Na het enorme succes verlengt Mitski haar tour voor The Land Is Inhospitable And So Are We met nog een ronde in Nederland. Ze weet twee shows in het Koninklijke Theater Carré uit te verkopen, zonder ook maar iets nieuws uit te hoeven brengen. Haar trouwe fans verlaten de zaal weer met een weggepinkt traantje.  

_{20 mei 2024, Amsterdam}

Als support heeft ze de Noorse punkrockband Ice Age meegenomen. Hiervoor had ik hoge verwachtingen, maar helaas werd geen enkele nagekomen. De eerste twee nummers begonnen ze sterk, met supersnelle vieze gitaarriffs. Jammer genoeg wordt snel duidelijk dat er verder geen diversiteit aan hun set te pas komt. Elk nummer voelt als de vorige met dezelfde akkoorden, hetzelfde tempo en eentonige vocalen. Ik vond ze saai. 

“We will entertain you to the best of our abilities. Even if entertaining means crying”

Mitski

Dan komt de Japans-Amerikaanse indiezangeres op met haar band. Het podium staat vol met instrumenten, om haar vele verschillende geluiden te ondersteunen. In haar laatste album lijkt ze ook meer te experimenteren met de muziek van haar thuishaven, Nashville. Ze speelt nummers zoals The Frost en I Don’t Like My Mind waarin de countrysound naar voren komt, die haar niet teniet doet. Tussendoor speelt ze een aantal nummers van Laurel Hell, die ik persoonlijk wat minder vind. Gelukkig speelt ze ook wel oudere hits, want wat is een Mitski concert zonder Washing Machine Heart? 

De zaal van Carré complimenteert de stijl van Mitski enorm. De akoestiek van de zaal ondersteunt perfect de dynamiek in de nummers. Ook de sfeer van een enorm huiskamer concert past goed bij de emotionele rustige muziek. Bij My Love Mine All Mine komt decoratie uit het plafond, wat het extra bijzonder maakt. Op het podium heeft ze een verhoging neergezet waar ze haar gewoonlijke contemporary dansjes doet. Dit keer verbazingwekkend genoeg niet op blote voeten. 

Ook zie ik een aantal verbeteringen ten opzichte van de vorige keer dat ik Mitski live zag. Toen had ze totaal geen interactie met het publiek. Ze zei niet eens iets, maar deze show legde ze nummers uit, vroeg ze naar hoe wij het vonden en stelde ze ons voor aan de band. “We will entertain you to the best of our abilities. Even if entertaining means crying”, zegt Mitski. Ook zijn haar vocalen beter dan ik mij kan herinneren. De vorige show leek ze hoger te gaan dan ze kon, maar hier klonk alles soepel en natuurlijk. Hoewel dat ook zou kunnen liggen aan dat ze de moeilijkere nummers niet meer speelt.

Het was werkelijk waar een prachtige show met precies de juiste sfeer in de lucht. Haar nieuwste album kwam live heel mooi uit de verf. Ik heb totaal geen spijt dat ik haar opnieuw heb gezien, maar ik ben er nog steeds niet over uit of het nou wel meer dan zeventig euro waard was.