Vaderdag. Voor veel mensen een dag van ontbijt op bed en cadeautjes, voor anderen een dag van leegte. Voor Thijs den Ouden (23) is het dit jaar een moment van reflectie. Zijn vader overleed toen hij vijf jaar oud was, één dag vóór Vaderdag. Verdriet voelde hij destijds bijna niet. “Als ik moe was, miste ik hem wel eens.” “Bij belangrijke gebeurtenissen in mijn leven miste ik wel een vader, maar niet per se mijn vader.”

Thuis werd er weinig over zijn vader gepraat en ook Thijs zelf dacht er weinig aan. “Ik weet bijna niks over hem.” “Ik heb ook weinig herinneringen aan mijn vader.”

Ieder kind rouwt anders

Rouwbegeleider Sabine Dekker werkt veel met kinderen. Volgens haar is rouw op jonge leeftijd bij ieder kind anders. “Soms wordt er thuis heel open over de dood gesproken, waardoor het verlies voor een kind ‘gewoner’ voelt. In andere gevallen weten kinderen zich geen raad met hun emoties of wordt er juist nauwelijks iets besproken.”

Dekker ziet dat kinderen hun rouw vaak op andere manieren uiten dan volwassenen. “Ze kunnen bijvoorbeeld snel boos worden of niet goed slapen. Zeker in de eerste zes weken is veel gedrag verklaarbaar en normaal, maar als dit gedrag langer vasthoudt, kan dit gevolgen hebben.”

Bij volwassenen die op jonge leeftijd een ouder verloren zijn, kan volgens Dekker regelmatig onverwerkte rouw op latere leeftijd zijn tol gaan eisen. “Niet iedereen loopt vast, maar het kan gevolgen hebben.” “Het kan zich op latere leeftijd uiten in bijvoorbeeld een burn-out of een gevoel van eenzaamheid.” 

Thijs ervaart ook deze eenzaamheid. “Ik wil altijd mensen om mij heen hebben, als ik te veel alleen ben, kan ik er echt verdrietig van worden.”

Rouwen is meer dan huilen

Voor Thijs begint het rouwproces eigenlijk nu pas, achttien jaar later. In aanloop naar Vaderdag maakte hij een podcast over het verlies van zijn vader. Niet om herinneringen op te halen, die heeft hij nauwelijks, maar om ze juist te zoeken. “Ik heb het zelf opgezocht.” “Ik wilde weten wie mijn vader was.”

Tijdens die zoektocht ontdekte hij dat rouwen niet alleen iets groots of verdrietigs hoeft te zijn. “Een fotoboek openslaan of de herinneringen die ik nog wél heb ophalen, is ook rouwen.”

Sinds Thijs hiermee bezig is, merkt hij dat hij meer open staat voor emoties. Het is een begin, maar ook een afsluiting. “Het is een grote opluchting, want nu heb ik een verhaal bij wie mijn vader was.” 

De podcast ‘Of ik je mis’ is vanaf zondag 15 juni te beluisteren op Spotify en Apple Podcasts