Woensdag liet ik een spiraal zetten. “Voelt als een flinke menstruatiekramp”, vertelden ze me. Dat bleek dus onzin te zijn. Ik zat daar, ogen vol tranen, mijn adem als een hyperventilerende tekkel. Het voelde alsof ik een liefdevolle massage kreeg van een nest woedende wespen. Daarna bleef ik achter met één vraag: ben ik nou gewoon een pussy?
Gelukkig is dit onderwerp eindelijk op de radar van de Tweede Kamer verschenen. Vrouwen zoals ik, die intense pijn ervaren tijdens het plaatsen van een spiraal, krijgen doodleuk een paracetamol, of als je echt mazzel hebt, naproxen. Ja hoor, dat zet zoden aan de dijk. Er wordt nu aangedrongen op betere voorlichting en méér pijnbestrijding. De enigen die daar geen zin in hadden? De drie zetels van Forum voor Democratie. Alle drie mannen.
Wie heeft bedacht dat dit normaal is zonder verdoving? Als mannen een spiraal zouden moeten plaatsen in hun, laten we zeggen, prostaat, denk je dan niet dat ze dat in een warm bad met kaarslicht en een litertje morfine zouden doen? Voor een wortelkanaal krijg je verdoving, maar voor een spiraal? “Effe op je tanden bijten, meid!” Wat zegt dit over hoe er met vrouwen wordt omgegaan in de zorg?
Wat nog meer pijn deed was dat ik – terwijl ik nog aan het creperen was in foetushouding – het bericht kreeg van mijn moeder dat de motie geaccepteerd was. 147 kamerleden hebben ingestemd voor betere pijnbestrijding bij het plaatsen van een spiraal. Hoera! Maar toch blijft er iets aan mij knagen. Waarom moeten vrouwen überhaupt betalen voor pijnbestrijding bij gynaecologen of abortusklinieken? Als je op de politieacademie moet voelen hoe pepperspray brandt of wat een taser met je doet, zou het geen slecht idee zijn als die drie politici van FvD zelf eens zonder verdoving door zo’n ingreep gingen. Wedden dat ze dan heel snel anders piepen?
