Home Blog Pagina 23

Ziekmelden voor een ‘mental health day’: “Werkt averechts”  

37 procent van de jongeren heeft zich in de afgelopen 2 jaar weleens ziek gemeld voor school of werk door psychische klachten. Op sociale media wordt dit ook beschreven als een ‘mental health day’. Dat blijkt uit een onderzoek voor #OpenUp, een week waarin stichting MIND, HUMAN en 3FM mensen oproepen om open te zijn over hun mentale gezondheid.  

‘Mental health day’ 

Volgens Bert Wienen, onderwijswetenschapper en psycholoog, werken de ‘mental health days’ averechts. “Ik kan me voorstellen dat het zou helpen om te ontsnappen aan de druk, maar buiten de lessen om heeft een school ook een sociale kant die belangrijk is. Het ritme van het rooster, praten met vrienden of klasgenoten en horen hoe zij zich voelen, kan juist erg helpen om de psychische klachten te verminderen. Blijf dit dus vooral niet te lang doen, vooral niet bij psychische klachten.”  

Schoolachterstand 

Van het deel van de jongeren dat zich weleens ziekmeldt voor school of werk, doet 8% dit voor een langere periode. Vooral op school kan dit voor problemen zorgen. Zo kunnen wekenlange achterstand op de middelbare school of vervolgopleiding leiden tot het falen van het hele schooljaar. Wienen vindt deze achterstand onnodig. “De nadruk bij het ondersteunen van jongeren met psychische klachten moet liggen op het voorkomen van die achterstand. Zo hoeven zij niet fysiek op school te zijn om hun huiswerk te doen of een online college te volgen en kunnen zij toch verder leren. Met de zelfstandigheid van een vervolgopleiding is het moeilijk te herkennen wanneer iemand last heeft van psychische klachten, daarom is de ondersteuning van bijvoorbeeld een mentor of een vertrouwenspersoon zo belangrijk. De problemen moeten eigenlijk worden herkend voordat de achterstand zich voordoet.” 

Mentale klachten gestegen 

Uit onderzoek voor #OpenUp week blijkt dat 9 op de 10 jongeren last hebben van mentale klachten. De grootste boosdoeners zijn stress, onzekerheid en depressieve gevoelens. Bijna alle mentale klachten die in het onderzoek werden genoemd zijn toegenomen vergeleken met voorgaande jaren. De woningcrisis, prijsverhogingen, oorlogen en klimaatverandering zijn hier voor veel jongeren de reden voor. Bert Wienen noemt ook nog een andere reden: “Er is veel meer openheid voor psychische klachten, dit zie je ook terug in de media. Het is daarom logisch dat ze steeds meer naar voren komen.”  

Lijden in stilte 

Toch is het aantal jongeren dat hun mentale klachten niet deelt met anderen verdubbeld vergeleken met vorig jaar. “Deze tegenstelling is te verklaren, er zijn bij het praten over psychische problemen altijd twee uitersten. Er is een kant die nooit ophoudt met erover praten en een kant die er nooit over spreekt. We weten ook dat het in sommige groepen niet acceptabel is om het over je mentale klachten te hebben. Wat ook een mogelijke verklaring is, is dat door de openheid die we nu zien rondom mentale gezondheid, kleine angsten of verdrietige periodes al tellen als psychische klachten. Hierdoor voelen mensen met ernstigere klachten zich minder geneigd om hun klachten te bespreken. Zij denken: Als wat hun hebben al psychische klachten zijn, wat heb ik dan wel niet?” 

#OpenUp 

De #OpenUp week is er om dit beeld te ontkrachten. Om meer jongeren te bereiken werken de organisaties onder andere met MEROL en Chibi Ichigo. Ook de dj’s van 3FM vertellen deze week over hun mentale gezondheid. De hele week zijn er campagnes om de openheid rondom mentale klachten bij jongeren te vergroten. De week duurt nog tot 13 oktober.

Die bullshitbaan is bullshit

De Bullshitbaan. Een nieuwe term die staat voor het hebben van een ‘nutteloze’ baan. Voor je gevoel draag je weinig bij aan de samenleving. “Gooi het om, zeg je baan op! Gebruik je talent”, is wat veel mensen roepen. Laten die mensen nou net hoogopgeleide, boven modaal verdienende lui zijn. Voor hen is het makkelijk om het een bullshitbaan te noemen. Zij kunnen het zich permitteren om ‘af te zakken’ naar een lager inkomen (vaak gewoon nog modaal) en zo een baan te kiezen die hun talent benadrukt en bijdraagt aan het grote geheel. Maar hoe erg is een bullshitbaan? En is de baan wel bullshit?

Een bullshitbaan letterlijk definiëren is lastig. Er is geen maatstaf waarlangs je je baan kan leggen om zo te meten hoe nutteloos hij is. Daarom wordt dat vaak bepaald door het gevoel wat mensen erbij hebben. In hoeverre heeft iemand het gevoel dat ze niks bijdragen aan de samenleving.

Dat iemand die uit een hoogopgeleid, bovenmodaal verdienend gezin komt, waarbij ouders advocaat en dokter zijn, een 9 tot 5 kantoorbaan bullshit noemt is wel heel makkelijk en misschien ergens ook logisch. Voor iemand uit een gezin dat het eind van de maand altijd kneep, is het meer dan goed om modaal te verdienen en leuke collega’s dagelijks te zien met die 9 tot 5 baan, voor iemand met die achtergrond is het niet nutteloos. Waar je vandaan komt is enorm bepalend.

Er wordt gezegd dat we van de bullshitbanen af moeten en onze ambitie moeten gebruiken voor iets wat bijdraagt. Alleen niet iedereen heeft veel ambitie. Niet iedereen wil het verschil maken in de wereld. Niet iedereen focust zich op het gehele belang omdat ze dat simpelweg er minder toe vinden doen. Door de term bullshitbaan in het leven te roepen wordt er vanuit gegaan dat iedereen wíl bijdragen. Ook schetsen we het beeld dat een consultant (dat beroep wordt vaak genoemd als voorbeeld van een bullshitbaan) geen goed werk zou doen of geen ambitie zou hebben. Er zijn nou eenmaal ook mensen die zich willen focussen op eigen geld verdienen of die vinden dat wat zij doen wel verschil maakt.

Het is algemeen bekend dat we in een tijd leven waarbij er een groot gevoel van druk heerst op de maatschappij. Druk om goed te presteren en een succes te worden. Je moet een goede baan, mooi huis, partner, etc. Als we nu als bevolking, of beter gezegd de invloedrijke mensen, massaal de term bullshitbaan erin gaan gooien, wordt die druk alleen maar groter. Niet alleen de druk om een goede baan te vinden, maar ook nog eens druk om een verschil te moeten maken. Een bijdrage leveren aan de (stervende) wereld en jouw talent hiervoor inzetten. Wat weer voor de volgende stressfactor zorgt; wat is mijn talent?

Als we nu massaal een groot deel van de banen bullshitbanen gaan noemen, creëren we denk ik een verkeerd beeld richting de huidige studenten. Tuurlijk, als jij ongelukkig bent met je baan en meer wil doen of bijdragen kan dat. Maar laten we niet doen alsof de huidige rechtsstudenten worden opgeleid voor niks. Voor een bullshitbaan waar niemand ze dankbaar voor is omdat ze niks zouden bijdragen. En laten we ook niet ervan uitgaan of eisen dat iedereen morele ambitie heeft, dat is gewoon niet zo.

Het eerste Leidse universiteitsgebouw vernoemd naar een vrouw

Het eerste Leidse universiteitsgebouw, vernoemd naar een vrouw, is met een slag op de trommel geopend. Wetenschapper Herta Mohr was een egyptoloog die onder andere onderzoek deed naar de grafkapel van Hetepherachty. Deze grafkapel staat nu in het Rijksmuseum van Oudheden.

Zwollenaar voor de rechter na reeks vernielingen met purschuim: ”de jeugd gaat naar de klote”

0

Roermond- Een 61-jarige man uit Zwolle wordt verdacht van meerdere strafbare feiten in Venlo, zo zou hij onder andere de uitlaat van een politieauto en de voordeur van een coffeeshop en café hebben dichtgespoten met purschuim. De man ontkent de meeste beschuldigingen, behalve het dichtspuiten van de coffeeshop: ‘’Kinderen gaan daar naar binnen, de jeugd gaat naar de klote’’. De officier van justitie eist celstraf met tbs.

De inrit- en betaalautomaten van Q-Park in Venlo waren ook niet veilig van de purschuim. Naast de ‘onschuldige’ strafbare feiten zou de verdachte ook een auto in de fik hebben gestoken, deze is helemaal uitgebrand. Hoewel de Zwollenaar zich zegt te beroepen op zijn zwijgrecht, onderbreekt hij de rechter en officier van justitie meerdere malen. Hij laat iets kwijt over het dichtspuiten van de ingang van de coffeeshop: Hij zegt schuldig te zijn voor dit strafbare feit, maar hij zou het uit bescherming van de jeugd hebben gedaan. De andere feiten ontkent hij: ‘’Ik heb niemand kwaad gedaan, en dat ga ik ook niet doen mevrouw’’.

Patiënt

De verdachte zit al 295 dagen in een tbs-kliniek, er is een vorm van schizofrenie vastgesteld door de psychiaters  en hij zou op het moment van het plegen van de strafbare feiten verminderd toerekeningsvatbaar zijn. Zijn advocaat  is het hiermee oneens, hij gelooft dat de verdachte volledig ontoerekeningsvatbaar zou zijn geweest: ‘’In de afgelopen maanden heb ik de cliënt meerdere keren kunnen zien, maar inhoudelijk hebben we niks kunnen bespreken. Hij is mijn cliënt, maar ik behandel hem als patiënt’’.

Action

Er zijn camerabeelden en getuigen die de strafbare feiten blijken hard te maken. Zo zou meneer ook nog gevonden zijn op de roltrap in het centrum met de fles pur nog naast zich, als de politieagent vraagt: ”waar heeft u deze gekocht?” Antwoordt de man: ’’Bij de action’’.  De officier van justitie eist een onvoorwaardelijke gevangenisstraf met tbs en dwangverpleging. Ze hoopt voor de cliënt dat hij zo snel mogelijk kan starten  met de behandeling. De uitspraak volgt op 23 oktober.

Orkaan Milton: geen dreiging voor Nederland

0

Orkaan Milton, een van de meest intense orkanen ooit, zal geen effect hebben op Nederland, vertelt meteoroloog Berend van Straaten. ‘’Milton trekt vandaag richting de Atlantische Oceaan. De orkaan zal in de komende twee dagen oplossen.’’

Orkanen kunnen wel zorgen voor heftige weersomstandigheden in Europa. Sommige orkanen worden meegenomen door de jet stream, een krachtige windstroming op negen à tien kilometer hoogte. De orkaan wordt dan met hoge snelheid meegenomen over de oceaan en veranderd in een storm of lagedrukgebied.  ‘’Als dat gebeurd kan er meer regen vallen. Ook kan je te maken krijgen met harde windstoten. Dit zien we nu in andere delen van Europa door ex-orkaan Kirk’’, vertelt de meteoroloog.

Van Straaten zegt dat de jet stream niet ‘goed’ ligt. ‘’Hierdoor komt Milton niet richting Europa en zullen wij er geen last van hebben.’’

COLUMN | Ook genomineerde doden verdienen de Nobelprijs

Aleksej Navalny is dood, dus hij kan gedag zeggen tegen de Nobelprijs voor de Vrede. Deze week zijn er verschillende Nobelprijzen uitgereikt, maar een genomineerde, dode held verliest zijn recht op dit eerbetoon. Het is tijd dat de organisatie haar regels aanpast. Ook een overleden persoon, die veel betekend heeft voor de mensheid, moet deze prijs kunnen winnen.

De Nobelprijs is ontstaan toen de uitvinder Alfred Nobel overleed. In zijn testament stond waar een Nobelprijswinnaar aan moet voldoen. In Nobel’s woorden: “Degenen die in het voorgaande jaar de mensheid het grootste voordeel hebben gebracht.’’

Reglementen

Een persoon die na zijn nominatie overlijdt, kan volgens de regels de prijs niet meer winnen. Vroeger was dit wel toegestaan. De nominaties voor de Nobelprijs sluiten op 31 januari. Over Aleksej Navalny gaan de geruchten dat hij genomineerd is voor de Nobelprijs voor de Vrede. De oppositieleider is overleden op 16 februari, dat is na de nominatiedatum. Ook hij zou de mogelijkheid moeten krijgen om de prijs te winnen. Navalny’s acties voor de mensheid blijven een feit en worden niet veranderd door zijn dood. Hij gaf de mensheid hoop op democratie in Rusland.

Expert Russische politiek, Robert Horvath, schrijft over Navalny: “een moedig, principieel en bedachtzaam man, die zijn leven opofferde voor democratie en vrede. Dat is zijn blijvende nalatenschap.’’

Er is één uitzondering in het reglement: als de beroemde prijs al is aangekondigd. De persoon die kort na de aankondiging overlijdt, kan de prijs nog steeds ontvangen. Die overweging zou geen rol mogen spelen. Het is onrechtvaardig om de prijs niet toe te kennen alleen vanwege het overlijden van de winnaar.

Het reglement heeft een kritische blik nodig. Want het is essentieel dat wij iemand als Navalny kunnen belonen voor zijn daden. De doden vertegenwoordigen ook onze toekomst en inspireren de levenden. 

Rotterdam maakt zich klaar voor de Wereld Daklozen Dag: ”Iedereen heeft recht op hygiëne en waardigheid’’ 

Het is vandaag wereld daklozen dag. Een internationale dag waar we stilstaan bij alle daklozen op de wereld. Stichting de City Shower uit Rotterdam helpt daklozen door ze doucheruimtes aan te bieden.

De City Shower

De City Shower is een initiatief van Almin Zolotic, ondernemer en tevens voormalig dakloze uit Rotterdam. Voor de Wereld Daklozen Dag organiseert hij in samenwerking met een sponsor een crowdfunding. ”We geloven dat iedereen recht heeft op hygiëne en waardigheid. Daarom willen we een netwerk van sportscholen  creëren waar daklozen gratis toegang krijgen tot douches.’’

Zolotic vindt het belangrijk dat zo’n dag aandacht krijgt: ”De wereldwijde Daklozen Dag is van groot belang omdat deze aandacht vestigt op de problematiek van dakloosheid en de verschillende oorzaken ervan. Het biedt een platform om bewustwording te creëren en stimuleert beleidsmakers om actie te ondernemen.’’

Armoede in Rotterdam

Volgens het CBS telt Nederland ongeveer dertigduizend daklozen. Rotterdam is de armste stad van Nederland. ‘’We zien een toename van dakloosheid in Rotterdam. Dit is een zorgwekkende ontwikkeling. De stijgende huurprijzen, een tekort aan betaalbare woningen en de impact van de coronapandemie spelen hierin een grote rol. ‘’Zolotic ziet ook een verandering in de leeftijd van daklozen. ‘’Er is een merkbare toename van jongeren die dakloos raken. Dit is een zorgwekkende trend. Jongeren kunnen om verschillende redenen in een kwetsbare positie komen, zoals een gebrek aan financiële steun of instabiliteit in het gezin.’’

In Rotterdam zijn meerdere opvangplekken beschikbaar, maar toch is het volgens Zolotic niet altijd goed geregeld. ‘’Hoewel er in de stad goede initiatieven zijn voor daklozenopvang, zijn er zeker nog verbeterpunten. Het systeem kan soms fragmentarisch zijn, en er zijn tekorten aan bedden en middelen.’’

Deze vrachtwagen is zwaar beladen, maar niet zoals je misschien denkt: ‘dit is een apolitieke kunstinstallatie’

0

Nee, deze vrachtwagen is niet letterlijk te zwaar, maar maatschappelijk is ‘ie nogal zwaar beladen. In de oplegger heeft Israëlische kunstenaar Roni Levavi een replica gebouwd van een Hamas-tunnel. Rachel Meijler bracht deze bijzondere kunstinstallatie vervolgens naar Nederland. Het vehikel reist door ons land en geeft mensen een tastbare belevenis die hen moet laten nadenken over het lot van de Israëlische gijzelaars.

Onderwijs in verandering: Docenten VO pleiten voor vernieuwing en meer ruimte

Het onderwijs staat onder druk, en vooral het voortgezet onderwijs lijkt nog wat achter te blijven. Terwijl er op veel andere gebieden vernieuwing plaatsvindt, kampt het voortgezet onderwijs met een torenhoge werkdruk en gebrek aan budget voor veranderingen. Docenten Koen Ruis en Yob van der Woude zien de urgentie en pleiten voor aanpassing en vernieuwing in de klaslokalen.

De tekorten in het voortgezet onderwijs zijn steeds zichtbaarder. Grote klassen, te weinig docenten en vooral een werkdruk die onhoudbaar is, maken het steeds moeilijker om effectief les te geven. De traditionele methoden schieten tekort, zowel voor leerlingen als voor leraren. “De manier waarop we vroeger lesgaven, werkt niet meer”, zegt Yob van der Woude, geschiedenisdocent. “Leerlingen vragen om een andere aanpak.”

Gedragsproblematiek

Volgens Van der Woude heeft de coronaperiode diepe sporen nagelaten. “Je merkt echt een verschil tussen toen en nu”, vertelt hij. “De ‘Zoom-generatie’ heeft de traditionele manier van lesgeven moeilijker gemaakt. We zien gedragsveranderingen en concentratieproblemen.” Veel leerlingen hebben tijdens de pandemie een deel van hun schoolse opvoeding gemist, wat heeft geleid tot andere gedragingen in de klas. “Het is niet verrassend dat deze generatie anders reageert”, zegt Van der Woude. “Die gemiste tijd heeft invloed op hun houding en gedrag in de klas.”

Ludodidactiek

Het moet dus anders, vindt ook docent Koen Ruis, hij begint zijn les met een ‘begrippenbingo’, waarbij zijn 4VWO-klas enthousiast meedoet. “Wie valse bingo heeft, moet zingen!” waarschuwt de 25-jarige aardrijkskundedocent lachend. “We spelen vaak Thirty Seconds, en ik gebruik ook regelmatig LessonUp – al doe ik dat toevallig deze les niet. Ik probeer wel altijd veel foto’s te gebruiken.” Het idee van spelenderwijs leren bestaat al langer en staat bekend als ludodidactiek.

“Je ziet dat leerlingen beter reageren als ze met plezier leren”, legt Ruis uit. “Ze zijn meer gemotiveerd, en dat maakt het onderwijs effectiever.” Het idee is niet nieuw, maar wordt steeds meer omarmd door docenten die zien dat de traditionele methoden niet altijd de gewenste resultaten opleveren.

Geen ruimte

Vernieuwing in het onderwijs blijkt geen simpele opgave. “De werkdruk is zo hoog dat er nauwelijks ruimte is voor experimenteren”, legt Van der Woude uit. “Docenten hebben ideeën, maar het is lastig om die in de praktijk te brengen zonder de juiste ondersteuning. Ook de financiële middelen ontbreken vaak om veranderingen door te voeren.”

Volgens Van der Woude is het moeilijk om fundamentele veranderingen door te voeren zonder meer tijd en middelen. “Kortere lesuren betekenen vaak dat je op andere manieren moet compenseren. Dat verhoogt de werkdruk alleen maar.”

Toch blijft de urgentie om het onderwijs te vernieuwen groot. Docenten zoals Ruis en Van der Woude zijn het erover eens: er is meer ruimte nodig voor vernieuwende onderwijsmodellen, voor zowel de docenten als de leerlingen. Want, zoals Ruis het zegt: “School zou een fijne ervaring moeten zijn voor iedereen.” Maar daarvoor moet het systeem op de schop.

Psycholoog raadt zelfdiagnose op basis van social media af

0

Uit recent onderzoek van 3Vraagt blijkt dat 29% van de jongeren tussen de 16 en 34 jaar vermoedt last te hebben van autisme, ADHD of depressie, zonder een officiële diagnose. Psycholoog Linda Heeren vindt dit geen goed idee: “Ik denk dat het niet helemaal zuiver kan, omdat je bij jezelf sowieso al niet objectief kijkt.”

Veel van deze jongeren baseren hun zelfdiagnose op informatie van filmpjes op sociale media over de kenmerken van ADHD, autisme of depressie. Deze video’s worden vaak gemaakt door willekeurige mensen zonder expertise. Het onderzoek van 3Vraagt meldt dat één op de zeven jongeren sociale media ziet als een betrouwbare informatiebron. Volgens onderzoek uit 2022 van Anthony Yeung, een Amerikaanse onderzoeker van de NCBI, is 52% van dit soort video’s over ADHD echter misleidend. Een deel van de jongeren diagnosticeert zichzelf dus op basis van onjuiste informatie, wat leidt tot incorrecte zelfdiagnoses.

Sommige jongeren halen hun informatie echter wel uit betrouwbare bronnen, zoals de DSM-5. De DSM-5 is het handboek dat door experts wordt gehanteerd voor het stellen van diagnoses bij psychische stoornissen. Zelfs als jongeren de juiste informatie hebben over deze aandoeningen, blijft zelfdiagnose volgens Heeren geen goed idee: “Je hebt natuurlijk altijd een subjectieve blik als je naar jezelf kijkt.” Mensen beschikken vaak over onvoldoende kennis, benadrukt de psycholoog: “Wat veel mensen niet weten, is dat veel diagnoses in de DSM veel overlap vertonen qua kenmerken,” vertelt Heeren. “Dat betekent niet dat als je sommige kenmerken herkent, je beide aandoeningen hebt.”

Een reden dat jongeren zichzelf vaak een diagnose geven, is dat ze ergens bij willen horen. “Mensen zijn over het algemeen van nature geneigd om zichzelf bij groepjes in te delen. Dat doen ze onbewust,” legt Heeren uit. Een andere reden waarom mensen zichzelf een diagnose geven, is om bepaalde klachten te verklaren waarvan ze niet weten wat het is, voegt de psycholoog toe: “Dan geeft het natuurlijk ook rust als je daar een overkoepelende term voor kunt gebruiken.”

Een vermoeden van autisme of ADHD kan geen kwaad volgens de psycholoog. Je hoeft er dan alleen geen label op te plakken. Je kunt dan beter gewoon zeggen waar je specifiek last van hebt of moeite mee hebt. Ze benoemt daarbij dat het onnodig gebruiken van een label vervelend kan zijn voor mensen die een officiële diagnose hebben van een bepaalde aandoening: “Voor mijn gevoel wordt er dan gestrooid met termen die voor veel mensen best een grote impact op hun leven kunnen hebben, waar je naar mijn mening soms ook een beetje voorzichtig mee moet omgaan.” Uiteindelijk is het zelf stellen van een diagnose dus vooral hinderlijk voor andere mensen en minder voor jezelf.

Heeren benadrukt dat een diagnose alleen nodig is als je ergens in je leven vastloopt. Veel mensen die zich aanmelden voor een diagnostisch onderzoek, komen alleen voor de diagnose en doen er verder niets mee, merkt Heeren op. Dat creëert discussie: “De ene kant vindt dat je veel over jezelf mag en zou moeten leren, terwijl de andere kant vindt dat het druk op de zorg oplevert.” Mensen die zich puur voor het onderzoek aanmelden, nemen mogelijk een plek in de wachtrij in van iemand die de hulp wél nodig heeft.