Harde botsing op kruispunt Goirkestraat: studenten schieten te hulp
Maandagmiddag rond 14:45 botsten een auto en een busje op elkaar op het kruispunt tussen het Wilhelminapark en de Goirkestraat in Tilburg. Het incident zorgde voor flinke consternatie in de straat. Dankzij de snelle inzet van studenten konden de voertuigen van de weg worden geduwd, waardoor de lange file die door de botsing was ontstaan weer langzaam op gang kon komen.
De vrouwelijke bestuurder van het busje wilde op het kruispunt rechtdoor, terwijl de auto, met drie mannelijke inzittenden, linksaf wilde slaan. Dit resulteerde in een forse klap en er was veel schade aan beide voertuigen. De politie werd gebeld, en de handhaving kwamen uiteindelijk ter plaats. Hoewel beide voertuigen flinke materiële schade opliepen, lijken ernstige verwondingen te zijn uitgebleven.
Studenten schieten te hulp
Een student die de harde klap hoorde, ging direct naar buiten om hulp te bieden. De vrouwelijke bestuurder van het busje had moeite om overeind te blijven na de botsing. Studenten en buurtbewoners aarzelden geen moment en schoten haar te hulp. “Het is fijn om te zien dat mensen gelijk in actie komen” aldus een omstander. “Van deze botsing kijk ik niet raar op,” vertelde een student die als een van de eersten ter plaatse was. “Het is altijd zo’n chaos hier. Het was een kwestie van tijd voordat er weer iets zou gebeuren. Ik vind het alleen maar mooi om gewoon te helpen, met de bezems en een glas water los je al zoveel op”.
Situatie onder controle
De vrouwelijke bestuurder en de drie mannelijke inzittenden gingen op een normale manier met elkaar in gesprek en wisselden telefoonnummers uit om de schade af te handelen. “Het is fijn dat we het gesprek normaal kunnen voeren, maar ik ben wel erg geschrokken. Ik weet niet eens hoe hard de klap was,” vertelde de bestuurster van het busje. Een ooggetuige liet haar weten dat de klap behoorlijk hard was en adviseerde haar even te gaan zitten.
Vaker ongelukken op kruispunt Goirkestraat
Het kruispunt tussen het Wilhelminapark en de Goirkestraat staat al langer bekend om de onoverzichtelijke verkeerssituaties. De botsing van maandagmiddag is het tweede ongeluk in een tijdsbestek van een paar dagen. Afgelopen vrijdag vond er namelijk een eenzijdig ongeval met letsel plaats. En dat was zeker niet het eerste ongeluk op dit kruispunt tussen het Wilheminapark en de Goirkestraat.
“Het is wachten op de volgende keer. Bijna maandelijks hoor ik, terwijl ik aan het studeren ben, wel weer een harde klap of stressvol toeterende auto’s. Verkeerslichten zouden hier echt helpen, denk ik,” suggereerde een betrokken student.
Sven vertrekt met de auto naar Gambia
Binnenkort zwaait Sven (21) zijn familie en vrienden uit om met de auto naar Gambia te reizen. Samen met drie vrienden van zijn studie gaat hij voor de organisatie GoforAfrica (GfA) een houtbewerkingslokaal bouwen binnen een tijdsbestek van vijf weken. Hij doet dit om kennis over te dragen aan zijn leeftijdsgenoten in Afrika, omdat er in een land als Gambia veel minder mogelijkheden zijn om te leren wat Sven in Nederland heeft geleerd. Sven legt uit wat er allemaal komt kijken bij de voorbereiding van deze reis.
Met de auto naar Afrika
Op 9 februari geeft Sven zijn familie een laatste knuffel en stapt hij in de auto waarin hij een reis van drie weken zal afleggen. Het is een rit vanuit Nederland naar Luxemburg, Frankrijk, Spanje en Marokko tot Sven over de Westelijke Sahara richting Gambia rijdt. Het zal niet iedere eenentwintigjarige jongen aanspreken om zo ver van huis een project als deze aan te gaan. Toch prikkelde er iets bij Sven, ‘zoiets maak je nooit meer mee’. En zo vertrekt hij binnenkort samen met ongeveer twintig anderen naar Afrika. De organisatie GoforAfrica zet zich in voor jongeren met weinig toekomstkansen, kansen die voor een jongen zoals Sven vanzelfsprekend zijn. De groep verspreidt zich over Mauritanië, Senegal en Gambia, en er zullen verschillende projecten plaatsvinden. Zo gaat een groep werken aan een watersysteem, terwijl andere gaan lesgeven in autotechniek. De GfA organisatie bestaat al sinds 2006 en zo is het niet de eerste keer dat dit project wordt uitgevoerd, al vijftien jaar rijden ze naar dezelfde gebieden toe en breiden de projecten zich verder uit.
Autopech in de Sahara
Via een GoFundMe-actie en sponsoren van grote bedrijven verzamelen Sven en zijn compagnons geld op voor materialen én voor de auto waarmee ze zich drie weken lang zullen verplaatsen. Na het opzetten van het lokaal dragen ze hun kennis over aan hun Afrikaanse leeftijdsgenoten door middel van zelf voorbereide lessen. De auto is inmiddels gekocht door de jongens. Nu de Volvo klaarstaat denkt Sven wel is aan scenario’s waarin de auto het zal begeven, ‘je hoopt maar dat je niet midden in Afrika met autopech strandt’. Op de terugreis hoeft Sven zich daar geen zorgen over te maken, want de reden dat ze zichzelf vervoeren met de auto is niet voor niets: ‘We laten de auto daar achter, het is bedoeld als een donatie.’ En zo komt Sven 5 april ‘gewoon’ met het vliegtuig terug aan in Nederland.
Vrijwilligers werk met een dosis lef
Sven heeft wel moeten nadenken voordat hij dit project aan zou gaan, ‘ik vond het een leuk idee om die mensen daar te leren wat ik hier heb geleerd. De reis ernaartoe vond ik ook erg gaaf, maar wel een grote stap want ik ben überhaupt nooit buiten Europa geweest’. Voor Sven is de Afrikaanse cultuur nog een groot avontuur, en tijdens de reis hoopt hij de kleurrijke tradities en unieke verhalen van het continent te ontdekken. Ook thuis was zijn moeder niet persé fan van het plan, zo heeft Sven ook diabetes type 1 wat bij een reis als deze niet ideaal kan zijn. ‘Je hebt natuurlijk niet zoals hier ziekenhuizen in de buurt, toch heb ik er vertrouwen in dat het goed komt. Ik heb dit goed geregeld en neem alle benodigdheden mee mocht het fout gaan’.
Zijn gezin is inmiddels gewend aan het idee. ‘Ze waren in het begin niet meteen enthousiast, maar ze begrijpen nu dat dit een ervaring is die je niet zomaar meemaakt’. Sven is al maanden bezig om samen met zijn groepje geld in te zamelen en alle voorbereidingen te treffen. Naast de auto moeten er vaccinaties worden gehaald en er zijn speciale pillen aangeschaft om hem tegen ziektes te beschermen. De auto is al gereed, maar de GoFundMe van de jongens staat nog steeds open voor donaties zoals bijvoorbeeld voor eten en slaapplekken die ze hard nodig zullen hebben tijdens de heenreis. Het project brengt geen financiële beloning met zich mee: ‘Het is eigenlijk gewoon vrijwilligerswerk,’ zegt Sven nuchter.
Een flinke reis met een beetje zenuwen
Sven hoopt vooral ervaring uit zijn reis te halen, ‘ik hoop deze mensen écht iets te leren, want wat ik hier op school leer en hoe ik hier in de praktijk dingen kan uitvoeren, is daar niet vanzelfsprekend’. Het is bijna een jaar geleden dat Sven ervoor koos om dit avontuur aan te gaan. De reis staat nu al bijna een jaar gepland, maar nu het vertrek dichterbij komt, voelt Sven toch wat spanning. ‘Ik heb gelukkig nooit last van heimwee, maar ik ga mijn familie en vrienden wel missen. Én carnaval, maar goed, dat vier ik het jaar daarna wel weer’.
Over minder dan twee maanden stapt Sven in de auto, klaar om met zijn ervaring en kennis de Afrikaanse grond te betreden. Daar zal hij niet alleen zijn leeftijdsgenoten iets nieuws leren, maar ook zelf een onvergetelijke tijd beleven. De jongens zijn nog altijd op zoek naar sponsoren, en doneren kan nog steeds via deze link.
‘Ook zonder kinderen kun je een gelukkig en mooi leven leiden’ Interview met Annelies van Eijck
Annelies van Eijck (47) is de oprichtster van het platform KindVrijLeven, waar alle vrouwen zonder kinderen welkom zijn, van jong tot oud. Ze praat openhartig over haar eigen ervaringen en de community die ze heeft gecreëerd. “Als ik vroeger had geweten wat ik nu weet, weet ik niet eens of ik überhaupt wel aan kinderen begonnen zou zijn. Ik ben nu oprecht heel gelukkig”.
Eén op de vijf vrouwen in Nederland is kinderloos. Tien procent daarvan kiest er bewust voor, bij tien procent lukte het niet en bij tachtig procent is het er niet van gekomen, doordat ze bijvoorbeeld geen partner hebben. Annelies hoort bij die één op de vijf vrouwen in Nederland die geen kinderen heeft. Binnen tien jaar tijd kreeg ze acht miskramen. Met haar platform KindVrijLeven wil ze dit onderwerp nu bespreekbaar maken.
Wat houdt KindVrijLeven precies in? “Het is een online platform waar ik verhalen deel van vrouwen die geen kinderen hebben, ongeacht de reden. Ik ben zelf ongewenst kindvrij, maar er staan ook veel verhalen van vrouwen die bewust geen kinderen willen. Het laatste verhaal dat ik heb gedeeld is van een vrouw die geen kinderen wilde, maar toen een partner kreeg die al twee kinderen had. Alles komt dus voorbij. We doen online sessies, waarbij ik soms een expert uitnodig over allerlei thema’s, maar we komen ook live bij elkaar.”
“Het grootste aan KindVrijLeven is dat er een community is. Die community ben ik in januari van dit jaar gestart. Momenteel zijn er zo’n 270 vrouwen lid, de jongste is 25 en de oudste is 65. Iedereen is welkom. De community is positief ingestoken, maar je mag ook je twijfels en zorgen delen. Er zijn natuurlijk ook vrouwen die heel graag kinderen hadden gewild. Het is gewoon heel fijn om samen te komen, je krijgt er bijvoorbeeld niet de vraag: “Heb jij kinderen?”, want iedereen weet dat dat gewoon niet zo is van elkaar.”
“Ik ben zelf opgegroeid met het perfecte plaatje van huisje, boompje, beestje. Je ziet overal om je heen mensen die kinderen hebben en dat is dan het pad wat je hoort te volgen: je krijgt eerst een relatie, dan ga je trouwen, een huis kopen en uiteindelijk komen de kinderen. Dat was ook het idee wat ik voor mezelf had. Omdat het bij mij niet lukte was ik heel bang dat ik voor altijd ongelukkig zou zijn, ik kon niet aan het perfecte plaatje voldoen. Daarom ben ik de community begonnen.”
“De vrijheid is me nu ook echt heel veel waard. Daarom denk ik nu ook, het ene leven is echt niet per se beter dan het ander, of slechter. Het is gewoon een heel ander soort leven. En dat ‘als je kinderen hebt is dat het enige fantastische leven’ moet eraf. Ik heb acht miskramen gehad in mijn leven. Dat is echt heel veel, en ik ben nu gewoon heel gelukkig. Ik ben zelf het bewijs dat het een echt niet beter is dan het ander.”
Hoe ging je ermee om als mensen aan je vroegen wanneer je kinderen zou krijgen? “Nou, vroeger was dat heel anders dan nu. Wij zijn tien jaar bezig geweest om kinderen te krijgen, van mijn 28e tot mijn 38e, en in die tijd had ik gewoon ontzettend veel verdriet. Als iemand iets aan mij vroeg in die richting van kinderen krijgen, dan kon ik daar gewoon niet over praten. Ik dacht dan: ja, je zou eens moeten weten waar ik allemaal in zit. Ik wilde het ook niet met jan en alleman bespreken, maar als iemand nu aan mij vraagt of ik kinderen heb, is dat mijn favoriete onderwerp. Nu is het anders voor me, maar toen ik nog midden in al dat verdriet zat was het echt niet fijn. Ook zat ik toen in die leeftijdscategorie dat iedereen om me heen aan kinderen begon. De ene vriendin na de andere, mijn zus, iedereen om me heen raakte in verwachting. Dan moet je natuurlijk heel enthousiast doen, terwijl je soms ook verdrietig en jaloers was. Dan dacht je toch: Ik was nu toch aan de beurt?”
De website heet KindVrijLeven, en niet KindLoosLeven. Waarom heb je voor die naam gekozen? “Ik hoorde officieel in het hokje ongewenst kinderloos. Toen dacht ik: Ja, ik ben dus voor altijd ongewenst kinderloos. Dat vond ik heel negatief klinken. Op een gegeven moment hoorde ik de term kindvrij en dat legt veel meer de nadruk op het vrije. Bij kinderloos is het heel erg nadruk op hetgeen wat er niet is, daar hangt een totaal andere lading aan. Ik ging mezelf toen kindvrij noemen en toen merkte ik dat, dat zo’n enorme verandering was voor hoe ik keek naar mijn situatie. De situatie blijft nog steeds gelijk, maar het veranderde voor mij heel veel. Niemand was lid geworden van de community als het kindloos had geheten. Het klinkt heel erg negatief.”
Wat was de aanleiding voor deze website? “Ik zat met een vriendin in de auto en zij wist nog niet of ze kinderen wilde, zij was toen 37 en single. Op die leeftijd gaat de klok wel een beetje meespelen, dus ze vroeg of ik wat wilde vertellen over mijn leven zonder kinderen. Ze zei toen dat ze nog niet iemand hierover hoorde praten op de manier hoe ik dat deed. Zij vond dat meer mensen dit moesten horen en toen dacht ik: Dit is wat ik vroeger heb gemist. Ik zei zo vaak tegen mijn man dat ik nooit verhalen hoorde over kind vrije vrouwen, laat staan dat ze ook nog gelukkig zijn. Mijn verhaal is achteraf gezien best pittig, maar ik ben degene die zegt dat ik wel heel gelukkig ben. Toen bedacht ik me dat het misschien een mooie boodschap kan zijn. Dus zo is KindVrijLeven eigenlijk begonnen. Ik had toen nog totaal geen idee dat er een community zou komen, maar dat is het leuke ervan. Soms moet je ergens mee beginnen, ook al weet je niet wat het je brengt.”
Kun je nog wel vragen stellen over wanneer iemand kinderen krijgt, of dat ze kinderen hebben? “Dat kan natuurlijk heel gevoelig liggen, daar weet ik zelf alles wel van. Ik vraag weleens aan andere vrouwen die geen kinderen hebben wat zij ervan vinden als iemand zoiets vraagt. Er wordt heel vaak gezegd: “Ik wil het er wel over hebben, als de ander openstaat voor mijn verhaal”. Dat is dus vaak niet zo. Als ik bijvoorbeeld zou zeggen dat ik geen kinderen heb, maar die wel had gewild, vindt de ander dat vaak ongemakkelijk. Soms stopt dat gesprek dan ook. De ander weet bij wijze van spreken niet goed hoe die moet antwoorden, of er wordt gezegd van “ah joh, dat komt nog wel”. De vraag mag best gesteld worden, maar dan moet erg wel oprechte interesse zijn van de ander, die luistert naar die mening. Dat is gewoon nog niet altijd zo. Er wordt veel zelf gedacht vanuit de eigen bubbel. Wat voor hen de norm, is normaal.”
Denk je dat het taboe rondom kindvrij zijn ooit verbroken zal worden? “Aan de ene kant wil ik hoopvol zijn om ja te zeggen. Vrouwen uit de community vertellen me vaker dat, sinds ze lid zijn geworden, ze er makkelijker over praten met andere mensen. Zolang we er allemaal meer over gaan praten, wordt er elke keer weer een zaadje geplant. Ik heb ook de hoop dat de jongere generatie het wat beter zal doen dan mijn generatie. Het taboe verbreken zal tijd nodig hebben. Maar ik vind het belangrijkste dat wanneer je geen kinderen wilt of ze niet hebt, je dan wel weet dat dat oké is. Ook dan kan je een gelukkig en mooi leven leiden.”
WK Darts op punt van beginnen: ‘Een slechte dag en je jaar is voorbij’
Het grootste dartstoernooi van het jaar barst zondag 15 december weer los in Alexandra Palace in Londen. Het WK darts kent een historisch aantal Nederlanders en behoorlijk wat outsiders voor de titel. Damian Vlottes, host van de podcast Darts draait door van Sportnieuws.nl, geeft zijn mening: ‘Ze werken met zijn allen toe naar dit moment.’
De favorieten
Volgens Vlottes zullen de ogen van de toeschouwers vooral gericht zijn op tienersensatie Luke Littler: ‘Ik denk dat we met zijn allen benieuwd zijn of Luke Littler voor zijn achttiende wereldkampioen kan worden. Hij is, denk ik, niet de topfavoriet, ondanks dat hij erg wordt gehypet in de Engelse media.’ Wie volgens Vlottes dan wel de favoriet is, is duidelijk: ‘Luke Humphries. Hij heeft laatst de Players Championship Finals gewonnen en bewezen dat hij op dit moment de beste van de wereld is.’
De outsiders
‘Wessel Nijman is wel één van de twee outsiders op mijn lijstje. De Nederlander heeft een hoop talent en een goed jaar achter de rug. Hij heeft ook goed geloot. Ik denk daarom echt dat hij de kwartfinale kan halen.’ Als tweede outsider noemt Vlottes de Noord-Ier Josh Rock: ‘Hij heeft op de tv-toernooien niet zijn beste jaar gehad, maar wel goed spel laten zien. Ook zijn loting is erg gunstig.’
De Nederlanders
En hoe zit het met Michael van Gerwen? ‘Ik zie hem niet als één van de topfavorieten. Hij kan al vroeg in het toernooi tegen Gary Anderson loten, die ook goed in vorm is, dus dat wordt misschien al te moeilijk. Het zou nu al de grootste verrassing ooit zijn als hij wereldkampioen wordt.’ Ook voor kersvers jeugdwereldkampioen Gian van Veen is dit WK zijn kans om te stralen, na een teleurstellend WK vorig jaar: ‘Hij heeft dit jaar echt stappen gemaakt. Hij heeft geleerd hoe hij wedstrijden moet killen en naar zich toe kan trekken.’
Alles over de debuterende Nederlanders lees je hier.
‘Ally Pally’
Het grootste WK-toernooi van het jaar brengt natuurlijk ook een andere soort druk met zich mee. ‘Je speelt het hele jaar door toernooien, maar uiteindelijk werk je toch hiernaartoe. Je kunt, bij wijze van spreken, als Rob Cross het hele jaar prima gooien, maar als je hier één slechte dag hebt, wordt alles waarvoor je hebt gewerkt onderuitgehaald.’
Het WK darts start zondag 15 december om ongeveer 20:10 en de finale vindt plaats op zondag 3 januari.
Meer wenskaarten geschreven om Tilburgers een opkikker te geven
The third time’s the charm. Een nog hogere opkomst wordt verwacht bij wenskaartenactie van de gemeente Tilburg in het Stadhuis. Daar schrijven inwoners honderden wenskaarten voor Tilburgers die met de feestdagen een hart onder de riem kunnen gebruiken. En misschien behalen ze dit jaar wel de duizend. Vorig jaar waren het ongeveer 800 kaarten. En bestuurswoordvoerder Gabriella de Beer vertelt: “We verwachten dit jaar alleen nog maar meer.”
De gemeente heeft het Stadhuis omgetoverd voor de feestdagen. Het vooral grijze gebouw met een hoog plafond is knus gemaakt door twee grote kerstbomen, ballontorens in de kleuren goud en donker blauw die de loper omringen en het haardvuur op een groot scherm. Vrijwilligers onthalen de inwoners als koningen, terwijl ze over de blauwe loper richting het hart van de gezelligheid lopen. “Ga lekker zitten, neem plaats, wilt u warme chocolademelk, met of zonder slagroom, wilt u er ook een koekje of chocolaatje bij?” Het is warm, vooral in vergelijking met buiten en de geur van warme chocolademelk hangt in de lucht. Terwijl er geschreven wordt, wordt er gekletst. Vreemden vragen elkaar wat ze hebben opgeschreven. En waar ze vandaan komen. Er worden zelfs hele levensverhalen verteld. Die worden ondersteund door kerst hits zoals jingle bell rock en Rockin’ Around The Christmas Tree.
Gemeente en inwoners slaan handen ineen
Een man met een kerstmuts op spreekt inwoners die toevallig met het droge weer over het Stadhuisplein. Hij is één van de vrijwilligers die helpt dit te realiseren. Iemand anders vertelt dat ze een medewerker is van de gemeente en nu voor de tweede keer meedoet als vrijwilliger. Ze vertelt er lachend over en ze is niet de enige. Binnen is iedereen aan het lachen en kletsen, behalve de mensen die voorovergebogen zitten te schrijven. Veel gemeentepersoneel laat zich ook even zien, inclusief een paar wethouders. Ze gebruiken de kans om gesprekken aan te gaan met inwoners en meer over hun leven te weten te komen.
Wordt het een succes?
Ze zijn vrij zeker dat de actie een succes gaat worden. De Beer verteld: “Het eerste jaar was even spannend, want we wisten niet of er iemand zou komen maar er kwamen echt veel mensen. We hebben toen zo’n 700 à 800 kaarten geschreven. En vorig jaar ging het nog beter en we verwachten dit jaar alleen nog maar meer.” En daar lijkt het in ieder geval wel op. De tafels zijn bijna allemaal gevuld en het kletsen wordt afgewisseld met schrijven. Sommigen hebben al een stapeltje geschreven kaarten voor zich liggen. Anderen doen hun ene kaart in het mandje en lopen daarna weer de kou in. Iemand anders neemt hun plaats gelukkig direct in.
Wat schrijf je nou in zo’n wenskaart?
“Soms is het lastig want je moet er even inkomen, want wat ga je nou zeggen tegen iemand die je niet kent? Maar als je een beetje een verhaaltje op jezelf hebt bedacht gaat het steeds beter”, tenminste volgens De Beer. Dat wordt door de meesten zo ervaren. Een oudere man vraagt om wat inspiratie en past zijn tekst elke keer een klein beetje aan. Of je schrijft zoals een oudere vrouw steeds hetzelfde op. Ze heeft zo twintig wenskaarten geschreven. Ze grapt daarover dat niemand daar toch achter gaat komen en het sentiment niet veranderd. Een andere oplossing is er maar één schrijven. Ook kan je inspiratie halen van het voorbeeld tekstje. Deze staat op de witte A4’tjes die over de tafels verspreid liggen.
Onbekende ontvangers, maar een grote impact
De gemeente stuurt de wenskaarten worden naar mensen die zich minder feestelijk voelen tijdens de feestdagen. De gemeente kent hen niet persoonlijk en daarom zoeken ze deze mensen op allerlei locaties op. Denk aan bejaardentehuizen, asielzoekerscentra en verzorgingscentra in ziekenhuizen. “We vragen eigenlijk gewoon: Hé, kennen jullie mensen die daar behoefte aan hebben? En sommige zeggen: ‘Ik wil ze graag voor alle 20 bewoners of alle 100 bewoners.’ en sommige zeggen: ‘We willen er eentje voor iemand die dat echt kan gebruiken.’ en dan leveren wij die aan”, aldus de Beer.
De organisaties melden dat mensen er blij mee zijn, maar de gemeente hoort dat nooit direct van hen. Zij doen dit opzettelijk. De Beer zegt daarover: “We willen juist dat die mensen niet weten dat het vanuit ons als gemeente komt. Het is natuurlijk leuk als zij denken dan een Tilburger hen een hart onder de riem heeft gestoken.”
Toegankelijke wensen voor iedereen
Bijna alles mag opgeschreven worden, maar er zijn dingen die niet mogen. Dit is om het inclusiever en toegankelijker te maken voor de lezer. Je mag bijvoorbeeld niet je naam op de wenskaarten schrijven. Hierdoor kunnen ontvangers met geheugenproblemen in de war raken. ‘Wie is deze persoon en waarom schrijft die persoon mij?’ Ook is het de bedoeling dat je het woord feestdagen gebruikt, en bijvoorbeeld niet kerstmis omdat er mensen zijn die dat niet vieren.
Kleine basisschool kleurt paars wanneer het moet.
Het is vandaag paarse vrijdag. Een dag om solidariteit te tonen voor de LHBTI+ gemeenschap. Hoewel veel scholen dit jaar niet stilstaan bij deze dag. Hoeft dit niet per se te betekenen dat er een afkeur naar de LHBTI+ gemeenschap op een school is.
Koffiemarkt onder druk: stijgende prijzen en impact op consument in 2024
De vraag naar koffie blijft in 2024 onder druk staan. Hoewel de koffieverkoop tijdens de coronapandemie sterk afnam, heeft het zich in belangrijke markten zoals Europa en Noord-Amerika nog niet volledig hersteld. De hoge prijzen op de groothandelsmarkten vormen daarbij een belemmering, stelt Neumann Gruppe, ’s werelds grootste koffiehandelaar. Michael Neerincx: ‘’We hebben tijdelijk gesneden op onze eigen marge. Per 5 januari aanstaande moeten de koffieprijzen omhoog en dan gaan ze ook bij ons dus ook omhoog.’’
Prijsstijging
De prijs van arabicabonen is dit jaar met ongeveer 70 procent gestegen en bereikte deze week een recordniveau. Dit heeft directe gevolgen voor consumenten, aangezien de hogere kosten door koffiebranders worden doorberekend in de prijzen van koffie in supermarkten en horecagelegenheden.
Het rapport van Neumann Gruppe
“Het huidige prijsniveau zal leiden tot verdere prijsstijgingen voor consumenten en dat bevestigt onze verwachtingen,” aldus een rapport van Neumann Gruppe, dat door persbureau Bloomberg is ingezien. Het document richt zich op het seizoen 2024-2025, dat in oktober van start ging.
Oorzaak
De aanhoudend hoge prijzen worden veroorzaakt door een wereldwijde schaarste, na slechte oogsten in belangrijke productielanden zoals Brazilië en Vietnam. Voor het huidige seizoen wordt een vraag van 170 miljoen zakken koffiebonen (van 60 kilo per zak) verwacht, vergelijkbaar met vorig jaar. Het wereldwijde aanbod zal echter naar verwachting twee miljoen zakken lager uitvallen. ‘’Bereikbaarheid in de bergen telt ook mee, als door weersomstandigheden de plantage moeilijker bereikt kan worden dan moet de koffieboon dus ook duurder worden!’’ Aldus Michael Neerincx, eigenaar van koffie & thee speciaalzaak Simon Lévelt.
Producenten
Niet elk bedrijf heeft er last van. Michael Neerincx: ‘’Bij ons trekt het juist aan. Wij zijn een speciaalzaak en er zijn veel klanten die juist veel/meer geld over hebben voor goede kwaliteit.’’
Eerste avond van het nieuwe Licht Festival in museumpark Archeon was een groot succes: “de enthousiaste reacties van bezoekers hebben ons enorm blij gemaakt’’
Gisteravond was de eerste avond dat het Licht Festival in het historisch museumpark Archeon in Alphen aan den rijn te bewonderen was voor bezoekers. Tientallen animaties, honderden spotlights en lichtsnoeren door heel het park. Het Licht Festival vertelt een historische verhaallijn, van de jagers en boeren tot de late middeleeuwen. Hierin staat de mysterieuze Barnsteen centraal.
Voor de parkeerplaats van het park was al een walm van broodjes te ruiken. De bezoekers werden door middel van gouden lichtsnoeren naar de ingang van het park gedirigeerd. Direct bij binnenkomst stond een vrouw gekleed in een bruine wollen jas tot over haar heupen, ook had ze een tas gemaakt van geitenvacht. Daarachter zat een vrouw in haar jasje van schapenvacht, met een lange stok vast op een wit paard, gedecoreerd met blauwe lichten. De warmte van het kampvuur was te voelen, net als het zand onder de voeten.
Dit is voor Archeon het eerste jaar dat ze het Licht Festival organiseren. Waarom heeft Archeon voor het Licht Festival gekozen? ‘’Het festival combineert licht, historie en verhalen, wat aansluit bij de kern van Archeon om geschiedenis op een inspirerende manier naar boven te brengen’’. Ook kijkt Vera Keereweer (PR & Marketing) namens Archeon met veel trots terug op de eerste avond: ‘’het is altijd spannend om een nieuw evenement te presenteren, maar door uitgebreide voorbereidingen en testen konden we met vertrouwen van start gaan. De enthousiaste reacties van bezoekers hebben ons enorm blij gemaakt’’.
Mysterieuze Barnsteen
Centraal stond het verhaal van de Barnsteen. Een mysterieuze steen met een geel tot roodbruine kleur, die in alle eeuwen belangrijk is geweest voor de goden en de gewone man. In de Prehistorie, het Romeinse Rijk en de Middeleeuwen werd een verhaal verteld over de Barnsteen. Dit werd gedaan door verschillende animaties die door beamers geprojecteerd waren op huisjes en gebouwen. Het begon op de plek van de jagers en de verzamelaars. Daar hing een doek op het water naast de rieten hutjes met daarop een animatie. Hierin was te zien was dat een groep jagers in een bos de barnsteen gevonden hebben. Het ging door in het Romeinse Rijk waar op de Castellum muur een animatie geprojecteerd was van ongeveer 15 meter breed en 10 meter hoog. Met een verhaal over hoe belangrijk de steen was in de tijd van de Romeinen. Het eindigde in het Middeleeuwse dorp, daar werd op een houten huisje laten zien hoe een smid sierraden maakte van de Barnsteen.
Bezoekers
De bewondering straalde ervan af bij de bezoekers. ‘’Het is weer is wat anders’’, zei Alex Janzen die met zijn hond door het park liep. ‘’Het lichtfestival geeft een mooiere ervaring’’ vertelde Martien de Lange. Een man met een oranje jas en grijs haar die met zijn vrouw uit het badhuis van de Romeinen kwam lopen. Ook is het voor De Lange een leerzame avond geweest: ‘’ik heb geleerd waar de Barnsteen vandaan komt en wat ze er allemaal mee maken’’. Iets verderop werd er een groep rondgeleid door een vrouw in een lang bruin witte jurk bij de houten huisjes van de Vikingen. De groep keek op toen de vrouw aan het vertellen was over de leefwijze van de Vikingen in Nederland. Er stond een blauw verlichte houten boot op het stille water. Een paar meter verderop een katapult in het rood verlicht. Op dezelfde plek klonk er gefluit dat uit een van de speakers aan het water kwam.
Late Middeleeuwen
Het Middeleeuwse dorp was een van de plekken die het meeste versierd was. Rood, groen en blauwe spotlights schenen op de bomen en de houten huisjes met puntige daken. Ook was de grootste animatie van het lichtfestival te zien aan de zijkant van een houten schuur op het marktplein. De ene keer werden er twee stieren op geprojecteerd, dan weer ganzen of vleermuizen en later een koning op een paard. Ondertussen klonken er instrumenten waaronder een doedelzak en een trommel. Daarnaast was er voor de bezoekers de gelegenheid om de ambachtelijke broodjes te proeven van de bakker die hij net uit de steenoven haalde. Terwijl de broodjes werden gegeten was de geur van het leer en stof van de schoenmaker die naast de bakker zat bijna net zo zwaar als die van de broodjes.
Tweede editie
Het Licht Festival is nog tot 12 januari te bekijken. Hoewel Archeon zeer tevreden is over het huidige concept zien ze ruimte voor verbetering: ‘’op basis van feedback en onze eigen observaties zullen we volgend jaar nog meer verfijning aanbrengen en hopen de tweede editie naar een nóg hoger niveau te tillen’’.
Nieuwe wetgeving biedt hoop op betere aanpak suïcidepreventie onder jongeren
Huisartsen zien de laatste tijd meer jongeren tot 24 jaar die last hebben van zelfmoordgedachten of zelfs een poging tot zelfdoding hebben gedaan. Het aantal is in vijf jaar tijd met 75% gestegen. Per 100.000 patiënten zagen huisartsen in het afgelopen kwartaal gemiddeld zeven jongeren per week om deze reden. Dit blijkt uit onderzoek van onder andere het RIVM, de GGD’en en ARQ Nationaal Psychotrauma Centrum. “Een nieuwe wet, die volgend jaar ingaat, geeft gemeenten de taak om suïcides te voorkomen. Dit biedt kansen om op lokaal niveau de samenwerking tussen huisartsen en andere zorginstellingen te verbeteren,” zegt Elke Elzinga, onderzoeker bij 113.
“Bij 1 op de 3 patiënten die met een depressie bij de huisarts komen, wordt niet doorgevraagd naar suïcidale gedachten,” zegt Elzinga, die hier onderzoek naar heeft gedaan. “Hier is ruimte voor verbetering, en daarom richten we onze trainingen voor huisartsen de afgelopen jaren nog meer op het signaleren en bespreekbaar maken van suïcidaliteit.” Deze trainingen leren huisartsen hoe ze signalen van suïcidaliteit kunnen herkennen en beter bespreekbaar kunnen maken. “De nieuwe wet zal naar verwachting de samenwerking binnen regio’s versterken,” aldus Elzinga.
Huisartsen spelen cruciale rol in suïcidepreventie
“Wij zien niet zo’n duidelijke stijging als huisartsen die waarnemen,” zegt Elzinga. Dagelijks ontvangt hulplijn 113 gemiddeld 500 hulpvragen. Ondanks intensieve inspanningen voor suïcidepreventie blijft het aantal hulpvragen hoog. Onder jongeren tot 30 jaar is er na de coronapandemie een duidelijke stijging van hulpvragen zichtbaar, aldus 113. Elzinga benadrukt dat de rol van huisartsen hierbij cruciaal is: “Zij zijn vaak het eerste aanspreekpunt en kunnen een groot verschil maken.” De nieuwe wet biedt volgens haar de kans om de aanpak op lokaal niveau verder te versterken, doordat er gerichter gekeken kan worden naar specifieke hulpbehoeften en trainingen voor bijvoorbeeld huisartsen.
Aanpak van 113
Hoewel hulplijnen zoals 113 Zelfmoordpreventie hun aanpak, zoals de manier van chatten, regelmatig evalueren en door ontwikkelen, is er sinds corona geen ingrijpende wijziging doorgevoerd in de manier waarop ze hulp verlenen. “De toename onder jongvolwassenen wordt vooral aangepakt door middel van landelijke projecten en campagnes gericht op jongeren en jongvolwassenen, om hen beter te bereiken en te ondersteunen, bijvoorbeeld bij het zoeken van hulp.”
Preventie op risicovolle locaties
Naast de samenwerking met huisartsen richt 113 zich ook al jaren op preventieve maatregelen op risicovolle plekken. Posters en waarschuwingsbordjes worden geplaatst op locaties zoals stations, in samenwerking met NS en ProRail. Op deze bordjes staat bijvoorbeeld: “Lijkt je leven uitzichtloos? Bel me, ik luister. Wat je verhaal ook is.”
Heb je suïcidale gedachten? Praat erover met vrienden, familie of een hulpverlener, of bel 113.
