Een sollicitatiegesprek, financiële onzekerheid en de eerste kennismaking met je schoonouders; het kan allemaal stress opleveren. Tot zekere hoogte is stress een gezond gevoel dat je aanspoort tot ondernemen, maar te veel ervan zorgt voor fysieke klachten als migraine en oververmoeidheid. Ik ervaar elke dag stress en soms in zulke mate dat het een groot deel van mijn dag in beslag neemt. Als ik niet in mijn hoofd zit, dan draait mijn lichaam overuren en andersom. Haptotherapeut Jiska leert mij die connectie tussen lichaam en geest aan te gaan.

Mijn oog valt in de aankomsthal gelijk op een blonde vrouw met een vriendelijke glimlach. ‘Jiska,’ zegt ze terwijl we elkaar een hand geven en verder lopen naar haar praktijk. Praktijk is in dit geval niet het juiste woord, het voelt eerder als de huiskamer van je favoriete tante. Mijn oog valt op de twee kleine bijzettafels die de bank en de fauteuil in het midden vooraan de kamer vergezellen. Deze ronde tafels heeft Jiska zelf beschilderd met een prachtig blauw mozaïek. Ik doe mijn schoenen uit en neem plaats op de bank tegenover Jiska. We drinken samen thee, terwijl ons gesprek geleidelijk de diepte in gaat.

‘Vertel me eens wie jij als peuter was,’ vraagt Jiska wanneer ze een laatste slok van haar thee neemt en wat verder naar voren leunt. Ik neem diep adem en denk terug aan die tijd. Het terugdenken aan ruim vijftien jaar geleden zorgt voor een brok in mijn keel. Jiska merkt dat mijn bovenlichaam alle emotie verwerkt, terwijl mijn onderlichaam niks tot zich neemt. ‘Hier heb ik een trucje voor,’ legt ze uit. Ze verplaatst haar handen onder haar billen, tussen de bank en zichzelf om de focus naar beneden te verplaatsen. Ik doe haar na en ik voel nu al mijn gewicht in de bank zakken. ‘Nu heb je contact om je emoties meer ruimte te geven,’ vertelt de therapeut. Ik denk terug aan groep twee. Ik speelde een leerzaam spelletje met pinguïns op de computer in het klaslokaal. Ik kreeg het spel niet meer aan de praat en ik stak voorzichtig mijn vinger op om te vragen of de meester me wilde helpen. Dat wilde hij én voor een tweede en derde keer ook nog wel. Toen het spel het voor de vierde keer het weer niet deed, durfde ik eigenlijk niet meer mijn vinger op te steken. Ik raapte mijn laatste beetje moed bij elkaar en deed het toch. Het van mezelf laten horen, werd al snel bestraft toen de meester boos op mij werd en me in een sterke greep de gang op stuurde. Hij was ‘niet gediend van zulke flauwekul’. Ik huilde zo hard dat de juffrouw van de andere kinderklas mij op de gang hoorde. De juf legde haar hand op mijn schouder. Dit gevoel van troost laat ik zoals Jiska me vertelde, door mijn hele lichaam glijden. Het is niet erg om fouten te maken. ‘Heb je eigenlijk ooit een deadline gemist?’ vraagt Jiska terwijl ik nog eens met mijn benen beweeg. ‘Nee, eigenlijk niet.’

Jiska vraagt me om op te staan en gaat vervolgens links naast me staan. ‘Voel je mijn aanwezigheid?’ vraagt ze dan. Ik sluit mijn ogen en probeer te focussen op haar lichaam naast dat van mij. Ik voel niks en Jiska ook niet. ‘Als twee vreemden die op de bus wachten,’ geeft Jiska als foutloze beschrijving. We proberen vervolgens hetzelfde maar dan aan de rechterkant. Ik sluit wederom mijn ogen en controleer mijn ademhaling door een hand op mijn buik te leggen. Ja hoor. Het lege gevoel dat ik net had, is nu vervangen door een bron van warmte. Niet meer die vreemde bij de bus, maar juist iemand met wie ik samen reis. ‘Dit voelt beter hè,’ zegt Jiska dan ook. Mijn rechterkant staat meer open voor de verbinding met andere mensen. De therapeut vertelt dat ik dit alleen maar in mijn voordeel kan gebruiken door in het vervolg met mijn rechterkant naar mensen toe te zitten als ik wil dat zij zich naar mij openstellen.

‘Lig je lekker?’ vraagt Jiska meteen wanneer ik op mijn buik plaatsneem op de behandeltafel. Mijn hoofd draai ik een slag naar links en rust ik vervolgens op mijn handen. Ze gaat naast me staan en legt uit dat ik niet mijn best hoef te doen om iets fijn te vinden en of dingen te voelen die ik niet voel. Ze knijpt voorzichtig in mijn zij om de alertheid van mijn lijf te controleren. Mijn lichaam spant zich direct aan. Na deze handeling plaatst ze een hand op mijn onderrug, de woonkamer van het lichaam. Ik adem diep in en uit en verplaats mijn gedachten naar Jiska’s hand die stil op mijn onderrug ligt. De eerste paar seconden voelen alsof een vreemde mijn rug aanraakt, maar al snel wordt haar hand lichter en versmelt het als het ware in mijn lichaam. ‘Je hoeft niet je best te doen, je kunt hier niet falen,’ benadrukt Jiska terwijl ze haar vrije hand voorzichtig naast de andere legt. Alles met toestemming uiteraard. Ik vind het lastig om helemaal niks te doen. Ik ben gewend om altijd aan te staan en daarom is het voor mij extra moeilijk om die rust in mezelf te vinden. Toch, merk ik dat ik slaperig word. Mijn hoofd dwaalt af. Niet naar wat ik nog allemaal moet, maar naar wat ik wil. Ik denk aan mijn vriend die ik het liefst hier en nu in mijn armen sluit. Jiska vertelt dat die vertaling naar het echte leven heel normaal is. Als haptotherapeut is zij het raam waar door ik een blik richt op de echte wereld en mijn verhouding tot anderen. Het hebben van stress is iets waar ik meer controle over heb dan ik dacht. Als mijn hoofd overuren draait, is het goed om dan even naar mijn lichaam te luisteren, om terug te gaan naar mijn woonkamer. 

Ik heb geleerd de connectie tussen lichaam en geest te verkennen, wat waardevolle inzichten biedt in het omgaan met stress. Door bewustwording van mijn lichaam begrijp ik beter waar mijn stress vandaan komt. Na deze sessie is mijn stress niet als sneeuw voor de zon verdwenen, maar ik heb mezelf wel beter leren kennen. Om een nog diepere laag in mezelf te bereiken, zou ik een nieuwe afspraak bij Jiska moeten maken.

Interesse in Jiska’s praktijk? Klik http://www.academie-zijnmetzin.nl/

http://www.zijnmetzin.nl/