Vorige week werd de eerste Han Peekel Prijs uitgereikt aan de persoon die zich het meest had ingezet voor het behoud van de Nederlandse televisiegeschiedenis. De genomineerden waren beeldresearcher Hans van den Berg, programmamaker Pim Mookhoek, en het podcastmakersduo Ron Vergouwen en Bjorn Bouwens. De winnaar ontving €1951, een symbolisch bedrag ter ere van het jaar van de eerste Nederlandse televisie-uitzending.
15 Jaar 113 in de Strijd Tegen Suïcide
Stichting 113 zelfmoordpreventie bestaat vandaag 15 jaar. Nog steeds is zelfdoding nummer een doodsoorzaak onder jongvolwassenen. Al 15 jaar is de missie van de stichting een samenlevingwaarin niemand eenzaam, impulsief of radeloos overlijdt door zelfdoding.
Het boek Morgen beginnen we weer opnieuw werd dinsdag 1 oktober gelanceerd ter gelegenheid van dit jubileum. Schrijvers Aafke Romeijn, Daan Heerma van Voss en Etchica Voorn schreven verhalen over personages die het plezier in hun leven zijn kwijtgeraakt, maar aan het einde van de tunnel toch hoop vinden. Schrijver Abdelkader Benali verbond deze verhalen aan elkaar in het voorwoord. Het boek is tot stand gekomen in samenwerking met 113 en per boek gaat er twee euro naar het 113 Fonds.
Tijdens de lancering waren de kinderen van Jan Mokkenstorm, de inmiddels verleden oprichter van 113, aanwezig. De eerste exemplaren werden aan hen overhandigd als symbool van dank en ter nagedachtenis aan zijn werk, zo vertelt Emmie Overbeek, communicatieadviseur bij 113. Psychiater Jan Mokkenstorm nam contact op met diverse organisaties en stichtingen die al geruime tijd hulp boden aan mensen met suïcidale gedachten en gevoelens. Samen creëerden zij een stevig platform voor online zelfmoordpreventie, dat op 7 oktober 2009 werd gelanceerd.
In de afgelopen 15 jaar is suïcidepreventie in Nederland steeds meer genormaliseerd. “De belangrijkste verandering is dat suïcidaliteit steeds minder een taboe wordt,” aldus Emmie Overbeek. Waar het vroeger een onderwerp was dat vaak werd vermeden, wordt er nu openlijker over gesproken, zowel binnen de zorg als in de samenleving. Jaarlijks raken steeds meer mensen betrokken en durven zij hun verhalen te delen. “Dat merken we bijvoorbeeld aan campagnes als ‘1K Z1E J3’ en de ‘Wereld Suïcide Preventie Week (WSPW)”.
Om de voortgang te meten, voert 113 jaarlijks een meting uit via een extern onderzoeksbureau, dat ook onderzoek doet naar de naamsbekendheid van de stichting. “Hieruit is gebleken dat 88% van de mensen in Nederland weet wat 113 is; dat cijfer groeit gestaag,” vertelt Overbeek. Desondanks blijkt uit onderzoek dat middelbare mannen minder snel over hun problemen praten. Het delen van ervaringen van mensen die suïcidale gedachten hebben of hebben gehad, is essentieel voor het doorbreken van het taboe. De stichting onderstreept ook het belang van toegankelijke hulp, zoals de hulplijn van 113.
Het boek is bedoeld om te vieren dat ze 15 jaar bestaan, tegelijkertijd betekent het ook dat ze stilstaan bij wat er in 15 jaar gebeurd is. “Het blijft een gekke combinatie om enerzijds te vieren dat je 15 jaar bestaat, en anderzijds zien we nog steeds een noodzaak om te blijven bestaan, dus daarin zit altijd een soort balans”.
Tijdelijke beeldende kunst en muziek komen bij elkaar tijdens laatste dag Lustwarande
Een samenkomst van synth, gitaar, viool en een omgedraaide teil mét afwasborstel vullen het normaal zo stille Wandelbos. Afgelopen weekend beleefde de tijdelijke kunstexpositie Lustwarande in Tilburg een indrukwekkende afsluiting, waarin kunst en muziek harmonieus samenkwamen. “Oost-Europees, folk en een beetje improvisatie.”
De vier Tilburgse bandleden spelen deels eigen nummers en deels geïmproviseerde stukken, lachende wandelaars proberen een plekje te zoeken tussen de Perzische kleden, gevallen blaadjes en houten klapstoelen. Jonge kinderen dansen achter de band, maar de muzikanten zien dat niet. De wandelaars die zich ook helemaal in de muziek willen verliezen, kunnen speciale koptelefoons bij de geluidstechnici afhalen.
Lustwarande
Gedurende drie maanden werd het Oude Warande Park in Het Wandelbos omgetoverd tot een levendig kunstbos, waar beeldende werken van lokale kunstenaars tentoongesteld werden. Vooral houten sculpturen sierden het pad, en bezoekers konden de kunstwerken van dichtbij bewonderen. Lustwarande is een jaarlijks terugkerende expositie die kunst op een toegankelijke manier presenteert in een groene, open omgeving. Ook op de laatste dag van Lustwarande, doken overal in het bos enthousiaste wandelaars op om met grote ogen de kunst te bewonderen.
Rauwslinger
De band Rauwslinger, die bekendstaat om hun improvisatie, trad op onder leiding van Max Swagemakers. “Dat klinkt misschien hiërarchisch, maar we werken eigenlijk heel democratisch,” legt een van de bandleden uit. “Fouten zijn bij ons welkom, en dat houdt het spannend.” De band speelde met onconventionele instrumenten, zoals een afwasborstel, wat zorgde voor een unieke muzikale beleving. Het optreden werd mogelijk gemaakt door Studio Schimmel, een organisatie die zich inzet voor de culturele sector in Tilburg.
Lustwarande heeft met dit slotweekend wederom bewezen een belangrijke rol te spelen in de Tilburgse cultuuragenda, waar lokale kunstenaars en muzikanten de kans krijgen om zich te laten zien.
Gemeente Den Haag verwacht geen onrust tijdens Israëlische herdenking
De gemeente Den Haag verwacht maandag 7 oktober geen spanningen tussen Pro-Palestijnse demonstranten en herdenkers van Israëlische slachtoffers. Om 18:00 uur houden Pro-Palestijnse demonstranten sit-ins op verschillende stations in Nederland. Iets meer dan drie kilometer verderop om 20:15 is er op diezelfde dag een herdenking bij het Vredespaleis voor de Israëlische burgers die op 7 oktober 2023 om het leven kwamen door Hamas.
De gemeente Den haag verwacht geen confrontatie tussen beide groepen. “Er zijn geen signalen daarvan. De situatie wordt uiteraard in de gaten gehouden, net als met andere demonstraties”, meldt woordvoerder Sentina van der Meer.
“Jaarlijks faciliteert Den Haag rond de 2000 demonstraties en vrijwel alle demonstraties verlopen zonder onoverkomelijke problemen, informeert van der Meer. De burgemeester mag alleen een beperking opleggen of een demonstratie verbieden of beëindigen bij (een vrees voor) wanordelijkheden, gevaren voor de gezondheid of ernstige verkeerproblemen. De locatie van een demonstratie kan daarbij een rol spelen”.
Van der Meer: “Op dit moment is er echter geen aanleiding voor een beperking op de genoemde demonstratie. Als er toch wanordelijkheden, gevaren voor de gezondheid of ernstige verkeerproblemen (dreigen te) ontstaan zal er worden opgetreden”.
Bangalijsten: “Het is schandalig, zeer onverantwoord…”
Lijsten met privacygegevens van -voornamelijk- vrouwen waarin op grove wijze wordt beschreven hoe makkelijk ze in bed te krijgen zijn en hoe goed ze zijn in seks: bangalijsten. Eén op de vijf jongeren heeft weleens zo’n lijst gezien, blijkt uit onderzoek van EenVandaag samen met LINDA.meiden.
Het doel van bangalijsten is om een ranglijst te maken van vrouwen, zodat mannen weten welke vrouw wel of niet “de moeite waard” is om seks mee te hebben. Op zo’n lijst worden altijd de voor- en achternaam genoemd, regelmatig het adres, en soms zelfs een telefoonnummer. De pagina over de desbetreffende vrouw wordt vaak aangevuld met foto’s. “Daar word je bang van, je durft niet meer over straat, het is intimiderend,” zegt Gerrit-Jan Zwenne, hoogleraar op het gebied van privacy.
Strafbaar feit
Wanneer zo’n lijst rondgaat, kan er aangifte worden gedaan voor meerdere zaken: als iemands eer of goede naam wordt aangetast, heet dat smaad. Het opzettelijk verspreiden van een bericht waarvan de dader weet dat het een leugen is, heet laster. Voor smaad en laster kan de dader een straf krijgen. Volgens Zwenne is het publiceren van gegevens (doxing) ook strafbaar, en daarop staat een hoge boete die de dader moet afschrikken. Daarnaast kan er een schadevergoeding worden geclaimd, die soms duizenden euro’s kan bedragen.
Bangalijsten zijn stoer
“Het is schandalig, zeer onverantwoord… gewoon schandalig,” aldus Zwenne. Uit het onderzoek van LINDA.meiden blijkt dat veel mensen niet doorhebben wat de gevolgen van zo’n lijst kunnen zijn. “Het is het ouderwetse idee dat je als heteroseksuele man moet laten zien dat je veel seks hebt en daarmee aantoont seksueel gezond te zijn,” denkt Yuri Ohlrichs, seksuoloog NVVS.
Campagne tegen banga
“Het is niet fijn om als jonge vrouw op een lijst te staan waarop je wordt gepresenteerd als een object voor seks,” zegt Ohlrichs. Hij denkt dat het kan helpen als we op jonge leeftijd al beginnen met seksuele voorlichting, zodat jongeren leren dat niet de mensen op de bangalijsten het probleem zijn, maar degenen die deze lijsten maken.
LINDA.meiden is sinds 3 oktober gestart met een campagne tegen bangalijsten, genaamd: ik ben niet bangalijst.
Horeca is zwaar werk en verdient vroegpensioenregeling
Stakingen vliegen ons om de oren, cao’s spreken zich uit en hardwerkende mensen zijn er klaar mee. Tijdens de stakingen omtrent de regeling van het vroegpensioen denk ik terug aan de woorden van Brigitte Kaandorp: ‘’Ik heb een heel zwaar leven’’. Ik denk dat steeds meer mensen zich kunnen vinden in de woorden van deze komiek wiens woorden humoristisch bedoeld waren, maar pijnlijk waar blijken te zijn. Vroegpensioen voor mensen die zwaar werk leveren klinkt als iets doodnormaals. Vaak gaan deze beroepen al gepaard met een lager-dan-gemiddeld salaris en vele werkuren. Maar wat er nu allemaal valt onder zwaar werk is onduidelijk, het is zo’n vaag en breed begrip. Nederland is een van de weinige landen die dit niet eens wettelijk heeft genoteerd. Naast de politie, metaalwerkers, schoonmakers, NS-personeel en nog veel meer viel mij een missende sector op: de horeca.
Slijtage, artrose maar klagen is uit den boze
‘’Raad ‘ns hoeveel vandaag?’’ Dit is de standaardvraag die ik krijg van mijn vader wanneer hij terugkomt van zijn werk. Het aantal waar hij naar op zoek is, slaat echter niet op de hoeveelheid gasten die aanwezig waren of de behaalde inkomsten van de dag. Deze dagelijkse vraag slaat op het aantal stappen dat hij die dag gezet heeft: ‘’30.000 stappen vandaag weer!’’ Om een vergelijking te trekken: dit staat gelijk aan 20 à 25 gelopen kilometers, terwijl een gezond mens tussen de vier- en achttien duizend stappen per dag zet. Doe maar effe het dubbele joh, en dat is dan dagelijkse kost. Week in, week uit.
‘’30.000 stappen vandaag weer!’’
Het flinke aantal stappen is niet het enige waar mensen in de horeca klachten aan overhouden. Verhalen over een verandering in houding (door gedragen borden op één arm), artrose in de handen en slijtage in de knieën zijn alom voorkomend. Daarnaast is het werken in de horeca niet enkel serveren. Neventaken zoals opruimen, schoonmaken en soms in de keuken staan horen daar ook bij. Ondertussen staken de schoonmakers zelf wel, terecht overigens, maar ik vraag me af waarom de mensen in de horeca zich niet achter deze actie scharen. Naast het salaris, dat al niet geweldig hoog ligt, missen deze hardwerkende Nederlanders ook nog een goede vroegpensioenregeling.
Ik zie mijn vader namelijk niet tot zijn 67e heen en weer banjeren om te vragen of iemand nog een bakkie pleur wil.
Nederland minder populair bij de Junior Eurovisie Songfestival fans door Spaanse inzending
Maandagochtend bracht Chloe DelaRosa haar vrolijke liedje ‘Como La Lola’ voor het Junior Eurovisie Songfestival uit. Volgens Spaanse Songfestivalkenner Rubén Domingo Núñez is Chloe een grote concurrent voor Stay Tuned dat Nederland vertegenwoordigd. Dit is ook terug te zien in de fan ranglijst.
Rubén Domingo Núñez schrijft voor Songfestivalwebsite Eurovoxx en bezoekt jaarlijks meerdere Eurovisie gerelateerde evenementen. “Ik vind het Nederlandse liedje erg sterk, live heeft het ook erg veel charisma. Een derde tot zesde eindpositie zou mij niet verbazen, maar het zou nog hoger kunnen eindigen als ze met een nog beter optreden komen.” De Italiaanse Songfestivalfan Luigi Croitoru is het niet helemaal eens met Núñez. “Nederland gaat het net zoals voorheengaande jaren minder goed doen dan het verdient, ik verwacht een middenmootpositie”. Ze zijn het wel eens dat Spanje het erg goed gaat doen.
Fan ranglijst
Volgens cijfers van MyEurovisionScoreBoard, een app waarin jaarlijks duizenden fans punten geven aan hun tien favorieten, is Oekraïne de gevestigde favoriet. Nederland stond een tijd in de top drie, maar begint steeds meer te zakken op de ranglijst. Ze staan bij de fans nu op de zesde plek, met Estland, Frankrijk, Cyprus, Portugal en Oekraïne boven zich.
Spanje stond maandagochtend nog op een dertiende plek omdat het liedje nog niet lang online stond. Nu staat het zevende en krijgt nog steeds snel veel punten erbij, in tegenstelling tot verschillende landen zoals Nederland dat al vijfhonderd punten is kwijtgeraakt.
MyEurovisionScoreBoard top 14 om 16:40 – 11 Oktober
- Oekraïne (12884 punten)
- Estland (10208 punten)
- Cyprus (9753 punten)
- Portugal (9291 punten)
- Frankrijk (8785 punten)
- Nederland (7947 punten)
- Spanje (7395 punten)
- Noord-Macedonië (6277 punten)
- Italië (5600 punten)
- Duitsland (4906 punten)
- Albanië (4721 punten)
- Malta (2939 punten)
- San Marino (1956 punten)
- Polen (1649 punten)
Vier Brabantse restaurants winnen Michelin Award: “Ik sta hier te trillen op mijn benen”
Vandaag zijn de Michelin sterren uitgereikt met een ceremonie in Maastricht. Vier restaurants uit Brabant zijn hierbij in de prijzen gevallen. Het gaat hier om Restaurant Sabero uit Leende, Restaurant 1857 uit Roosendaal, Restaurant Odille uit Sint-Oedenrode en Restaurant Vannu uit Bavel.
Restaurant Sabero uit Leende is bij deze ceremonie de uitblinker in Brabant. Dit restaurant heeft namelijk twee prijzen gewonnen: De Service Award en één Michelin ster. Restaurant 1857 uit Roosendaal en Restaurant Odille uit Sint-Oedenrode wonnen ook één Michelin ster. “Ik sta hier te trillen op mijn benen,” zegt Joey van Restaurant 1857. Restaurant Vannu uit Bavel won de Groene Ster, een award voor chefs die zich inzetten voor een duurzame toekomst.
De ceremonie begint met een toespraak van Alex Verhoeven, Director Michelin Benelux. “We gaan vandaag een feestje vieren,” zegt de director aan het begin. Hij vertelt over het belang van de Michelin ster en waarom bepaalde restaurants een ster verdienen: “Je wil de beste producten en diensten brengen om je klanten en gasten tevreden te stellen,” benadrukt hij.
Wim Hillenaar, de burgemeester van Maastricht, neemt ook het woord. Hij vertelt over de symbolische betekenis van een ster, dat een ster een vroeger een ‘goddelijke aanwezigheid’ symboliseerde. “Tegenwoordig symboliseren sterren kwaliteit,” benadrukt de burgemeester. Hij uit ook zijn respect voor de winnaars van de ceremonie: “Als ik zeg ‘een ster komt niet aanwaaien’, is dat wel zo’n beetje het understatement van het jaar.”
De andere restaurants die in de prijzen vielen zijn Restaurant Showw uit Amsterdam, Zenith uit Apeldoorn, Demain uit Cadzand, Joann uit Enschede, Triptyque uit Wateringen, Lutum uit Wijk Bij Duurstede, Affect uit Zwolle, Joelia uit Rotterdam, Neder uit Alkmaar, Mearkas uit Eastermar, Flores uit Nijmegen, Kook Atelier Op Oost uit Oosterend, Fermin uit Rotterdam, Heimat uit Utrecht, Inter Scaldes uit Kruiningen en De Librije uit Zwolle.
“Sinds corona zijn jongeren agressiever en meer bijdehand richting hulpverleners”
Corona heeft impact gemaakt op het stapgedrag van jongeren. Mark van den Heuvel, algemeen directeur van Sterk Op Straat, vertelt dat hij merkt dat de instelling van mensen is veranderd: “er is minder geduld en vooral jongeren uiten zich eerder bijdehand en agressief.” Eind september verscheen er een artikel in Brabants Dagblad, over een jongen die blijvend letsel heeft overgehouden na mishandeling tijdens het stappen. Hoe zit het nu met de sfeer tijdens het stappen in Breda?
Sterk op straat
Sinds 2018 lopen de mannen van Sterk Op Straat op de uitgaansavonden, vrijdag en zaterdag, door de binnenstad om de veiligheid te bewaren. De politie had toentertijd te weinig capaciteit om elke stapavond volop aanwezig te zijn. “Wij kwam uit de beveiliging en hebben met ons eigen concept dit gat toen opgevuld”, vertelt Mark. De mannen van Sterk Op Straat noemen zichzelf de gastheren van de stad. “Tijdens het uitgaan is het vaak heel gezellig, maar er gaat ook weleens iets fout. Hier zijn wij onder andere voor,” vertelt Mark.
De mannen houden zich niet alleen bezig met het sussen van gevechten. Ze zijn bereikbaar voor veel meer zaken: “Mensen komen ook naar ons toe met de vraag waar een toilet is, of we een pleister kunnen plakken, of dat we even kunnen meelopen naar de taxi’s. We proberen er voor iedereen te zijn.”
Stappen op je zestiende
Koen Tullemans (29) werkt als portier en barman bij Café Oranje. Daarnaast gaat hij al sinds zijn zestiende uit in Breda. “Naar mijn idee is de grootste verandering de sfeer in de stad, dat mensen pas vanaf achttien mogen stappen. Je hebt in de stad bepaalde omgangsnormen met barpersoneel, portiers en ander stapvolk. Mensen leren deze nu op latere leeftijd. Ook speelt corona een grote rol, mensen willen los.”
Verder vertelt Koen dat hij het idee had dat er vroeger minder gezeik was in de stad: “Maar ik heb nu nuchter tijdens het werk ook veel meer door, dus ik weet niet of dit echt zo is.” Koen legt uit dat als er iets gebeurd, en ze de situatie niet overzien, bellen ze Sterk Op Straat. “Hierdoor merkt ander uitgaanspubliek er ook niet meteen iets van, in plaats van meteen de politie erop. Zij gaan eerst in gesprek en gaan nooit fysiek te werk.”
“Hey Buurman, werkse!”
Daan van Gent (30) woont al vijf jaar in de Vismarktstraat tussen El Grego en Café Oranje. Daan vertelt dat hij de drukte in de stad niet echt als overlast ervaart. “Ik heb er zelf voor gekozen om hier te wonen en vind het altijd wel gezellig. Ik ga zelf ook nog lekker de stad in.” Wel staan er soms mensen voor zijn deur als die laat thuiskomt van werk. “Die zijn dan altijd heel verbaasd over dat er daar een deur zit en iemand woont. Ik krijg vaak de reactie; ‘je zal hier maar wonen.’ Ik voel me gelukkig wel altijd veilig. Mensen die in de stad werken gaan je herkennen. De man val El Grego zegt altijd: “Hey buurman, werkse!.”
Interne hondentraining biedt uitkomst voor gedragsproblemen
Veel honden kampen met gedragsproblemen, maar er zijn geen landelijke cijfers om een helder beeld van de omvang te schetsen. Dit maakt het lastig om effectieve maatregelen te nemen. Mandy van Gelder, eigenaar van Hondencentrum WRAF, biedt met haar methode van interne hondentraining een oplossing voor eigenaren die tegen gedragsproblemen bij hun viervoeters aanlopen.
Interne hondentraining als oplossing
Mandy van Gelder, eigenaar van Hondencentrum WRAF, richt zich op het oplossen van gedragsproblemen bij honden door middel van interne training. Dit concept, dat zij al sinds 1995 toepast, ontstond toen ze begon met het in huis nemen van probleemhonden. “Veel eigenaren hadden geen tijd of zin om zelf een training te volgen. Ze vroegen me of ik hun hond voor hen kon trainen, en zo ontstond het idee voor interne hondentraining,” vertelt Mandy.
Mandy is gespecialiseerd in angst- en agressieproblemen. “Deze problemen zijn vaak moeilijk te hanteren voor eigenaren. Het is een opluchting voor hen dat ik hen hierbij kan helpen.” Ze benadrukt dat elke hond unieke problemen heeft, zoals uitvallen naar andere honden, angst of agressie. “Daarom stem ik de training altijd af op de specifieke behoeften van de hond.”
Een groot voordeel van interne training is dat Mandy zelf de volledige controle heeft over het proces. “Ik kan het precies afstemmen op wat de hond nodig heeft,” legt ze uit. Regelmatig zet ze haar eigen honden in om te helpen bij de training. “Vooral bij onzekere honden helpt het om een stabiele hond te hebben die kan laten zien hoe het hoort.”
Gebrek aan cijfers
“Er worden geen landelijke cijfers bijgehouden van het aantal honden met gedragsproblemen. Hierdoor is het moeilijk in te schatten hoe groot het probleem daadwerkelijk is,” vertelt Niels Kalkman, woordvoerder van de Dierenbescherming. Hij stelt dat met concrete cijfers en oorzaken betere conclusies kunnen worden getrokken en gerichte maatregelen kunnen worden genomen.
“Stel dat uit onderzoek blijkt dat teckels vaker gedragsproblemen vertonen omdat ze te vroeg bij hun moeder worden weggehaald, dan zou je regels kunnen opstellen om ervoor te zorgen dat deze honden langer bij hun ouders blijven,” legt Kalkman uit. “Of als uit cijfers blijkt dat pitbull-achtige rassen vaker betrokken zijn bij bijtincidenten, dan zou je bijvoorbeeld eigenaren kunnen verplichten om een cursus te volgen om agressieproblemen beter te beheersen. Zonder deze gegevens blijft het lastig om effectieve oplossingen te vinden. Iedereen is het erover eens dat er iets moet gebeuren, maar zonder concrete inzichten blijft dat een uitdaging.”
Het proces van interne training
Tijdens de interne training verblijft de hond in een pension, van waaruit Mandy hem dagelijks ophaalt om te trainen. “Ik houd de eigenaar voortdurend op de hoogte met updates,” zegt ze. Wanneer de eigenaar zijn hond weer ophaalt, volgt een sessie waarin theorie en praktijk worden doorgenomen. “We besteden de laatste dag veel tijd aan praktijkoefeningen, zodat de eigenaar precies weet hoe hij zijn hond moet begeleiden.”
De interne training duurt doorgaans drie weken. “Vaak zie je al snel duidelijke verbeteringen,” vertelt Mandy. “Maar het is cruciaal dat de eigenaar de regels en patronen blijft volgen na de training.” Onder Mandy’s begeleiding wordt er samen geoefend in verschillende situaties, zoals een wandeling door de stad of een bezoek aan een terras.
“Veel mensen kiezen voor interne training omdat ze zelf geen tijd hebben om hun hond intensief te trainen, of omdat ze het combineren met een vakantie,” legt Mandy uit. “Hun hond krijgt de aandacht die hij nodig heeft, en zij komen terug naar huis met een beter opgevoede hond.”
