Home Blog Pagina 27

De Nederlandse opinie over de Palestijnse zaak is in een jaar tijd veranderd: Naarmate leed verschuift, verschuift ook steun

Het is deze week een jaar geleden dat Hamas een bloedbad aanrichtte in Israël. Diezelfde dag stelt oud-premier Mark Rutte op X: “Israël heeft het volste recht zich te verdedigen tegen de terroristenorganisatie Hamas.” De moord op meer dan duizend Israëlische burgers was de reden voor veel Nederlanders om steun te betuigen aan Israël. Alhoewel de Nederlandse regering nog steeds pal achter Israël staat, is de publieke opinie verschoven, legt Thomas van Gool uit. Hij is projectleider Israël-Palestina bij vredesorganisatie PAX.

Steun verschuift bij zichtbaar leed

De publieke opinie op het Israëlisch-Palestijnse conflict wordt bepaald door een aantal factoren. “Een jaar geleden zag je bij mensen die er niet heel veel vanaf wisten, of zich er niet mee bezig hielden, enorm veel steun vóór Israël en tegen Hamas.” Op 7 oktober kwamen er vreselijke beelden van Israëlische slachtoffers voorbij. “De steun is verschoven het afgelopen jaar”, vertelt Van Gool. De toegenomen zichtbaarheid van de humanitaire situatie in Gaza, met beelden van vernietigde huizen en gewonde burgers, wakkerde het afgelopen jaar de discussie aan over disproportioneel geweld vanuit Israël. Dit leidde tot meer steun aan de Palestijnse kant. In deze toegenomen zichtbaarheid spelen de media, maar vooral ook sociale media een rol. “Ik denk dat heel veel mensen beelden ook online zien, op social media. Dat betekent dat mensen zien wat er gebeurt en krijgen mensen dat bijna uit eerste hand mee, dus je ziet ook de onrechtvaardigheid en de pijn, de verwoestingen en de doden”, aldus Van Gool. 

Dat mensen de pijn, verwoestingen en doden hebben gezien is volgens Van Gool ook een belangrijke reden voor de verschoven publieke opinie. Naarmate leed verschuift, verschuift ook steun. “Mensen zien nu dat Israël plausibele genocide, volgens het Internationaal Gerechtshof, pleegt. Dat vinden mensen veel te ver gaan en daar zien ze ook het leed, dus keren ze zich daartegen”, betoogt Van Gool. “Ik denk ook dat dat een beetje in de aard van de mens zit. Dat mensen willen dat er een einde komt aan geweld in het algemeen”, vult hij aan. 

Kloof politiek en publieke opinie

De positie van de Nederlandse regering is echter niet veranderd. De helft van de kiezers dringt aan op een strengere houding van het kabinet tegen Israël, blijkt uit onderzoek van Ipsos I&O op verzoek van de Volkskrant. “Wat je ziet is dat er ook veel kiezers van bijvoorbeeld de PVV en BBB, die onvoorwaardelijk steun uitspreken als partij zijnde, vinden dat de regering de druk op Israël moet opvoeren.” De verklaring voor de kloof tussen de politiek en publieke opinie ligt volgens Van Gool aan de prioriteit van het onderwerp. “Het is niet zo dat alle kiezers daar hun stem op baseren natuurlijk.”

Verdeeldheid

Een op de vijf Nederlanders staat achter het beleid van de overheid ten aanzien van het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Dit aandeel is met vijf procent gedaald ten opzichte van vorig jaar. Opvallend is ook dat Nederlanders steeds vaker geen duidelijke mening meer hebben over het conflict. Dit aandeel is bijna verdubbeld ten opzichte van vorig jaar. Dit blijkt ook uit het onderzoek van Ipsos I&O. 

Deze kloof tussen de politiek en de publieke opinie is ook duidelijk zichtbaar in demonstraties die het afgelopen jaar plaatsvonden. Talloze mensen proberen met slogans als ‘staakt-het-vuren’ en ‘een einde aan genocide’ druk uit te oefenen op de Nederlandse overheid. Aan de andere kant zijn er ook mensen die onvoorwaardelijke steun bieden aan Israël. Je merkt dat deze twee groepen niet blij zijn met elkaars demonstraties, vertelt Van Gool. 

Poelifinario is uitgereikt, maar wat is dit precies?

De Poelifinario is de belangrijkste cabaretprijs van het jaar. Toch krijg je als je praat over de Poelifinario bij jongeren vaak een van een van de volgende reacties: “Wat?”, “huh?” of “gezondheid!”. Daarom hieronder een korte uitleg over wat de Poelifinario precies is.

Cabaretprijs

De Poelifinario wordt jaarlijks door de VSDC (Vereniging van Schouwburg- en Contertgebouwdirecties) uitgereikt. De cabaretier die het meest indrukwekkende programma heeft, mag deze prijs in ontvangst nemen.

In 2003 werd voor de eerste keer de Poelifinario uitgereikt. Op dit moment was het nog maar één prijs. Dat veranderde vanaf 2018, toen de prijs in drie categorieën onderverdeeld werd. Vanaf dat moment konden mensen winnen in de categorie entertainment, engagement en kleinkunst.

‘Poelifinario!’

Maar waarom dan die moeilijke naam? Bij de eerste uitreiking in 2003 werd er tijdens het feest de oproep gedaan om namen voor de prijs in te sturen. Poelifinario werd de uiteindelijke winnaar.

Poelifinario komt uit de one man show van Toon Hermans uit 1980. In deze show komt ‘De ornitholoog’ voor. In dit stukje speelt Hermans een vogeldeskundige die verschillende tropische vogels aan het publiek voorstelt. Er komen meerdere vogels voorbij die genoemd zijn naar het geluid dat ze maken. Zo maakt de vogel Roepi Roepi het geluid ‘roepi roepi’ en maakt de vogel Brami het geluid ‘brami!’. Aan het eind komt de bijzondere vogel  Poelifinario voorbij. Deze vogel zegt verrassend genoeg geen ‘poelifinario’, maar ‘kroet’. Als laatste wordt de Kroet nog voorgesteld en zoals je al wel kan raden roept deze vogel ‘poelifinario!’.

Twee keer

Op 7 oktober worden de Poelifinario prijzen uitgereikt. Dit jaar zijn onder andere Claudia de Breij en Alex Klaasen voor de categorie Engagement genomineerd. Dit is bijzonder, aangezien beide cabaretiers de prijs al een keer gewonnen hebben. De Breij won de prijs in 2010 met de show Hete Vrede en Klaasen won hem in 2021 met de show showponies 2. Al is er natuurlijk nog steeds de kans dat ze allebei niet winnen. Ook Kirsten van Teijn en Lisa Ostermann maken kans om in deze categorie te winnen.

In de categorie kleinkunst zijn Elke Vierveijzer, Kiki Schippers en Peter van Rooijen & band genomineerd en bij de categorie Entertainment maken Rayen Panday, Andries Tunru en Rundfunk kans op de prijs.

Winnaars

Dit jaar is het duo Rundfunk de gelukkige winnaar van de categorie Entertainment. Peter van Rooijen & band hebben de poelifinario voor Kleinkunst gewonnen en voor Engagement heeft Lisa Ostermann de prijs in ontvangst mogen nemen. De Breij en Klaasen moeten op dat tweede beeldje dus nog eventjes wachten.

Personeelstekorten, een rijke geschiedenis en een ‘mooi beroep’

0

EINDHOVEN- 19-09-2024 Op De dag van de Pedagogisch Medewerker , wordt een van de belangrijkste beroepsgroepen in het zonnetje gezet. Namelijk: de pedagogisch medewerker! Dat betekent mensen die werkzaam zijn bij voornamelijk de kinderopvang, die een handje helpen bij de opvoeding en bij de ontwikkeling van kinderen.

De Dag van de Pedagogisch Medewerker,  is ooit begonnen als: ‘dag van de leidster en gastouder,’’ om het werk van de kinderleid(st)er te promoten. Dit is 22 jaar geleden bedacht door :  ‘de Landelijke Wervingscampagne voor de Kinderopvang’’.  Na een aantal jaar hebben ze de naam veranderd naar: ‘De Dag van de Pedagogisch Medewerker,’ omdat er ook mannen werkzaam zijn bij de kinderopvang. Sinds 2002 is de derde donderdag van september dé dag waarop onze pedagogische medewerkers in het zonnetje worden gezet .

 Voor Eefje van Gils is dit haar dag, zij studeert namelijk pedagogiek.  Momenteel is ze werkzaam als stagiaire bij de peuterspeelzaal , de TSO (tussen schoolse opvang) en de BSO (Buiten schoolse opvang). Eefje is van mening dat de Dag van de Pedagogisch Medewerker zeker bijdraagt bij het promoten van haar werk en dat deze dag het belang van haar beroep extra in het zonnetje zet. “wij luisteren naar kinderen, en naar de eventuele problemen die zij hebben, en uiteraard ondersteunen wij ook de ouders waar nodig”, vertelt ze.

Het tekort aan pedagogisch medewerkers is er nogsteeds, maar neemt volgens een onderzoek van  kinderopvang werkt steeds verder af. Hoewel er volgens van Gils , op de opleiding niet zoveel aandacht wordt besteed aan het personeelstekort, merkt ze op de werkvloer toch op dat mensen veel overuren maken. Dit omdat er simpelweg niemand anders is die kan werken. En zo zitten de twee dochtertjes van mevrouw Smeets dalijk zonder kinderdagverblijf : ‘Ze staan nu bij verschillende instanties op de wachtlijst, maar de wachttijd is 1,5 jaar’. Hun huidige BSO sluit door een einde van een huurcontract.


Eerste Han Peekel prijs

0

Vorige week werd de eerste Han Peekel Prijs uitgereikt aan de persoon die zich het meest had ingezet voor het behoud van de Nederlandse televisiegeschiedenis. De genomineerden waren beeldresearcher Hans van den Berg, programmamaker Pim Mookhoek, en het podcastmakersduo Ron Vergouwen en Bjorn Bouwens. De winnaar ontving €1951, een symbolisch bedrag ter ere van het jaar van de eerste Nederlandse televisie-uitzending.

15 Jaar 113 in de Strijd Tegen Suïcide

0

Stichting 113 zelfmoordpreventie bestaat vandaag 15 jaar. Nog steeds is zelfdoding nummer een doodsoorzaak onder jongvolwassenen. Al 15 jaar is de missie van de stichting een samenlevingwaarin niemand eenzaam, impulsief of radeloos overlijdt door zelfdoding.

Het boek Morgen beginnen we weer opnieuw werd dinsdag 1 oktober gelanceerd ter gelegenheid van dit jubileum. Schrijvers Aafke Romeijn, Daan Heerma van Voss en Etchica Voorn schreven verhalen over personages die het plezier in hun leven zijn kwijtgeraakt, maar aan het einde van de tunnel toch hoop vinden. Schrijver Abdelkader Benali verbond deze verhalen aan elkaar in het voorwoord. Het boek is tot stand gekomen in samenwerking met 113 en per boek gaat er twee euro naar het 113 Fonds. 

Tijdens de lancering waren de kinderen van Jan Mokkenstorm, de inmiddels verleden oprichter van 113, aanwezig. De eerste exemplaren werden aan hen overhandigd als symbool van dank en ter nagedachtenis aan zijn werk, zo vertelt Emmie Overbeek, communicatieadviseur bij 113. Psychiater Jan Mokkenstorm nam contact op met diverse organisaties en stichtingen die al geruime tijd hulp boden aan mensen met suïcidale gedachten en gevoelens. Samen creëerden zij een stevig platform voor online zelfmoordpreventie, dat op 7 oktober 2009 werd gelanceerd.

In de afgelopen 15 jaar is suïcidepreventie in Nederland steeds meer genormaliseerd. “De belangrijkste verandering is dat suïcidaliteit steeds minder een taboe wordt,” aldus Emmie Overbeek. Waar het vroeger een onderwerp was dat vaak werd vermeden, wordt er nu openlijker over gesproken, zowel binnen de zorg als in de samenleving. Jaarlijks raken steeds meer mensen betrokken en durven zij hun verhalen te delen. “Dat merken we bijvoorbeeld aan campagnes als ‘1K Z1E J3’ en de ‘Wereld Suïcide Preventie Week (WSPW)”.

Om de voortgang te meten, voert 113 jaarlijks een meting uit via een extern onderzoeksbureau, dat ook onderzoek doet naar de naamsbekendheid van de stichting. “Hieruit is gebleken dat 88% van de mensen in Nederland weet wat 113 is; dat cijfer groeit gestaag,” vertelt Overbeek. Desondanks blijkt uit onderzoek dat middelbare mannen minder snel over hun problemen praten. Het delen van ervaringen van mensen die suïcidale gedachten hebben of hebben gehad, is essentieel voor het doorbreken van het taboe. De stichting onderstreept ook het belang van toegankelijke hulp, zoals de hulplijn van 113.

Het boek is bedoeld om te vieren dat ze 15 jaar bestaan, tegelijkertijd betekent het ook dat ze stilstaan bij wat er in 15 jaar gebeurd is. “Het blijft een gekke combinatie om enerzijds te vieren dat je 15 jaar bestaat, en anderzijds zien we nog steeds een noodzaak om te blijven bestaan, dus daarin zit altijd een soort balans”. 

Tijdelijke beeldende kunst en muziek komen bij elkaar tijdens laatste dag Lustwarande

Een samenkomst van synth, gitaar, viool en een omgedraaide teil mét afwasborstel vullen het normaal zo stille Wandelbos. Afgelopen weekend beleefde de tijdelijke kunstexpositie Lustwarande in Tilburg een indrukwekkende afsluiting, waarin kunst en muziek harmonieus samenkwamen. “Oost-Europees, folk en een beetje improvisatie.”

De vier Tilburgse bandleden spelen deels eigen nummers en deels geïmproviseerde stukken, lachende wandelaars proberen een plekje te zoeken tussen de Perzische kleden, gevallen blaadjes en houten klapstoelen. Jonge kinderen dansen achter de band, maar de muzikanten zien dat niet. De wandelaars die zich ook helemaal in de muziek willen verliezen, kunnen speciale koptelefoons bij de geluidstechnici afhalen.

Lustwarande

Gedurende drie maanden werd het Oude Warande Park in Het Wandelbos omgetoverd tot een levendig kunstbos, waar beeldende werken van lokale kunstenaars tentoongesteld werden. Vooral houten sculpturen sierden het pad, en bezoekers konden de kunstwerken van dichtbij bewonderen. Lustwarande is een jaarlijks terugkerende expositie die kunst op een toegankelijke manier presenteert in een groene, open omgeving. Ook op de laatste dag van Lustwarande, doken overal in het bos enthousiaste wandelaars op om met grote ogen de kunst te bewonderen.

Rauwslinger

De band Rauwslinger, die bekendstaat om hun improvisatie, trad op onder leiding van Max Swagemakers. “Dat klinkt misschien hiërarchisch, maar we werken eigenlijk heel democratisch,” legt een van de bandleden uit. “Fouten zijn bij ons welkom, en dat houdt het spannend.” De band speelde met onconventionele instrumenten, zoals een afwasborstel, wat zorgde voor een unieke muzikale beleving. Het optreden werd mogelijk gemaakt door Studio Schimmel, een organisatie die zich inzet voor de culturele sector in Tilburg.

Lustwarande heeft met dit slotweekend wederom bewezen een belangrijke rol te spelen in de Tilburgse cultuuragenda, waar lokale kunstenaars en muzikanten de kans krijgen om zich te laten zien.

Gemeente Den Haag verwacht geen onrust tijdens Israëlische herdenking

De gemeente Den Haag verwacht maandag 7 oktober geen spanningen tussen Pro-Palestijnse demonstranten en herdenkers van Israëlische slachtoffers. Om 18:00 uur houden Pro-Palestijnse demonstranten sit-ins op verschillende stations in Nederland. Iets meer dan drie kilometer verderop om 20:15 is er op diezelfde dag een herdenking bij het Vredespaleis voor de Israëlische burgers die op 7 oktober 2023 om het leven kwamen door Hamas.

De gemeente Den haag verwacht geen confrontatie tussen beide groepen. “Er zijn geen signalen daarvan. De situatie wordt uiteraard in de gaten gehouden, net als met andere demonstraties”, meldt woordvoerder Sentina van der Meer.

“Jaarlijks faciliteert Den Haag rond de 2000 demonstraties en vrijwel alle demonstraties verlopen zonder onoverkomelijke problemen, informeert van der Meer. De burgemeester mag alleen een beperking opleggen of een demonstratie verbieden of beëindigen bij (een vrees voor) wanordelijkheden, gevaren voor de gezondheid of ernstige verkeerproblemen. De locatie van een demonstratie kan daarbij een rol spelen”.

Van der Meer: “Op dit moment is er echter geen aanleiding voor een beperking op de genoemde demonstratie. Als er toch wanordelijkheden, gevaren voor de gezondheid of ernstige verkeerproblemen (dreigen te) ontstaan zal er worden opgetreden”.

Bangalijsten: “Het is schandalig, zeer onverantwoord…”

Lijsten met privacygegevens van -voornamelijk- vrouwen waarin op grove wijze wordt beschreven hoe makkelijk ze in bed te krijgen zijn en hoe goed ze zijn in seks: bangalijsten. Eén op de vijf jongeren heeft weleens zo’n lijst gezien, blijkt uit onderzoek van EenVandaag samen met LINDA.meiden.

Het doel van bangalijsten is om een ranglijst te maken van vrouwen, zodat mannen weten welke vrouw wel of niet “de moeite waard” is om seks mee te hebben. Op zo’n lijst worden altijd de voor- en achternaam genoemd, regelmatig het adres, en soms zelfs een telefoonnummer. De pagina over de desbetreffende vrouw wordt vaak aangevuld met foto’s. “Daar word je bang van, je durft niet meer over straat, het is intimiderend,” zegt Gerrit-Jan Zwenne, hoogleraar op het gebied van privacy.

Een bangalijst op een forum. Bangalijsten circuleren op internet en bevatten namen van meisjes die volgens de opstellers makkelijk tot seks zouden zijn te porren. In veel gevallen zijn de lijsten verzonnen. Banga is straattaal voor slet. ANP KOEN VAN WEEL

Strafbaar feit

Wanneer zo’n lijst rondgaat, kan er aangifte worden gedaan voor meerdere zaken: als iemands eer of goede naam wordt aangetast, heet dat smaad. Het opzettelijk verspreiden van een bericht waarvan de dader weet dat het een leugen is, heet laster. Voor smaad en laster kan de dader een straf krijgen. Volgens Zwenne is het publiceren van gegevens (doxing) ook strafbaar, en daarop staat een hoge boete die de dader moet afschrikken. Daarnaast kan er een schadevergoeding worden geclaimd, die soms duizenden euro’s kan bedragen.

Bangalijsten zijn stoer

“Het is schandalig, zeer onverantwoord… gewoon schandalig,” aldus Zwenne. Uit het onderzoek van LINDA.meiden blijkt dat veel mensen niet doorhebben wat de gevolgen van zo’n lijst kunnen zijn. “Het is het ouderwetse idee dat je als heteroseksuele man moet laten zien dat je veel seks hebt en daarmee aantoont seksueel gezond te zijn,” denkt Yuri Ohlrichs, seksuoloog NVVS.

Campagne tegen banga

“Het is niet fijn om als jonge vrouw op een lijst te staan waarop je wordt gepresenteerd als een object voor seks,” zegt Ohlrichs. Hij denkt dat het kan helpen als we op jonge leeftijd al beginnen met seksuele voorlichting, zodat jongeren leren dat niet de mensen op de bangalijsten het probleem zijn, maar degenen die deze lijsten maken.

LINDA.meiden is sinds 3 oktober gestart met een campagne tegen bangalijsten, genaamd: ik ben niet bangalijst.

Horeca is zwaar werk en verdient vroegpensioenregeling

Stakingen vliegen ons om de oren, cao’s spreken zich uit en hardwerkende mensen zijn er klaar mee. Tijdens de stakingen omtrent de regeling van het vroegpensioen denk ik terug aan de woorden van Brigitte Kaandorp: ‘’Ik heb een heel zwaar leven’’. Ik denk dat steeds meer mensen zich kunnen vinden in de woorden van deze komiek wiens woorden humoristisch bedoeld waren, maar pijnlijk waar blijken te zijn. Vroegpensioen voor mensen die zwaar werk leveren klinkt als iets doodnormaals. Vaak gaan deze beroepen al gepaard met een lager-dan-gemiddeld salaris en vele werkuren. Maar wat er nu allemaal valt onder zwaar werk is onduidelijk, het is zo’n vaag en breed begrip. Nederland is een van de weinige landen die dit niet eens wettelijk heeft genoteerd. Naast de politie, metaalwerkers, schoonmakers, NS-personeel en nog veel meer viel mij een missende sector op: de horeca.

Slijtage, artrose maar klagen is uit den boze

‘’Raad ‘ns hoeveel vandaag?’’ Dit is de standaardvraag die ik krijg van mijn vader wanneer hij terugkomt van zijn werk. Het aantal waar hij naar op zoek is, slaat echter niet op de hoeveelheid gasten die aanwezig waren of de behaalde inkomsten van de dag. Deze dagelijkse vraag slaat op het aantal stappen dat hij die dag gezet heeft: ‘’30.000 stappen vandaag weer!’’ Om een vergelijking te trekken: dit staat gelijk aan 20 à 25 gelopen kilometers, terwijl een gezond mens tussen de vier- en achttien duizend stappen per dag zet. Doe maar effe het dubbele joh, en dat is dan dagelijkse kost. Week in, week uit. 

‘’30.000 stappen vandaag weer!’’

Het flinke aantal stappen is niet het enige waar mensen in de horeca klachten aan overhouden. Verhalen over een verandering in houding (door gedragen borden op één arm), artrose in de handen en slijtage in de knieën zijn alom voorkomend. Daarnaast is het werken in de horeca niet enkel serveren. Neventaken zoals opruimen, schoonmaken en soms in de keuken staan horen daar ook bij. Ondertussen staken de schoonmakers zelf wel, terecht overigens, maar ik vraag me af waarom de mensen in de horeca zich niet achter deze actie scharen. Naast het salaris, dat al niet geweldig hoog ligt, missen deze hardwerkende Nederlanders ook nog een goede vroegpensioenregeling.

Ik zie mijn vader namelijk niet tot zijn 67e heen en weer banjeren om te vragen of iemand nog een bakkie pleur wil.