Kom-uit-de-kastdag is een dag waarop extra aandacht wordt besteed aan mensen die openlijk uitkomen voor hun seksuele geaardheid en/of genderidentiteit. Julian Smeets (21) en Job Damwijk (20) zitten in deze community en vertellen wat zij van Kom-uit-de-kastdag vinden. “Ik heb nooit de behoefte gevoeld om zulke dagen te gebruiken als hulpmiddel om uit de kast te komen,” vertelt Julian.
Wat vind je persoonlijk van het idee achter “Kom-uit-de-kastdag”? En heeft dit voor jou geholpen om uit de kast te komen?
Julian: “Ik denk persoonlijk dat het idee achter deze dag een mooi initiatief is. Ik zou me kunnen voorstellen dat, omdat er aandacht aan besteed wordt, het ervoor zou kunnen zorgen dat het genormaliseerd wordt en dat uit de kast komen makkelijker wordt voor degenen die hier tegenaan lopen.”
“Als ik voor mezelf spreek, heb ik niks met deze dagen. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om zulke dagen te gebruiken als hulpmiddel om uit de kast te komen. Voor mij was het meer een persoonlijk proces, dat natuurlijk gebeurde. Uiteindelijk kwam ik ‘uit de kast’ op het moment dat ik daar zelf klaar voor was.”
“De naam Kom-uit-de-kastdag vind ik evengoed een geschikte naam. Deze dag zou besteed kunnen worden aan meer aandacht voor het idee van uit de kast komen. Hoewel ik tegelijkertijd ook denk dat het misschien dubbelzinnig kan overkomen. Het zou niet zo moeten zijn dat deze dag gestigmatiseerd wordt als de enige dag in het jaar waarop je uit de kast kunt komen.”
Job: “Ik heb zelf best veel moeite met “Kom-uit-de-kastdag”. Het feit dat deze dag staat voor “de mogelijkheid om uit de kast te komen” suggereert dat je “alleen” op deze dag uit de kast mag komen, of in ieder geval dat deze dag daar het beste voor is. Dus geen andere dag? Hiermee lijkt het alsof mensen voor jou bepalen om de moeilijkste beslissing van je leven te maken. Daar ben ik het niet mee eens. Laat mensen alsjeblieft zelf bepalen wanneer, maar vooral óf ze uit de kast willen komen.”
“Zelf denk ik dat het initiatief voor deze dag niet eens per se vanuit de LHBTI-gemeenschap komt. Ik verwacht namelijk dat een paar hetero’s hebben verzonnen om het voor ons, “mensen van LHBTI”, zo makkelijk mogelijk te maken door zo’n dag te introduceren. En dat is echt met de beste bedoelingen hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar deze mensen weten niet hoe het is om bijvoorbeeld homoseksueel te zijn en met zo’n moeilijke keuze om te gaan.”
“Deze dagen hielpen mij juist niet. Ik zat nog in de kast toen we op Paarse Vrijdag op school een filmpje moesten kijken over een jongen met blauw haar, een neuspiercing en een hele vrouwelijke stem. Ik schaamde me kapot. Ik dacht: als ik uit de kast kom, gaan mensen denken dat ik ook zo ben. Het hielp me absoluut niet, het heeft me alleen maar dieper de kast ingeduwd.”
Hiernaast heb je onder andere ook Paarse Vrijdag en Pride Week. Wat vind je van deze evenementen?
Julian: “Voor mij heeft deze kwestie twee kanten. Aan de ene kant denk ik, zoals eerder benoemd, dat het idee hierachter een mooi initiatief is. Meer aandacht eraan besteden en pogingen doen om het bestaan van de LHBTQIA+ gemeenschap te normaliseren, is zeker iets wat belangrijk is in mijn ogen. Ik vind het belangrijk dat er respectvol met deze groep wordt omgegaan en dat zij die zich identificeren met de gemeenschap moeten kunnen doen en laten waar zij zich prettig bij voelen.”
“Aan de andere kant denk ik dat concepten zoals Paarse Vrijdag en Pride Week ook erg tegenstrijdige implicaties hebben. Voor mij is het doel normalisatie, en het omarmen van het feit dat iedereen gelijk is, ongeacht op welk geslacht zij vallen of hoe zij zich identificeren. Met zulke evenementen echter, leg je tegelijkertijd erg de nadruk op het bestaan van deze verschillen. Door specifieke dagen hieraan te besteden, lijkt het wel alsof de acceptatie van deze groep alleen op zulke dagen mag plaatsvinden. Sterker nog, wij vieren dan met z’n allen dat zij anders zijn dan de rest: iets wat juist voorkomen dient te worden.”
Job: “Ook heb ik erg veel moeite met evenementen zoals Pride Week, Pride Maand, Paarse Vrijdag, Roze Maandag, etc. Ik mag denk ik voor iedereen spreken die uit de LGBTQ-gemeenschap komt; we willen allemaal normaal gevonden worden. En ik denk dat door juist zulke speciale dagen te creëren, en bijvoorbeeld tijdens de bootparade in Amsterdam zo gek mogelijk te doen, dit totaal averechts werkt. Homoseksuele mannen met een roze mankini aan, dansend op één van de felroze boten in de Amsterdamse grachten met borden met de tekst ‘wij willen normaal gevonden worden’, is echt te ironisch voor woorden. We willen toch normaal gevonden worden? Schei dan uit met het bijzonder maken van de lhbtqia+ community.”
“Ik snap dat we er aandacht voor moeten vragen, omdat het nog steeds door velen niet geaccepteerd wordt, maar op deze manier gaan steeds meer mensen het niet accepteren. Het wordt zo door iedereen z’n strot geduwd. Laten we dit nou stoppen en er niet zo’n ding van maken. Als ik zeg dat ik homo ben, denken mensen meteen dat ik een van die mannen ben die op de boten staat te dansen met een boa om m’n nek en praat als Martien Meiland.”
