Nationaal Ouderenfonds organiseert kerstconcert voor eenzame ouderen
In het Concertgebouw in Amsterdam organiseerde het Nationaal Ouderenfonds een concert voor ouderen die eenzaam zijn deze kerst. Het Nederlands Kamerorkest onder leiding van Gordan Nikolic speelde verschillende opera stukken, namen als Edward Elgar, Jules Massenet en het jongerenkoor passeerde de revue.
De bezoekende ouderen kwamen in grote groepen aan met verschillende snelbussen. Iedereen is feestelijk gekleed, sommige mannen zijn in pak en vrouwen dragen blazers met glitter, of kleurrijke jurken. Er zijn ongeveer 1900 mensen aanwezig. Voordat ze de Grote Zaal ingaan, drinken ze koffie of thee en eten ze gebak, versierd met parels en crème, in de Beatrixfoyer. De bezoekers staan overal: in de gangen, bij de garderobe, in de foyers.
De Grote Zaal stroomt langzaam vol
Eenmaal aanwezig in de Grote Zaal vult deze zich langzaam met het publiek. Er wordt veel gekletst onderling en ergens in de verte wordt er hard gelachen, er heerst een gezellige sfeer. Mensen maken foto’s van elkaar en van de zaal. Een zaal die wordt versierd met muurschilderingen, kroonluchters en sfeerlicht. Ook het balkon vult zich langzaam, op de gevel van het balkon staan namen van bekende componisten: Cornelis Dopper, Pjotr Iljitsj Tsjaikovski, Willem Pijper en Claude Debussy. Achter de nog lege stoelen van de muzikanten staat het orgel van het concertgebouw. Het houten orgel met ijzeren pijpen kijkt uit over een zaal die zich langzaam vult met het publiek.
Het publiek zit verspreid in de zaal. Achter het orkest zitten mensen en achteraan de zaal zijn de rolstoelplekken, die zich snel vult met ouderen die naar voren leunen en links en rechts om zich heen kijken. In de zaal en in de foyer stellen mensen zich aan elkaar voor, zoeken ze waar ze heen moeten en nemen ze snel een dienblad met drankjes en gebak mee naar de zaal. Als het orkest eenmaal begint wordt de zaal donker en kun je een speld horen vallen. Iedereen kijkt voor zich uit, naar het orkest dat met grote bewegingen muziek maakt. Wanneer ze het eerste stuk hebben gespeeld klinkt er een daverend applaus. “Wat is het prachtig hè”, fluistert een vrouw naar haar buurman.
Na het applaus van het publiek loopt, operazangeres en cabaretier, Francis van Broekhuizen het podium op. Gekleed in een lange, donkergroene jurk prijst ze het orkest, en maakt ze een aantal grappen tussendoor. Ze vraagt wie er vorig jaar ook bij was, en er schieten meteen honderden handen de lucht in. Uiteindelijk introduceert ze het tweede muziekstuk, wat gespeeld wordt door Gordon Nikolic: Meditation uit ‘Thaïs’ van Jules Massenet.
Ongeval tussen het publiek
Terwijl er geluisterd wordt naar de muziek ontstaat er rumoer bij de zitplekken achter het orkest: er is een vrouw onwel geworden. De mensen om haar heen proberen haar wakker te schudden, terwijl medewerkers van het Concertgebouw snel naar de vrouw toe lopen. Uiteindelijk kan ze zelf, onder begeleiding van de medewerkers, de zaal verlaten. De vrouw die naast haar zat is zichtbaar aangeslagen, ze slaat haar hand over haar mond en schud met haar hoofd. De twee vrouwen achter haar leggen een hand op haar schouder.
Jongerenkoor
Na de solo van Nikolic, wordt het jongerenkoor aangekondigd. Alle lampen in de zaal gaan uit. Ineens komt er licht binnen vanuit de achterkant van de zaal: er wordt een deur opengemaakt. Langzaam komen er allemaal meiden, die helemaal in het zwart gekleed zijn, uitgelopen. Ze lopen vanuit het felle licht, zingend de zaal binnen. Vanuit alle kanten van de zaal trekken mensen hun telefoon, om het te filmen. Het koor loopt langzaam het podium op, naar het orkest. Eenmaal aangekomen bij het orkest verschijnt er nog een koor: de deur achter het orkest opent zich en er komen, zingende, jongens uit. Ook zij sluiten zich aan bij het orkest, waarna ze samen een nieuw muziekstuk spelen en zingen.
Dit was het laatste nummer voor de pauze. Na het applaus doet Francis van Broekhuizen nog een klein woordje. Ze vertelt hoe belangrijk kunst en cultuur is voor de komende generaties, en dat ze de subsidies van het kabinet hierop belachelijk vindt. “Want als iedereen muziek maakt, is er geen tijd voor oorlog”, zegt ze, gevolgd door een oorverdovend applaus en gejoel van de zaal.
Langzaam loopt de zaal leeg, de bezoekers kunnen nu wijn halen, of koffie en gebak. Brandon van 89 is samen met de dochter van een vriendin van haar bij het concert. “Ik vind alles prachtig, de muziek, het koor, de zaal, alles.” Met haar rollator dwaalt ze door de gangen opzoek naar het toilet. Na de pauze vult de zaal zich langzaam weer en worden er nog drie stukken gespeeld. Het Nationaal Ouderenfonds kan terugkijken op een geslaagde middag, met bussen en taxi’s gaan de ouderen weer huiswaarts. Sommige drinken nog wat in de foyer, een ander pakt nog een drankje om even na te genieten.
Stilstaande draaideur, groeiende frustratie: een halfjaar ongemak aan de Noordzijde
TILBURG – Wat begon als een tijdelijk probleem, duurt inmiddels al meer dan een halfjaar. De middelste draaideur van de fietsenstalling van de Noordzijde in Tilburg draait niet meer. De kleuren van het afzetlint, de plaatsing van gevarenpionnen en de bordjes met ‘defect’ veranderen regelmatig, maar de deur blijft onbruikbaar. Teleurgestelde en geïrriteerde blikken verschijnen op de gezichten van de gebruikers, en ook de medewerkers hebben last van de defecte deur: “De deur zorgt dagelijks voor frustratie, en wij kunnen er zelf ook weinig aan doen.”
20 à 30% van de gebruikers die binnenkomt met zijn of haar fiets vraagt aan de medewerkers hoelang de defecte deur nog defect zal blijven, vertelt Robin, medewerker van de fietsenstalling. “Gebruikers van de fietsenstalling zijn niet boos, maar wel teleurgesteld. De extra stappen zijn blijkbaar toch vrij vervelend.”
De woordvoerder van NS Regio Zuid, Arno Leblanc, vertelt dat de reden van de defecte deur te maken heeft met mensen die toch geprobeerd hebben om met de fiets door de draaideur heen te gaan. Het blijkt een lastige deur te zijn om te maken, en dat zorgt voor een maandenlange defecte deur. “Het glaswerk moet worden gedaan door een specialistisch bedrijf. Daarnaast is er een lange levertijd op bepaalde onderdelen.” De deur heeft volgens Leblanc de volle aandacht, maar helaas gaat het niet sneller.
Hoewel de NS aangeeft dat het probleem prioriteit heeft, blijft het onduidelijk wanneer de deur gemaakt zal worden. Gebruikers en medewerkers zullen voorlopig nog geduld moeten hebben totdat de benodigde onderdelen beschikbaar zijn en de deur weer in gebruik genomen kan worden.
‘Thank you for the music’. Publiek is Paul McCartney dankbaar voor 65 jaar aan muziek
18 Januari – Het regent in London. Mensen lopen op hun gemak naar de ingang van de O2 Arena. Ze komen kijken naar Paul McCartney. De Poplegende speelt hier vanavond de eerste van zijn twee shows in London. De man mag dan inmiddels de respectabele leeftijd van 82 hebben, zijn publiek is van alle leeftijden. Koppels met dezelfde leeftijd als McCartney, vaders die hun tienerdochters meenemen, alle leeftijden zijn vertegenwoordigd. Bij binnenkomst is de O2 Arena in eerste instantie overweldigend. Winkel links, winkel rechts en in het midden een lange rij voor het scannen van hun ticket. De rij wordt door de beveiliging keurig opgedeeld in drie delen, zodat mensen niet tot buiten in de regen hoeven te wachten. Eenmaal binnen haalt iedereen nog zijn hapje en drankje en zoekt rustig zijn plek op. Het concert heeft enkel zitplekken, wat fijn is kijkend naar de gemiddelde duur vaneen concert van McCartney, 2 uur en 45 minuten. Voor het concert begint staat er een playlist op met Paul McCartney muziek. Enkel met zo’n discografie kun je het maken vooraf al enkel je eigen muziek te draaien. Wachtend op het begin van het concert zingen mensen mee met McCartney’s liedjes, het is een goede opwarmer.
De lichten gaan uit en er klinkt gejuich, iedereen weet dat het elk moment kan gaan beginnen. De shows van McCartney zijn er geen vol visuele show en spektakel, hij komt dan ook gewoon het podium op lopen samen met zijn band. Direct begint hij met een klassieker uit zijn Beatles-tijd, Can’t Buy Me Love. De openingsakkoorden van dit nummer worden met luid gejuich ontvangen en mensen beginnen direct te zingen en te dansen. Toch geldt dit niet voor iedereen, sommige kijken en luisteren alleen, zingen geen woord mee. Dat maakt het gejuich er niet minder op. Bij elke handbeweging of grapje wat McCartney maakt ontvangt hij een luid applaus. Elk liedje wat hij instart doet het goed, maar bij alles wat met The Beatles te maken heeft juicht het publiek nog net even harder. Door de avond heen haalt McCartney heel wat namen aan. Zo praat hij over Jimi Hendrix, George Martin, George Harrison en
natuurlijk John Lennon. Toch zijn zijn verhalen nooit lang, hij laat de muziek voor zich spreken. Dit komt op een prachtige wijze naar voren in het toch al beeldschone Here Today. Dit nummer schreef McCartney naar aanleiding van de moord op Lennon. Vooraf vertelt hij over hoe jongens in Liverpool in de tijd van The Beatles nooit ‘I love you’ tegen elkaar zeiden, dat gebeurde gewoon niet. Op een verhoogd stukje podium, met alleen akoestische gitaar en zonder band, vertelt hij Lennon dat hij van hem houdt. Dit moment komt ook wel even binnen bij het publiek. Mensen zijn stil, kijken vol bewondering naar hem of huilen.
Vervolgens is het meezingen geblazen. Klassiekers als Band on the Run, Something, Let It Be en Hey Jude passeren de revue. En het laatste moment, zoals een goede versie van Hey Jude betaamt, uit in een grote samenzang van McCartney met het publiek. Hiermee weet hij zelfs de mensen die consistent niet mee te zingen te laten zingen. Kort stapt McCartney het podium af om vervolgens onder luid gejuich weer terug te komen en nog een paar liedjes te zingen. ‘I heard you want some more songs, don’t worry, we prepared a couple’ zegt hij als hij zijn iconische basgitaar weer om zijn nek hangt. De encore bestaat volledig uit liedjes van The Beatles. Mensen genieten zichtbaar als McCartney het duet aangaat met John Lennon, weliswaar op een beeldscherm, tijdens I’ve got a Feeling. Op een gegeven moment brengt de camera iemand in beeld met een bord met daarop de tekst ‘Thank you for the music’. Die woorden vatten heel de avond samen. Mensen zijn McCartney ontzettend dankbaar voor meer dan 60 jaar aan muziek.
Deuren dicht, harten open: de start van het glazen Huis
Een plein gevuld met muziek, mensen en warme chocolademelk keek toe hoe de drie radio-dj’s Barend, Wijnand en Sophie zichzelf opsloten in het Glazen Huis. Een sfeervolle samenkomst, allemaal voor een goed doel: Metakids.
Dit jaar maakt Zwolle plek vrij voor het Glazen Huis. Het is een avond met veel wind, waardoor hier en daar een kerstmuts met de letters “Serious Request” door de menigte waait. Waar de een meer voor de sfeer komt, staat de ander stil bij het goede doel: Metakids. Dit jaar zamelen ze geld in voor een onderzoek, voor kinderen met een stofwisselingsziekte. “Ieder kind verdient een toekomst,” zegt Melissa, die samen met haar zus staat te wachten tot het Glazen Huis gevuld wordt met de radio-dj’s. “Het is een ontzettend goed doel. Het spoort ook jonge kinderen aan om met een creatief initiatief te komen, omdat het zo dicht bij hen staat,” vertelt Jolanda ten Cate, die met een (nog niet weggevlogen) kerstmuts naar het Glazen Huis staart. “Al jaren kijk ik naar Serious Request op televisie. Dit jaar is het eindelijk wat dichterbij huis. Ik vind het bijzonder om het een keer in het echt mee te maken.” Johan en Arie de Weert staan te wachten op hun zoon, die voor TenneT een estafette heeft georganiseerd en gelopen. “Het is bijzonder om je zoon deze cheque te zien overhandigen aan het goede doel, en om deze samenkomst überhaupt mee te maken,” vertellen zij trots.
Met Rondé op de achtergrond liepen de dj’s door de menigte naar hun nieuwe woonplek voor de komende zes dagen. De sleutel werd overhandigd aan kinderen die lijden aan de ziekte waar het drietal zich voor inzet. Vervolgens ging de deur dicht. Op de grote beeldschermen naast het podium zie je mensen elkaar stevig vasthouden, en ondanks de frisse wind voelt het plein warm en knus. Met een veelbelovende line-up van artiesten en creatieve acties georganiseerd door het hele land, zal het plein gevuld met levendigheid en gezelligheid.
Glazen huis in Zwolle geopend, donaties voor Metakids stromen binnen
Gister is het glazen huis in Zwolle geopend, Rondé opende als eerste artiest het jaarlijkse spektakel. Ondertussen ontstond er een flinke rij bij de brievenbus waar mensen geld konden doneren.
Kansloze achtklapper tegen PSV deert HFC niet: ‘Extra genieten’
EINDHOVEN – PSV heeft de volgende ronde van de KNVB Beker bereikt. In een goedgevuld Philips Stadion rekent het dinsdagavond eenvoudig af met Koninklijke HFC: het wordt 8-0. De uitslag deert de bezoekers uit Haarlem maar weinig, ondanks dat ze serieuze kansen op een eretreffer laat liggen: “Dit zijn de momentjes dat je extra geniet.”
PSV – HFC: 8-0 (4-0). 1-0 H. Lozano, 2-0 M. Michaelis (ED), 3-0 R. Pepi, 4-0 G. Til, 5-0 R. Heeremans (ED), 6-0 R. Pepi, 7-0 en 8-0 I. Perišić.
Vooraf geeft menig voetbalkenner HFC weinig kans tegen de koploper van de Eredivisie. Zeker als de opstellingen bekend worden gemaakt, zakt de club uit Haarlem de moed aardig in de voetbalschoenen. PSV treedt namelijk aan met een aantal grote namen, zoals clubtopscorer Pepi, ervaren buitenspelers Perišić en Lozano, en het zo vaak bewierookte middenveldsduo Schouten en Veerman.
Overklast
Het Philips Stadion is aardig volgestroomd voor deze bekerwedstrijd, onder meer met 1300 aanhangers uit Haarlem. Zij zien hun club de eerste kans creëren, maar daarna toch vooral overklast worden. Dit krachtsverschil wordt ook vroeg zichtbaar op het scorebord: na twaalf minuten opent PSV de score. Tot de rust loopt de thuisploeg uit tot een 4-0 voorsprong.
Na de theepauze krijgt HFC wat meer kansen op een doelpunt, maar blijkt sluitpost Joël Drommel telkens de sta-in-de-weg. Middels een knullige eigen treffer en een aardig slotoffensief lopen de Eindhovenaren uit naar een eindstand van 8-0.
‘Onder de indruk’
Ondanks de fikse oorwassing was het een prachtige wedstrijd voor de club uit Haarlem. “Je bent onder de indruk”, geeft HFC-verdediger Wessel Boer na afloop bij de persconferentie eerlijk toe. Hij zegt ook dat de spelers van HFC elkaar tijdens het duel eraan herinnerden te genieten van het moment. “Ruben Heeremans zei nog: ‘Wes, wees je ook bewust. Kijk eens om je heen’. Dat zijn wel de kleine momentjes dat je extra geniet.”
De 28-jarige Boer heeft daarnaast nog een extra aandenken overgehouden aan het duel: het shirtje van directe tegenstander Ricardo Pepi. “We hebben leuke duels uitgevochten, dus ik moest die hebben”, lacht hij. “Een mooi aandenken.”
Dit weekend sluit PSV het kalenderjaar af met de competitiekraker tegen Feyenoord. Door de rentree van Jerdy Schouten, die tegen HFC terugkeerde van een slepende hamstringblessure, heeft Bosz een extra troef tot zijn beschikking tegen de Rotterdammers. De spelers van PSV zullen daarnaast deze klinkende zege op Koninklijke HFC meenemen als extra motivatie.
Jan de Slaapman helpt je de kortste dag door!
Zaterdag is het de kortste dag van het jaar, toch wil je er zoveel mogelijk uithalen. Jan Denneman ook wel Jan de Slaapman vertelt hoe je doormiddel van licht je zo energiek mogelijk voelt.
Stage lopen en rondkomen gaat niet hand in hand
‘1 op de 3 studenten kan nauwelijks rondkomen tijdens de stage’, meldt de website van het Christelijk Nationaal Vakverbond (CNV). Voor veel studenten is het dus noodzakelijk om te werken naast hun stage, zodat zij de huur te kunnen betalen. Daarentegen is het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) bezig met een het regelen van een passende stagevergoeding.
“We vinden dat alle studenten die een stage lopen voor hun opleiding een passende stagevergoeding verdienen. Dit verbetert de inkomenspositie en kansengelijkheid van stagiairs. Een passende stagevergoeding hoort er dan ook net als goede begeleiding gewoon bij. We roepen dan ook alle werkgevers op om hierover afspraken te maken in de cao’s”, meldt persvoorlichter Dahran Çoban. Ook verteld Çoban dat beide de stage-afspraken in cao’s en de daadwerkelijke vergoedingen in het mbo, hbo en wo jaarlijks gemonitord worden. “Begin 2025 ontvangen we nieuwe cijfers waar hopelijk een stijgende lijn te zien is. Op basis van deze cijfers en het onderzoek naar de invoering van een verplichte minimumstagevergoeding versturen we begin 2025 een Kamerbrief.”
Uit het rapport van het Centraal Planbureau (CPB) blijkt dat mbo- en hbo-studenten er relatief op achteruitgegaan zijn. Het bedrag dat zij aan vergoeding ontvangen is namelijk nauwelijks gestegen ten opzicht van de inflatie. Gemiddeld krijgt een mbo entree student 110 euro per maand, ontvangt een mbo 4 student 200 euro per maand en een hbo’er ontvangt circa 300 euro per maand. Het verschil zit vooral in het feit dat hbo’ers vier dagen per week stage lopen, terwijl mbo-studenten maar twee dagen stage lopen. Daarentegen is het aantal studenten dat überhaupt een vergoeding ontvangt tussen 2015 en 2022 gestegen van 56 naar 65 procent.
| Opleidingsniveau: | Gemiddeld bedrag in euro’s per maand: |
| MBO Entree | €110 |
| MBO 4 | €200 |
| HBO | €300 |
Wettelijk niet verplicht
Op dit moment is volgens de wet een werkgever niet verplicht om een stagevergoeding te geven. Wanneer zij dit wel doen mogen zij zelf bepalen hoeveel zij de stagiair uitbetalen. Binnen een stage staat leren centraal en is het de bedoeling dat het bedrijf waar je stage loopt, bijdraagt aan jouw ontwikkeling in het werkveld. Op het moment dat een stagiair het werk van een ‘gewone’ werknemer aan het vervangen is en leren niet meer centraal staat, heeft degene recht op het wettelijk minimumloon.
Negen tot vijf
Loet Snijders (24) is een van de jongeren die geldzorgen ervaart gedurende zijn stage. “Ik werk 40 uur in de week en ik maak dagen van negen tot vijf. Hiervoor krijg ik per maand een bedrag van 140 euro, waarvan ik ongeveer 95 euro netto van overhoud. Reken maar uit hoeveel dit is per uur. Om de studieschuld zoveel mogelijk te beperken werk ik daarnaast nog twee tot vier avonden per week bij Poppodium 013 in Tilburg. Echter heb ik wel het gevoel dat mijn stage vaak meer in de weg zit van mijn bijbaan dan andersom.”
Quitte spelen
Ook hbo’er Bhor Sluizeman (21) geeft aan dat hij stress ervaart. “Ik speel quitte. Van de 200 euro die ik bruto verdien, blijft er ongeveer 140 euro over. Hierdoor kan ik nog net mijn huur en boodschappen betalen. Doordat ik net rondkom, ben ik elke euro meer gaan waarderen en geef ik verstandiger mijn geld uit. Zo sla ik sneller een drankje af in de stad en ga ik minder snel wat leuks doen met vrienden. Je wilt je niet bezwaard voelen, omdat je het even niet zo breed hebt.”
Talenten van de toekomst treden op in Tilburg
Tilburg – Tweedejaars studenten van de Herman Brood Academie hebben afgelopen maandag opgetreden op het podium van Hall of Fame. Tijdens deze showcase kregen de studenten de kans om te laten zien wat ze tot nu toe geleerd hebben en werden ze uitgedaagd om een show voor het zelf geregelde publiek neer te zetten.
Bij aanvang van de avond is de zaal nog leeg. Didi, een van de studenten van de Herman Brood Academie, is bezig met haar soundcheck. Terwijl haar stem door de speakers klinkt, zijn de technici van licht en geluid bezig met de laatste voorbereidingen. Langzaam druppelen medestudenten de zaal binnen, elkaar aanmoedigend met gejoel en vingerknippen. De sfeer is ongedwongen en energiek, alsof de avond al op volle toeren draait.
Een groepje van vier volwassenen voegt zich niet veel later bij het publiek toe, wat alleen nog maar bestaat uit medestudenten. Met een drankje in de hand bewegen de volwassenen direct mee op de eerste beats die de dj draait. Naarmate de zaal voller stroomt, komen mensen van alle leeftijden binnen. Sommigen dansend en andere joelend. De verwachting hangt duidelijk in de lucht.
Didi opent de avond.
Als de showcase begint, weet Didi met haar optreden direct de zaal te betrekken. Hoewel de zaal half leeg is, wordt de ruimte gevuld met muziek, dans en enthousiasme. Haar nummers gaan van heartbreak tot de healing era en raken het publiek zichtbaar. Het publiek omarmt elkaar en enkele pinken een traan weg. Aan het einde van haar optreden klinkt luid applaus en juicht het publiek toe: “Didi, Didi, Didi!” Haar ouders kijken trots toe. “Ze verwerkt haar ervaringen in haar muziek, en dat doet ze ongelooflijk goed,” vertelt haar vader. “We moedigen haar altijd aan, ook al voel ik me soms wat ouder tussen deze jonge generatie.”
Boaz Tooren, ook student van de Herman Brood Academie, benoemt het nut van zo’n showcase. ‘’Het is de perfecte manier om te laten zien wat je tot nu toe geleerd hebt.’’ Ook vertelt hij dat ze zelf het publiek moeten regelen. ‘’Het liefst sta je natuurlijk voor een volle zaal en daar moet je dan zelf je best voor doen. Zo werkt het ook in de muziekindustrie dus het geeft wel een realistisch beeld.’’
Na Didi volgen nog negen andere studenten, elk met een eigen stijl en persoonlijkheid. Hoewel alle optredens binnen het hiphopgenre vallen, variëren de uitvoeringen van Engelstalige liefdesliedjes tot rauwe Nederlandse raps. De beats voel je vanuit je tenen naar je benen trillen en brengt het publiek in beweging.
Toekomst
Didi blikt na afloop tevreden terug. “Iedereen die er is, voelt als familie. Hun aanwezigheid helpt me om te groeien als artiest. In onze klas is de energie altijd hoog, en dat merk je niet alleen tijdens de optredens, maar ook daarbuiten.”
De samenwerking tussen de Hall of Fame en de Herman Brood Academie is een succes. Volgens Ruud Lemmen, interim-directeur van de Hall of Fame, krijgt het initiatief zeker een vervolg in 2025. “Naast dat wij het belangrijk vinden om nieuw talent zich live te laten ontwikkelen vinden wij het belangrijk om onze bezoekers vroeg en laagdrempelig in contact te laten komen met nieuw talent. Een gratis avond waar je tot wel tien nieuwe jonge artiesten kan zien sluit daar helemaal bij aan.’’
Onder andere grote namen zoals S10, Sor en Snelle gingen deze studenten voor op de Herman Brood Academie. Dus wie weet heeft het publiek al een glimp opgevangen van een groot talent in de toekomst.
