Cinecitta Tilburg, sneak preview: Andrew Scott, Paul Mescall, Claire Foy en Jamie Bell stralen in een verhaal over een scenarioschrijver, die op een bijzondere manier het overlijden van zijn ouders verwerkt. Liefde, rouw en eenzaamheid zijn de drie hoofdonderwerpen in de film.
★★★★✰
De verfilmde versie van Taichi Yamada’s roman, Strangers, is geschreven door Andrew Haigh. Het surrealisme in combinatie met fluctuerende gevoelens van de personages zorgt voor een magische, vervreemdende sfeer. Hoofdpersonage Adam, gespeeld door Andrew Scott, heeft last van een writer’s block. Hij wil graag schrijven over zijn ouders, die overleden zijn toen Adam twaalf was. En dit gaat, zoals hij het zelf noemt, strangely. Wanneer hij naar zijn ouderlijk huis gaat, treft hij zijn ouders er levend aan. Althans, dat lijkt zo. Haigh heeft deze scènes gefilmd in het huis waar hij zelf is opgegroeid, om zo de huiselijke sfeer te garanderen.
Liefdesverhaal
De eenzaamheid die Adam al heel zijn leven zegt te voelen, verandert op twee vlakken. De nieuwe relatie die ontstaat tussen hem en de enige andere bewoner van zijn flat in London, Harry. En het contact met zijn overleden ouders, wat hem de coming-out geeft die hij nooit heeft kunnen hebben. Als Harry de drank opgeeft, na een beschonken eerste ontmoeting tussen de twee, blijkt Harry een zorgzame man die zich open durft te stellen naar Adam. De twee wisselen uit wat hun geaardheid – gay voor Adam, Harry noemt zich liever queer – specifiek voor hun generaties betekent. Ondanks dat ze in verschillende tijdperken volwassen werden, blijken ze beiden behept met een gevoel niet helemaal thuis te horen in de wereld. De twee worden onafscheidelijk en Adam ervaart een liefde die hij nooit eerder heeft gevoeld.
Jaren ’80 wereld
Adam waant zich in een jaren ‘80 wereld, als hij bij zijn ouders langs gaat, is alles nog hetzelfde als toen hij er nog woonde. Ook luistert hij naar muziek uit de tijd waarin hij is opgegroeid. Nummers als The Power of Love van Frankie Goes to Hollywood lijken een vorm van verwerking te zijn voor hem. Adam kruipt in de rol van zijn twaalfjarige zelf en voert emotionele gesprekken met zijn ouders. Soms doen zich in de film grappige settings voor, zoals Adam die in te kleine kinderpyjama in bed kruipt bij zijn ouders. Dat deze scène uitermate serieus gespeeld wordt door Scott, Foy en Bell, zorgt voor een extra spanning in het verhaal. Het langzaam duidelijk maken van de verbeelding van Adam zorgt voor een dramatische sfeer.
Terugkomende thema’s
Thema’s als eenzaamheid en het niet thuis voelen in deze wereld zorgen voor verbinding tussen het surrealisme van de film en herkenning voor de kijker. Het zijn thema’s die Andrew Haigh al eerder onderzocht tijdens het maken van Weekend in 2011. Haigh heeft er weer voor gezorgd dat de cast van zijn film op zijn best naar voren komt. Het is een film waar na afloop even tijd nodig is om te acclimatiseren. Aan het denken, zet hij je zeker. All of Us Strangers komt 25 januari in de Nederlandse bioscopen.
