The third time’s the charm. Een nog hogere opkomst wordt verwacht bij wenskaartenactie van de gemeente Tilburg in het Stadhuis. Daar schrijven inwoners honderden wenskaarten voor Tilburgers die met de feestdagen een hart onder de riem kunnen gebruiken. En misschien behalen ze dit jaar wel de duizend. Vorig jaar waren het ongeveer 800 kaarten. En bestuurswoordvoerder Gabriella de Beer vertelt: “We verwachten dit jaar alleen nog maar meer.”

De gemeente heeft het Stadhuis omgetoverd voor de feestdagen. Het vooral grijze gebouw met een hoog plafond is knus gemaakt door twee grote kerstbomen, ballontorens in de kleuren goud en donker blauw die de loper omringen en het haardvuur op een groot scherm. Vrijwilligers onthalen de inwoners als koningen, terwijl ze over de blauwe loper richting het hart van de gezelligheid lopen. “Ga lekker zitten, neem plaats, wilt u warme chocolademelk, met of zonder slagroom, wilt u er ook een koekje of chocolaatje bij?” Het is warm, vooral in vergelijking met buiten en de geur van warme chocolademelk hangt in de lucht. Terwijl er geschreven wordt, wordt er gekletst. Vreemden vragen elkaar wat ze hebben opgeschreven. En waar ze vandaan komen. Er worden zelfs hele levensverhalen verteld. Die worden ondersteund door kerst hits zoals jingle bell rock en Rockin’ Around The Christmas Tree.

Gemeente en inwoners slaan handen ineen

Een man met een kerstmuts op spreekt inwoners die toevallig met het droge weer over het Stadhuisplein. Hij is één van de vrijwilligers die helpt dit te realiseren. Iemand anders vertelt dat ze een medewerker is van de gemeente en nu voor de tweede keer meedoet als vrijwilliger. Ze vertelt er lachend over en ze is niet de enige. Binnen is iedereen aan het lachen en kletsen, behalve de mensen die voorovergebogen zitten te schrijven. Veel gemeentepersoneel laat zich ook even zien, inclusief een paar wethouders. Ze gebruiken de kans om gesprekken aan te gaan met inwoners en meer over hun leven te weten te komen.

Wordt het een succes?

Ze zijn vrij zeker dat de actie een succes gaat worden. De Beer verteld: “Het eerste jaar was even spannend, want we wisten niet of er iemand zou komen maar er kwamen echt veel mensen. We hebben toen zo’n 700 à 800 kaarten geschreven. En vorig jaar ging het nog beter en we verwachten dit jaar alleen nog maar meer.” En daar lijkt het in ieder geval wel op. De tafels zijn bijna allemaal gevuld en het kletsen wordt afgewisseld met schrijven. Sommigen hebben al een stapeltje geschreven kaarten voor zich liggen. Anderen doen hun ene kaart in het mandje en lopen daarna weer de kou in. Iemand anders neemt hun plaats gelukkig direct in.

Wat schrijf je nou in zo’n wenskaart?

“Soms is het lastig want je moet er even inkomen, want wat ga je nou zeggen tegen iemand die je niet kent? Maar als je een beetje een verhaaltje op jezelf hebt bedacht gaat het steeds beter”, tenminste volgens De Beer. Dat wordt door de meesten zo ervaren. Een oudere man vraagt om wat inspiratie en past zijn tekst elke keer een klein beetje aan. Of je schrijft zoals een oudere vrouw steeds hetzelfde op. Ze heeft zo twintig wenskaarten geschreven. Ze grapt daarover dat niemand daar toch achter gaat komen en het sentiment niet veranderd. Een andere oplossing is er maar één schrijven. Ook kan je inspiratie halen van het voorbeeld tekstje. Deze staat op de witte A4’tjes die over de tafels verspreid liggen.

Onbekende ontvangers, maar een grote impact

De gemeente stuurt de wenskaarten worden naar mensen die zich minder feestelijk voelen tijdens de feestdagen. De gemeente kent hen niet persoonlijk en daarom zoeken ze deze mensen op allerlei locaties op. Denk aan bejaardentehuizen, asielzoekerscentra en verzorgingscentra in ziekenhuizen. “We vragen eigenlijk gewoon: Hé, kennen jullie mensen die daar behoefte aan hebben? En sommige zeggen: ‘Ik wil ze graag voor alle 20 bewoners of alle 100 bewoners.’ en sommige zeggen: ‘We willen er eentje voor iemand die dat echt kan gebruiken.’ en dan leveren wij die aan”, aldus de Beer.

De organisaties melden dat mensen er blij mee zijn, maar de gemeente hoort dat nooit direct van hen. Zij doen dit opzettelijk. De Beer zegt daarover: “We willen juist dat die mensen niet weten dat het vanuit ons als gemeente komt. Het is natuurlijk leuk als zij denken dan een Tilburger hen een hart onder de riem heeft gestoken.”

Toegankelijke wensen voor iedereen

Bijna alles mag opgeschreven worden, maar er zijn dingen die niet mogen. Dit is om het inclusiever en toegankelijker te maken voor de lezer. Je mag bijvoorbeeld niet je naam op de wenskaarten schrijven. Hierdoor kunnen ontvangers met geheugenproblemen in de war raken. ‘Wie is deze persoon en waarom schrijft die persoon mij?’ Ook is het de bedoeling dat je het woord feestdagen gebruikt, en bijvoorbeeld niet kerstmis omdat er mensen zijn die dat niet vieren.