omdat de club haar verenigingscultuur wil beschermen. “We willen een vereniging blijven,” zegt Rikkers, “geen commerciële hal waar mensen alleen komen om even een potje te spelen.”

Waarom de ledenstop is ingesteld

De club hanteert sinds kort een ledenstop die vooral invloed heeft op nieuwe padellers. Belangrijk detail: de maatregel is technisch zo ingericht dat nieuwe tennislidmaatschappen wél mogelijk zijn, terwijl nieuwe padelaccounts in het reserveringssysteem worden geblokkeerd. Het bestuur heeft daarvoor een label in het ledenbeheer ingesteld, een pragmatische oplossing om bestaande tennissers niet te benadelen en de druk op de padelbanen te reguleren.

Die vorm van afscherming is geen arbitraire keuze. Rikkers, die al jaren betrokken is bij de administratie en de praktijk kent, legt uit dat de druk op vooral de avonduren fors is geworden. ‘Je kunt op veel momenten makkelijk een baan reserveren,’ zegt ze, ‘maar iedereen wil precies die primetime.’ Die concentratie van vraag op dezelfde uren zorgt voor echte knelpunten: teams die competitie spelen, leden die jaren op dezelfde avond spelen en nieuwe aanmeldingen die de balans verstoren.

Hoe groot is de padelgroei in Kapelle?

De cijfers die de voorzitter noemt, zijn bescheiden maar sprekend. De club telt rond de 450 leden; haar eigen steekproef in het reserveringssysteem levert een inschatting van ongeveer 110–120 mensen die (ook) padellen. Er is relatief veel jeugd en een stevig aantal tennisteams: de wintercompetitie kent meerdere tennisteams, waar de padelparticipatie in die competitie juist laag blijft. Op dit moment staan er volgens de voorzitter slechts een handvol mensen op de wachtlijst, een fractie van wat je zou verwachten bij echte schaarste. Tegelijkertijd ziet het bestuur extra aanmeldingen binnenkomen: zij schatten dat er dit jaar veel nieuwe leden bijgekomen zijn, mogelijk rond de honderd.

Waarom de club niet zomaar uitbreidt

Wat in Kapelle opvalt is dat de club niet blind meegaat in de algemene reflex om uit te breiden zodra er meer vraag is. De voorzitter noemt praktische beperkingen: geld, ruimte en de bezettingsgraad buiten de piek. Een extra baan kost veel en levert niet automatisch meer club-inkomsten op als die maar een paar uren per week echt wordt gebruikt. Bovendien zit de club op een locatie met bestaande huizen in de buurt, waardoor overlast en planning meespelen. In recente gevallen elders in de regio leidde de komst van nieuwe sporthallen of commerciële centra zelfs tot ledenverlies: enkele mensen trokken weg naar een grotere hal die dichterbij of flexibeler was.

De verschuiving naar consumentensport

Een andere belangrijke dynamiek is de veranderende houding van spelers. Nieuwe padellers blijken vaak anders georganiseerd te zijn: ze boeken losse uren, betalen liever dan dat ze taken draaien, en zien het padel meer als een consumptiedienst dan als lidmaatschap met verplichtingen. Binnen de Kapelse club is dat zichtbaar geworden in de bardiensten: veel nieuwe leden kiezen ervoor om bardiensten af te kopen. Dat verkleint het dagelijks verenigingsleven en legt extra druk op de vrijwilligers die de club al heeft. Bestuursleden maken zich zorgen over het effect daarvan op samenhang en betrokkenheid: willen ze een plek die vooral toegankelijk en betaalbaar blijft voor de buurt, of veranderen ze langzaam in een commerciële aanbieder?

Een bewuste keuze voor clubcultuur

Die spanning, tussen verenigingswaarde en consumentengedrag, is precies wat het Kapelse bestuur heeft doen besluiten nu te begrenzen. De keuze is niet anti-padel, benadrukt de voorzitter; het is een keuze om te bewaren wat volgens hen de kern van de club is: vaste tijden voor vaste leden, competitie en activiteiten, en een laagdrempelige sfeer. Als de club straks meer structurele mogelijkheden ziet (ruimtelijk of organisatorisch), dan wil ze altijd opnieuw overwegen. Tot die tijd is het wachten op de normale jaarcyclus van opzeggingen en instromende leden om te zien hoe de balans zich ontwikkelt.

Een lokale keuze met landelijke betekenis

Kapelle is daarmee een interessante case: een club die tussen twee trends in zit, op nationale schaal groeit padel hard, maar lokaal is de reactie niet per se meer banen bouwen. Het gaat hier evenzeer om vraagmanagement, identiteit en de vraag wie je als vereniging wilt zijn. Voor nu kiest Kapelle ervoor de bestaande leden en de clubcultuur voorrang te geven boven ongeremde groei. Dat maakt van een lokale ledenstop geen eenvoudig administratief besluit, maar een verklaring over wat de club waardevol vindt en welk soort sportomgeving ze wil blijven bieden.