Na het grote succes van het Openingsconcert van de ZomerConcerten in juli 2024 is MEAU terug met twee uitverkochte concerten in het Concertgebouw op vrijdag 3 januari. Samen met het Metropoolorkest brengt ze haar nieuwe nummers en grootste hits ten gehore in de Grote Zaal. Het is een onvergetelijke avond vol muziek, emotie en warmte worden.

Het eerste concert van de dag begint om vier uur ’s middags. Bij de ingang aan de rechterzijde van het Concertgebouw staat al een rij. De mensen in de rij dragen dikke jassen en hebben hun muts op tegen de regen. Eenmaal binnen in het Concertgebouw staan de bezoekers schouder aan schouder, op zoek naar een kop koffie. Sommige bezoekers zijn chic gekleed in een pak of een satijnen blouse. Anderen kiezen voor casual: een hoodie of MEAU’s merchandise.

De Grote Zaal stroomt vol

Het lijkt alsof de menigte zich tegelijkertijd heeft verplaatst naar de garderobe. Mensen staan schouder aan schouder te wachten tot een medewerker hun jas ophangt. Na wat gedrang bij de garderobe stroomt de menigte door naar de Grote Zaal, waar de sfeer direct rustiger wordt. Mensen zoeken rustig hun plek op en er wordt zachtjes gepraat. De uitverkochte Grote Zaal vult zich snel en de sfeer is goed: mensen lachen, kletsen en hebben bijna de hele tijd een glimlach op hun gezicht. Niet lang nadat iedereen zijn plek heeft gevonden, komt het Metropoolorkest op. Ook haar twee back-up zangers staan al klaar.

‘Ik begin weer te janken hoor’

Het Metropoolorkest, onder leiding van dirigent Uèle Lamore, gaat zonder veel geluid zitten en opent de partituur. De felle lichten dimmen; er is nu alleen sfeerverlichting. De zaal wordt muisstil; in één klap stopt iedereen met praten en zijn alle gezichten op het orkest gericht. Het orkest begint een stuk te spelen en dan opent rechtsboven het orkest, naast de tribune, de deur. Meau staat in de deuropening en terwijl ze de trap afloopt, naar het podium toe, klinkt er een oorverdovend applaus. Een aantal mensen fluit en joelt. Ze is gekleed in een zwarte, wijde jumpsuit. Zodra ze op het podium is aangekomen, begroet ze het orkest en haar back-up zangers. Ze opent met een dankwoord aan het publiek. Ze vertelt hoe bijzonder het is dat ze weer twee keer in een uitverkocht Concertgebouw mag spelen: “ik begin weer te janken hoor, sorry”. De zaal barst opnieuw in luid applaus uit.

‘Proosten’ zonder wijn

Ze opent het concert toepasselijk met haar nummer ‘Intro’. Meau en het Metropoolorkest zijn goed te horen via de grote speakers die aan het plafond hangen. Er wordt tijdens het concert niet meegezongen, maar er wordt intens genoten. Mensen bewegen hun hoofd op de maat van de muziek, glimlachen naar anderen en vertellen aan degene naast wie ze zitten hoe mooi het allemaal is. Bij sommige nummers gaat het publiek staan, klapt mee en wordt er zelfs gedanst. Tussen de nummers door vraagt Meau aan het publiek: “hebben jullie het naar je zin? Ik heb het heel erg naar m’n zin namelijk”. Voor een nummer heeft ze haar blauwe gitaar nodig die ze bijna was vergeten: “Mijn ouders zijn hem nog snel gaan halen. Zij verdienen wel een applaus”, waarna er flink wordt geklapt en gejoeld voor haar ouders. Richting het einde van het concert zingt ze het liedje ‘Proosten’, waarbij ze eigenlijk zou starten met een wijntje in haar hand. Ze zegt tegen het publiek dat ze, als het goed is, een glaasje wijn zou moeten krijgen maar er is geen wijn te zien. Ze loopt het trappetje af om te kijken waar het blijft, maar het duurt iets te lang en ze begint het nummer zonder de wijn om mee te proosten. Tijdens het nummer loopt ze door het orkest heen en vervolgens het trappetje af om door het gangpad van het publiek te lopen. Mensen zwaaien naar haar en telefoons schieten de lucht in om te filmen hoe dichtbij ze staat. Ze loopt langzaam naar het midden van het gangpad, bijna tot het einde, voordat ze zich omdraait en terugloopt naar de voorkant van het gangpad. Daar zingt ze het nummer af.

Succesvolle afsluiter

Er wordt nog één laatste nummer aangekondigd. Wanneer deze is afgelopen zegt ze alleen “bedankt, doei!”, maar het Metropoolorkest blijft staan. Het publiek geeft weer een applaus, wat uiteindelijk stopt omdat de dirigent het publiek begint te sussen. Meau komt het podium weer opgelopen en samen met het orkest speelt ze “Nieuw Begin (Outro)”. Na afloop van het nummer staat ze samen met haar band op een rijtje en bedankt ze het publiek. Ze buigen een paar keer, wijzen naar de dirigent en naar het orkest. Iedereen staat op voor een staande ovatie. Uiteindelijk verlaten ze samen het podium en gaan de lichten weer aan. Het publiek verlaat de zaal en loopt rechtstreeks naar de toiletten en garderobe. Een aantal mensen gaan nog even kijken bij de merchandise. Met een glimlach en een hoofd vol MEAU-liedjes verlaten de bezoekers het Concertgebouw. Een avond die ze niet snel zullen vergeten.

De 80-jarige Albert Dominicus is in het zonnetje gezet met de Zilveren Willibrordus, een onderscheiding voor uitzonderlijke inzet binnen Berghem. Tijdens een sfeervolle nieuwjaarsreceptie in het buurthuis, compleet met zang en warme woorden, ontving hij de speld voor zijn jarenlange vrijwilligerswerk.

Door de Zilveren Willibrordus uit te reiken wil de dorpsraad waardering uitstralen voor toegewijde vrijwilligers, zonder wie een hoop activiteiten in het dorp niet mogelijk zouden zijn. Deze oorkonde wordt dan ook al meer dan twintig jaar uitgereikt aan een Berghemnaar die zich in hoge mate inzet voor de Berghemse gemeenschap. ‘’Het is mooi om ook een keer een vrijwilliger op het podium te zetten’’, zegt Ruud Hoefnagel uit de dorpsraad.

‘’Met liefde en plezier’’

Albert Dominicus houdt zich al jaren bezig met een keur aan activiteiten in Berghem; van de kindervakantieweek tot de fietstocht. Toen de dorpsraad Dominicus het grote podium op riep bedankte ze hem dan ook uitgebreid voor zijn vele hulp. Het favoriete karwei van de stralende winnaar is het bijhouden van het kerkhof en verschillende tuinen in het dorp. Hij geeft aan het van groot belang te vinden dat het dorp er netjes bijligt. Iedereen die hier hulp bij nodig heeft mag bij hem aan de bel trekken. ‘’Ik doe dit met liefde en plezier’’. Ondanks zijn inzet zag hij de Zilveren Willibrordus niet aankomen: ‘’Ik ben echt overvallen’’. Dominicus is vastberaden om zich te blijven inzetten voor Berghem zolang hij dat kan.

Dorpsgevoel

De nieuwjaarsreceptie stond niet alleen in het teken van het uitreiken van de onderscheiding, maar zat ook boordevol met gezelligheid. De middag was gevuld met een hoop geklets, video’s, speeches en zang. Onder het genot van een glaasje champagne trad lokaal koor Vocal Group Crescens op. De aanwezigen zongen het dorpslied met volle borst mee. Het was een feestelijke gelegenheid die de sterke Berghemse gemeenschap liet zien, waar vrijwilligers als Albert Dominicus een onmisbare rol in spelen.