Ze liggen door het hele land: onontplofte bommen uit de Tweede Wereldoorlog. Meestal worden ze per toeval ontdekt en zo ook in Bunnik. Daar kregen ze een opmerkelijke tip van een lokale historicus. Hij kwam op het spoor van de bom dankzij dagboeken uit de oorlog die hij had bestudeerd.
Nieuwe Strøming in Rooftopbars
Het is weer tijd voor een splinternieuwe hotspot in Tilburg centrum. Boven het kunstdoolhof Doloris komt een nieuwe rooftopbar Tilburg veroveren. Het is de derde rooftopbar die de locatie probeert over te nemen, hoe komt dit en waarom gaat het deze keer wel werken?
Het is niet de eerste keer dat er op deze locatie een rooftopbar opent. Zo heeft Doloris haar eigen rooftopbar gehad, waar de bezoekers konden naborrelen voor een hapje en een drankje. Mauve de tweede rooftopbar probeerde op een andere manier publiek te trekken. De rooftopbar met geplande evenementen die meer op de ‘feesten’ gericht waren wilde zelf meer evenementen blijven oprichten.
Doloris rooftopbar is verkocht en Mauve heeft faillissement aangevraagd, maar ligt het dan aan de locatie zelf? Volgens Doloris is er nog geen reden voor paniek; “Ik denk dat de locatie zeker een uitdaging blijkt te zijn, anders was Mauve niet failliet gegaan” aldus Pamela, floormanager bij Doloris Metamaze. Ze vertelt over de potentie van de locatie “Echter is de locatie zo mooi en is het ook de enige Rooftop bar van Tilburg dus zie ik ook veel potentie voor een succesvolle zaak.”
Maar wat wordt dan de succesformule van Strøming? Als het aan Pamela ligt is er een duidelijk plan voor nodig: “Ik denk dat als zij goede service verlenen, vakkundig personeel inzetten en zich op een bredere doelgroep, zoals óók studenten en gezinnen, richten, Stroming een groot succes kan worden”.
Er lijkt dus nog geen reden voor paniek en op de officiële opening van 4 Oktober zal Strøming bewijzen of ze hun succes vanuit Etten-Leur mee kunnen nemen naar Tilburg.
Eindhovense lichtjesroute: lichtstad verlicht door milieubewuste lamp
De lichtjesroute is een van de belangrijkste evenementen in Eindhoven. De stad streeft naar een duurzamere gemeente, ook bij de lichtjesroute hebben ze daar aandacht aan besteed. Dit jaar probeert de organisatie nog zuiniger om te gaan met hun materialen.
Over de jaren heen is het format van de lichtjesroute veranderd. In plaats van de ‘signature’ gloeilampen van Philips is de organisatie gewisseld naar ledlampen. “Deze lampen verbruiken minder dan gloeilampen”, zegt Tits Bongers, medeoprichter en coördinator van de organisatie lichtjesroute. Over de gloeilampen hoeven we volgens hem geen zorgen te maken, deze zijn allemaal verzameld en bewaard.
Bongers geeft aan het recyclen van producten ook heel belangrijk te vinden: “We hebben duizenden lampjes langs de route staan, en dan gaat er inderdaad wel eens iets kapot. Hiervan proberen we zo min mogelijk weg te gooien”. Zelf is hij met het idee gekomen om uiteindes van tie-wrap op te sparen en te recyclen, “Het is heel makkelijk om die te laten vallen en niet meer naar om te kijken.”
COLUMN | Een miljoen volgers krijgen van journalistiek jatten: Cestmocro
Jongeren halen nieuws steeds minder van traditionele media. In plaats daarvan halen ze hun informatie van Instagram-accounts als @cestmocro. De content is snel, gemakkelijk, en daarom slikken jongeren het als zoete koek. Maar terwijl wij ons inzetten voor betrouwbare bronnen en fact-checking, negeert @cestmocro deze principes volledig.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik @cestmocro als jonge twintiger ook volg. Met 1,1 miljoen volgers is @cestmocro dé plek voor jongeren om hun dosis sensatie, misdaad en populaire cultuur te scoren, zonder door eindeloze krantenartikelen te hoeven ploeteren. Als journalist doet het soms wel pijn. Het is makkelijk om als jongvolwassene op deze manier up-to-date te blijven, maar denken we nog wel na over hoe dit nieuws ons wordt voorgeschoteld?
Er zit geen journalistieke ethiek achter cestmocro. Terwijl wij op de Hogeschool voor de Journalistiek in Tilburg de tien geboden van de journalistiek, die bij ons op school aan de muur hangen alsof het de Bijbel zelf is, keurig navolgen, lijkt dat voor @cestmocro een overbodige luxe. Bronvermelding? Fact-checken? Onafhankelijkheid? Dat zijn concepten die daar niet bepaald op de voorgrond staan. En toch accepteert een hele generatie Gen-Z’ers dit zonder vragen te stellen. Het Instagram-account gaat in aantal volgers nek-aan-nek met @nosstories, die wél kwaliteitsjournalistiek produceert.
Wat me nog het meest frustreert, zijn de reacties onder de posts. Je hoopt op een beetje nuance, maar wat je krijgt is een stortvloed aan racistische, ongefundeerde en ronduit gevaarlijke onzin. Complottheorieën, polariserende haatdragende shit – het is allemaal onderdeel van de dagelijkse gang van zaken op een platform als @cestmocro. Jongeren, die sowieso al vatbaar zijn voor framing en nepnieuws, raken hier alleen maar verder verstrikt in een bubbel van desinformatie. En wanneer je kritiek uit op @cestmocro zelf wordt je comment verwijderd.
Laten we eerlijk zijn: als een schimmig Instagram-account, dat zonder enige schaamte artikelen jat van journalisten met jarenlange ervaring, meer aandacht krijgt dan onze zorgvuldig opgebouwde stukken, dan moeten we onszelf als journalisten misschien eens goed achter de oren krabben. Misschien dat die journalistieke regels niet alleen in ons klaslokaal of op de redactievloer moeten hangen, maar ook in de digitale jungle waar accounts als @cestmocro de baas zijn.
Twee jaar na de start nog steeds gemengde gevoelens bij docenten Fontys Journalistiek over het nieuwe onderwijssysteem
Ongeveer twee jaar geleden is op de hbo opleiding Fontys journalistiek een nieuw onderwijssysteem geïntroduceerd. Fontys trok voor dit proces 3 jaar uit, waarna er gewenning zou moeten zijn. In kader van de Nationale Onderwijsweek werden docenten van Fontys Journalistiek gevraagd hoe deze omschakeling ze bevalt.
HILL-methode
In 2022 startte Fontys Journalistiek met het onderwijs aanbieden volgens de HILL-methode (High Impact Learning that Lasts). Bij de HILL-methode wordt er minder gefocust op het overbrengen van kennis en meer op de ontwikkeling van studenten. Zo gaat de opleiding niet meer uit van lessen, colleges en tentamens, maar van werkveldopdrachten en eigen leerdoelen. Studenten leren door te doen en docenten geven geen les meer, maar begeleiden de studenten als coach. Een voordeel van deze methode is dat studenten zelf kunnen aangeven waar hun interesses liggen, wat ze willen leren en ook zelf verantwoordelijk zijn voor het leerproces. Opvallend daarbij is wel dat, zonder curriculum, de opleiding voor iedere afgestudeerde volledig anders kan zijn geweest, maar waarbij wel alle leerdoelen aan bod gekomen zijn.
Nuance
Een van de grote veranderingen van deze onderwijsvernieuwing is dat docenten niet meer als docent, maar als coaches en experts gezien worden. Monique van de Ven, coach en expert op de FJ, is het hier niet mee eens. Zij voelt zich duidelijk nog steeds docent: “Zo vul ik mijn week wel nog in.” In expertbegeleidingen en individuele coaching sessies is het doel duidelijk nog het overbrengen van expertise. Volgens haar werd er voor de HILL methode was ingevoerd ook veel praktisch geoefend. De verschillen liggen wel wat genuanceerder, het is allemaal minder zwart- wit. Zaken die vroeger niet goed liepen, gaan nu duidelijk beter. Ook komen geleidelijk aan oude goed werkende manieren van onderwijs, die misschien iets te gemakkelijk overboord waren gegooid, terug. Een voorbeeld hiervan is meer tijd voor inhoudelijke feedback. Het gaat dan niet zozeer over het oude versus het nieuwe systeem. “Ik zou graag spreken over beproefde methodes, waarom doe je die weg,” zegt Monique.
Werkdruk
De werkdruk blijft echter onveranderd hoog voor de docenten van FJ. Door de vele individuele feedpulse- en reflectiegesprekken, expertbegeleidingen en groepscoachmomenten blijft de druk op de docenten hoog. Wel merkt Marian de Wijs, mentor en expert op de FJ, dat de uitval van studenten in het nieuwe systeem duidelijk minder is. De studenten haakten af op de hoeveelheid theorie in het oude systeem. De werkdruk voor studenten lijkt hiermee wel duidelijk verbeterd. Ook de journalistieke rollen maken het geheel interessant, bij de overgang naar het nieuwe systeem hebben docenten echt kunnen kijken naar wat studenten nodig hebben.
Wat theoretisch verzonnen was, was in de praktijk soms helaas wat weerbarstiger. Nancy de Goeij, die in de overgangsperiode teamleider propedeuse was, geeft aan dat dit proces enorm wennen was. Ook de overgang naar een nieuw gebouw en de verlate verhuizing waren in dit geheel niet optimaal. Met het nieuwe gebouw en de nieuwe werkwijze kwamen ook nieuwe problemen om de hoek kijken. Meerdere coachgroepen in één lokaal, wat het oorspronkelijke plan was, werkt nu niet handig. Studenten geven ook regelmatig aan dat ze moeite ervaren met het vinden van een geschikte werkplek.
Basis
Buiten het vinden van een geschikte werkplek, geven studenten ook aan dat het lastig is de theoretische basis goed boven tafel te krijgen. De echte vakkennis, zoals die in het oude systeem in de collegebanken overgedragen werd, wordt nu gemist. Oud docent Hanno Bakkeren geeft aan dat hij altijd merkte dat studenten houvast fijn vinden. Dat ze niet zelf hoeven te verzinnen wat voor kennis en wat voor vaardigheden ze nodig hebben, maar dat de school had besloten welke vakken ze moesten volgen. Het zelf kiezen wat ze willen en moeten leren is voor veel studenten te veel gevraagd en zeker voor de studenten die nog niet precies weten wat ze willen. Bij het vorige onderwijs konden docenten, door middel van vakken, studenten op hetzelfde level krijgen, zodat iedereen een goede basiskennis had. Zonder deze vakken hebben studenten die van thuis uit kennis meekrijgen een voorsprong op anderen die dit niet hebben. “Dat vond ik zeer bezwaarlijk, dat die basis wegviel.”
Na twee jaar overstappen van het oude naar het nieuwe systeem voelen de meeste experts en coaches zich zeker nog wel steeds docent. Het komende jaar is het derde jaar van de overgangsperiode en je merkt dat er ondertussen een nieuwe balans aan het ontstaan is. Veel docenten wennen aan de nieuwe stijl en ook studenten beginnen het allemaal een beetje te snappen. Het komende jaar blijven docenten zoeken naar de ideale manieren om voor studenten, binnen de mogelijkheden van het systeem, voor zo veel mogelijk high impact te zorgen.
Echt schilderij zorgt voor 10 keer meer impact dan reproductie
Uit wetenschappelijk onderzoek van het Mauritshuis blijkt dat het kijken naar een schilderij in een museum, veel meer impact op je brein heeft dan wanneer je een reproductie van het schilderij ziet.
Van de vijf geselecteerde schilderijen, waaronder De anatomische les van Rembrandt van Rijn en Meisje met de parel van Johannes Vermeer, was de aantrekkingskracht van deze schilderijen in het echt tien keer zo groot dan bij het zien van een reproductie. Meisje met de parel stak er met kop en schouders bovenuit; zij trok van de vijf schilderijen de meeste aandacht.
Uitslag
Uit het onderzoek blijkt dat het wel degelijk uitmaakt voor de bezoeker of je oog in oog staat met het authentieke schilderij, in plaats van dat je kijkt naar hetzelfde schilderij, maar dan op een poster. Museumkunst veroorzaakt een tien keer heftigere reactie in je hersenen dan wanneer je dezelfde soort kunst op andere plekken ziet. “Daarom is een museumbezoek een waardevolle ervaring”, concludeert neurowetenschapper Martijn den Otter. Ook het museum als ruimte heeft invloed op de beleving van kunst. Denk hierbij aan belichting, de kleur op de muur of de lijst die om het schilderij zit. Al deze elementen hebben effect op de ervaring van het kunstwerk.
Meisje met de parel
Bij Meisje met de parel gebeurt iets dat bij de andere vier schilderijen niet plaatsvindt. Het schilderij veroorzaakt een ‘Sustained Attentional Loop’. “Je wil er maar naar blijven kijken”, zegt hersenwetenschapper Erik Scherder. Als bezoeker kijk je vaak eerst naar de ogen en de mond van het meisje en daarna pas naar de parel. Vervolgens kijk je eerst naar de parel, dan naar de mond en daarna naar de ogen, en ga zo maar door. Er ontstaat als het ware een driehoek. Op die manier word je gevangen in een loop, waardoor je maar naar het meisje wil blijven kijken en er geen genoeg van kunt krijgen.
Het onderzoek
Een jaar geleden kregen onder andere Erik Scherder, hoogleraar neuropsychologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam en onderzoeksbureau Neuroscience de opdracht om te onderzoeken of er een verschil is tussen het zien van Meisje met de parel in het echt of via een reproductie. In totaal deden er twintig mensen mee aan het onderzoek. Dit bestond uit twee fasen: eerst kregen tien proefpersonen een draagbare EEG-cap en eye-tracker op. Terwijl zij met deze apparatuur op door het Mauritshuis liepen, kregen zij Meisje met de parel en vier andere schilderijen uit de collectie van het Mauritshuis te zien.
Vervolgens kregen diezelfde tien personen met dezelfde apparatuur in de bibliotheek van het Mauritshuis drie reproducties te zien. De andere tien proefpersonen deden precies hetzelfde, alleen in een andere volgorde. Bij fase twee werd er een ‘functionele MRI’-hersenscan (fMRI) bij twintig respondenten afgenomen. Zij zagen tijdens de scan dezelfde vijf schilderijen als in de eerste fase.
COLUMN | Hier werken wij aan uw terugkeer
Je komt uit een land in oorlog. Je huis is kapotgeschoten, je familie of vrienden vervolgd of verdwenen vanwege hun huidskleur, geloof of seksuele oriëntatie. Je vlucht naar een plek waarvan je hoopt dat je er eindelijk veilig bent. Maar het eerste wat je ziet bij aankomst, is een bord met de tekst: “Hier wordt gewerkt aan uw terugkeer.” Welkom in het Nederland van PVV, VVD, NSC en BBB.
Ja, Nederland zit vol. Dat hoor je overal, en daar kunnen we niet omheen. Maar dat mag nooit een excuus zijn om mensen die vluchten voor oorlog, vervolging of geweld zonder waardigheid of mededogen te behandelen. Deze mensen verdienen veiligheid. En als we hen goed begeleiden, kunnen zij succesvol integreren en op een waardevolle manier bijdragen aan onze samenleving. Daarmee lossen we ook meteen een deel van de krapte op de arbeidsmarkt op. Wat ik mis in het beleid van dit kabinet, is een gevoel van humaniteit. Waar is de menselijke maat gebleven?
Die borden met een boodschap die eigenlijk zegt “vluchtelingen zijn hier niet welkom” geven mij flashbacks naar de verhalen die mijn oma vertelde over de jaren 1940-1945, of de apartheid in Zuid-Afrika. Is dit de richting waarin we willen gaan? Zijn we echt vergeten wat solidariteit betekent?
Ik hoop dat Faber dit heel snel intrekt, net zoals de bed-bad-brood regeling, waar ze binnen 24 uur op terugkwam. En nogmaals, vluchtelingen die zich misdragen, de regels overtreden of uit veilige landen komen, mogen wat mij betreft ook binnen 24 uur worden teruggestuurd. Maar laten we wel onze ogen openhouden voor de mensen die echt hulp nodig hebben. Zij verdienen onze bescherming, niet onze afwijzing.
Weetje wat een handig bord zou zijn bij het Catshuis: “Hier werken wij aan uw aftreden.”
Verwennerij voor de Oisterwijkse huisdieren
Oisterwijk – Met meer dan 35 miljoen huisdieren in Nederland is Dierendag een speciale dag voor dierenvrienden. In Oisterwijk trekken baasjes vandaag naar Pets’s Place om hun huisdieren extra te verwennen. “Onze hond Dexter komt uit het asiel, dus we weten haar exacte geboortedatum niet. Daarom vieren we Dierendag altijd groots op 4 oktober,” vertelt bezoekster Demi.
“Vandaag gaan er veel brokjes, speeltjes en snacks over de toonbank, merkt kassamedewerkster Lara op. Ze ziet dat honden vandaag meer in het zonnetje worden gezet dan katten. Voor honden vliegen de botjes als zoete broodjes over de toonbank, vertelt ze. ‘Oisterwijk is echt een hondendorp. Vooral na de coronacrisis zie ik veel meer honden hier,’ zegt Lara. Hoewel landelijk meer katten (24%) dan honden (19%) worden gehouden, volgens cijfers van het CBS. ‘Ik zie natuurlijk dagelijks veel honden hier in de winkel. Katten komen niet zo snel mee naar de winkel,’ legt ze uit.”
Joey Kierkosk, assistent-bedrijfsleider, vertelt dat ze al weken bezig zijn met de voorbereidingen voor Dierendag. “We hebben ervoor gezorgd dat er lekkernijen klaarliggen voor alle dieren, van honden tot kippen. Kinderen kunnen deelnemen aan een speurtocht en een ‘taartje’ maken voor de vogels. Bij binnenkomst staat er bovendien een rad, waaraan bezoekers mogen draaien bij een minimale besteding. Dierendag is een bijzondere dag, ” aldus Joey. Hij merkt dat sommige huishoudens na twee of drie jaar hun huisdier beu raken en het dier naar het asiel brengen. Dat moet stoppen vindt hij. Daarom roept hij dit jaar tijdens Dierendag op extra aandacht voor het dierenwelzijn en wil hij het bewustzijn vergroten over de rechten en het welzijn van alle dieren, zowel huisdieren als wilde dieren. “Ook de wilde dieren in de natuur moeten we niet vergeten.”
Al snuffelend door de winkel mag Dexter van haar baasje Demi een cadeautje uitzoeken. “Het is vandaag dubbelfeest,” vertelt ze. “Onze hond Dexter komt uit het asiel, dus we weten haar exacte geboortedatum niet. Daarom vieren we Dierendag altijd groots op 4 oktober.” Demi legt uit dat ze iets goeds wilde doen: ” vertelt ze, “dus ben ik naar het asiel gegaan en heb daar een hond geadopteerd.” Ze vindt dat we de honden in het asiel niet mogen vergeten: ook zij hebben recht op een fatsoenlijk leven. “Zo, ik ga nog even wat halen voor de vogels in de tuin, die nu de winter tegemoet gaan. Ook die vergeet ik niet vandaag” zegt ze lachend.
Eerste editie Shark Tank Media Fest in Mindlabs
Op 3 oktober vond de eerste editie van Shark Tank Media Fest plaats in Mindlabs. Tijdens Shark Tank Media Fest werkten studenten van Fontys Journalistiek, Fontys ICT en ROC Tilburg aan innovatieve ideeën rondom het thema mentale gezondheid.
Shark Tank
De hele dag was geïnspireerd op het tv-programma Shark Tank. In dit programma pitchen ondernemers hun ideeën voor 5 sharks, in de hoop dat iemand ze wil helpen het idee te realiseren. Wat opvallend was, was de aankleding. Het hele plafond hing vol met haaien-knuffels. De ideeën die de studenten bedachten werden, net zoals in het tv-programma, aan het eind van de dag beoordeeld door een jury. Deze jury bestond uit Tim Hofman, Egon Verharen, Karlijn Goosens, Rene Sommer en Julia Veldman.
Haaiensoort
De dag begon met twee mini-lessen, tech yoga en de do’s en don’ts van conceptontwikkeling. Dit laatste konden de studenten later op de dag goed gebruiken toen ze zelf nieuwe concepten moesten gaan bedenken.
Na de twee mini-lesjes werden de studenten weer even wakker geschud door middel van een energizer. Ze moesten zo snel mogelijk zoeken naar hun team. Met docenten die briefjes met namen omhoog hielden op verschillende plekken in de zaal, zag het zoeken eruit als georganiseerde chaos. Dat uiteindelijk de groepen gevormd waren, was niet te missen. “Compleet! Compleet!”, hoorde je meerdere docenten door elkaar roepen.
Je kan zien wie in welke groep zit aan de button die ze op hebben. Elke button heeft een andere kleur met ook een andere haaiensoort. Zo varieert het van de standaard blauwe haai, tot de meer exotische citroenhaai.
Aan de slag
Samen met coaches van KRO-NCRV DRUK en Fontys Journalistiek gingen de studenten aan de slag. Alle oplossingen moesten gekoppeld worden aan de problemen bij mentale gezondheid, wat het thema van deze shark tank was, maar dat is een heel breed begrip. Elke groep bedacht dan ook een eigen probleem waar ze vervolgens een oplossing voor mochten bedenken. Zo was er een groep die een oplossing bedacht tegen eenzaamheid bij starters op het hbo (je verliest namelijk vaak contact met je vrienden van het voortgezet onderwijs) en een andere groep deed het over het verliezen van houvast en rolpatronen in je leven.
Bezoekers
Ook voor mensen die niet meededen met de Shark Tank was er van alles te doen. Het programma begon voor de gasten pas in de middag. Met een programmaboekje in de hand, konden de bezoekers zo doorlopen naar het vraaggesprek met Tim Hofman, waarvoor er in het bruisend hart een heus podium opgebouwd was. Tijdens het vraaggesprek vertelt Hofman over zijn boek ‘Goede Moed’. Ook vertelt Daniëlle Arets, lector journalistiek, over hoe we weer zin in de journalistiek kunnen krijgen. Ze vertelt hier over het werk dat het lectoraat doet.
Naast deze twee lezingen konden gasten, in tegenstelling tot de deelnemers, meedoen aan workshops. Bij de inschrijving konden mensen kiezen uit 10 workshops. Zo was er bijvoorbeeld AI in de journalistiek, live journalistiek en journalistieke representatie van kwetsbare groepen. Niet alleen studenten waren aanwezig bij deze workshops, maar ook docenten deden enthousiast mee.
De uiteindelijke winnaar van dit festival was de groep citroenhaaien. Nikki, een van de winnaars, zegt dat ze een putdeksel escaperoom hadden bedacht. Via een qr-code op een putdeksel komen mensen bij een youtubevideo met BN’ers die uit een escaperoom ontsnappen en zo mentale problemen oplossen. “Zodat dit ook overgebracht wordt naar het publiek, uit de put komen en dan ontsnap je dus ook uit een put, dat is het idee.” De geweldige pitch, met daadwerkelijk een echte putdeksel maakte hun idee helemaal af.
‘Een steeds groter probleem’: Hoe antisemitische boeken via Bruna onopgemerkt verkocht worden
Volgens de Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding (NCAB) is er een dringende behoefte aan een betere controle op de inhoud van buitenlandse boeken die automatisch in Nederland worden verkocht. Zo bevat een boek in de catalogus van de Bruna een fictief verslag dat een vergadering onder Joodse mannen beschrijft, bedoeld als bewijs dat er een Joods complot bestaat om de wereldheerschappij te verwerven. De NCAB heeft al in voorgaande jaren initiatieven gelanceerd om de verkoop van antisemitische boeken bij grote retailers te voorkomen, maar dit blijkt nog niet genoeg.
Zo ging het onder andere fout bij Amazon, Bol.com, en dit jaar ook bij Bruna. Zo was er bijvoorbeeld een titel als ‘Over Joden en hun leugens’, een heruitgave van een antisemitisch pamflet uit de zestiende eeuw van de Duitse theoloog Maarten Luther, beschikbaar op de website. “Een steeds groter deel van de boekverkoop is online. Dit stelt ons voor nieuwe uitdagingen. Er is een nieuwe aanpak nodig om de verkoop van antisemitische content tegen te gaan”, aldus Eddo Verdoner, Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding. Samen met grote boekenretailers werkt de NCAB aan betere filters en screeningmethoden om haatdragende titels vroegtijdig te detecteren en uit de schappen te halen.
Hoe kwamen deze boeken Bruna binnen?
Boekenwinkel Bruna neemt miljoenen titels over van buitenlandse boekengroothandels zoals Libri en Ingram. Deze collecties bevatten ook antisemitische boeken, zoals delen van The Culture of Critique-trilogie van complotdenker Kevin B. MacDonald. Volgens een onderzoek van BNR nieuwsradio controleert de Bruna niet genoeg op de inhoud van deze automatisch overgenomen boeken, en belanden deze titels ongefilterd in de winkels en op de website.
Bruna’s moederbedrijf, Audax Retail, werkt inmiddels samen met andere platforms om de controlemechanismen te verbeteren. “Wij willen zorgvuldig omgaan met de vrijheid van meningsuiting, maar ook voorkomen dat we haatdragende content verkopen”, aldus Bol.com, dat al deelneemt aan het initiatief.
Oplossingen voor de toekomst
De NCAB en grote retailers willen samen een nieuwe aanpak ontwikkelen om antisemitische en extremistische content te blokkeren. Begin 2025 organiseert de NCAB een bijeenkomst met vertegenwoordigers van webshops en platforms om ervaringen en plannen uit te wisselen, zodat dit probleem in de toekomst beter kan worden voorkomen.
