De Tweede Kamer heeft recent de mogelijkheid besproken om wolven onvruchtbaar te maken als een maatregel om de toenemende populatie in Nederland te beheersen. Deze aanpak roept echter kritiek op van dierenartsen en natuurorganisaties, die twijfels hebben over de effectiviteit en de ethische implicaties van zulke ingrepen.
Annet Muller-ter Veen, woordvoerder van Stichting Wij(s) met Wolven, vertelt dat de stichting wekelijks ongeveer 30 verhalen ontvangt van mensen die hun zorgen delen. Dit aantal is in de loop van de tijd gestegen; aanvankelijk waren het er slechts twee of drie per week. De meldingen variëren van ondernemers die minder klanten hebben omdat mensen niet meer durven te kamperen, tot specifieke incidenten zoals schapenaanvallen en veiligheidsproblemen voor blinde mensen met geleidehonden die niet meer veilig naar de huisarts durven wandelen.
Het doel van de stichting is om politieke bewustwording te creëren over de uitdagingen die de wolf met zich meebrengt. Dit omvat de impact op de gezondheid, het welzijn van dieren, en de zorgen van inwoners in wolvengebieden. Wij(s) met Wolven onderzoekt ook de juridische mogelijkheden om deze kwesties aan te pakken. “Toen ik hoorde dat ze wolven onvruchtbaar willen maken, moest ik een beetje lachen”, zegt Annet Mullet-ter Veen. “Er komen een hoop wolven uit Duitsland deze kant op, want daar vindt niet of nauwelijks beheer plaats. Dus als wij dat willen doen, zet dat geen zoden aan de dijk”. Ook is volgens haar de praktische uitvoerbaarheid nul. Ze vertelt dat jagers in Frankrijk, die de opdracht hebben een probleemwolf af te schieten, aangeven dat ze dagenlang moeten zoeken voordat ze een wolf kunnen vinden. Het is een uitdaging om de wolf goed te raken, dus het idee om wolven met hormonen te bestrijden is niet realistisch. “En het belangrijkste: van zo’n pijltje gaan ze niet vegetarisch eten. De problemen die wij hebben dat we niet met onze hond in het bos durven te wandelen, worden er niet anders van”, aldus Ter Veen.
“Hormonen toedienen per injectie is iets waar je heel voorzichtig mee moet zijn, want je verstoort de sociale context”, vertelt dierenarts en bestuurslid Anne Hanssen van Caring Vets. Bij wolven is de sociale structuur sterk afhankelijk van de rolverdeling binnen de roedel, met name tussen het alfapaar. Als mannelijke wolven door hormonen gecastreerd worden, kan hun dominantie afnemen, wat hen kwetsbaar maakt voor verstoting door andere leden van de roedel. Ook vrouwelijke wolven kunnen worden verstoten als ze niet meer loops worden.
Daarnaast kan het terugplaatsen van een geopereerd dier in de roedel ook problematisch zijn, omdat ze anders kunnen ruiken door de operatie, wat ervoor kan zorgen dat ze afgestoten worden door de groep. Dit kan leiden tot verstoring van de sociale dynamiek binnen de roedel.
Veehouders, met name schapenhouders, hebben de verantwoordelijkheid om hun dieren goed te beschermen. “Als je schapenhouder bent, moet je zorgen dat je een fatsoenlijk hek om je schapen hebt staan, waar wolven niet binnen kunnen”, aldus Hanssen. Echter, wanneer een wolf een schaap aanvalt, krijgt de schapenhouder dat schaap vergoed, soms zelfs meer dan de waarde ervan. Volgens de dierenarts zouden we eerst moeten nagaan hoe we ons vee kunnen beschermen tegen de wolf, zodat de wolf zijn plek kan houden in de natuur.
