Bestuur zijn bij een studentenvereniging is tijdrovend. Met de langstudeerboete in het vooruitzicht twijfelen studentenverenigingen over de aantrekkelijkheid van een bestuursjaar, omdat je naast je studie veel andere taken hebt, is een studievertraging niet ondenkbaar. ‘’Je hebt een hele takenlijst die je moet doen en je kan niet of nauwelijks bij colleges zijn’’, vertelt Mayumi van Tillo, Bestuur van studentenvereniging St. Olof in Tilburg.

De langstudeerboete kan zorgen voor prestatiedruk en stress. ‘’Tegen een langstudeerboete van 3000 euro kan je als studentenvereniging niet op, behalve enige studiehulp bieden’’, aldus Mayumi. Bij de vereniging kan je 80% korting krijgen op bijles, maar is dit genoeg motivatie voor leden om toch het bestuur in te gaan? ‘’Als ik mezelf een paar jaar terug in de tijd zou zetten dan zou ik misschien denken: ik ga helemaal nergens bij of ik wil eerst mijn propedeuse halen’’, vertelt Mayumi. Voor de vereniging is de langstudeerboete nog iets te ver weg voor maatregelen. Ze kijken in de toekomst naar oplossingen.

Voor internationale studentenvereniging ESN werkt het net een beetje anders: het bestuur krijgt hun studiegeld vergoed. Ondanks dit zullen de studenten bij ESN ook voor een dilemma komen te staan. ‘’Dit is mijn fulltime baan’’, aldus Nina Graczyk, Vicepresident van internationale studentenvereniging ESN Tilburg . Alle tijd gaat dus in studeren en het bestuursleven, ‘’Ik kan niet of nauwelijks mijn colleges bijwonen’’. Voor Nina zelf ging het leiderschap haar makkelijk af, maar haar vrienden hebben er meer moeite mee. ‘’Voor hen is het moeilijk om school en bestuur te combineren en hierbij zie je dat sommigen een studievertraging oplopen.’’

Toch denkt Mayumi dat dit niet het einde betekend voor de studentenverenigingen: ‘’Studentenverenigingen hebben iets tijdloos’’, zegt Mayumi. Dit omdat er ook veel voordelen zitten aan het lid zijn van een studentenvereniging, zo heeft een bestuursjaar verschillende voordelen zoals het ontwikkelen van leiderschap, het verbeteren van communicatieve vaardigheden en je sociale en internationale kennis verbeteren (bron: AIESEC). Ze ziet de studentenverenigingen daarom niet snel verdwijnen en denkt dat er altijd nog animo zal blijven voor het bestuursleven. De langstudeerboete kan in de toekomst eventueel complicaties met zich meebrengen, maar ze hopen dat de voordelen genoeg opwegen tegen de langstudeerboete.

Dit weekend scheen de zon helder boven het azc (asielzoekerscentrum) in Oisterwijk. De poorten staan wijd open en er hangt een levendige, haast feestelijke sfeer in de lucht. Ballonnen wiegen zachtjes heen en weer in de wind, kinderen lachen terwijl ze rondrennen en de geur van versgebakken falafel en zoete baklava vult de lucht. Het is Open Dag, en het centrum is vandaag niet slechts een plek achter hoge hekken en gesloten deuren. Het is een ruimte van ontmoeting geworden, waar nieuwsgierige buren en geïnteresseerden een blik kunnen werpen in een wereld die vaak verborgen blijft.

Bij binnenkomst worden de bezoekers vriendelijk ontvangen door medewerkers van het azc. Naast de ingang staat een grote tafel vol kleurrijke gerechten: hummus, pita’s, verschillende soorten rijst en exotische hapjes, allemaal bereid door de bewoners zelf. Aan een van de tafels zit Sara, een vrijwilligster die al jaren actief is bij het azc. Ze lacht breed terwijl ze een bordje met Syrische zoetigheden aanbiedt aan een jonge moeder met haar zoontje aan de hand.

“Deze dag is zo belangrijk,” zegt Sara terwijl ze om zich heen kijkt. “Veel mensen weten niet precies wat hier allemaal gebeurt, en vandaag kunnen we dat laten zien. Het gaat niet alleen om de praktische zaken, maar ook om de verhalen van de mensen hier, hun achtergrond, hun dromen en angsten. We willen graag de kloof tussen de bewoners en de buitenwereld verkleinen. De bewoners zijn geen cijfers, het zijn mensen met een verhaal.”

Sara wijst naar een groep bewoners die gezellig staan te praten met een paar buurtbewoners. “Kijk, daar begint het al,” zegt ze met een glinstering in haar ogen. “Ze maken verbinding. Dat is het doel.”

Nieuwsgierigheid en openheid

Onder de bezoekers is ook Mark, een man van middelbare leeftijd, die zichtbaar geïnteresseerd de rondleiding volgt. Hij knikt terwijl een medewerkster vertelt over de dagelijkse routines en activiteiten op het azc, zoals taallessen, sportprogramma’s en kinderactiviteiten. “Ik had eerlijk gezegd nooit echt stilgestaan bij wat er allemaal achter die hekken gebeurt,” geeft hij toe. “Je hoort zoveel in het nieuws, maar dat is vaak negatief. Vandaag zie ik dat er hier zoveel meer gebeurt dan ik had verwacht. Het is eigenlijk een kleine gemeenschap, met zijn eigen uitdagingen, maar ook met zoveel hoop.”

Mark blijft even stilstaan bij een informatiebord waar foto’s hangen van bewoners tijdens verschillende activiteiten. “Wat me vooral opvalt, is de veerkracht van de mensen hier,” zegt hij na een moment van stilte. “Ze hebben vaak veel meegemaakt, maar toch zie je ze lachen, zie je kinderen spelen. Het is mooi om te zien hoe mensen uit zoveel verschillende landen hier samen een nieuwe start proberen te maken.

Verbondenheid in eenvoud

Terwijl de middag vordert, klinkt er muziek vanaf een klein podium in de hoek van het terrein. Een groep bewoners speelt traditionele muziek uit hun thuisland. Bezoekers klappen mee op het ritme en sommige kinderen dansen op het gras. De sfeer is warm, bijna familiair, alsof iedereen elkaar al veel langer kent dan enkel deze dag.

Wat deze dag vooral bijzonder maakt, is de eenvoud waarmee verbinding wordt gelegd. Een glimlach, een gedeeld gerecht, een vriendelijk gesprek – het zijn kleine gebaren die vandaag laten zien dat verschillen in afkomst, taal en cultuur niet onoverbrugbaar zijn. Ze worden juist gevierd. Het voelt alsof er vandaag een stukje onzichtbare muur is afgebroken tussen het azc en de buitenwereld.

Samen vooruit

Aan het einde van de dag druipen de bezoekers langzaam af. Kinderen zwaaien nog een laatste keer naar hun nieuwe speelkameraadjes, terwijl de bewoners tevreden napraten onder de laatste zonnestralen van de dag. De open dag is een succes gebleken. Niet alleen omdat zoveel mensen een kijkje zijn komen nemen, maar vooral omdat er verbinding is ontstaan. Zoals Sara het verwoordt: “We hebben allemaal iets te bieden, en als we openstaan voor elkaar, kan er zoveel moois ontstaan.”

Met een hoofd vol nieuwe indrukken en een hart vol verhalen verlaat Mark het terrein. “Ik kom zeker nog een keer terug,” zegt hij vastberaden. “Dit is de plek waar echte ontmoetingen plaatsvinden, en dat is misschien wel het belangrijkste van alles.”