Voel je je eenzaam, of ken je mensen die eenzaamheid ervaren? Dan is er nu een gelegenheid om daar iets aan te doen. Het is namelijk de Week tegen Eenzaamheid. Tijdens deze week worden talloze activiteiten georganiseerd door verschillende organisaties om mensen met elkaar in contact te brengen en nieuwe vriendschappen te laten ontstaan. Het draait allemaal om verbinding en iedereen is welkom. 

Een roos, een kopje koffie/thee en een gesprek. Organisatie Contour de Twern en Het Ronde Tafelhuis regelt het deze donderdagochtend op het Wagnerplein in Tilburg-Noord. Diezelfde middag zijn er verschillende activiteiten georganiseerd: van gesprekstafels (kletsterras), mandala’s kleuren tot een mini-workshop van Zangbuurt. Tijdens de activiteiten wordt ook uitleg gegeven over vrijwilligerswerk en andere activiteiten bij de organisaties. 

Programmamaker en stafmedewerker bij het Ronde Tafelhuis, Els de Zeeuw, vertelt: “Het doel is om mensen samen te brengen en elkaar te laten ontmoeten. We hopen hiermee dat mensen in de toekomst wat vaker de deur uit komen en nieuwe mensen leren kennen. Kleine stapjes dus om de eenzaamheid van mensen te proberen te verminderen”. Het is volgens Els voor niemand goed qua mentale welzijn om alleen te zijn en nergens een plekje te kunnen vinden. “We proberen de activiteiten zo inclusief mogelijk te maken”.

“Ik woon alleen en ben alleen, dat is niet waar ik om gevraagd heb”, vertelt een vrouw (70) bij het kletsterras. Ze wil anoniem blijven. De mensen die hiernaartoe gekomen zijn wil de vrouw daarentegen niet mee connecten. Ze zoekt iemand waar ze diepe gesprekken mee kan hebben, iemand met dezelfde ziel.“Ik heb heel veel behoefte aan een partner, maar ik durf het niet aan”.  Haar kinderen wonen ver weg, maar heeft ze wel contact mee. “Mijn zussen hebben hun eigen leven, dus die zie ik niet zo vaak. Dit zou ik wel willen, maar ik wil geen druk op mijn zussen leggen en ze laten denken dat ik een mantelzorg nodig heb”.

Echter komen niet alleen eenzame mensen naar de activiteiten. Personen die taallessen volgen bij het Ronde Tafelhuis komen ook samen om wat te drinken en te kletsen. Hayat heeft een periode gekend waarin ze alleen was, na haar scheiding. “6/7 jaar was ik alleen en dat heb ik wel gevoeld, daarvoor had ik dat nooit gevoeld. Ik vond het wel heftig”. Toen besefte ze zich hoeveel mensen eenzaam zijn en wilde ze daar iets mee doen. Ze heeft in het verleden met de kerk gewerkt voor eenzaamheid rond de feestdagen en nu werkt ze als vrijwilliger om mensen te helpen die hulp nodig hebben. 

TILBURG – De Tilburgse Triatlon wordt deze zaterdag voor de vierde keer gehouden, en is dit jaar populairder dan ooit. Maar het zwemonderdeel is niet altijd een zekerheid. Ook nu niet.

Bij de laatste meting bij het water waar de triatleten in zouden gaan zwemmen, is blauwalg aangetroffen. De organisatoren zijn hierdoor genoodzaakt het zwemonderdeel te schrappen. “We willen natuurlijk niet dat de deelnemers ziek worden. We hebben het wel van tevoren gezegd dat het risico er was en ze er zich op konden voorbereiden. Maar het is eigenlijk jammer dat het nu zo gaat.” Vertelt Mariloes Klauwer, een van de vijf organisatoren van de Tilburgse Triatlon die elk jaar wordt georganiseerd door de studentenvereniging TSR Vidar. 

Het komt vaker voor dat het zwemonderdeel last minute toch niet door kan gaan. “En dat terwijl we de datum uit hebben gekozen waarop de minste blauwalg aanwezig zou moeten zijn.”  We kunnen er helaas niks aan doen.

Volgens de NTB moet de kwaliteit van het water voldoen aan regels. Als het water bijvoorbeeld te zuur is of er blauwalg aanwezig is, mag het zwemonderdeel niet doorgaan. Ook kan stroming in een rivier of de afwezigheid van de waterbrigade ervoor zorgen dat er niet gezwommen kan worden.

Nu de deelnemers niet meer gaan zwemmen, is de triatlon overgegaan naar een Run Bike Run. Ze beginnen met rennen, gevolgd door het fietsen en daarna rennen ze nog een korte afstand. 

Populariteit

De Tilburgse Triatlon, in welke vorm dan ook, wordt steeds populairder. De hoeveelheid deelnemers zijn afgelopen drie jaar meer dan verdubbeld. Waar er in 2021 nog 82 deelnemers waren, zijn er dit jaar ruim 200 sporters die meedoen. “Van tevoren hadden we gerekend op 150 mensen, eigenlijk dachten we dat we de 150 niet zouden halen. Daarmee is de organisatie ‘positief verrast.’ 

De Tilburgse editie volgt hiermee een landelijke trend: volgens de NTB haalden in 2021 nog ruim 7500 mensen een daglicentie, dit is een kaartje waarmee je eenmalig kan deelnemen aan een triatlon. In 2023 werden er bijna 20.000 daglicenties verkocht: meer dan verdubbeld, dus.

De organisatie van de Tilbug triatlon, Mariloes is de tweede van links

Familie en vrienden

Klauwer geeft een verklaring voor  de immense populariteit van de triatlon. “Ik hoor dat familie en vrienden meedoen met groepen en dat ze met zijn allen samen trainen. Dan is het natuurlijk wel leuk als zo’n evenement alles bij elkaar brengt. Normaal dan train je en heb je niks om naartoe te werken en hiermee heb je iets om naar uit te kijken.” 

De Tilburgse Triatlon draagt op haar eigen manier een steentje bij aan het toegankelijk maken van de sport. “We wilden juist streven naar een laag instapniveau. Je hebt mensen die mij een bericht sturen met: Ik heb niet echt een racefiets, is het oké als ik op mijn normale fiets ga? Ja prima, als je dat wilt moet je dat doen!”

Om de Tilburgse triatlon op de kaart te zetten, is de organisatie overal in Tilburg geweest om mensen te strikken. “Ik heb heel veel posters gemaakt en die ik in de stad heb opgehangen. Ik heb gewoon gevraagd bij mensen die ik ken, wil je dit voor je raam hangen?” Ook zijn de organisatoren bij Tilburgse zwemverenigingen, fietsverenigingen en de Tilburg Universiteit gegaan om zo veel mogelijk studenten aan te trekken.

Maar wie denkt dat bij de Tilburgse triatlon alleen Tilburgse studenten meedoen heeft het mis volgens Mariloes: ‘De gemiddelde leeftijd is 33 jaar en er is ook iemand die meedoet die is 64 bijvoorbeeld.” Ook komen mensen vanuit elke hoek van Brabant en ook uit steden zoals Utrecht en Amsterdam. “Dus echt alles en iedereen doet mee.”

Binnen zorgopleidingen in Nederland is er steeds meer discussie over het verplichten voor studenten om medische handelingen op elkaar uit te voeren. Studenten kwamen met klachten over de verplichte procedures die ongemak of zelfs pijn kunnen veroorzaken. Julie, student verpleegkunde aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN), koos specifiek voor deze opleiding vanwege de vrijheid in patiënt spelen in het klaslokaal. Deze keuzevrijheid en de open sfeer in de klas brengt haar rust, terwijl zij het nut van leren door praktijkervaring in ziet. Ze is ervan overtuigd dat deze balans haar droom kan waarmaken: een zorgprofessional zijn die het verschil maakt.

Al vanaf jongs af aan wil Julie van Rijssen verpleegkundige worden. Het komt niet uit het niets, binnen haar familie krioelt het van de zorgmedewerkers. Na een meeloopdag in Nijmegen wist ze zeker dat verpleegkunde aan de HAN voor haar was. Hier werd ze namelijk geattendeerd op hoe een neusmaagsonde en bloedprikken niet verplicht zijn aan de school in Nijmegen, in Eindhoven is dit bijvoorbeeld wel zo. ‘’Ik hoef niet ineens een neusmaagsonde in mijn buik te hebben als dat niet per se hoeft.’’ Ze geeft aan vooral blij te zijn met de keuze, deze vrijheid brengt haar meer gemak op school. In de les wordt er ook open gesproken over het patiënt spelen. Zo geven docenten aan dat iedereen eigen grenzen heeft en dat je het moet zeggen als je iets niet fijn vindt. ‘’Je kan dat niet zomaar ruiken’’ zegt Julie. Tijdens het oefenen van verplaatsingstechnieken bij klasgenoten, kwam het toch wat dichtbij: ‘’Oh, dit moeten we straks bij vreemden gaan doen’’.

Marjolein van de Pol, lid van de onderwijscommissie Geneeskunde, reageerde op de discussie in een interview met Nieuwsuur. Ze benadrukt het belang van weten wat je bij de patiënt teweegbrengt als je lichamelijk onderzoek doet. ‘’Omdat het ongemak geeft en kan schuren, betekent dit niet dat je het dan moet afschaffen’’ zegt ze. Het belang van leren omgaan met verschillende situaties, het ontwikkelen van communicatievaardigheden en het oefenen van klinische handelingen is essentieel voor zorgopleidingen.

Julie ziet het belang van patiënt spelen in en is van mening dat dit haar een betere verpleegkundige zal maken. Zij hamert alleen op de keuzevrijheid in het klaslokaal.