Rotterdam – De Videoland-serie Proppers op Mallorca is momenteel een grote hit, maar hoe leuk en gezond is het leven van een propper of ticketseller eigenlijk? ‘Ik was altijd dronken. Ik werd dronken wakker en ging dronken naar bed,’ vertelt Pim.

Elke dag een fles rosé, de dag beginnen met een mimosa, en van je leidinggevende verplicht alcohol moeten drinken. Met slechts drie uur slaap per nacht moet je toch altijd vrolijk en gezellig zijn. Hoe aantrekkelijk is het leven van een propper of ticketseller nu écht?

Wat was het heftigste wat je afgelopen zomer hebt meegemaakt?

‘‘Alles was heftig. Je komt in een soort bubbel van seks, drank en heel veel feesten. Je werkt met mensen die zijn aangenomen op hun uiterlijk, dus het testosterongehalte is hoog. Elke avond uitgaan, drinken… Misschien was het heftigste wel dat ik in zes weken tijd twee soa’s heb gehad. Aan de andere kant werk je ook zeven dagen per week, zo’n 15 uur per dag. Dat is best pittig.’’

Hoe kwam je op het idee om ticketseller te worden?

‘‘Ik was zelf met vrienden op vakantie in Albufeira en zag die ticketsellers daar. Het leek me zo leuk! Een beetje ouwehoeren met mensen en ondertussen voor een goed prijsje tickets verkopen voor bijvoorbeeld een avondje in de club met Lil Kleine. Overdag een beetje zonnen en ’s avonds werken, dat trok me meteen aan. Toen ik thuiskwam, heb ik meteen gesolliciteerd. In februari mocht ik op selectie komen.’’

Hoe ging die selectie?

‘‘Volgens mij was het gewoon een soort vleeskeuring. Ze kijken vooral hoe je eruitziet en of je goed kunt praten, verder niets. Niemand in mijn team was te zwaar of zag er niet goed uit. Iedereen was knap, gespierd of slank. Ik weet nog dat er tijdens het seizoen iemand uitviel en er toen een iets stevigere jongen kwam solliciteren. Toen de leidinggevende hem zag, zei hij meteen: ‘Je kunt vast gezellig zijn, maar dit gaat ‘m niet worden.’ Dat bevestigde voor mij wel dat het echt een vleeskeuring is.’’

Hoe vond je het om alleen maar met ‘goed uitziende’ mensen te werken?

‘‘Het was fijn, want daardoor verkochten we wel echt goed. Maar er was ook altijd een soort strijd over wie het knapst was of wie de meeste dames kon regelen die avond. Op sommige momenten werd ik er onzeker van. Als ik bijvoorbeeld drie avonden geen seks had gehad, riepen de jongens als grapje ‘homo’ of ‘mietje’. Of als ik meedeed aan een drinkwedstrijd en moest overgeven na acht biertjes, werd er gelachen. Op zulke momenten miste ik mijn vrienden van thuis wel, en voelde ik me soms best alleen.’’

Voelde je je vaker alleen?

‘‘Ja, vooral tijdens het verkopen van de tickets. Je staat alleen op de strip en hoewel je collega’s er ook zijn, verkoop je toch alleen. Als je dan ziet dat zij goed verkopen en jij krijgt steeds ‘nee’ te horen, dan voelt dat niet goed. Vaak kwam mijn leidinggevende langs en zei dat ik een paar baco’s moest drinken, omdat ik dan gezelliger zou worden en meer zou verkopen. Achteraf gezien was ik bijna altijd dronken terwijl ik tickets verkocht. Je drinkt sowieso heel veel daar. Ik was altijd dronken. Ik werd dronken wakker en ging dronken naar bed,’’

Hoeveel alcohol dronk je op een dag?

‘‘Ik heb geen idee hoeveel precies, maar tijdens werk werd mij vooral veel alcohol gegeven zodat ik gezelliger werd en beter kon verkopen. Ook tijdens de feesten kregen we veel drank, omdat wij het leuk moesten laten lijken. Buiten werktijd dronk ik sowieso een flesje rosé per dag, en begon ik vaak met een mimosa. Ik reed ook dagelijks op een scooter over het eiland, dus het is echt een wonder dat er niets is gebeurd. Als ik er nu aan terugdenk, kan ik erom lachen. Maar daar, in die bubbel, leek het allemaal normaal.’’

Je had het eerder over die bubbel. Wat bedoel je daarmee?

‘‘Je leeft daar heel anders. Je hebt ineens veel seks en je drinkt de hele tijd alcohol. Ik verdiende mijn geld eigenlijk door mijn lichaam te gebruiken. Het personeel werd ook allemaal beste vrienden. Het gekste vond ik wel dat iedereen het met iedereen deed en de volgende dag deed alsof er niets gebeurd was. Elke dag waren er bootfeestjes of poolparty’s, en iedere avond gingen we uit eten.’’

Verdiende je zo goed dat je elke avond uit eten kon?

‘‘Nee, helemaal niet. Ik kreeg €1,25 per verkocht ticket. Maar ik moest ook dagelijks betalen voor mijn scooter en appartement, dus ik moest elke dag wel 20 à 30 tickets verkopen om mijn targets te halen. Alles wat ik extra verkocht was mooi meegenomen, maar je moet dit werk niet gaan doen voor het geld. Zorg ervoor dat je van tevoren wat gespaard hebt.’’

Waar sliep je?

‘‘Het appartement was echt heel smerig. De douche lekte, er waren kakkerlakken en duizenden mieren. Gelukkig lag ik boven in het stapelbed en sliep ik sowieso niet vaak thuis. Wat ik sliep waren maar korte nachten van 3 of 4 uur. Ik leefde vooral buiten. Het enige waarvoor ik in het appartement kwam, was om af en toe schone kleren te pakken.’’

Merkte je dat je die korte nachten had gehad tijdens het verkopen?

‘‘Nee, eigenlijk niet. Ik moest aan dames verkopen, en als ik dan begon met ‘Sorry dames, ik ben moe’, dan werkte dat vaak beter dan standaard openingszinnen. Het voelde oprechter, en zo kon ik ze slim om mijn vinger winden. Als ze me dan lief en schattig vonden, kochten ze vaak bij mij. Dat heb ik het hele seizoen zo gedaan. Ik noemde het ‘lief manipuleren’. Uiteindelijk moest ik gewoon verkopen, anders maakte ik alleen maar verlies, want de vaste lasten gingen gewoon door.’’

Waren er dingen waarvoor ze je hadden moeten waarschuwen toen je solliciteerde?

‘‘Ja, dat je verblijf zo vies zou zijn. En dat er een bepaalde sfeer hangt waar je echt tegen moet kunnen. Het is niet voor iedereen weggelegd. Ook hadden ze wel mogen vertellen hoe hoog de werkdruk ligt, en dat als je niet presteert, je gewoon op het vliegtuig naar huis wordt gezet. Die dingen hadden ze wel wat eerder mogen aangeven.’’

Ga je aankomende zomer weer?

‘‘Ik weet het nog niet. Ik ben teruggekomen met een longontsteking en ben er nog steeds niet vanaf. Ik drink ook niet meer en heb geen kater meer gehad. Het is echt een aanslag op je lichaam. Ook hoef ik voorlopig geen seks meer, omdat ik me nog steeds schaam en bang ben voor een nieuwe soa. Het verandert je wel. Maar ik heb er wel een ontzettend leuke vriendengroep aan overgehouden, omdat je allemaal hetzelfde meemaakt in die zes weken.’’

Wat zou je willen meegeven aan de jongeren die nu solliciteren voor deze baan?

‘‘Denk goed na. Het is niet alleen maar feest en lol. Je moet echt werken en je moet tegen een stootje kunnen, en ook tegen veel drank. Maar al met al is het wel een ervaring voor het leven. Als je bijvoorbeeld verlegen bent en beter wilt worden in mensen aanspreken, dan is dit werk daar wel goed voor.’’

Wegens privacy redenen is de echte naam van Pim en de locatie waar hij werkte niet openbaar gemaakt. Deze gegevens zijn bekend bij de redactie.