Om elkaar warme feestdagen toe te wensen schrijven inwoners van Tilburg vandaag wenskaarten. De wenskaarten zijn er voor Tilburgers die met de feestdagen een hart onder de riem kunnen gebruiken. In ruil voor het schrijven van een mooie boodschap zijn er koekjes en warme chocolademelk. Met een warm gevoel in je maag kun je de kou weer trotseren.

Het vooral grijze gebouw van de gemeente met een hoog plafond is aangekleed door twee grote kerstbomen, ballontorens in de kleuren goud en donker blauw die een blauwe loper omringen en een haardvuur brand op scherm. Vrijwilligers onthalen de inwoners als koningen, terwijl ze over de loper richting het hart van het spectacel lopen. “Ga lekker zitten, neem plaats, wilt u warme chocolademelk, met of zonder slagroom, wilt u er ook een koekje of chocolaatje bij?” Het is warm, vooral in vergelijking met buiten en de geur van warme chocolademelk hangt in de lucht. Terwijl inwoners druk schrijven, wordt er gekletst. Vreemden vragen elkaar wat ze hebben opgeschreven. En waar ze vandaan komen. Er worden zelfs hele levensverhalen uitgewisseld, met als achtergrongeluid kerst hits zoals jingle bell rock en Rockin’ Around The Christmas Tree.

Gemeente en inwoners slaan handen in één

Een man met een kerstmuts op spreekt inwoners die toevallig met het droge weer over het Stadhuisplein. Hij is één van de vrijwilligers die helpt dit te realiseren. Iemand anders vertelt dat ze een medewerker is van de gemeente en nu voor de tweede keer meedoet als vrijwilliger. Ze vertelt er lachend over en ze is niet de enige. Binnen is iedereen aan het lachen en kletsen, behalve de mensen die voorovergebogen zitten te schrijven. Veel gemeentepersoneel laat zich ook even zien, inclusief een paar wethouders. Ze gebruiken de kans om gesprekken aan te gaan met inwoners en meer over hun leven te weten te komen.

Wordt het een succes?

Ze zijn vrij zeker dat de actie een succes gaat worden. Woordvoerder Gabriella de Beer verteld: “Het eerste jaar was even spannend, want we wisten niet of er iemand zou komen maar er kwamen echt veel mensen. We hebben toen zo’n 700 à 800 kaarten geschreven.” Ook nu komen er mensen op af. In een uur zijn al tientallen mensen in en uit gewaaid. De stoelen zijn bijna allemaal gevuld en veel mensen buigen zich voorover over de tafel om te kunnen schrijven. Sommigen hebben al een stapeltje geschreven kaarten voor zich liggen. Anderen doen hun ene kaart in het mandje en lopen daarna weer de deuren uit, de kou in. Iemand anders neemt hun plaats bijna direct weer in.

Wat schrijf je nou in zo’n wenskaart?

“Soms is het lastig want je moet er even inkomen, want wat ga je nou zeggen tegen iemand die je niet kent? Maar als je een beetje een verhaaltje op jezelf hebt bedacht gaat het steeds beter”, tenminste volgens De Beer. Dat wordt door de meesten zo ervaren. Een oudere man vraagt om wat inspiratie en past zijn tekst elke keer een klein beetje aan. Of je schrijft zoals een oudere vrouw steeds hetzelfde op. Ze heeft zo twintig wenskaarten geschreven. Ze grapt daarover dat niemand daar toch achter gaat komen en het sentiment niet veranderd. Een andere oplossing is er maar één schrijven. Ook kan je inspiratie halen van het voorbeeld tekstje. Deze staat op de witte A4’tjes die over de tafels verspreid liggen.

Onbekende ontvangers, maar een grote impact

De gemeente stuurt de wenskaarten worden naar mensen die zich minder feestelijk voelen tijdens de feestdagen. De gemeente kent hen niet persoonlijk en daarom zoeken ze deze mensen op allerlei locaties op. Denk aan bejaardentehuizen, asielzoekerscentra en verzorgingscentra in ziekenhuizen. “We vragen eigenlijk gewoon: Hé, kennen jullie mensen die daar behoefte aan hebben? En sommige zeggen: ‘Ik wil ze graag voor alle 20 bewoners of alle 100 bewoners.’ en sommige zeggen: ‘We willen er eentje voor iemand die dat echt kan gebruiken.’ en dan leveren wij die aan”, aldus de Beer.

Toegankelijke wensen voor iedereen

Bijna alles mag opgeschreven worden, maar er zijn dingen die niet mogen. Dit is om het inclusiever en toegankelijker te maken voor de lezer. Je mag bijvoorbeeld niet je naam op de wenskaarten schrijven. Hierdoor kunnen ontvangers met geheugenproblemen in de war raken. ‘Wie is deze persoon en waarom schrijft die persoon mij?’ Ook is het de bedoeling dat je het woord feestdagen gebruikt, en bijvoorbeeld niet kerstmis omdat er mensen zijn die dat niet vieren. Deze informatie staat op witte A4’s die rondgeslingerd zijn over de tafels. De meeste nieuwkomers nemen de tijd om deze door te lezen. Vervolgens bereiden ze voor zichzelf de boodschap voor. Deze wordt één, vijf of twintig keer opgeschreven, en gaat dan in de mand met alle andere warme boodschappen. Hopelijk kunnen hierdoor zowel de schrijvers als de ontvangers met een warm gevoel de soms kille feestdagen tegemoet.