Home Blog Pagina 20

Pakketpunt aan huis steeds drukker: “Wel vijftien tot twintig mensen tegelijk aan de deur”

Natasja Verhoeven-van Rooij (41) heeft een pakketpunt aan huis van bedrijf Homerr. Het bedrijf staat elke dag met zakken vol pakketten op de stoep. Ondanks de drukte blijft zij pakketjes ontvangen en versturen vanuit haar bijkeuken. “Zo kan ik met Sinterklaas en kerst wat leuks kopen voor mijn kinderen.”

Homerr, het verzendbedrijf dat vooral gebruikt wordt voor Vinted, introduceerde in 2022 het BuurtPunt. Dit zijn particulieren die hun woning ter beschikking stellen als pickup punt. Homerr startte dit om de grote stroom aan pakketten op te kunnen vangen, maar de drukte blijft toenemen. Leo-Parts, de winkel in het centrum die tot voor kort ook Homerr-pakketten aannam, is mede door de toename van het aantal pakketten gestopt. “We kregen per dag ongeveer honderd pakketten binnen”, meldt een medewerker. Sindsdien heeft de Goirlese Natasja het enige pakketpunt in het dorp en moet ze harder werken. “Ik heb er mijn openingstijden op aangepast. Nu ben ik niet alleen ’s avonds, maar ook overdag beschikbaar.”

Elke dag krijgt Natasja zakken vol met pakketjes aan huis bezorgd. Foto: Anne van Bijnen

Natasja begon het BuurtPunt vooral voor het sociale aspect. “Je leert de mensen uit de buurt kennen. Mensen die je nog helemaal niet had gezien voorheen, komen nu bij jou aan de deur. Je krijgt vaste klanten en je maakt een praatje.” Al gaat dat niet altijd goed, en zijn er ook mensen waarvoor je geduld moet hebben, vertelt ze. “Ik heb weleens mensen moeten weigeren. Ik had op dat moment echt geen tijd, maar dat wilden ze niet accepteren.” Andere buurtbewoners laten graag merken hoe blij ze met het punt zijn. Ze hebben geld gedoneerd, waardoor ze haar huis kon inrichten op de hoeveelheid pakketjes. “Met dat geld heb ik stellingkasten aangeschaft. Eerst lagen alle pakketten in de woonkamer, maar nu heb ik mijn eigen systeem in de bijkeuken. Hier ben ik ze heel dankbaar voor.”

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is IMG_4853-edited-scaled.jpeg
Bij Natasja op het raam, waaraan je kunt zien dat hier een BuurtPunt is. Foto: Anne van Bijnen

Voor haar is het goed te combineren met de dagelijkse bezigheden. Zelf heeft ze haar eigen giftshop met onder andere zelfgemaakte sieraden aan huis. “In de zomer zet ik mijn sieraden in de voortuin, als een soort pop-up winkeltje. Zo weten mensen ook wat ik ernaast doe. Dat moet ook wel, want met de inkomsten van de pakketjes kan ik geen villa kopen.” Per pakket verdient ze meestal 20 cent, met een maximum van 80 cent. “Ik gebruik de inkomsten vooral als spaarpotje. Binnenkort komen Sinterklaas en kerst er weer aan, dan kan ik wat leuks kopen voor mijn kinderen.”

Het pakketpunt begint ondertussen al te lijken op een familieonderneming. Moeder Francie, zus Yvonne en haar zoons van zes en dertien jaar helpen graag een handje mee. “We hebben allemaal de app om pakketten te scannen en de jongste vindt het geweldig om de stickers te plakken.” Buurtbewoners hebben geluk, want als het aan haar ligt zit stoppen er nog lang niet in. “Ik zou er geen leeftijd aan hangen, maar ik blijf het doen zolang ik het zelf leuk vind. Ook al is dat tot mijn zestigste.”

Kom-uit-de-kastdag: “Het heeft me alleen maar dieper de kast ingeduwd”

Kom-uit-de-kastdag is een dag waarop extra aandacht wordt besteed aan mensen die openlijk uitkomen voor hun seksuele geaardheid en/of genderidentiteit. Julian Smeets (21) en Job Damwijk (20) zitten in deze community en vertellen wat zij van Kom-uit-de-kastdag vinden. “Ik heb nooit de behoefte gevoeld om zulke dagen te gebruiken als hulpmiddel om uit de kast te komen,” vertelt Julian.

Wat vind je persoonlijk van het idee achter “Kom-uit-de-kastdag”? En heeft dit voor jou geholpen om uit de kast te komen?
Julian: “Ik denk persoonlijk dat het idee achter deze dag een mooi initiatief is. Ik zou me kunnen voorstellen dat, omdat er aandacht aan besteed wordt, het ervoor zou kunnen zorgen dat het genormaliseerd wordt en dat uit de kast komen makkelijker wordt voor degenen die hier tegenaan lopen.”

“Als ik voor mezelf spreek, heb ik niks met deze dagen. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om zulke dagen te gebruiken als hulpmiddel om uit de kast te komen. Voor mij was het meer een persoonlijk proces, dat natuurlijk gebeurde. Uiteindelijk kwam ik ‘uit de kast’ op het moment dat ik daar zelf klaar voor was.”

“De naam Kom-uit-de-kastdag vind ik evengoed een geschikte naam. Deze dag zou besteed kunnen worden aan meer aandacht voor het idee van uit de kast komen. Hoewel ik tegelijkertijd ook denk dat het misschien dubbelzinnig kan overkomen. Het zou niet zo moeten zijn dat deze dag gestigmatiseerd wordt als de enige dag in het jaar waarop je uit de kast kunt komen.”

Job: “Ik heb zelf best veel moeite met “Kom-uit-de-kastdag”. Het feit dat deze dag staat voor “de mogelijkheid om uit de kast te komen” suggereert dat je “alleen” op deze dag uit de kast mag komen, of in ieder geval dat deze dag daar het beste voor is. Dus geen andere dag? Hiermee lijkt het alsof mensen voor jou bepalen om de moeilijkste beslissing van je leven te maken. Daar ben ik het niet mee eens. Laat mensen alsjeblieft zelf bepalen wanneer, maar vooral óf ze uit de kast willen komen.”


“Zelf denk ik dat het initiatief voor deze dag niet eens per se vanuit de LHBTI-gemeenschap komt. Ik verwacht namelijk dat een paar hetero’s hebben verzonnen om het voor ons, “mensen van LHBTI”, zo makkelijk mogelijk te maken door zo’n dag te introduceren. En dat is echt met de beste bedoelingen hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar deze mensen weten niet hoe het is om bijvoorbeeld homoseksueel te zijn en met zo’n moeilijke keuze om te gaan.”


“Deze dagen hielpen mij juist niet. Ik zat nog in de kast toen we op Paarse Vrijdag op school een filmpje moesten kijken over een jongen met blauw haar, een neuspiercing en een hele vrouwelijke stem. Ik schaamde me kapot. Ik dacht: als ik uit de kast kom, gaan mensen denken dat ik ook zo ben. Het hielp me absoluut niet, het heeft me alleen maar dieper de kast ingeduwd.”

Job Damwijk (rechts) met zijn vriend

Hiernaast heb je onder andere ook Paarse Vrijdag en Pride Week. Wat vind je van deze evenementen?
Julian: “Voor mij heeft deze kwestie twee kanten. Aan de ene kant denk ik, zoals eerder benoemd, dat het idee hierachter een mooi initiatief is. Meer aandacht eraan besteden en pogingen doen om het bestaan van de LHBTQIA+ gemeenschap te normaliseren, is zeker iets wat belangrijk is in mijn ogen. Ik vind het belangrijk dat er respectvol met deze groep wordt omgegaan en dat zij die zich identificeren met de gemeenschap moeten kunnen doen en laten waar zij zich prettig bij voelen.”


“Aan de andere kant denk ik dat concepten zoals Paarse Vrijdag en Pride Week ook erg tegenstrijdige implicaties hebben. Voor mij is het doel normalisatie, en het omarmen van het feit dat iedereen gelijk is, ongeacht op welk geslacht zij vallen of hoe zij zich identificeren. Met zulke evenementen echter, leg je tegelijkertijd erg de nadruk op het bestaan van deze verschillen. Door specifieke dagen hieraan te besteden, lijkt het wel alsof de acceptatie van deze groep alleen op zulke dagen mag plaatsvinden. Sterker nog, wij vieren dan met z’n allen dat zij anders zijn dan de rest: iets wat juist voorkomen dient te worden.”

Julian Smeets (rechts) met zijn vriend

Job: “Ook heb ik erg veel moeite met evenementen zoals Pride Week, Pride Maand, Paarse Vrijdag, Roze Maandag, etc. Ik mag denk ik voor iedereen spreken die uit de LGBTQ-gemeenschap komt; we willen allemaal normaal gevonden worden. En ik denk dat door juist zulke speciale dagen te creëren, en bijvoorbeeld tijdens de bootparade in Amsterdam zo gek mogelijk te doen, dit totaal averechts werkt. Homoseksuele mannen met een roze mankini aan, dansend op één van de felroze boten in de Amsterdamse grachten met borden met de tekst ‘wij willen normaal gevonden worden’, is echt te ironisch voor woorden. We willen toch normaal gevonden worden? Schei dan uit met het bijzonder maken van de lhbtqia+ community.”

“Ik snap dat we er aandacht voor moeten vragen, omdat het nog steeds door velen niet geaccepteerd wordt, maar op deze manier gaan steeds meer mensen het niet accepteren. Het wordt zo door iedereen z’n strot geduwd. Laten we dit nou stoppen en er niet zo’n ding van maken. Als ik zeg dat ik homo ben, denken mensen meteen dat ik een van die mannen ben die op de boten staat te dansen met een boa om m’n nek en praat als Martien Meiland.”

60 AMV’ers te laat onderwijs ‘Ze hebben voor het eerst weekend’

0

GLOW HOTEL EINDHOVEN-  De alleenstaande minderjarigen vluchtelingen (AMV’ers) die in het Glow hotel Eindhoven zitten, zijn na een jaar begonnen met het volgen van regulier onderwijs. Het gaat hier om 60 alleenstaande minderjarige vluchtelingen. Het onderwijs, dat verplicht is na 3 maanden in Nederland, zijn nu begonnen aan de Willem de Rijkelaan. Michiel Manders is een van de huidige docenten, die met eigen ogen ziet wat 12,5 uur school in de week met de AMV’ers doet.

De jongeren zijn afgelopen september begonnen met school. Zo legt Manager Marecilla uit ‘Vanaf 23 september gaan de jongeren naar het Summa op de Willem de Rijkelaan. Ze krijgen daar 12.5 uur onderwijs en we hopen dat het aantal uren nog verder uitgebreid worden.’ Dat ze naar school gingen was hard nodig, want met een bedrag van 14 euro per week , en geen mogelijkheid om legaal te werken was er weinig structuur  in het leven van deze AMV’ers, wat ook zorgt voor weinig zin in andere dingen.

Als er een alleenstaande minderjarige vluchteling (AMV’er) aankomt in Nederland, moet die zich melden in ter apel om asiel aan te vragen, vanuit daar worden ze verplaatst naar verschillende azc’s of andere coa locaties die verspreid zijn door heel Nederland. Eenmaal aangekomen bij de tot hun toegediende opvanglocatie krijg je als minderjarige binnen 3 maanden regulier onderwijs of scholing, zodat je meteen kan beginnen met het leren van de Nederlandse taal.

Bij de COA locatie aan de Keizersgracht was dit niet het geval. Doordat de AMV’ers te laat aangemeld waren, was het reguliere onderwijs al begonnen en was er geen mogelijkheid meer om hierin in te stromen. De leerlingen hebben 2 maanden  via een extern bureau onderwijs gevolgd bij DYNAMO, maar volgens Marecilla  ‘voelden dit voor de jongeren niet als ‘serieus’ onderwijs, er was veel verzuim en er was ook geen leerplichtambtenaar aan gekoppeld’.

Bij de  opendag van het Glow hotel is ook Michiel  aanwezig ‘Ze hebben nu voor het eerst weekend’ merkte hij op. Er werd enthousiast op hem en zijn collega Ruud die burgerschap geeft gereageerd vanuit de leerlingen. Ook Marecilla merkt meteen verschil vanuit het hotel  ‘Ze hebben veel meer structuur, en krijgen daardoor ook meer zin in dingen’.

Michiel Manders is een van de docenten die inmiddels wel lesgeeft aan de AMV’ers, hij geeft ze rekenen en zijn eigen mentorklasje ook Nederlandse taal. Samen met 2 anderen geeft hij de studenten les. Naast rekenen & Nederlands krijgen de AMV’ers ook  burgerschap om ze kennis te laten maken met de Nederlandse cultuur. ‘Bij het eerste gesprek ben ik begonnen met of ze hun naam konden opschrijven, sommigen zijn zestien/ zeventien en hebben nog nooit onderwijs gehad en kunnen dus ook niet lezen en schrijven. Je begint dus echt helemaal vanaf het begin en vanuit daar bouw je op.’

Met nummer over seksbar wil Braidy het Regio Songfestival winnen

Braidy, het alter ego van Brian Haak, doet namens Omroep Rijnmond mee aan de tweede editie van het Regio Songfestival. Met zijn liedje ‘Banaan’ hoopt de 24-jarige rapper een feestje te bouwen in Limburg. Maar waarom een liedje over de erotische Bananenbar?

“Braidy is eigenlijk het tegenovergestelde van Brian Haak”, zegt Braidy. “Hij is een rustige en nuchtere jongen, in tegenstelling tot Braidy die alle aandacht wil pakken op de voorgrond. Ik ben bijvoorbeeld nog nooit bij de bananenbar geweest”, voegt hij toe. “Dat komt nog wel, misschien zelfs een samenwerking.”

Bananenbar

Het lied is door een WhatsApp-bericht met een vriend van Braidy ontstaan. “Ik appte hem ‘Muts op, jas aan, gaan met die banaan’. Hij dacht dat het wel een nummer kon worden en zo is het proces begonnen”, vertelt de rapper. Braidy is in het liedje onderweg, hij is een feestbeest en eindigt elke avond toch weer in de Bananenbar.

“Ik ga winnen”

Braidy wil veel positiviteit overbrengen met zijn nummer en een feestje bouwen tijdens de finale van het Regio Songfestival op 9 november. “Ik hoop dat zelfs de mensen thuis van de bank afkomen!”. Braidy had niet verwacht dat Rijnmond hem zou selecteren voor het Regio Songfestival. “Ik ga van Maastricht een feesttent maken en winnen namens Rijnmond!”, zegt hij vol vertrouwen.

Column | De grootste toetsenbordheld van de Tweede Kamer: Geert Wilders

0

Het linkse blok én het politieke midden struikelden afgelopen week opnieuw over de tweets van Geert Wilders op X, dit keer waren de tweets gericht aan burgemeester Femke Halsema. Met tweets als: “Het land uit met dat tuig, en Halsema mag mee” of “Het maakt mij niet uit wat burgemeesters zeggen, ik heb geen enkel respect voor Halsema,” ging hij opnieuw over de grens. Maar dit is niets nieuws.

Wilders heeft al vaker deze onvolwassen houding laten zien in zijn tweets. Zo noemde hij eerder journalisten “tuig van de richel” en tweette hij tijdens de coronapandemie dat de “behandelingen en operaties van Henk en Ingrid met kanker, hartfalen of andere ziektes” werden uitgesteld omdat “de IC’s vooral bezet waren door Mohammed en Fatima, die onze taal niet spreken en lak hebben aan de regels.” En alsof dat nog niet genoeg was, noemde hij afgelopen week in een tweet Halbe Zijlstra een “aartsleugenaar.”

Het patroon is duidelijk: Wilders gedraagt zich als een kind dat blijft schreeuwen en zeuren als het zijn zin niet krijgt. Wanneer gaat hij zijn rol als leider van de grootste coalitiepartij, politicus én bestuurder eindelijk serieus nemen? Wanneer stopt hij met het voortdurend bevolkingsgroepen tegenover elkaar zetten, de schuld afschuiven op asielzoekers, buitenlanders, of de ‘linkse media’?

De echte problemen in dit land blijven ondertussen liggen. We zitten midden in een opvangcrisis, woningen zijn onbetaalbaar, en kinderen gaan zonder ontbijt naar school. Het land schreeuwt om oplossingen, maar in plaats van verantwoordelijkheid te nemen, kiest Wilders ervoor veilig achter zijn schermpje wat polariserende tweets de wereld in te slingeren. Chapeau.

Een andere vraag die door mijn hoofd heen gaat, is hoe lang zijn coalitiepartner NSC dit nog zal accepteren. NSC, een partij opgericht met de belofte van een nieuwe bestuurscultuur, een partij waarvoor rechters en juristen hun topbaan hebben opgezegd. Die moeten zich wekelijks verantwoorden voor de uitlatingen van Wilders. Het is een gênante vertoning.

En als straks de asielnoodwet niet wordt aangenomen, kunnen we de tweets al bijna voorspellen. De vraag is alleen: wie krijgt dan de schuld? De media? Frans Timmermans? Pieter Omtzigt? Of misschien die ene vluchteling in Ter Apel? Zolang het maar niet aan Wilders of de PVV ligt.

Van beleefd naar brutaal: hoe festivalcultuur verandert

0

“Hoe later het wordt, hoe onbeleefder ze zijn’’, zegt Thomas Vermeulen die voor het derde jaar op rij achter de bar staat bij Festyland. Wat begint met beleefde verzoeken om twee bier, verandert naar verloop van de avond in twee vingers in de lucht zwaaien, schreeuwen en zelfs agressie. Syan Schaap geeft trainingen aan personeel als Thomas: ‘’Er is een maatschappelijke ontwikkeling, wat al voor corona speelde, dat mensen individualistischer worden’’, zegt Schaap.

Het CBS meldt dat in 30% van de geweldsdelicten alcohol in het spel is, maar drank is niet de enige boosdoener. Syan Schaap, van ESI (Event Safety Institute), geeft aan dat festivalgangers individualistischer zijn geworden en meer handelen vanuit eigen belang. ”Ik kom naar een evenement en omdat ik een hoge prijs heb betaald, verwacht ik een goed product te krijgen’’, imiteert hij de bezoekers. Festyland trekt diverse leeftijden aan: ”Als je 50 bent heb je een andere beleving van wat de norm is’’, zegt Schaap.

Incidenten achter de bar

Thomas merkte ook op dat bezoekers beleefder waren dan vorige jaren: hij stond namelijk aan een bar in de buurt van een rock café wat een oudere doelgroep aantrok. Eerder stond hij aan bars dichter bij de ingang waar een gemengder publiek op afkwam en het minder soepel verliep. Een ontevreden man gooide bier in het gezicht van een collega. De collega klom over de bar en rende achter de jongeman aan, waarna de dronken man een aantal zwaaien uitdeelde. Volgens Thomas was de man al eerder barpersoneel tot last geweest en verzocht te stoppen met drinken of het terrein te verlaten. Na dit incident is hij door de beveiliging van het terrein afgezet.

Geen training voorafgaand

Dat hij besloot achter de biergooier aan te gaan, was zijn eigen keuze. Thomas vertelt dat hij in zijn jaren werken bij Festyland nog nooit een briefing heeft gehad over hoe om te gaan met dit soort situaties. ”De Arbowet (Arbeidsomstandighedenwet) zegt dat werkgevers de juiste veiligheidsmaatregelen moeten nemen, vanuit een risico-inventarisatie, die bij een evenement past. In zekere zin is er dus een wet om te zorgen dat barpersoneel veilig kan werken. Of dat dit ertoe leidt dat je altijd een briefing moet doen, zo letterlijk is die wet niet’’, zegt Schaap. Hij raadt trainingen aan om personeel goed klaar te stomen voor dit soort situaties. Wel ziet hij in dat festivalpersoneel wisselvallig is: ”Heel veel mensen zijn nieuw, hebben geen ervaring en melden zich de dag van het evenement nog aan.’’

Ondanks de uitdagingen heeft Thomas zich nog nooit onveilig gevoeld achter de bar. De muziek en gezelligheid wegen voor hem zwaarder. Hij kijkt er zelfs naar uit om volgend jaar weer op Festyland achter de bar te staan.

Mentale gezondheid onder druk door studieschuld: meer stress en prestatiedruk bij studenten

0

De mentale gezondheid van studenten staat onder grote druk, en het leenstelsel is voor vele een belangrijke factor hiervoor. Jongeren ervaren hierdoor veel tot zeer veel stress volgens een onderzoek van het Trimbos-Instituut. Uit dit onderzoek blijkt dat 56 procent van de studenten de afgelopen weken veel tot zeer veel stress heeft ervaren. Deze cijfers tonen een verontrustende trend die vooral staande wordt gehouden door prestatiedruk en financiële onzekerheid, wat kan zorgen voor een slechtere mentale gezondheid.

“Hoge schulden beperken studenten in hun persoonlijke ontwikkeling en veroorzaken veel stress.” Dit laat een woordvoerder van de studentenvakbond weten. Financiële zorgen zijn een van de belangrijkste oorzaken van stress onder studenten. Ruim 41 procent van de ondervraagde studenten gaf aan dat de hoge kosten van levensonderhoud, een grote bron van stress is. Voor studenten met een studieschuld kan de onzekerheid over de afbetaling hiervan erger worden. Hoewel de herinvoering van de basisbeurs in 2023-2024 heeft geleid tot een kleine afname in het aantal studenten dat leent, blijft de totale studieschuld toenemen. Begin 2024 hadden 1,6 miljoen studenten en oud-studenten een studieschuld, met een gezamenlijke schuld van 29 miljard euro, zo blijkt uit de nieuwste cijfers van het CBS.

Stijgende schulden, toenemende prestatiedruk

Het aantal studenten met een hoge studieschuld is de afgelopen jaren flink gestegen. Bijna 350.000 mensen hadden in 2024 een schuld van meer dan 30.000 euro, een stijging van 19.000 ten opzichte van 2023. Dit soort bedragen zorgen voor een grote druk op de toekomst van studenten. Prestatiedruk speelt hierbij een grote rol: 44 procent van de studenten voelt vaak de druk om te voldoen aan hun eigen verwachtingen of die van anderen. Deze druk wordt vaak versterkt door financiële zorgen en de lange termijngevolgen van een hoge studieschuld.

Studentenvakbond waarschuwt voor negatieve gevolgen Studentenvakbond LSVb laat weten dat studenten zich bedrogen voelen door het leenstelsel. Volgens de bond heeft de politiek studenten aangemoedigd om te lenen, maar veel van hen ervaren nu de negatieve gevolgen. Studenten zien zich geconfronteerd met uitgestelde gezinsvorming, moeilijkheden bij het kopen van een huis en schaamte over hun financiële situatie.

Bivol vs Beterbiev: Het gevecht van de eeuw

0

Zaterdagavond 12 oktober is het tijd voor Bivol tegen Beterbiev. Het gevecht dat velen anticiperen als het gevecht van de eeuw zal eindelijk plaatsvinden en beslissen wie de onbetwiste lichtzwaargewicht kampioen zal zijn.

De Russische Artur Beterbiev neemt het op tegen Kirgiziër Dmitri Bivol in een gevecht dat dat wordt gehouden in Riyad, Saoedi-Arabië. Het gevecht zou al eerder dit jaar zijn maar vanwege een knieblessure van Artur Beterbiev moest het gevecht worden uitgesteld.

Dit is het hoogste wat je als professioneel bokser kunt halen en het is jaren geleden dat we dit hebben mogen meemaken” – Bennie Donders

Maar wat maakt dit gevecht nou zo bijzonder? Bennie Donders, lokale bokser uit Tilburg geeft ons duidelijkheid “Het is een heel bijzonder gevecht want het gaat eindelijk weer om een undisputed titel.” De winnaar van het gevecht gaat er namelijk met alle vier de grote  bokskampioenschappen vandoor. aldus Bennie Donders.

Pure kracht of perfecte techniek

Een van de redenen waarom het gevecht zo veel los maakt bij de vechtfans, zijn de indrukwekkende prestaties van beiden vechters. Zo heeft Dmitry Bivol vrijwel een perfecte techniek waar hij al eerder grote namen mee op afstand kon houden. Zo heeft hij met zijn ongeslagen reeks al een aantal grote namen zoals de nummer één middengewicht en momenteel viervoudig kampioen Canelo Alvarez.

Artur Beterbiev daarentegen staat aan de andere kant van de lijn. De Rus staat bekend om zijn killersinstinct en brute kracht. Hij is dan ook een groot gevaar voor elke vechter met zijn reeks van twintig gevechten, allen gewonnen op knock-out. Wie de winnaar wordt van het gevecht zullen we snel zien, het belooft in ieder geval een spektakel te worden. De lokale bokser durft in ieder geval geen uitspraak te doen over de winnaar van het gevecht “Beide boksers zijn momenteel ongeslagen en erg technisch, het is in mijn belevenis dus een echte 50/50” vertelt Bennie Donders.

Gemeente Tilburg neemt actie tegen fietsparkeerkwestie LocHal 

TILBURG – De gemeente Tilburg gaat duidelijker communiceren waar je je fiets mag stallen bij de Locomotiefboulevard, specifiek op het hoekje bij bibliotheek de LocHal en kennisinstelling Mindlabs. Dat meldt een woordvoerder van de gemeente. De Algemene Fiets Afhandel Centrale (AFAC) ruimt hier dagelijks vijftien tot dertig fietsen, aldus Anton Adams, teammanager bij AFAC. 

Een groepje scholieren kijkt met grote ogen en wijst naar een oranje waarschuwingskaartje aan een fietsstuur. “Mijn fiets mag hier niet staan!”, zegt een van de jongens. “Dat wist ik niet.” Op het kaartje staat dat hij nog een uur heeft voordat AFAC zijn fiets komt ophalen. Daarna zal het hem vijftien euro en een ritje naar de ophaalplek aan de Bredaseweg kosten. Nadat de jongeman hoort dat de beveiligde fietsenstalling tegenover het betreffende muurtje gratis is, wandelt hij met zijn stalen ros aan de hand daarheen.  

Om deze situatie te verbeteren is de gemeente Tilburg bezig met een onderzoek, legt een woordvoerder van de gemeente Tilburg uit. Ze gaan bekijken of ze meer fietsbeugels kunnen plaatsen of de nadruk kunnen leggen op de gratis bewaakte fietsenstallingen in de buurt. 

De Locomotiefboulevard valt in een zogenoemd ruimgebied. Borden bij onder andere de Willem II-passage en de Lange Nieuwstraat geven dat aan. Hier mag de gemeente fietsen weg laten halen die niet in fietsenstallingen, fietsenrekken of blauwe vakken staan. Op de besproken plek zelf hangen papieren posters, aan de binnenkant van de ruiten van de LocHal, met de boodschap: ‘Fietsvrije Zone’. “Wij wijzen onze bezoekers hierop omdat we begrijpen dat het niet prettig is als ze hun fiets kwijt zijn”, zegt Michelle Vleugels, woordvoerder van LocHal Tilburg. Dit is een service. “De gemeente Tilburg is verantwoordelijk voor de communicatie over het fietsparkeerbeleid en de regels die daarbij horen”, duidt de gemeentelijke woordvoerder.