Vier vrouwen uit Zwolle zijn de uitdaging aangegaan om deel te nemen aan de zwaarste roeiwedstrijd ter wereld: The World Toughest Row. Ze proberen in vijftig dagen zo’n 5.000 kilometer te roeien. Niet alleen voor henzelf, maar ook voor twee goede doelen: Het Vergeten Kind en Jeugdfonds Sport & Cultuur. ”Ze hebben een pittige start gehad.’’

Roeien door weer en wind, zeeziekte trotseren en voorbereid zijn op elk mogelijk scenario. De Zwolse vrouwen Ingrid, Ineke, Margot en Marije zijn momenteel bezig met de meest uitdagende roeitocht van hun leven. Vertrekkend vanaf La Gomera (Canarische Eilanden) moeten de vrouwen naar Antigua (Caribisch gebied) roeien, een indrukwekkende afstand van ongeveer 5000 kilometer. 

Het team, genaamd Blue Atlantics, roeit in shifts van tweetallen. Er wordt twee uur geroeid en dan weer twee uur gerust, dit 24 uur per dag. Ilse Schuurman, teammanager en voormalig lid, geeft aan dat dit niet het enige is dat de vrouwen moeten doen: ”In de rusttijd moeten ze ook nog eten, de boot schoonmaken, navigeren, water koken, noem maar op. Daarnaast moet je nog zien dat je rust pakt.” Schuurman heeft beperkt contact met de vrouwen via een satelliettelefoon. 

Pittige start

De vrouwen zijn hun reis begonnen met ‘een pittige start’. ”De eerste week hadden de vrouwen veel last van zeeziekte. Dit kwam door de hoge golven, waar ze nog niet helemaal aan gewend waren’’, vertelt Schuurman. De eerste week staat vooral in het teken van wennen aan het leven op de boot. Alles is nieuw en er is een ritme waar de roeiers in moeten komen. ”In het midden van de race werd het mentaal zwaar voor het team. Ze hadden geen zicht op de finish. Nu de vrouwen de finish ruiken, komt de adrenaline naar boven. Ze zitten weer in de flow.’’ Blue Atlantics heeft nog ongeveer 925 kilometer te gaan.

Afgelopen december is het team met de wedstrijd begonnen. De voorbereidingen begonnen echter al twee jaar eerder. Samen met een team van professionals zijn de roeisters klaargestoomd voor deze zware uitdaging. Het vergt niet alleen fysieke voorbereidingen, maar de race moet ook gefinancierd worden. ”Er moet een plan gemaakt worden voor de zoektocht naar sponsoren en het opzetten van een team. We moesten overal zelf voor zorgen, zodat we op de start konden verschijnen’’, legt Schuurman uit. 

Tekst gaat door na de foto.

Opgesloten in de cel

Daarnaast is het van belang dat het team elkaar goed leert kennen. De vrouwen hebben meerdere keren met een mentale coach gezeten. Schuurman: ”Je zit met zijn vieren op een heel klein bootje waar je geen kant op kan. Op zee zal je weleens slechte momenten hebben. Hoe ga je dan met elkaar om? Mentaal zal het misschien zwaarder zijn dan fysiek.’’

De roeiploeg werd op alle vlakken uitgedaagd. Ze moesten voorbereid zijn op elk mogelijk scenario. De personal trainer van de vrouwen probeerde de vrouwen telkens uit hun comfortzone te halen. Zo werden de vrouwen een keer onverwachts opgesloten in een cel in een inrichting in Zwolle. ”We werden geboeid en afgevoerd. Niemand had enig idee wat eraan de hand was. Daar zit je dan, opeens met zijn vieren in een gevangeniscel. Het was super tof’’, vertelt Schuurman lacherig. 

Dat is even slikken

Schuurman heeft alle voorbereidingen meegedaan, maar besloot een half jaar van tevoren niet mee te gaan. ”Ik belandde onverwacht in een scheiding, daarnaast had ik klachten aan mijn rug, waar ik vorige week aan geopereerd ben. Alles bij elkaar kon het gewoon niet. Mentaal was ik er niet klaar voor.’’ 

Toch was het niet deelnemen een grote klap voor Schuurman: ”Je leeft naar dit avontuur toe. We hebben keihard gewerkt om dit überhaupt mogelijk te maken. Als dat dan niet doorgaat, is dat even slikken.’’ In de plaats van Schuurman is een andere roeister meegegaan. ”Ik ben heel blij dat Ineke het team heeft kunnen versterken. Het klikte goed met het team. Voor nu is het oké, ik heb het kunnen accepteren.”

Goede doelen

De Zwolse vrouwen maken de reis niet alleen voor de ervaring, maar ze roeien voor kinderen die het thuis niet breed hebben. Ze proberen zoveel mogelijk geld op te halen voor de goede doelen: Stichting Het Vergeten Kind en Jeugdfonds Sport & Cultuur. Inmiddels staat de teller op een bedrag van 7500 euro.