Ey! Daily is het publicatieplatform van de studenten van Fontys Journalistiek Tilburg. Hier leren en publiceren we.
Alle content werd geproduceerd binnen een onderwijscontext. Het is een leeromgeving, wat betekent dat deze redacteuren behalve mooie dingen, ook fouten mogen en zullen maken. Meer weten? Stuur je vragen naar eydaily@fontys.nl.
Ey! Daily is het publicatieplatform van de studenten van Fontys Journalistiek Tilburg. Hier leren en publiceren we.
Alle content werd geproduceerd binnen een onderwijscontext. Het is een leeromgeving, wat betekent dat deze redacteuren behalve mooie dingen, ook fouten mogen en zullen maken. Meer weten? Stuur je vragen naar eydaily@fontys.nl.
Amsterdam – Na bijna zes jaar heeft topcrimineel Ridouan Taghi eindelijk zijn straf gekregen. Taghi is vandaag door de rechtbank veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Dit geldt ook voor medeverdachten Said R. en Mario R. Het kan het einde betekenen van het eindeloos durende Marengo-proces.
In de bunker in Amsterdam is vandaag uitspraak gedaan in het liquidatieproces Marengo. Het gaat hier om de 46-jarige Taghi. Na een proces van bijna zes jaar en 142 zittingsdagen heeft Taghi levenslang gekregen. De zaak gaat over zes moorden, vier moordpogingen en voorbereidingen op nog meer liquidaties. De twee medeverdachten Said R. en Mario R. kregen ook levenslang.
Nabil B. is de kroongetuige in dit proces. Hij kreeg tien jaar cel opgelegd. De rechtbank oordeelde dat de verklaringen die Nabil B. vandaag gaf officieel bruikbaar zijn. Het gaat hier om een strafvermindering. Naast de verklaringen van Nabil B, wordt er ook gebruik gemaakt van de pretty-good-privacy berichten, oftewel de PGP-berichten. Deze server uit Costa Rica werd in 2017 gekraakt en in beslag genomen.
Tijdens dit proces benoemde de rechter nog drie andere moorden. Het gaat om de moord op de broer van kroongetuige Nabil B., zijn advocaat Derk Wiersum en vertrouwenspersoon Peter R. de Vries.
Sinds jaar en dag is beeldvorming essentieel in berichtgeving. Keizer Nero stak zijn eigen Rome in brand om vervolgens op exact deze plek een gigantisch paleis te bouwen. Dankzij een uitstekend staaltje beeldvorming overtuigde hij zijn eigen bevolking dat de christenen schuldig zouden zijn aan deze brand. Ruim tweeduizend jaar later lijkt de rol van beeldvorming enkel groter geworden. Zo is dat tegenwoordig ook te herkennen in het klimaatdebat. Onschuldig ogende keuzes kunnen snel gevolgen hebben voor de toon van het artikel. Op welke manier wordt dit beleefd door de personen die zelf vaak lijdend voorwerp zijn in deze berichten?
Extinction Rebellion voert soms onderling discussie over de beeldvorming die ontstaat door hun acties. De actiegroep blokkeerde tot oktober tientallen keren de A12. Op sommige dagen gingen er plaatjes rond van activisten die vrolijk onder waterkanonnen stonden te dansen. Het zonnige weer en de waterstraal zorgden namelijk voor een felle regenboog boven het wegdek. Brenda Van Dinther geeft toe dat het een leuk moment was, maar dat de demonstratie opeens op een festival leek. Dat kon volgens haar toch niet de bedoeling zijn. “Ik vond het heel lastig. Aan de ene kant is het voor ons een kans om aandacht te besteden aan de klimaatcrisis.” De foto’s werden immers door veel media gebruikt. “Maar aan de andere kant is het geen feestje. Het is gezellig om daar in de zon te dansen, maar dat maakt het geen festival.” De demonstranten willen namelijk een einde aan de fossiele subsidies. Ze vraagt zich openlijk af wat dit doet met de beeldvorming. “Draagt het bij aan de onterechte beeldvorming dat we allemaal rijke, verwende kinderen zijn die, voor ze weer op een lange vliegreis gaan, nog even een festivalletje meepikken op de A12?”
Het feit dat sommige media op deze manier keuzes maken, vinden Brenda van Dinther en René van Keulen an sich geen probleem. Volgens hen is namelijk het feit dat er aandacht wordt besteed aan een bepaalde actie momenteel het belangrijkst. “Voor ons is dit namelijk dé manier om een podium te creëren voor onze boodschap”, vertellen de XR-activisten. Het is ook bij de ‘Grootouders voor het Klimaat’ niet onopgemerkt gebleven dat fellere acties meer aandacht krijgen. “Wij laten zien dat we solidair zijn met de acties van Extinction Rebellion door bijvoorbeeld langs de kant van de tunnel van de A12 ons kenbaar te maken met onze spandoeken”, zegt Edda Pauw, lid van de Grootouders voor het Klimaat. De actiegroep is tot stand gekomen vanuit verantwoordelijkheidsgevoel voor de volgende generaties. Mede-oprichter Anneke Duijndam is al sinds de oprichting zeven jaar geleden betrokken bij de actiegroep. Met protestacties richting belanghebbenden binnen het klimaatdebat proberen zij druk uit te oefenen waar zij kunnen. “Ofschoon wij onszelf niet gaan vastplakken, denken wij dat we op onze manier toch een goede rol kunnen verwezenlijken binnen het debat”, zegt Duijndam.
Edda Pauw probeert de acties van tegenwoordig met een mooie vergelijking in historisch perspectief te plaatsen. In de jaren zeventig was zij zelf lid van de feministische actiegroep ‘Dolle Mina’. “Wij gebruikten destijds ongeveer dezelfde tactiek als XR nu doet”, zegt Pauw. “Wij probeerden namelijk juist door spraakmakende acties voor een serieus onderwerp de journalistiek dusdanig te bespelen, dat er grote aandacht voor kwam en de politiek uiteindelijk niet meer om ons heen kon.” Ze neemt het de organisatie die verantwoordelijk is voor vliegveldbezettingen en A12-demonstraties daarom niet kwalijk dat het op dit moment veel aandacht krijgt voor zijn acties. De Grootouders voor het Klimaat proberen op een andere manier aandacht te genereren. Met onder andere een klimaatlied, een flash mob en een goed humeur proberen zij de gemoederen in Den Haag bezig te houden. Ze gaan in gesprek met Kamerleden en houden demonstraties bij onder andere Shell en De Hoge Raad. Zo proberen ze op verschillende manieren het klimaatbeleid te beïnvloeden. Pauw en Duijndam hopen dat de journalistiek zich binnen het klimaatdebat minder passief zal opstellen. “Stiekem hoop ik er zelfs op dat de journalistiek zelf ook iets activistischer wordt”, aldus Pauw. “Journalisten die zelf een standpunt durven in te nemen op basis van al die alarmerende feiten die bekend zijn over het klimaat.”
Een journalist die dit advies niet ter harte hoeft te nemen is Maartje Bregman. Zij is lid van de Jonge Klimaatbeweging en startte vorig jaar het blad ‘Happy Times Magazine’. Met dit blad won Bregman afgelopen jaar de ‘Young Impact Award’, een aanmoedigingsprijs voor jongeren die een positieve impact maken op onze maatschappij. Opvallend aan dit blad is het papiersoort. Voor het magazine wordt namelijk papier gebruikt dat niet van bomen is gemaakt maar van maisstengels en ander bosafval. “Toen we hiermee begonnen bleek dat onze lezers dit nog niet direct begrepen. Mensen vroegen of het goedkoper papier was of dat het papier van slechtere kwaliteit was”, vertelt Bregman. Dit was een kleine frustratie voor Bregman: “Zo zie je maar weer dat het nog steeds de norm is dat papier van bomen wordt gemaakt. Het is aan ons de taak om deze norm klimaatvriendelijker te maken.” De makers van dit magazine noemen zichzelf ‘klimaatoptimisten’. Zelf heeft Bregman het gevoel dat het woord ‘klimaatactivist’ een negatieve lading met zich meebrengt. “Terwijl ik eigenlijk exact hetzelfde doe als een klimaatactivist, geef ik mezelf liever deze nieuwe naam.” Bregman vindt dat er in de media te weinig aandacht is voor iemands beweegredenen. “Waarom staan deze mensen midden op de A12? Waarom is iemand gestopt met zijn 9-5 baan om voor de helft van zijn salaris liever tuinder te worden?” aldus Bregman. “Er liggen zoveel verhalen op straat van mensen die iets proberen bij te dragen. Het is heel jammer om te zien dat hier niet vaak aandacht voor is.”
Groot bewonderaar van het werk van Maartje Bregman is Iris Blom. Sinds vorig jaar is Blom één van de vijf klimaatburgemeesters in de gemeente Breda. Met de aanwijzing van deze klimaatburgemeesters hoopt de stad lokale duurzaamheidsinitiatieven aan te moedigen. Waarom Blom zo’n liefhebber is van Bregman wordt snel duidelijk: “Positieve, maar ook activistische, berichtgeving zoals Maartje Bregman in haar ‘Happy Times magazine’. Zo mogen er meer zijn.”
Bloms grootste aanmerking, op artikelen die gaan over klimaatactivisme, is de negatieve toon. Wanneer de term klimaat valt, leggen mensen volgens haar gauw de associatie dat er veel dingen ‘niet meer mogen’. “Dan mag ik ineens niet meer vliegen en ik mag ook geen vlees meer eten, kom niet aan mijn barbecue”, vertelt Blom. “En dan zeggen ze: ze dragen zelf wel leren schoenen. Iedereen gaat elkaar dus de maat nemen.” Bij die negativiteit is volgens Blom niemand gebaat. Aansturen op een gedragsverandering heeft volgens Blom een veel positiever effect. Blom wil daarom juist alleen een positief beeld laten zien. “Ik plaats bijvoorbeeld een filmpje van vogeltjes die zitten te scharrelen tussen alle blaadjes. Dan zeg ik niet: je moet al je blaadjes laten liggen. Dan laat ik alleen zien dat ik mijn blaadjes laat liggen en daardoor veel leuke vogeltjes in mijn tuin heb.”
Volgens Wietske Stoellinga kan je niet vroeg genoeg beginnen met het aansturen op gedragsverandering. Stoelinga is de oprichter van ‘Eco-Schools’, een organisatie die scholen en leerlingen helpt om duurzamer te worden. Hierdoor heeft ze een goed beeld van hoe bewust mensen bezig zijn met het klimaat en welke associaties ze hierbij hebben. “Volgens mij is de toon van het klimaatdebat nu erg kil. Meestal wordt er enkel naar de cijfers gekeken en niet naar hetgeen gedragsverandering zou kunnen opleveren”, zegt Stoellinga. Ze is ervan overtuigd dat dit de juiste aanpak is om de doelgroep te prikkelen. Dit lukt naar eigen zeggen ook goed. “Natuurlijk hebben we altijd kinderen die sceptisch zijn, zeker in het oosten van het land. Dan hoor je vaak: “Mijn vader heeft een boerenbedrijf en wij worden thuis helemaal gek van alle ‘duurzaamheid’”. Hoewel dit de uitdaging op dat specifieke moment wat groter maakt, is het gesprek wat hierop volgt juist heel leerzaam”, aldus Stoellinga. “Zo’n gesprek kan namelijk zowel leerzaam zijn voor dit kind zelf als voor de andere kinderen die dit gesprek meekrijgen.” Het advies dat Stoellinga graag aan de journalistiek wil geven sluit daar dan ook goed op aan. “Het zou bijvoorbeeld heel goed zijn als de gevestigde media eens wat meer naar het Jeugdjournaal zouden kijken. Dit programma laat namelijk zien hoe eenvoudig het kan zijn om iemand aan te sporen zijn gedrag te veranderen. Daar zouden andere media veel van kunnen leren.”
Ben je benieuwd naar de persoonlijke beleving van klimaatburgemeester Blom en deze XR-klimaatactivisten? Bekijk dan de video’s!
Vanaf 2025 komen honden-uitlaatservices zoals Neus In De Wind uit Tilburg in de problemen, zij kunnen in bijna geen natuurgebieden meer terecht in Nederland met meer dan drie honden. De eigenaresse van de uitlaatservice vertelt over de veranderingen die in de toekomst liggen voor haar bedrijf.
Het is deze maand drie jaar geleden dat kabinet-Rutte III opstapte vanwege het toeslagenschandaal. Het hoofdpijndossier is nog steeds niet opgelost, ook niet voor gedupeerde Bayta en Mandy die nog steeds strijden voor rechtvaardigheid. ‘Mijn advocaat wacht nog steeds op mijn hele dossier.’
15 januari, Mark Rutte fietst met een appel in zijn hand naar Paleis Huis Ten Bosch om het ontslag van zijn kabinet aan te bieden bij de Koning na het snoeiharde rapport over de toeslagenaffaire. Even klinkt er in de huizen van Batya Bayman en Mandy Richter gejuich, maar al snel kwam de realisatie dat het alleen maar vertraging op zou leveren. Inmiddels zijn we drie jaar verder, hoe is het nu met deze twee gedupeerde?
Dat is zo pijnlijk en confronterend voor die mensen.’
Batya Bayman
”We worden nog steeds aan het lijntje gehouden. Er worden stukken uit ons dossier weggelaten. Mijn advocaat wacht nog steeds op het hele dossier.’ Het is zo’n typisch kenmerkend van het hele proces voor Batya Bayman uit Hoek van Holland. Een alleenstaande moeder met vijf kinderen. Ze vecht voor haar erkenning van toeslag, maar dat zit ingewikkeld in elkaar: ‘Er wordt veel beloofd, maar dat komt niet altijd tot zijn recht.’ Het duurt maanden en soms zelf jaren voordat de compensatie terecht komt bij de gedupeerde.
Vorig jaar heeft de Tweede Kamer ingestemd met het wet Hersteloperatie Toeslagen. In die wet is onder meer geregeld dat gedupeerde ouders een eerste bedrag € 30.000 ontvangen en hulp krijgen bij de aanpak van hun schulden. De compensatie is bedoeld voor het hele huishouden. Denk dan bijvoorbeeld aan meubels voor de woonkamer of voor de keuken. ‘Er zijn gedupeerde die dan moeten smeken bij de gemeente met de vraag: ‘mag ik een nieuwe koelkast?’ Dat is zo pijnlijk en confronterend voor die mensen.’
Vechten voor compensatie Gedupeerden moeten nu allerlei stappen doorlopen om gecompenseerd te worden. Na een korte beoordeling kregen ze al een compensatie van 30.000 euro. Maar wie denkt recht te hebben op meer, krijgt een uitgebreide beoordeling. Bayta heeft inmiddels haar compensatie voor vier jaar binnen, maar vecht nog voor twee andere jaren waarin ze gedupeerd is. ‘Je hebt echt geluk nodig dat je een goede advocaat hebt. Die van mij zit er bovenop, dat is erg fijn. Maar vele gezinnen zijn inmiddels mentaal en fysiek helemaal uitgeput van dat eindeloze procedure.’
”Zou je nog kunnen opschrijven dat dit iedereen dit kan overkomen?
Batya Bayman
Ook Mandy Richter uit Voorne aan Zee heeft weinig hoop meer, maar probeert vol te houden. Ze vecht voor haar gezin: ‘Met mijn huidige partner mocht ik niet samenwonen vanuit financiële oogpunt. Daarom heeft die nu geen recht op de partnerregeling, terwijl hij wel de vader is van mijn jongste dochter.’
De gemeenten denken dat het proces van integraal beoordelen tot 2026 duurt, zo meldt NOS. En de Commissie Werkelijke Schade, die daarna moet beoordelen of mensen extra schade hebben geleden door bijvoorbeeld het verliezen van een huis of een baan, is waarschijnlijk nog tot 2030 bezig.
”Zou je nog kunnen opschrijven dat dit iedereen dit kan overkomen? We hopen dat dit nooit meer in de doofpot terecht komt, aldus Bayta Bayman.
Al een aantal jaar geeft Veul Gère twee concerten in poppodium 013 in aanloop van de carnaval. Deze concerten zijn dan ook altijd snel uitverkocht, het duurde dit jaar 5 minuten en toen waren de kaarten voor 2025 uitverkocht. Maar waarom gaat dit zo snel en waarom doen ze maar twee shows?
Veul Gère is al jaren een van de grootste carnavalsbands van Tilburg, het is van oorsprong een carnavalsvereniging. De mannen kreeg naamsbekendheid nadat ze ieder jaar met een nieuwe carnavalskraker kwamen. Poppodium 013 verzorgt ook al jaren hun concerten die elk jaar in de aanloop van carnaval zijn. Maar waarom zijn er maar twee concerten als er zoveel vraag naar is? Ernst Coomans van 013 zei ‘er is verder echt geen ruimte meer in de planning’. Dus jammer genoeg geen extra show volgend jaar.
Coomans verklaart: ‘Dit type acts is over het algemeen behoorlijk populair; mensen willen feesten en dat is precies wat Veul Gère levert.’ Volgens 013 is dit ook een leuke binnenkomer zo net voor de carnaval om weer iedereen in de sfeer te krijgen.
Volgens Coomans heeft013 nog geen klacht ontvangen over het feit dat de tickets binnen 5 minuten uitverkocht waren. Het lijkt erop dat iedereen die graag wilde gaan, toch nog een kaartje heeft weten te bemachtigen.
Uit een enquete onder Veul Gère blijkt dat de concerten zo goed lopen omdat het lekker laagdrempelig is en er leuke teksten zijn. Ook Tilburg is er een grote fanbase van Veul Gère hierdoor gaat de kaartjes ook snel.
Ook bleek dat de nummers ‘De Gròzzie van Mèn Buurvrouw (Derin, deruit)’ en ’Stripke Veur’ erg goed in de smaakt te vallen onder de carnavalsfans. De dubbelzinnigheid is ook benoemd als iets wat Veul Gère zo goed maakt als band. De muziek is voor jong en oud, maar als je wat ouder wordt begin je de teksten vaak ook beter te begrijpen.
De Tilburgers kunnen blij zijn met een groep als Veul Gère, dus mocht je dit jaar gaan carnavallen kun je genieten van de heerlijke nummers van deze heren.
TILBURG – Sinds 1937 maken ze bij chocolatier Huize Geers al bonbons. Hein Geers is inmiddels de vierde generatie die zich heeft gespecialiseerd in het vak. Sinds 2008 is hij de eigenaar van het bedrijf. Naast de 38 verschillende smaken bonbons, verkopen ze ook een hele speciale bonbon: de Schrobbelèr bonbon.
Met zo’n 150.000 verkochte bonbons per jaar kun je wel van een succes spreken. De bonbon is ontstaan doormiddel van een samenwerking tussen Huize Geers en Schrobbelèr. Schrobbelèr kwam met het idee en Huize Geers heeft de bonbon vervolgens uitgewerkt. De afgelopen jaren heeft Hein Geers hem nog verder doorontwikkeld.
De smaak
Een Schrobbelèr bonbon delen wordt lastig, want door de nog vloeibare Schrobbelèr binnenin, is doormidden snijden geen optie. Doordat een deel van de vulling nog vloeibaar is, gebeurt er tijdens het eten van de bonbon veel in je mond. Een lichte crunch in combinatie met de sterke Schrobbelèr en smaak van de pure chocolade maakt deze bonbon erg bijzonder.
Eigen chocolade maken
Daarnaast is Huize Geers één van de weinige chocolatiers in Nederland die nog zijn eigen chocolade maakt. Inmiddels is het aantal chocolatiers die tot die categorie behoren zelfs op één hand te tellen. Naast de chocolade zijn zelfs sommige machines die bij het proces komen kijken ook zelf gebouwd, vertelt Hein.
NAPELS –Het groene licht is gegeven voor de sloop van de vervallen appartementengebouwen ‘De IJzeren Taverne’, bekend door de werken van de Napolitaansekunstenaar Jorit. Er ligt een plan klaar om nieuwe woningen te bouwen, maar drie grote kunstwerken gaan mee de sloop in.
Vanaf vandaag, 2 februari, start de afbouw van de huidige gebouwen om plaats te maken voor 28 energie-efficiënte flatgebouwen. Een megaproject die plaats maakt voor 360 gezinnen, wat zo’n 106 miljoen euro kost. In de wijk San Giovanni a Teduccio in Napels hopen ze al eeuwige tijd op vernieuwing van de verwaarloosde ‘Taverna del Ferro’, of ‘De IJzeren Taverne’, zoals het appartementencomplex wordt genoemd.
Verlies en vooruitgang
De buurt wordt tot in het heden geassocieerd met armoede en illegaliteit. Maar met dit project moeten de woningcomplexen worden voorzien van ontmoetingsruimtes, speelplaatsen, gedeelde parken en een sportschool. De gemeente Napels deelt dat dit bouwproject er voor moet zorgen dat het imago en de leefbaarheid van de wijk vooruit gaat. Alleen maar goed nieuws, toch?
Echter verdwijnt daarmee ook kunst. Waaronder ’s werelds grootste kunstwerk gewijd aan voormalige voetballer Diego Maradona, die in Napels als legende wordt beschouwd. De ‘IJzeren Taverne’ kwam in de schijnwerpers te staan door de muurschilderingen van de Napolitaanse en half-Nederlandse straatkunstenaar Jorit Ciro Cerullo (artiestennaam: Jorit). De kunstenaar staat bekend om zijn werken in Italië, Palestina en Oekraïne. Hij gebruikt zijn kunst voor activisme, en schildert vaak op verwaarloosde gebouwen. De murals zouden in eerste instantie behouden worden, maar er is toch besloten om ze mee te nemen in de sloop. ‘Ja tegen de nieuwe Taverna del Ferro, maar laten we de muurschilderingen van Maradona, Che Guevara en de autistische jongen Niccolò redden,’ vinden de bewoners van de buurt.
‘Een stad is altijd in ontwikkeling, dan weet de kunstenaar dat het niet voor eeuwig blijft bestaan.’
Dennis Elbers, kunstenaar en oprichter van Blind Walls Gallery
Sentiment
Toch is het verdwijnen van straatkunstwerken inherent aan de kunstvorm, vind Dennis Elbers, kunstenaar en oprichter van de straatkunstcollectie Blind Walls Gallery in Breda. Want daar verdwijnt ook weleens straatkunst. ‘Een stad is altijd in ontwikkeling, dan weet de kunstenaar dat het niet voor eeuwig blijft bestaan.’ Maar Elbers ziet ook dat emotie een rol speelt bij de discussie. ‘Je ziet soms dat een gemeenschap heel gehecht is geraakt aan een straatkunstwerk. De sloop daarvan is een tastbaar bewijs van verandering, wat mensen moeilijk vinden.’ Hij voegt er aan toe dat er een ander sentiment speelt: ‘Iemand als Maradona, die als held wordt gezien, is niet zomaar een schildering. Als het een willekeurig kunstwerk was geweest was het misschien minder in opspraak.’
In eerste instantie hoopte Jorit Cerullo dat de kunstwerken gespaard zou worden, maar in een interview met Corriere del Mezzogiorno laat hij weten dat het ‘nuttiger is om comfortabele woningen te hebben’. Mogelijk komt er een nieuw werk van Diego Maradona wanneer de bouw af is.
Gisteren, 1 februari is de spreidingswet ingegaan. Het doel is om het aantal asielzoekers beter te verdelen over de gemeentes. Het asielzoekerscentrum Budel is na Ter Apel het grootste azc van Nederland. De overlast die een deel van de bewoners van het azc veroorzaakt heeft grote gevolgen voor de gemeente Cranendonck. Zo is er al beveiliging op het treinstation en stopt de bus niet meer bij de bushalte voor het azc.
De gemeente Cranendonck is blij met de spreidingswet: “Hierdoor zullen er opvangplekken bijkomen waardoor asielzoekers eerlijker en beter verspreid kunnen worden.” Het azc zit overvol en de mogelijkheden om asielzoekers te laten doorstromen zijn klein. “Zodra er meer opvanglocaties zijn, kan Cranendonck ontlast worden”, aldus de gemeente.
De lokale politieke partij ELAN denkt dat het lastig te zeggen is of de spreidingswet zal helpen tegen het verminderen van de overlast in Cranendonck. “Minder opvangplekken wil niet zeggen dat er ook sprake is van minder overlast. Daar komen ook nog andere factoren bij kijken, zoals de samenstelling van de opvangplekken”, aldus Geert Rijkers, raadslid ELAN.
Ey! Daily gebruikt cookies om informatie over je apparaat op te slaan en die informatie te analyseren. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij onder andere zien welke content het meest wordt gelezen, wat voor apparaten onze lezers gebruiken, waar onze lezers vandaan komen, en hoe lang ze op onze website blijven. Wij gebruiken die informatie vervolgens om onze content en onze website te verbeteren. Als je geen toestemming geeft of je toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.