Het is vandaag Wereld Alzheimer Dag. In Amersfoort wordt de herinneringenrit gehouden, een actie waarbij mensen zich inzetten voor de strijd tegen dementie.
Steeds meer voetbalwedstrijden worden gestaakt: ‘spelers accepteren rol scheidsrechter niet’
Het aantal stakingen in het amateurvoetbal is in het afgelopen seizoen met 10 procent gestegen ten opzichte van het seizoen daarvoor, dat meldt de KNVB. Van de zo’n 780.000 gespeelde wedstrijden zijn er 1864 geëindigd in een staking. Sportpsycholoog Joris Naber zegt dat het voetbal een voorbeeld zou moeten nemen aan het rugby. “Daar heeft de scheidsrechter nog autoriteit, een rol om het spel te leiden.”
Dat scheidsrechters steeds meer wedstrijden staken is voornamelijk doordat spelers beslissingen van de scheidsrechter niet kunnen accepteren zegt de KNVB. Daarnaast komen racisme, discriminatie en scheldpartijen ook veel voor. Dat het bij rugby wel mogelijk is om gezag te hebben als scheidsrechter is een cultuurdingetje, zegt Naber.
Jong geleerd is oud gedaan
Kinderen worden vaak vanaf een jaar of zes al geselecteerd of ze bij de goede of slechte horen. “Het is beter als ze tot een jaar of acht spelend in de sport zijn”, vertelt Naber. “Wanneer kinderen van kleins af aan al leren dat je moet presteren en plezier helemaal geen grote rol speelt, wordt het vaak beladen.’’ Dit leidt tot frustratie, dat vaak wordt geuit op andere medespelers, tegenstanders en in vaak gevallen de scheidsrechter, vertelt hij verder. ‘’Het is belangrijk dat kinderen ervan bewust worden dat het ook gewoon een leuk spel blijft.’’
Handje helpen
Dit seizoen is er een nieuwe regel toegepast, waarbij alleen de aanvoerder nog mag praten tegen de scheidsrechter. Je kunt dan bestraft worden met een gele kaart. Naber vindt het een goede zet van de KNVB. “Zo kun je de scheidsrechter in zijn rol als spelleider laten.’’
Wanneer een speler een zwaardere schorsing staat te wachten bij de KNVB is er ook de mogelijkheid om een traject bij Bureau Halt aan te gaan. De KNVB wil er zo voor zorgen dat jongeren leren in te zien waar hun gedrag vandaan komt. Naber ziet wel de maatschappelijke bijdrage van het traject bij Halt, maar benoemt dat clubs binnen hun eigen perken ook hun spelers iets kunnen opleggen. “Er zijn altijd vrijwillige handjes nodig op verenigingen.”
De sportieve driehoek tussen ouders, coaches en spelers is ook een verbeterpunt. De sportpsycholoog geeft als suggestie een evaluatie tussen ouder, kind en coach, dit ter verbetering van de speler als idividu. “De prestatiekant van het voetbal is natuurlijk belangrijk, maar de sociaal-emotionele kant is net zo belangrijk’’, aldus de sportpsycholoog.
Christels chocoladecafé bestolen, bepoept en beklad: “Ik ben boos en moedeloos.”
Het chocoladecafé van Christel de Jonge-Sparla staat midden op het Stadhuisplein in Tilburg. Ze is zo trots als een pauw op haar zaak, maar de veiligheid vindt ze niet in orde. “Hier zijn geen camera’s of beveiliging en het is een donker hoekje. Na een poging tot inbraak kwam de politie alleen formeel langs. De eerste keer voelde ik me gehoord, maar later blijkt dat niks verandert.”
Fooienpot gestolen
Het aantal incidenten dat Christel en haar collega’s voor de kiezen krijgt is niet meer op één hand te tellen. Naast de poging tot inbraak is ook daadwerkelijk wat gestolen en dat op klaarlichte dag. “De fooienpot is in juli meegenomen”, vertelt Christel. “We waren toen gewoon open. Ik heb aangifte gedaan, maar de politie doet niks. Ik voel me boos en moedeloos. Gelukkig hebben we lieve gasten. Die brachten een nieuwe fooienpot en vulden hem meteen.”
Gewonde kinderen en mensenpoep
Daarnaast heeft het team vaak schoonmaakwerk voordat ze open gaan. “Het ligt hier in het weekend vaak vol glas”, stelt Christel. “Dat komt omdat de zaak tussen cafés inligt. Tijdens het uitgaan loopt iedereen hierlangs. Afgelopen zomer heb ik pleisters aan kindjes uitgedeeld. Die speelden in de fontein hier tegenover, maar ja, die lag dus vol scherven.” Ook ruimt Christel regelmatig drankflessen op van zwervers die in het portiek slapen. “Ik ben degene die het mag oplossen”, zegt ze.
De man van Christel heeft zelfs een keer mensenpoep van het terras staan boenen. “Het was een kwestie van kokend water, chloor en schuren, schuren, schuren. Heel smerig,” zegt Christel. “Als je zoiets vindt, dan moet je dag nog beginnen, hè. Daar gaan we weer, denk je dan. Het is veel werk, allemaal.”
Graffiti
Als kers op de taart zijn de ramen en pilaren van de zaak beklad met stift nadat een gast verzocht werd zijn jointje ergens anders te draaien. “Dit is zo’n mooi plein, dat hoeft niet op het terras,” zegt Christel. “Na twee keer verzoeken begon hij te kliederen. Wij konden weer poetsen. Ik zou graag een camera zien of wat meer lampen”, stelt Christel. “Misschien ontmoedigt dat.”
De gemeente weet van de incidenten en zegt in gesprek te zijn met de eigenaar. Echter herkent de gemeente zich niet in het beeld dat het Stadhuisplein onveilig zou zijn. “We hebben camera’s door heel het centrum”, vertelt de bestuurswoordvoerder. “Ook doen boa’s en politie surveillancerondes. Veiligheid is subjectief. Ik kom met de feiten, de koude kant. Het gevoel kan natuurlijk anders zijn. We zijn dan ook in gesprek met deze ondernemer.” Christel zegt dat ze niemand van de gemeente heeft gesproken.
Brabant ruimt op tijdens World Cleanup Day
‘’Help de natuur!’’, dat is het thema van de World Cleanup Day. Deze dag staat in het teken van opruimacties om het probleem van zwerfafval aan te pakken. In Nederland zijn er 182 acties, waarvan 24 in Brabant. Deze activiteiten zijn aangekondigd op de website van World Cleanup Day.
De wereldwijde burgeractie is in 2008 in Estland ontstaan onder het motto: ‘’Let’s do it 2008’’. Meer dan 50.000 Esten staken de handen uit de mouwen om het zwerfafval op te ruimen. De organisatie Let’s Do It World, met een wereldwijd netwerk actief in meer dan 210 landen, organiseert de internationale dag. In Nederland wordt dit gecoördineerd door IVN Natuureducatie.
Zwerfafval in Nederland
Zwerfafval is afval dat mensen bewust of onbewust achterlaten op plaatsen die daar niet voor bestemd zijn. In Nederland hebben wij jaarlijks naar schatting 50 miljoen kilo zwerfafval. Dit maatschappelijke probleem heeft negatieve gevolgen voor mens, dier en natuur.
Thema
Het thema van World Cleanup Day 2024 is ‘’Help de natuur!’’, zij doen een oproep om dit jaar niet alleen in stedelijke gebieden maar ook in natuurgebieden afval op te ruimen. Verschillende natuurorganisaties organiseren opruimacties in natuurgebieden door heel Nederland.
Onze verslaggever was aanwezig bij de opruimactie in Ter Heide en sprak daar met de aanwezigen.
Meer informatie over het traineeship waar boswachter Inge Groenveld over sprak, vind je op de website www.groentraineeship.nl
PSV en Feyenoord stellen teleur in het nieuwe Champions League Seizoen
Het vernieuwde Champions League seizoen is deze weer van start gegaan. PSV speelde op woensdagavond een uitwedstijd tegen Juventus. Feyenoord nam het op donderdagavond in de Kuip tegen het Bayer Leverkusen van Xabi Alonso.
De opzet van de Champions league is dit seizoen aangepast. Voorheen werden alle deelnemers ingedeeld in groepen van vier. Je speelde twee keer tegen elk team en vervolgens gingen de eerste 2 ploegen naar de knock-out fase en de nummer drie stroomde door naar de Europa League. Sinds dit jaar zitten alle ploegen in dezelfde ranglijst. De bovenste acht clubs plaatsen zich direct voor de volgende ronde. De nummers negen tot en met 24 spelen een tussenronde voor de knock-out fase. En de onderste twaalf clubs zijn direct geëlimineerd
´PSV in de problemen´
PSV begon de eerste tien minuten sterk aan de wedstrijd, maar al snel nam Juventus de overhand. In de 21e minuut sneed het grote Turkse talent Yildiz op de rand van het strafschopgebied naar binnen en schoot de bal via de kruising binnen. Daarna kwam PSV niet meer aan hun spel toe, een paar minuten later kreeg Koopmeiners nog een kans op de 2-0. Even later was het weer raak. Een hoge bal werd gespeeld op Nico Gonzalez, hij speelde vervolgens de jonge Champions League debutant Dams goed uit en gaf een voorzet op Vlahovic die de bal doorgaf op Mckennie en hij rondde goed af. Vlak voor rust kreeg Koopmeiners nog een grote kans op de 3-0.
PSV hoopte na de rust iets terug te kunnen doen tegen de oude dame, maar kreeg al snel de deksel op de neus, Veerman verloor de bal heel knullig op het middenveld en vervolgens schoot Nico Gonzalez op aangeven van Vlahovic de bal goed binnen. Drommel was opnieuw kansloos. In de slotfase van de wedstrijd kreeg Juventus nog een kans op de 4-0, maar een goede redding van drommel zorgde ervoor dat de stand niet nog groter werd. Daarna kreeg PSV onder leiding van Saibari nog een paar goede kansen en in de allerlaatste minuut wist PSV nog een goal te maken. Saibari scoorde na de pass van de teleurstellend spelende Bakayoko.
Terecht verloren
Na de wedstrijd was Peter Bosz duidelijk over de wedstrijd. “Het is heel simpel: het was niet goed genoeg. Terecht verloren. Dat is het”, waren de woorden van de trainer. Ook Veerman kwam tot de conclusie dat PSV ondermaats slecht speelde en hij reflecteerde op zijn fout die de 2-0 inleidde.
‘foutje bedankt
Gisteravond begon ook Feyenoord aan het nieuwe Champions League seizoen. De club uit Rotterdam-zuid nam het in eigen huis op tegen Bayer Leverkusen. Die club werd vorig jaar ongeslagen kampioen, won de beker, maar verloor in de Europa League finale van Atalanta. Een zware klus. Jeremy Frimpong gaf voor de wedstrijd aan dat hij veel zin had om in het stadion te spelen waar hij voor het eerst scoorde voor Nederland.
Feyenoord begon dramatisch aan de wedstrijd. Zerrouki maakte al na iets meer dan vier minuten een grote fout waardoor Wirtz vanbuiten het strafschopgebied raak kon schieten. Even later leek Zerrouki zijn fout goed te maken door uit een corner raak te schieten, maar helaas stond de Algerijn in buitenspelpositie. Daarna zette Feyenoord door en kreeg het een paar kansen door afstandsschoten van de debutant Hwang-In Beong. Maar ondanks dat viel 0-2 na een half uur spelen. Een ‘no-look pass’ van Boniface zorgde dat Frimpong kon voorgeven op Grimaldo. Daarna kreeg Paixao nog een gigantische kans op de aansluitingstreffer maar een redding voorkwam die goal. In de 35e minuut was het weer Frimpong die een heerlijke assist gaf op de jonge Wirtz en het staat na 36 minuten al 0-3.in de 44e minuut was het weer raak, een bal die werd voorgegeven werd door Tapsoba werd in eigen goal gewerkt door Wellenreuther. Feyenoord gaat de rust in onder een fluitconcert van de eigen fans.
“we speelden niet eens zo slecht”
Na rust was het duidelijk dat de spelers Leverkusen het wel mooi geweest vonden en lieten Feyenoord aan de bal. De rotterdammers kregen nog een paar kansen op een eretreffer maar die kwam er uiteindelijk niet. Ayase Ueda was nog dichtbij met een goal, maar ook deze werd afgekeurd omdat de Japanner op een eerder moment buitenspel stond. De wedstrijd eindigde in 0-4. Na de wedstrijd waren Priske en Timber het met elkaar eens, beiden vonden dat Feyenoord niet slecht, of eigenlijk zelfs goed begon tegen Leverkusen, maar dat persoonlijke fouten ervoor zorgde dat Leverkusen tot scoren kwam.
In de volgende ronde neemt PSV het thuis op tegen het Portugese Sporting Lissabon, en moet Feyenoord naar Spanje toe voor een uitwedstrijd tegen Girona.
COLUMN | EEN ODE AAN DE FAALANGSTHAZEN
Pasta pesto en heel veel bier: het ritme van de gemiddelde studentenweek. We lachen, huilen en kruipen in ons bed met de zoveelste deadline die als een zwaard boven ons hoofd hangt. Geen wonder dat veel studenten de woede voelen opwellen bij de gedachte aan de nieuwe langstudeerboete. De zoveelste middelvinger van soap De Tweede Kamer.
Hoewel ik zelf in een nogal bevoorrechte positie kom en prima rond kan komen, merk ik ook dat mijn geld steeds minder ver reikt. Jong zijn is onbetaalbaar, niet alleen door de krapte op de woningmarkt, BTW-verhogingen op cultuur en het leensysteem. Het lijkt tegenwoordig wel een thema om de mensen die de zwakste schouders hebben, het zwaarst te belasten. Want wie niet presteert, of niet op tijd presteert, mag op de blaren zitten. Want tijd kost geld wordt wel heel letterlijk genomen. Dit is aan de faalangsthazen, de nerveuze denkers, de onzekere doorzetters. Wij zijn niet langstudeerders uit onwil, maar uit noodzaak.
Het wordt alleen maar lastiger. Er is geen koopkrachtregeling meer van DUO, rijlessen worden onbetaalbaar, als je langer dan een jaar studievertraging hebt krijg je een fikse boete en voor veel studenten met faalangst stapelen de kosten zich op als een kluwen van frustratie en teleurstelling. Want zij die meer tijd nodig hebben, betalen de hoogste prijs, zowel in euro’s als in mentale strijd. De angst om te falen krijgt zo een extra dimensie: niet alleen bang zijn om niet te slagen, maar ook om simpelweg niet te kunnen betalen voor de tijd die nodig is om op adem te komen.
Ik zal vast niet de enige zijn die woorden vuil maakt aan Pieter Omtzigt en zijn mini-vakantie, maar eerlijk is eerlijk: hij heeft het slimmer aangepakt dan de rest. Je kunt mij niet wijsmaken dat al die politici die de langstudeerboete het leven in hebben geroepen zelf nooit met klotsende oksels bij een praktijkexamen hebben gezeten, hun hart bonzend tijdens een tentamen. Alsof zij de druk van het moeten presteren nooit hebben gevoeld, tijdens hun rijlessen of in hun eigen studietijd. Het verschil? Zij konden hun extra tijd nog betalen. Pieter kon het zich veroorloven om elf jaar lang te studeren zonder dat een boete hem opjaagde. Wij angsthazen hebben dat geluk niet. Niet omdat we het niet kunnen, maar omdat ze hun eigen tempo nodig hebben, een tempo dat nu opnieuw onder druk komt te staan.
Frank (59) al 50 jaar trouwe supporter Helmond Sport: “Hier wil ik voor altijd zijn”
Vur welleke club bende gai? Frank Raaijmakers (59) is al meer dan 50 jaar voor Helmond Sport. Deze voetbalclub is dit seizoen nog ongeslagen en staat op de eerste plaats in de Keuken Kampioen Divisie. Voor het eerst sinds 1982 hebben ze zicht op een plek in de Eredivisie. “We hebben hele magere jaren gehad, hopelijk beginnen nu de vette jaren weer.”
50 jaar langs de lijn
Op zijn zesde jaar kwam Frank de club binnen met zijn vader. Vijf decennia later is hij er zelf vrijwilliger en deelt hij deze passie met zijn zoon Rick (27). Frank: “Vroeger ging ik met mijn vader hierheen. We stonden op twee grindplaten tegen de hekken van het veld. Ik wist het meteen: ‘Hier wil ik voor altijd zijn’. En dat is ook zo gebleven.” Dit gevoel wil hij meegeven aan de volgende generaties. “Als ik mijn kleindochter ooit mee kan nemen, dan ga ik wel intens trots zijn.”
“Het is een familieband die is ontstaan in de afgelopen jaren. Op de ‘AA-side’ zijn we als groep begonnen met het volgen van de club. Daar zijn vriendschappen voor het leven uit ontstaan.” De club voelt als zijn tweede huis. “Thuis is natuurlijk belangrijk, maar mijn vrouw weet ook: het eerste waar ik heenga is hier.”
“Ik heb nog een foto van onze groep van een paar jaar terug. We brachten hier een laatste bezoek aan een vriend uit de groep die ongeneselijk ziek was. Vlak daarna overleed hij. Een hechte groep vrienden voor het leven met een rode draad: Helmond Sport”, aldus de 59-jarige Raaijmakers.
Bij elke wedstrijd zit de Helmonder op zijn eigen stoeltje op de ‘M-side’. Frank heeft in de afgelopen jaren een hoop bijzondere dingen meegemaakt. “Mijn favoriete moment is dat we hier met drie generaties naast elkaar gezeten hebben. Vader, zoon en kleinzoon, dat blijft altijd in de herinnering. Ook nu mijn vader er niet meer is.” Niet alleen langs de lijn, maar ook op het veld uit hij zijn support. “We hebben ooit nog sneeuw geruimd op het veld om de wedstrijd ’s avonds door te laten gaan.”
Een nieuw stadion
Begin volgend jaar kan de trouwe supporter herinneringen gaan maken in een nieuw stadion. “Ik ga het kleinschalige en familiaire wel missen. Iedereen is hier nu benaderbaar, van trainer tot speler. Het is maar de vraag of dat in het nieuwe stadion ook zo gaat zijn.” Hij hoeft niet alles van het oude stadion te missen, zijn eigen stoeltje neemt hij namelijk mee. “Het is een collectorsitem, want ik heb er jaren op gezeten. Hij krijgt een mooi plekje op mijn kamer, daar heb ik een museumpje waar alles staat, hangt en ligt wat ik in de afgelopen jaren verzameld heb.”
De club zal vanaf januari 2025 zijn nieuwe thuishaven betreden. Het nieuwe stadion krijgt 3600 zitplaatsen, waar Frank ook weer zijn eigen plekje zal vinden. Hij is alleen niet over alles tevreden. “Er gaat kunstgras in, maar wat mij betreft beginnen we met echt gras. Dat zou betekenen dat we in de Eredivisie gaan spelen”, aldus de Kattenmepper, zo worden de supporters van Helmond Sport ook wel genoemd.
Durf te dromen
Of de club opnieuw in de Eredivisie terecht komt durft hij niet te zeggen. “Wij uit Helmond blijven nuchter. Uiteraard hoop ik dat we weer die stap gaan maken, maar we genieten eerst van dit moment. Er is al zo lang geen succes geweest, dat we elk succes aangrijpen.” Raaijmakers kijkt liever wat dichterbij. “Een periodetitel zou een mooi begin zijn. Als we vrijdag weten te winnen, gaan we daar serieus om meedoen. We zijn altijd een kleine club geweest, dat hopen we ook te blijven, maar dan wel met grote prestaties.”
De laatste keer dat Helmond Sport opklom naar de Eredivisie was 42 jaar geleden in het seizoen van 1982. Hoe zag dat feestje eruit? “Dat was geweldig, om nooit te vergeten. Dit was samen met de finale van de beker het mooiste hoogtepunt wat ik hier heb beleefd. Het veld werd door alle supporters bestormd. Liters Bavaria vlogen de grasmat over.” Voor dit succes heeft Frank 40 jaar later samen met de club een sjaal ontworpen met daarop de namen van de destijdse selectie. “Het zou fantastisch zijn als we binnenkort weer een nieuwe das kunnen maken, met de huidige selectie.”
Het is nooit te laat om te herdenken
Deze week wordt operatie “Market Garden” uit de Tweede Wereldoorlog tot en met zondag herdacht in grote delen van Nederland. Met name in Arnhem en omstreken is deze gebeurtenis een groot jaarlijks evenement. Verslaggevers van EyDaily gingen naar Oosterbeek om daar een bloemlegging bij te wonen.
Stress.
Woede.
Frustratie en irritatie.
Het zijn de emoties waarmee uw verslaggever, veertig minuten te laat, aan komt banjeren op de hoek van een T-splitsing waar de bloemleggingsdienst van operatie Market Garden in het Gelderse dorp Oosterbeek plaatsvindt. De trein die hij oorspronkelijk wou nemen, viel uit. Puffend door de nazomerhitte smijt hij een zwarte filmcameratas en het statief tegen een eikenboom aan en kijkt hij naar het herdenkingsmonument, inwendig vloekend over hoe de reportage is verpest door de NS.
De bloemen waren al gelegd, een klein groepje oudere mensen lijkt na te praten over de gebeurtenis. Recht achter het monument ligt een grote, witte villa met een publieke parkeerplek.
Er is geen speech, er zijn geen officiële gelegenheden gaande, slechts een paar mensen waren nog aanwezig. Niks te filmen, niks te doen.
Maar toen merkte hij op dat de achtergebleven oudere mensen Engels praatten. Brits-Engels.
…En de hoop flakkerde weer op.
Een drietal mensen staan met hun rug tegen een metershoge heg en lijken geanimeerd in discussie te zijn. Ieder draagt een poloshirt met een logo erop van “The Arnhem 1944 Fellowship”. De meeste zijn blauw in kleur, maar hier en daar draagt iemand ook een rood exemplaar. Een van deze drie mensen is David Locke, tevens de voorzitter van de vereniging.
“Mijn oom, Arthur Locke, heeft meegevochten tijdens operatie Market Garden”, vertelt hij. “Hij diende in een grensregiment, het 1ste bataljon. Direct betrokken bij het gevecht om Oosterbeek was hij niet, wel hij streed mee op een andere plek rondom Arnhem.” Vol vuur vertelt David over de geschiedenis van zijn organisatie: hoe het oorspronkelijk ontstond onder de naam “Arnhem veterans club” en zou zijn opgestart door een van de hogere officieren die hebben meegevochten tijdens de Slag om Arnhem: Brigademajoor Tony Hibbert, commandant van de ‘1ste parachute brigade’.
van Market Garden in Oosterbeek. Fotografie door David Fadaee Outan.
Tijdens ons gesprek loopt een vrouw met grijs haar rond op de weg, met onderscheidingen geborduurd op haar rode vest. Wanneer gevraagd wordt of de leden van ‘The fellowship’ allemaal op de foto willen, wordt ze geroepen om samen met twee andere vrijwilligers te poseren.
“Mijn naam is Stephanie Hardie”, vertelt ze.
“Mijn vader was een piloot van een zweefvliegtuig waar de paratroepen uit sprongen. Hij heeft voor zijn dienst meerdere onderscheidingen verdient, maar die liggen thuis in Engeland. Ik draag kopieën, op de rechterkant van mijn borst, niet de linker.”
Hiermee wijst ze op de strikte etiquette die hoort bij medailles: Eigen onderscheidingen hoort men op de linkerborst te dragen, medailles van ouders of voorouders draag je op je rechterzijde.
Kort na het fotomoment raken we aan de praat met een van de bewoners van Oostbeek zelf.
“Ik ben nauw betrokken bij de herdenkingen voor de Slag om Arnhem”, aldus Eric Paap. Op de vraag of zijn shirtje iets van rank indiceert, reageert hij met een lach: “Nee, maar ik ben enkel basislid. De meeste mensen die hier vandaag zijn, hebben familie die meevocht tijdens Market Garden of zijn zelf veteranen van die strijd. Ik volg alles wat met Market Garden te maken heeft, omdat het zo dicht bij huis is. Ik heb hier mijn hele leven gewoond, dus het voelt allemaal zo dichtbij.”
Langzaamaan maken de laatste mensen zich klaar om weer te vertrekken. Bij het afscheid zegt Eric, in het Engels, zodat iedereen het kan verstaan:
“Thank you. For taking an interest.”
Burgemeester Eindhoven steekt bevrijdingsvuur aan voor leeg plein
Daar sta je dan na 2,5 uur en mag je eindelijk met je fakkel het vuur aansteken, sta je voor een leeg plein. Dat terwijl het de rest van bevrijdingsevenement Freedom Vibes 040 druk was. Het overkwam de burgemeester van Eindhoven Jeroen Dijsselbloem. “Het programma is een beetje uitgelopen en dat is te zien want het plein is ook langzaam een beetje leeggestroomd”, zo zei presentator Mike Weerts.
Afgelopen woensdag probeerde Stichting 18 September met het nieuwe initiatief Freedom Vibes 040 de herdenking van de bevrijding van Eindhoven innovatief vernieuwen, zodat het evenement ook jongeren aantrekt om stil te staan bij de betekenis van vrijheid. Of dit is gelukt valt over te discussiëren, aangezien bij het belangrijkste moment, het aansteken van het bevrijdingsvuur door de burgemeester, er bijna niemand meer op het plein stond. Om de bevrijding te herdenken wordt jaarlijks de route van de operatie, van Bayeux (in Frankrijk) naar Eindhoven door Eindhovense fietsers afgelegd met een fakkel, waarmee in Eindhoven het bevrijdingsvuur wordt aangestoken.
Het evenement werd tijdens de herdenking gepresenteerd door acteur en directeur van Studio040 Mike Weerts en vanaf het vieringsgedeelte kwam Eindhovense community builder Loubna Bakra er ook bij als presentatrice. Muzikale begeleiding werd door het hele programma verricht door de Philips Harmonie en het Philips’ Philharmonisch Koor. Andere muzikanten die tijdens deze avond op het podium stonden waren onder andere rockzanger Denvis die hielp met de boel soms opvrolijken en de Oekraïnse zangeres en vluchteling van de huidige oorlog Nadiia Suprunovich.
Stilstaan
Het eerste indrukwekkende gedeelte was het letterlijk belichten van een aantal veteranen uit de Tweede Wereldoorlog dat op de tribune zat. De oudste was 103 en de jongste was 99 jaar oud. Daarna kwam de Eindhovense schuttersgilde het plein op en een vaandel werd drie maal boven het hoofd van burgemeester Jeroen Dijsselbloem gezwaaid ter eed van trouw.
Ook was stadsdichter Monique Henriks aanwezig om te spreken over oorlog en conflict in deze tijd en over het niet mogen vergeten van het verleden. Dit gedicht zette de stille toon waarop het herdenkingsstuk ‘Last Post’ kon worden gespeeld door trompettist Jeroen Grootens om 1 minuut stilte in te leiden.
Burgemeester Dijsselbloem deed ter afsluiting van het herdenkingsgedeelte een toespraak. Onaangekondigd (en voor Dijsselbloem ook onverwacht) vloog een oud militair vliegtuig midden in de toespraak spectaculair driemaal boven het plein. ‘Timing is everything’, zei Dijsselbloem die een stukje toespraak in het Engels aan het doen was voor de buitenlandse veteranen.
…En nu het feest
Na de toespraak van de burgemeester, kwam het presentatie duo van Mike Weerts en Loubna Bakra enthousiast en bijna rennend het podium op en kondigden het vieringsgedeelte van het evenement aan. In dit gedeelte kwam de groep fietsers van Bayeux het plein op lopen met het vuur, met hun een school die met de bus naar Bayeux was gegaan om wat van de fietsroute en de geschiedenis ervan te zien.
Na het aankomen van de vuur, werd het met fakkels gebracht naar zes bakken met hout die de stadsdelen symboliseerden. Ondanks dat dit tweede deel als geheel de ‘viering’ heette, was het zeker niet alleen maar vrolijk. Vooral toen bij elk stadsdeel een video met een of meer overlevenden van de oorlog uit het betreffende stadsdeel vertelden over de oorlog en hun idee van vrijheid. Meest bijzonder was Scheila Meinhardt uit Tongelre die vertelde over de vele Roma en Sinti (waaronder familie van haar) die net als Joden door de Duitsers naar concentratiekampen werden gebracht. Ze zei dat het de gemeenschap zoveel pijn heeft gedaan dat er niet over gesproken wordt. Aansluitend hierop speelt zigeunerjazzgitarist Mozes Rosenberg zijn zelfgeschreven stuk ‘PEKO’.
Leegte op het plein
Richting het einde liep het plein al flink leeg. Wat eerst een menigte te noemen was, was nu misschien veertig mensen die op het stadhuisplein stonden. Dit kan liggen aan het uitlopen van het programma, wat Weerts ook benoemde bij het afsluiten. Studio 040 zou van 19:00 tot 21:00 uitzenden, maar het evenement ging door tot ongeveer 21:30. Door het leeglopen miste het grootste deel van de menigte misschien wel het belangrijkste onderdeel, de burgemeester die het bevrijdingsvuur echt naast het standbeeld op het stadhuisplein aanstak.
De grootste pompoenen van Nederland ga je hier vinden
Zaterdag 21 september is het Nederlands kampioenschap pompoen kweken. Die is dit jaar tijdens het Dutch Urban Farmers Festival in het klokgebouw in Eindhoven. Ieder jaar wordt er weer gestreden voor de zwaarste pompoen van het jaar. Met dit jaar een hele grote prijs.
Het NK pompoen kweken wordt ieder jaar gehouden in Eindhoven. En ieder jaar worden er weer nieuwe records verbroken voor de zwaarste pompoen. Vorig jaar was de winnaar Luc Vanheuckelom. Hij had een pompoen gekweekt van 830 kg. Dat is nog niet het record. De recordhouder is namelijk Iwan Horde. Hij had een pompoen van 897,7 kg. De wedstrijd wordt georganiseerd door CANNA. Dat is een producent van hoogwaardige meststoffen en substraten voor planten. Het evenement is er om mensen met groene vingers samen te krijgen en hun te belonen voor het harde werk van groente kweken.
Groot prijzenpotje
Doordat de pompoenen ieder jaar zwaarder worden hebben ze dit jaar een grotere prijs dan ooit. Voor de derde plek krijg je 500 euro. Als je tweede wordt win je 1000 euro. En de eerste plek wint maar liefst 2500 euro!
Er zijn ook nog andere competities voor de groente die het grootste, langste en/of zwaarste is. Voor deze competitie kan je ook prijzen winnen. Als je derde eindigt krijg je een Biocanna easybox. Een box vol met plantaardige voedingsstoffen voor je planten. Op de tweede plek krijg je een Biocanna starter kit met meststoffen voor een snelle en goede groei van je oogst. En de eerste plek krijgt het prijzengeld van 100 euro.
Andere competities
Je kan je op de site van CANNA ook inschrijven voor andere competities. Zo heb je een wedstrijd voor langste zonnebloem, zwaarste courgette en een nieuwe competitie dit jaar is de Miss Moesverkiezing.
De Miss Moesverkiezing draait om de meest imperfecte groente. Het gaat om de lelijkste of meest bizarre groentes. Aan de Moesverkiezing kun je heel simpel meedoen. Je hoeft alleen een foto van de imperfecte oogst naar de Instagram ‘canna.nederland’ te sturen en de #moesverkiezing en #DUFF te gebruiken.
