Zeventig procent van de LHBTI+ ouderen gaat terug de kast in als ze verhuizen naar een verzorgingstehuis. Om dit taboe te doorbreken wordt coming out day gevierd in verzorgingstehuis Amalia in Numansdorp. Met kleurrijke versiering en regenbooggebak wordt het onderwerp bespreekbaar gemaakt.
COLUMN | Straatintimidatie: kwetsende woorden en verloren veiligheid
Waarom voelt iemand de behoefte om een ander te kleineren met woorden? Voor veel jonge vrouwen is straatintimidatie een alledaagse realiteit, die ongemak en frustratie oproept.
Gisteren werd bekend dat Amsterdam vrouwenhaat moet gaan aanpakken als ideologisch extremisme. Een meerderheid van de gemeenteraad schaart zich achter een voorstel van D66, dat op die manier geweld, seksueel grensoverschrijdend gedrag en intimidatie tegen vrouwen wil terugdringen, aldus Het Parool.
Uit landelijke cijfers blijkt dat twee op de drie jonge vrouwen te maken hebben gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag, fysiek of verbaal. Recente cijfers tonen aan dat driekwart van de jonge vrouwen in Amsterdam tussen de 15 en 34 jaar last heeft van straatintimidatie.
Vernedering
Het is me al vaker overkomen. “Je bent kankerlelijk,” “ey meisje, je moeder,” “sooo goeie akka.” Zomaar, terwijl ik langsloop op straat. En elke keer stel ik mezelf dezelfde vraag: waarom? Waarom voelt iemand de behoefte om mij lelijke dingen toe te roepen?
Ik begrijp het niet. Het is kwetsend, onnodig en bovenal zo zinloos. Het is niet alsof ik zomaar iemand iets lelijks zou toeroepen. Wat win je ermee om een ander naar beneden te halen? Het maakt je geen beter mens, en mij al zeker niet gelukkiger. Toch is het de dagelijkse realiteit voor veel jonge vrouwen in Nederland, vooral in steden als Amsterdam.
Dat de gemeente dit nu als ideologisch extremisme wil gaan aanpakken, voelt als een stap in de goede richting. Want straatintimidatie gaat niet alleen over woorden, het gaat over macht, vernedering en het ontzeggen van veiligheid op plekken waar we allemaal zouden moeten kunnen lopen zonder angst.
Ik ben blij dat er eindelijk erkenning is. Maar tegelijk vraag ik me af waarom dat überhaupt nodig is. Het zou toch vanzelfsprekend moeten zijn dat je anderen met respect behandelt.
Online winkelen voor synthetische drugs te makkelijk door overvloed webshops
Een groot aantal webshops verkopen legaal, gevaarlijke synthetische drugs gemakkelijk via het internet. Over de verschillende soorten drugs is bijna geen onderzoek te vinden en zo vormen ze een serieus risico voor de gezondheid en veiligheid van de gebruikers. “Het kopen is zo makkelijk en het ziet er allemaal heel gelikt uit” zegt Daan Van der Gouwe, drugsexpert bij het Trimbos Instituut.
Dat er een grote vraag aan synthetische drugs is, laat het internet duidelijk zien. Met een snelle zoektocht kom je minstens 20 verschillende webshops tegen die deze drugs verkopen en/of produceren. Lekkergaan, Funcaps en de Poederboer zijn er een paar. De sites zijn versierd met leuk-uitziende mascottes, felle kleuren en potjes met het logo van de site. Als je bovenin op de categorieën klikt krijg je een waslijst aan drugs. 2MMC, 2FMA, 1P-LSD, DMXE en 7ADD zijn er maar een paar van de lijst die bijna oneindig lijkt te zijn.
Ook de productie van deze nieuwe synthetischedrugs lijkt oneindig. Zo adverteert de site Lekkergaan 2MMC als de naloper van de tegenwoordig illegale 3MMC. 2MMC is eigenlijk 3MMC met een aangepaste chemische structuur, waardoor dezelfde drug eigenlijk gewoon weer legaal gemaakt wordt. Synthetische drugs zijn bedoeld om hetzelfde effect te geven als bekende en illegale drugs. Zo zijn de effecten van 3MMC te vergelijken met de effecten van MDMA of cocaïne. Het maakt je euforisch en energiek, maar je kunt ook last krijgen van paranoia en angst. Net zoals cocaïne is de kans op verslaving hoog.
Zichtbaar leuke webshops
Veel van deze drugsites zijn ingericht als andere normale webshops, met eenvoudig IDEAL betalen, gratis verzending vanaf een bepaald bedrag en volgende-dag-levering. Bij de meeste leveringen krijg je ook een sticker en in sommige gevallen delen ze zelfs bij een bepaald bedrag samples uit. “Ze hebben ook bepaalde plaatjes en een chatfunctie, bij deze sites gaat het gewoon om zo veel mogelijk geld verdienen” verteld Van der Gouwe. Er wordt zelfs met het mogelijke verbod van synthetische drugs reclame gemaakt voor de pillen: “20% korting, koop snel 2MMC voordat het verboden wordt!” Alles om de ervaring van klanten beter te maken en toch zo veel mogelijk geld te verdienen.
De winkels geven waarschuwingen dat de producten op de site alleen bedoeld zijn voor onderzoeksdoeleinden, maar hier zijn de sites helemaal niet naar ingericht. Klantbeoordelingen per product laten persoonlijke verhalen zien over feesten waar het op gebruikt is. “Ik ging er hard op, alleen jammer dat het na 3 uurtjes is uitgewerkt” schrijft een geverifieerde anonieme gebruiker onder 2MMC capsules.
Verbod op legale drugs
De verkoop, het gebruik en de productie van synthetische drugs is dus legaal omdat ze namaak zijn van andere (illegale) drugs en niet dezelfde chemische samenstellingen hebben. De Tweede Kamer is al jaren bezig met een verbod op deze namaakdrugs. Met een wijziging van de Opiumwet, door een verbod op bepaalde groepen grondstoffen waarmee de drugs gemaakt zouden worden, zou volgens de Tweede Kamer het legale drugsgebruik moeten verminderen. Wegens een trage regelgeving komt de invoer van de wet niet in zicht. Maar een verbod heeft volgens de drugsonderzoeker geen zin. “Sommigen stoppen bij een verbod en anderen gaan het juist gebruiken” zegt Van der Gouwe, “de meesten denken namelijk dat het gebruiken van dit soort drugs niet kwalijk is, omdat het legaal is.”
Het effect van hoe nieuw de drugs zijn, is niet te onderschatten. Het is zo nieuw dat er bijna geen onderzoek over is gedaan, de risico’s zouden dodelijk kunnen zijn. Op veel drugsinformatiesites luidt dan ook de volgende boodschap: “het is gevaarlijk, het is verslavend en je veiligheid is je eigen verantwoordelijkheid.” Of het verbod daadwerkelijk gaat helpen tegen de oneindige productie van nieuwe synthetische drugs, is niet bekend.
“Mijn ouders moesten slikken toen ik vertelde dat ik homo was”
Tilburg – In een openhartig gesprek deelt Jesper de Puy zijn verhaal over de worsteling van zijn coming-out. Hij vertelt over zijn vlucht naar de Randstad om zichzelf te kunnen zijn, en de pijn van het verliezen van vrienden.
U hoort Bo Biesmans in gesprek met Jesper de Puy.
Houston, we have a problem: te weinig vrouwen in de ruimtevaart
De ruimte is voor veel mensen een plek van grenzeloze mogelijkheden en nieuwe ontdekkingen, maar de ruimtevaart loopt nog een beetje achter. Het is vandaag Wereldmeisjesdag, een dag waarop er aandacht is voor het geven van dezelfde kansen aan meiden en jongens. Astronaut worden is al een flinke uitdaging op zich, maar voor meiden is het al helemaal lastig. In een wereld die draait om het verleggen van grenzen en avontuur, lijken het nog altijd de mannen die de meeste ruimte innemen.
Felle kleuren in een pikdonkere nacht
Eerder moest je ervoor naar plekken als Lapland of Noorwegen, maar tegenwoordig kun je het noorderlicht soms zelfs vanuit je eigen achtertuin van je bucketlist afstrepen. Afgelopen nacht was het weer raak: op een aantal plekken in het noorden van het land was het helder genoeg om met het blote oog te kunnen genieten van een kleurrijke lichtshow.
Nieuwe verhalen in slavernij expositie
Afgelopen week opende het Nationaal Slavernijmuseum in wording een pop-up expositie in het Nationaal Archief in Den Haag, getiteld “Erfenissen van de Nederlandse Slavernij, negen verhalen.” Deze tentoonstelling over de Nederlandse slavernijgeschiedenis maakt deel uit van een landelijke reeks en is te bezoeken tot en met januari 2025.
Werving van scheidsrechters blijkt nodig, maar interesse blijft uit
Zonder scheidsrechter geen wedstrijd. Daar denken alleen veel voetbalverenigingen anders over. De Rotterdamse scheidsrechter vereniging, RSV, biedt zelf informatieavonden aan om scheidsrechters voor verenigingen te kunnen werven. “Alleen is daar weinig animo voor”, merken de Rotterdammers.
Met de stijgende groei van het aantal wedstrijden, zijn er ook meer scheidsrechters nodig, zo laat de KNVB weten. Scheidsrechters in de eredivisie liepen afgelopen weekend, in de week van de scheidsrechter, dan ook met “word scheidsrechter” op hun rug. “Er is te weinig ambitie om scheidsrechter te worden, al helemaal om knvb-scheidsrechter te worden”, zegt Koos Wernke, lid van RSV.
“Het gezelschap langs de lijn heeft veel invloed op wat er in het veld gebeurt”, hebben veel van de mannen gemerkt. “De KNVB spoort ons ook aan om juist de toeschouwers en trainers harder aan te pakken op hun gedrag”, vertelt Franklin Berg, die gaat over de werving en behoud in het bestuur van RSV. “Spelers nemen dat gedrag gewoon over.” De vereniging benoemt ook dat, tegenwoordig, sociale media een groot aandeel heeft in de rol van een scheidsrechter. “Alles wordt nu uitvergroot, terwijl vroeger scheidsrechters ook al de vijand waren”, vertelt Aad Achterberg, ook lid van de vereniging.
Vergoeding en druk voor arbiter
Voetbalclubs kunnen bijeenkomsten houden om zo scheidsrechters te werven. “Wij bieden dat al erg lang aan, maar verenigingen lijken niet enthousiast te zijn”, vertelt Franklin. “Vorig seizoen trokken opeens vijf verenigingen aan de bel, dan is de nood zo hoog dat ze wel iets moeten doen.” Hij bezoekt veel scheidsrechter cursussen in de buurt voor het werven. Om ze vervolgens nog te behouden, bezoekt hij regelmatig wedstrijden van zijn collega’s, om te zien hoe het bij hen gaat.
Scheidsrechters die fluiten voor de KNVB krijgen al een bijdrage, maar RSV ziet dat er steeds vaker een vergoeding komt voor verenigingsscheidsrechters. “vrijwillig is bijna niet eens meer haalbaar”, roept een van de leden. Vaak gaat het om een consumptie zoals een kleine maaltijd, maar op sommige verenigingen krijgen ze tenues en soms dus een kleine geldbijdrage.
De fluit als roeping
De meeste scheidsrechters hebben de fluit in de hand genomen omdat ze weinig voetbaltalent hadden. Het spelletje is dan te leuk om niks mee te doen. “Ik kon niet voetballen, had thuis niks te zeggen en op mijn werk ook al niet!”, geint penningmeester Henk Lavrijssen. Koos Wernke haalt er bijvoorbeeld juist veel voldoening uit om een wedstrijd tot een goed einde te brengen. “Soms gaf ik een rode kaart, maar kon ik nog trots op mezelf zijn.”
Nederland telt ruim vijftig scheidsrechtersverenigingen. Waar RSV dus één van is. Elke woensdagavond komen zij met zo’n vijfentwintig arbiters bij elkaar op hun thuishaven, sc Excelsior. Er wordt eerst hard aan de conditie gewerkt. “Scheidsrechter zijn is eigenlijk gewoon een topsport”, zegt Koos. Na afloop van de training duiken de heren de kantine in. Afgelopen woensdagavond speelde ze bijvoorbeeld een spelregelquiz in duo’s. De Rotterdammers mogen zichzelf dan ook, sinds afgelopen juni, voor de zesde keer Nederlands kampioen spelregels noemen. Daar mogen teams van de Centrale Organisatie van Voetbal Scheidsrechters aan meedoen. Op de clubavonden kom je bij elkaar met lotgenoten om zo je ervaringen te kunnen delen en kun je als scheidsrechter doordeweeks gewoon de voetbal gezelligheid opzoeken.
Ziekmelden voor een ‘mental health day’: “Werkt averechts”
37 procent van de jongeren heeft zich in de afgelopen 2 jaar weleens ziek gemeld voor school of werk door psychische klachten. Op sociale media wordt dit ook beschreven als een ‘mental health day’. Dat blijkt uit een onderzoek voor #OpenUp, een week waarin stichting MIND, HUMAN en 3FM mensen oproepen om open te zijn over hun mentale gezondheid.
‘Mental health day’
Volgens Bert Wienen, onderwijswetenschapper en psycholoog, werken de ‘mental health days’ averechts. “Ik kan me voorstellen dat het zou helpen om te ontsnappen aan de druk, maar buiten de lessen om heeft een school ook een sociale kant die belangrijk is. Het ritme van het rooster, praten met vrienden of klasgenoten en horen hoe zij zich voelen, kan juist erg helpen om de psychische klachten te verminderen. Blijf dit dus vooral niet te lang doen, vooral niet bij psychische klachten.”
Schoolachterstand
Van het deel van de jongeren dat zich weleens ziekmeldt voor school of werk, doet 8% dit voor een langere periode. Vooral op school kan dit voor problemen zorgen. Zo kunnen wekenlange achterstand op de middelbare school of vervolgopleiding leiden tot het falen van het hele schooljaar. Wienen vindt deze achterstand onnodig. “De nadruk bij het ondersteunen van jongeren met psychische klachten moet liggen op het voorkomen van die achterstand. Zo hoeven zij niet fysiek op school te zijn om hun huiswerk te doen of een online college te volgen en kunnen zij toch verder leren. Met de zelfstandigheid van een vervolgopleiding is het moeilijk te herkennen wanneer iemand last heeft van psychische klachten, daarom is de ondersteuning van bijvoorbeeld een mentor of een vertrouwenspersoon zo belangrijk. De problemen moeten eigenlijk worden herkend voordat de achterstand zich voordoet.”
Mentale klachten gestegen
Uit onderzoek voor #OpenUp week blijkt dat 9 op de 10 jongeren last hebben van mentale klachten. De grootste boosdoeners zijn stress, onzekerheid en depressieve gevoelens. Bijna alle mentale klachten die in het onderzoek werden genoemd zijn toegenomen vergeleken met voorgaande jaren. De woningcrisis, prijsverhogingen, oorlogen en klimaatverandering zijn hier voor veel jongeren de reden voor. Bert Wienen noemt ook nog een andere reden: “Er is veel meer openheid voor psychische klachten, dit zie je ook terug in de media. Het is daarom logisch dat ze steeds meer naar voren komen.”
Lijden in stilte
Toch is het aantal jongeren dat hun mentale klachten niet deelt met anderen verdubbeld vergeleken met vorig jaar. “Deze tegenstelling is te verklaren, er zijn bij het praten over psychische problemen altijd twee uitersten. Er is een kant die nooit ophoudt met erover praten en een kant die er nooit over spreekt. We weten ook dat het in sommige groepen niet acceptabel is om het over je mentale klachten te hebben. Wat ook een mogelijke verklaring is, is dat door de openheid die we nu zien rondom mentale gezondheid, kleine angsten of verdrietige periodes al tellen als psychische klachten. Hierdoor voelen mensen met ernstigere klachten zich minder geneigd om hun klachten te bespreken. Zij denken: Als wat hun hebben al psychische klachten zijn, wat heb ik dan wel niet?”
#OpenUp
De #OpenUp week is er om dit beeld te ontkrachten. Om meer jongeren te bereiken werken de organisaties onder andere met MEROL en Chibi Ichigo. Ook de dj’s van 3FM vertellen deze week over hun mentale gezondheid. De hele week zijn er campagnes om de openheid rondom mentale klachten bij jongeren te vergroten. De week duurt nog tot 13 oktober.
Die bullshitbaan is bullshit
De Bullshitbaan. Een nieuwe term die staat voor het hebben van een ‘nutteloze’ baan. Voor je gevoel draag je weinig bij aan de samenleving. “Gooi het om, zeg je baan op! Gebruik je talent”, is wat veel mensen roepen. Laten die mensen nou net hoogopgeleide, boven modaal verdienende lui zijn. Voor hen is het makkelijk om het een bullshitbaan te noemen. Zij kunnen het zich permitteren om ‘af te zakken’ naar een lager inkomen (vaak gewoon nog modaal) en zo een baan te kiezen die hun talent benadrukt en bijdraagt aan het grote geheel. Maar hoe erg is een bullshitbaan? En is de baan wel bullshit?
Een bullshitbaan letterlijk definiëren is lastig. Er is geen maatstaf waarlangs je je baan kan leggen om zo te meten hoe nutteloos hij is. Daarom wordt dat vaak bepaald door het gevoel wat mensen erbij hebben. In hoeverre heeft iemand het gevoel dat ze niks bijdragen aan de samenleving.
Dat iemand die uit een hoogopgeleid, bovenmodaal verdienend gezin komt, waarbij ouders advocaat en dokter zijn, een 9 tot 5 kantoorbaan bullshit noemt is wel heel makkelijk en misschien ergens ook logisch. Voor iemand uit een gezin dat het eind van de maand altijd kneep, is het meer dan goed om modaal te verdienen en leuke collega’s dagelijks te zien met die 9 tot 5 baan, voor iemand met die achtergrond is het niet nutteloos. Waar je vandaan komt is enorm bepalend.
Er wordt gezegd dat we van de bullshitbanen af moeten en onze ambitie moeten gebruiken voor iets wat bijdraagt. Alleen niet iedereen heeft veel ambitie. Niet iedereen wil het verschil maken in de wereld. Niet iedereen focust zich op het gehele belang omdat ze dat simpelweg er minder toe vinden doen. Door de term bullshitbaan in het leven te roepen wordt er vanuit gegaan dat iedereen wíl bijdragen. Ook schetsen we het beeld dat een consultant (dat beroep wordt vaak genoemd als voorbeeld van een bullshitbaan) geen goed werk zou doen of geen ambitie zou hebben. Er zijn nou eenmaal ook mensen die zich willen focussen op eigen geld verdienen of die vinden dat wat zij doen wel verschil maakt.
Het is algemeen bekend dat we in een tijd leven waarbij er een groot gevoel van druk heerst op de maatschappij. Druk om goed te presteren en een succes te worden. Je moet een goede baan, mooi huis, partner, etc. Als we nu als bevolking, of beter gezegd de invloedrijke mensen, massaal de term bullshitbaan erin gaan gooien, wordt die druk alleen maar groter. Niet alleen de druk om een goede baan te vinden, maar ook nog eens druk om een verschil te moeten maken. Een bijdrage leveren aan de (stervende) wereld en jouw talent hiervoor inzetten. Wat weer voor de volgende stressfactor zorgt; wat is mijn talent?
Als we nu massaal een groot deel van de banen bullshitbanen gaan noemen, creëren we denk ik een verkeerd beeld richting de huidige studenten. Tuurlijk, als jij ongelukkig bent met je baan en meer wil doen of bijdragen kan dat. Maar laten we niet doen alsof de huidige rechtsstudenten worden opgeleid voor niks. Voor een bullshitbaan waar niemand ze dankbaar voor is omdat ze niks zouden bijdragen. En laten we ook niet ervan uitgaan of eisen dat iedereen morele ambitie heeft, dat is gewoon niet zo.
