Studenten van de Sint Josephstraat in Tilburg schrokken zich een ongeluk toen ze een mail van hun woningcorporatie kregen. Wonenbreburg kondigde in een beknopt bericht aan dat de bewoners binnen nu en jaar te horen krijgen wanneer hun flat gesloopt gaat worden. Eenenzeventig jaar aan herinnering tegen de grond. In de plaats daarvan komt er nieuwbouw.

Een walm van sigaretten en bier komt je tegemoet wanneer je de derde verdieping van de studentenflat aan de Sint Josephstraat binnentreed. Voor vele studenten betekent deze geur thuiskomen. Het is donderdag, huisavond. De woonkamer zit vol en er wordt voluit gekletst. Dit is het favoriete moment van nestor Bas.

Bas

Bas Gadella (24) kwam als eerste in het huis en is ook de oudste van de groep. “Toen ik op kamers ging kwam ik eerst ergens terecht waar ik me niet helemaal thuis voelde maar toen ik hospiteerde bij Huize T’ Lustoord voelde ik meteen een klik. We zijn altijd al een hecht huis geweest, maar ik merk sinds het slechte nieuws dat we steeds meer naar elkaar toe trekken. Eerst leefden we wat meer langs elkaar heen. Nu zien we elkaar eigenlijk wel elke avond in de woonkamer en spreken we daar de dag door. De ernst van de sloop zit hem voor mij ook niet zo zeer in de sloop van het gebouw maar meer in de angst voor het verdwijnen van tradities en herinneringen. We hebben hier zoveel vaste activiteiten; huisdag, trap zuipen, tour de chambre en nog zo veel meer. Wij hebben al deze dingen dan weer geleerd van onze voorgangers en zij weer van die van hen. Ik ga zelf waarschijnlijk samenwonen na de zomer maar Anne, onze nieuwste huisgenoot, was hier graag nog een paar jaar gebleven. Ze had onze tradities kunnen doorgeven aan de nieuwe generatie.” 

Anne

Anne (21) woont net een jaar in de Sint Josephstraat en moet straks alweer verhuizen. “Onzekerheid, dat is wat ik nu vooral voel. Het kan nog een half jaar zijn maar het kan ook nog twee jaar duren tot de sloop van start gaat. Ik zit nog in het begin van mijn studie, wat betekent dat ik hier eigenlijk nog wel een paar jaar zou willen blijven. Nu is het plezier van hier wonen overgenomen door onzekerheid. Kijk, het komt niet als een complete shock. We hadden in de wandelgangen al wel het een en ander voorbij horen komen. Oude huisgenoten waarschuwden ons al voor de sloop, maar vertelden ook dat het nog heel lang zou duren. Dat het zo snel al officieel zou zijn had denk ik niemand verwacht.”

Imme

Ook voor huisgenoot Imme (19) kwam de sloop niet volledig onverwachts .“We hebben enkel glas, alle afzuigkappen in het gebouw zijn defect, de thermostaat is kapot en de lichten staan dag en nacht aan. Dit gebouw opknappen zou natuurlijk een helse en dure klus zijn, dus ik snap dat het plat gaat maar dat maakt het niet minder pijnlijk. Als ik zo terug kijk waren er ook wel stiekeme hints naar de sloop. We kregen bijvoorbeeld een paar weken geleden van Wonenbreburg de mogelijkheid om ons hele gebouw een grote schoonmaak te geven. ‘Alle kapstokken van de muren en de rommelhokken leeg’ klonk de opdracht die we van ze meekregen. Er was zelfs een grote container gehuurd en voor de deur geplaatst. Één dag na de schoonmaak ontvingen wij de mail. We waren dus eigenlijk gewoon zelf alvast begonnen aan de voorbereidingen van de sloop van het gebouw (het leeghalen). Dit voelde best krom.”

De drie huisgenoten, maar vooral vrienden, slaan nog even een arm om elkaar heen. Want een ding weten ze zeker: Sint Josephstraat 65 gaan zij, net als de rest van Tilburg, nooit vergeten.