Home Blog Pagina 13

6-1 overwinning voor de koploopsters van Den Bosch

Met een overtuigende overwinning hebben de hockeysters van Den Bosch op eigen veld afgerekend met de dames van Pinoké, de hockeyclub uit Amstelveen. Ondanks dat de twee ploegen niet ver uit elkaar staan in de stand, namelijk plek één en plek vier, blijkt die afstand in niveau wel een stuk groter. De hele wedstrijd was de thuisploeg de dominante partij, waar de bezoekers in hun witte uittenue geen antwoord op hadden.

Bliksemstart

Vanaf de eerste seconde was duidelijk dat Den Bosch niet van plan was iets aan het toeval over te laten. Dat liet Joosje Burg weten door haar openingstreffer, die al na 53 seconden viel. Het thuispubliek had nauwelijks de tijd om te gaan zitten, voordat Burg toesloeg met een snelle, scherpe actie over de achterlijn. Met een backhand in de verre hoek opende zij de score. De vroege voorsprong leek voor Den Bosch de normaalste zaak van de wereld gezien hun stabiele spel gedurende de wedstrijd.

Pinoké kwam nauwelijks aan aanvallen toe, terwijl Den Bosch de bal snel en gecontroleerd rond liet gaan. In de dertiende minuut kreeg Den Bosch haar tweede strafcorner, die dit keer wel werd bezegeld met een doelpunt. Het was Frédérique Matla die met een sleep het doelpunt op haar naam zet.

Kwart twee

Het tweede kwart startte met een 2-0 voorsprong voor Den Bosch. Net als in het eerste kwart, viel ook nu al heel snel een goal in het voordeel van de Bosschenaren. Een scoop vanuit Matla op de volledig vrijlopende Lieve Wijckmans bracht hun in de cirkel. Waarna zij de bal behendig om keepster van Pinoké heen speelde.

Een kleine vier minuten later rolde ook doelpunt nummer vier voor Den Bosch over de doellijn. Dit keer was het Van der Veerdonk die via een strafcorner scoorde. Nog geen minuut later kreeg ook Pinoké een strafcorner, hun tweede van de wedstrijd. Deze zit, wat de ruststand op 4-1 bracht.

Kwart drie

In de tweede helft bleef het spelbeeld onveranderd. Pinoké koos ervoor om in zone-dekking te gaan spelen, waar ze de eerste helft mandekking hadden gestaan. Dit bracht echter weinig verschil aan het spel. Den Bosch hield het tempo hoog en gaf Pinoké geen ruimte om in haar ritme te komen. Ze wisten geen grip te krijgen op hun tegenstander en stonden waren telkens twee tellen te laat. Het derde kwart bleef qua doelpunten verder stil.

Strafbal en sterke counter

In het laatste kwart van de wedstrijd kreeg Den Bosch nog een strafbal. Behaald door Frédérique Matla die bij een actie in de cirkel werd geduwd, waardoor haar de kans om nog te scoren werd ontnomen. Het is ook Matla die achter de bal kwam te staan. Met een strakke bal rechtsonder in de hoek kwam de stand op 5-1.

Pinoké wist nog een aantal keer in de cirkel van Den Bosch te komen, maar zonder rendement. Ook een vrije schotkans voor een van de spitsen van Pinoké resulteerde niet in een doelpunt. In de 54e minuut kreeg Pinoké een strafcorner. Deze kans voor de club uit Amstelveen werd een goal voor Den Bosch wanneer Maartje Krekelaar uit de counter scoort.

Met een eindstand van 6-1 liet Den Bosch zien dat ze duidelijk de bovenliggende partij waren. Het team speelde scherp, snel en gecontroleerd. Voor Den Bosch is deze overwinning een teken van hun vastberadenheid om dit seizoen mee te doen voor de landstitel. Pinoké staat nog onveranderd op de vierde plek.

Gooische Vrouwen is terug, te veel veranderd voor de echte fans?

0

De terugkeer van Gooische Vrouwen zorgt voor nogal wat opschudding, en dat heeft deze keer niet veel te maken met de verhalen of de grappige momenten. Op TikTok is er veel discussie over een aantal veranderingen in het nieuwe seizoen. Trouwe fans, die de serie al jarenlang volgen, zijn niet allemaal even blij met wat ze nu zien. Het voelt voor velen niet meer helemaal als het vertrouwde Gooische Vrouwen.

Laten we beginnen met Linda de Mol. Ze is natuurlijk al vanaf het begin hét gezicht van de Gooise glamour, maar nu lijkt er iets vreemds aan de hand. Als ze in beeld komt, ziet het er allemaal een beetje wazig uit, alsof er een filter overheen zit om het mooier te maken. Sommige mensen vinden dit niet nodig, omdat ze liever zien hoe Linda echt is, zonder die extra laag. We leven toch in een tijd waarin we juist waarderen als dingen echt en puur zijn?

Dan is er nog het personage Vlinder. In de eerdere seizoenen zagen we haar opgroeien, maar nu wordt ze ineens gespeeld door een veel jongere actrice. Dit voelt voor veel kijkers raar, omdat ze gewend zijn aan het originele personage. 

Waarom niet de oude Vlinder die we al kennen? Het voelt een beetje alsof ze de serie hebben aangepast, en dat past niet helemaal bij de nostalgie waar fans van houden.

En dan de kleinzoon van Claire. In plaats van Boy, zoals hij altijd heette, heet hij nu ineens Bobby. Voor sommige mensen lijkt dat misschien geen groot probleem, maar voor de fans die de serie al lang volgen, voelt het wel als een onverwachte verandering. Het zijn juist die kleine details die de serie zo herkenbaar maken, en als dat dan ineens anders is, voelt het niet meer helemaal als thuiskomen.

Het lijkt erop dat de makers van Gooische Vrouwen proberen om een mix te vinden tussen het oude vertrouwde en iets nieuws. Maar het is duidelijk dat niet alle veranderingen even goed vallen bij de kijkers. Soms is het gewoon moeilijk om iedereen tevreden te houden, vooral als mensen zulke sterke herinneringen hebben aan hoe het vroeger was.

Zwembad Ottenbad voert online reserveringssysteem in

0

Bij het Eindhovense zwembad Ottenbad is het vanaf 11 november online reserveren verplicht. Volgens de gemeente biedt het systeem voordelen, zoals zekerheid over een plek en actuele informatie over de drukte. Toch zijn niet alle bezoekers enthousiast over de verandering. Zwemmer Ingrid, een regelmatige bezoeker van het Ottenbad, begrijpt dat de nieuwe maatregel voor sommige mensen, met name ouderen die minder digitaal vaardig zijn, een uitdaging kan zijn.

“Voor mij is online reserveren geen probleem,” vertelt Ingrid, “maar ik merk dat het voor ouderen ingewikkelder kan zijn. Het Ottenbad biedt de mogelijkheid om bij de kiosk of receptie te reserveren voor mensen zonder mobiele telefoon, wat een goed idee lijkt. In de praktijk blijkt het echter minder eenvoudig.” Ingrid legt uit dat het systeem een beperking kent: er kunnen slechts drie reserveringen vooruit gepland worden. “Veel ouderen zwemmen twee keer per week of vaker. Dat betekent dat ze telkens opnieuw moeten reserveren en hopen dat er nog plek is. Als je spontaan wilt gaan zwemmen, zoals veel mensen doen, kan dat straks misschien niet meer.”

Volgens Ingrid dwingt het nieuwe systeem bezoekers om hun weekplanning ver vooruit vast te leggen, terwijl dat niet voor iedereen haalbaar of wenselijk is. “Niet iedereen heeft de tijd om speciaal naar het zwembad te gaan om daar te reserveren. Het zou jammer zijn als het spontane plezier van zwemmen hierdoor verdwijnt.”

De gemeente heeft aangegeven dat er ondersteuning komt voor mensen die moeite hebben met online reserveren. Toch blijft de vraag of de flexibiliteit die veel zwemmers gewend zijn behouden blijft, of dat het systeem juist een obstakel vormt voor vaste bezoekers die hun zwemsessies graag spontaan plannen.

Reactie van het perscentrum Eindhoven

Vanaf 11 november wordt online reserveren verplicht bij de gemeentelijke zwembaden Tongelreep en Ottenbad in Eindhoven. Het systeem biedt voordelen, zoals een actueel overzicht van activiteiten en inzicht in de drukte, wat handig is op drukke momenten zoals ’s ochtends of tijdens warme dagen. Hierdoor hoeven bezoekers niet langer in de rij te staan en kunnen ze direct doorlopen. Voor mensen die moeite hebben met online reserveren, zoals ouderen, zijn er mogelijkheden om hulp te krijgen bij de receptie of een kiosk. Receptionisten staan klaar om ondersteuning te bieden.

“Ik gun elke student het vak gelukskunde op school, dit kan alleen maar iets goeds doen”

Een vak op school dat zich focust op jouw geluk. Lisa Klinkenberg, onderzoeker studentenwelzijn lectoraat studiesucces, vertelt dat het een trend lijkt te zijn die nog steeds bezig is en niet lijkt af te nemen. “Sinds corona staat het welzijn van studenten een beetje onder een vergrootglas.” Persoonlijke ontwikkeling wordt even belangrijk als het studiesucces zelf, voegt ze eraan toe.

Dat leek Mirjam Spitholt wel wat, docent gelukskunde Saxion Hogeschool. “We zijn in een klaslokaal gewend om onze linker hersenhelft te stimuleren. Tijdens deze lessen focussen we ons op onze rechterkant, de kant die gaat over het waarnemen van emoties”, vertelt ze. Lisa benadrukt dat de aandacht ervoor belangrijk is want ‘geluk’ is tegenwoordig ingewikkelder dan eerst. “In deze tijd bepaal je je eigen geluk, omdat je zelf je keuzes moet maken en er is ruimte om erover na te denken. Hierdoor ontstaat in de meeste gevallen prestatiedruk. Het is niet meer zo dat als je vader metselaar was jij dat ook wordt, om het heel simpel uit te leggen.”

“Er spelen ook invloeden van buitenaf mee. Door de digitalisering kun je je voortdurend vergelijken met anderen.” Lisa benadrukt dat het gelukkig niet allemaal moeilijker is geworden. “De weg naar hulpbronnen is makkelijker te vinden en docenten zijn meer betrokken dan ooit. Daarnaast is het ondersteuningsaanbod een stuk groter. Zo heb je bijvoorbeeld: leren leren, faalangsttraining en hulp bij plannen.”

Ontstaan van gelukskunde

Mirjam vond ook dat er meer aandacht kon naar het geluk van de student. Het uitgangspunt van gelukskunde is: Je hebt gedachte, maar je bent ze niet. De mens denkt snel vanuit angst in plaats vanuit liefde. Je gedachtes creëren jouw beeld van de wereld, dus waarneem alleen je gedachte, maar ben ze niet.

Zelf geeft ze les in bedrijfseconomische vakken. “Leerlingen bedankte mij aan het einde van het jaar altijd voor de wijze lessen die ik ze had meegegeven. Toen was economie een middel om in verbinding te staan met mijn leerlingen. Nu, via gelukskunde, kan dit ook direct.”

Bij twee minoren op Saxion Hogeschool wordt het vak gegeven. “Je kunt het zeker spiritueel noemen, maar het hoeft niet zo ver te gaan. Iedereen volgt het vak op zijn eigen tempo. Ik plant als het ware alleen het zaadje en als iemand er nu nog niet aan toe is, komt dat misschien later in het leven nog wel. Het nadenken en voelen op deze manier moet ook bij je cultuur en persoonlijkheid passen”, vertelt Mirjam. Ik zeg ook weleens:  ‘When the student is ready, the teacher appears’”

Hoe ziet zo’n les eruit?

“Ik heb als houvast bij de lessen een theoretisch raamwerk en geef huiswerk op in de vorm van vragen. We zijn het niet gewend om in een klaslokaal ons kwetsbaar en open op te stellen. Over het algemeen kom je naar school om te studeren. Daarom is het voor veel studenten altijd wennen. Ik begin altijd met eerst mezelf kwetsbaar en open op te stellen. Daarmee probeer ik te laten zien dat het een veilige ruimte is. Na een aantal weken stel ik een levensvraag. Leerlingen komen met verschillende creatieve uitingen hiermee uit de hoek. Twee keer per jaar geef ik de lessen bij mij thuis. Dit doe ik voor de persoonlijke productpresentaties. Zo ervaren de leerlingen een veiligere sfeer.”

Binnen Fontys

Rosalie Reichardt-Mulder is werkzaam als onderzoeker naar (werk)geluk en leiderschap binnen Fontys. Rosalie heeft binnen Fontys voor technische bedrijfskunde een vaardighedenlijn opgezet. “Dit hield in dat we ons richtte op de persoonlijke vlakken van een student. Eerst kwam hier weerstand op. Het is natuurlijk eng om naar jezelf te kijken, zeker als je jezelf aan het ontwikkelen bent. Richting het einde van het jaar kregen we te horen dat het erg waardevol was geweest en iets was wat ze verder meenamen.”

“Ik herken mijn jongere zelf wel in studenten die op slot schieten wanneer het persoonlijk wordt. Wat ik denk dat studenten nodig hebben en wat mij ook had geholpen, was het horen dat je niet de enige bent. Dat het niet gek is dat je je zo voelt en dat iedereen een verhaal heeft. Dit probeer ik nu door te geven. Ik gun elke student het vak gelukskunde op school. Dit kan alleen maar iets goeds doen.”

Fontys is hier mee bezig en het is ook te zien bij andere opleidingen. Bijvoorbeeld de opleidingen communicatie en psychologie. Het gaat er eigenlijk om dat mensen bezig zijn met iets dat ze leuk vinden, waar ze voldoening uithalen, iets doen waar ze goed in zijn en genieten van de (werk/studie)sfeer.

Death Sells zet zich in voor wederopbouw Stroomhuis na verwoestende brand

De Eindhovense muziekscene kreeg onlangs een flinke klap te verduren door een brand die een groot deel van het iconische Stroomhuis verwoestte. Voor de bandleden van Death Sells is het Stroomhuis echter meer dan zomaar een plek. Het is een tweede thuis. De band zet zich daarom in voor de wederopbouw van deze unieke plek.

Van droom naar band

De band, bestaande uit Michaela Nitsotoli (vocals), Emma Smit (bas), Jef Maimon (gitaar en achtergrondzang) en Mees Weterings (drums), ontstond vanuit de wens van Michaela en Emma om rauwere muziek te maken. “We wilden iets unieks en krachtigs creëren,” vertelt Emma. Na de toevoeging van Jef als gitarist begon de zoektocht naar een drummer, die uiteindelijk drie jaar duurde. De vijf mislukte pogingen om een drummer te vinden geven een beeld van de zoektocht en de hoge eisen die Death Sells stelde aan de juiste muzikale klik. Vaak bleek dat de drummers toch niet goed bij de band pasten of vertrokken ze kort nadat ze waren aangenomen. Dit benadrukt hoe bijzonder het was dat Mees Weterings uiteindelijk wél een match bleek te zijn. ‘’Hun bandnaam, een knipoog naar de film Spinal Tap, voegt een vleugje humor toe aan hun verhaal en laat zien hoe ze met een vleugje zelfspot omgaan met de “vloek” die leek te rusten op hun drummers. lacht Jef’’.

Acties voor wederopbouw

Na de verwoestende brand, die een groot deel van het Stroomhuis in de as legde, zijn de bandleden van Death Sells vastberaden om te helpen bij de wederopbouw. De oorzaak van de brand blijft nog altijd onduidelijk, maar het vuur verwoestte grote delen van het iconische gebouw en liet de Eindhovense muziekscene geschokt achter. Twee antikrakers die in het gebouw verbleven, werden ternauwernood gered dankzij de “huis”kat, die luid begon te miauwen toen de rookontwikkeling snel toenam en zo hun aandacht trok.

De band doneert de volledige opbrengst van hun aankomende show, aangevuld met een eigen bijdrage, aan de crowdfunding voor het herstel van het Stroomhuis. Anker Studio, waar de band momenteel oefent, sluit zich aan bij de steunacties door samen met het Stroomhuis diverse inzamelingsacties te organiseren. Een deel van de opbrengst uit de drankverkoop tijdens evenementen zal naar de wederopbouw gaan.

Death Sells hoopt dat het Stroomhuis op dezelfde plek terugkomt, met dezelfde vrije sfeer en regels als voorheen. “Het is belangrijk dat de volgende generatie muzikanten en kunstenaars deze plek ook kan ervaren,” benadrukt Michaela. Met hun optredens in Eindhoven en daarbuiten ondersteunen de bandleden niet alleen de muziekcultuur in de stad, maar dragen ze ook bij aan het behoud van hun geliefde Stroomhuis.

Stroomhuis een tweede thuis

Het Stroomhuis heeft een bijzondere betekenis voor de bandleden. Ze hebben er meerdere keren opgetreden,“Het is echt een plek waar je gewoon in je pyjama naartoe zou kunnen gaan en niemand zou er iets van zeggen,” aldus Jef, die zelf uit Eindhoven komt en een speciale band heeft met de locatie. “De optredens daar voelden altijd heel natuurlijk. Het ging gewoon vanzelf.”

Meer dan een podium

Het Stroomhuis is volgens de band niet alleen belangrijk voor muzikanten, maar voor de hele kunstgemeenschap. Het gebouw heeft altijd dienstgedaan als een buurthuis waar de vreemdste en meest experimentele kunstvormen een plek krijgen. “Ik herinner me een show waar de zanger op een gegeven moment in je gezicht schreeuwde en vervolgens onder het podium kroop,” zegt Jef. “Dat is precies wat het Stroomhuis zo uniek maakt: je kunt er echt alles doen.”

De Bulgaren mogen voor de zevende keer naar de stembus binnen drie jaar tijd

0

Zondag 27 oktober zijn de parlementsverkiezingen in Bulgarije. Dit is niet de eerste keer sinds 2021. Voor de zesde keer binnen drie jaar tijd is het kabinet daar gevallen. Wat betekent dat de Bulgaren ongeveer elke vier maanden naar de stembus moeten. “Ik hoop dat er 20 procent van de bevolking gaat stemmen, maar ik vrees dat dat minder gaat zijn”, vertelt Antoaneta Dimitrova Bulgarije expert.

Antoanata is gespecialiseerd in hervormingen en ondermijning van de rechtsstaat in Polen, Hongarije, Bulgarije. Met pijn kijkt ze toe hoe de politiek in het land eraan toegaat en het land steeds minder democratisch wordt. Voordat ze vragen beantwoordt over de verkiezingen, vertelt ze wat achtergrondinformatie over de politiek in Bulgarije.

“Rumen Radev speelt een belangrijke rol binnen de Bulgaarse politiek, hij is president van Bulgarije. Sinds 2017 is hij aan de macht. Je kunt hem omschrijven als een voormalig socialist en momenteel erg pro-Russisch. Hij heeft meer macht dan die zou moeten hebben, mede door het feit dat hij pro-Russisch is. Daarnaast speelt de meest gevestigde partij, GERB, een belangrijke rol. Je kunt deze zien als de basis van het parlement. Deze valt te vergelijken met de VVD jarenlang in Nederland. Zij hebben sinds 2009 de macht. Het gaat er nu steeds om, wie wilt er met de partij GERB samenwerken. Lukt het vormen van een coalitie niet? Dan valt het kabinet weer.”

Gaat de bevolking nog naar de stembus?

“De opkomst zakt elke nieuwe verkiezing ongeveer met 10 procent. We zitten nu rond de 20 procent van de bevolking die gaat stemmen. Ik snap ook wel dat de Bulgaren niet naar de stembus gaan. Er ontstaat desinteresse, omdat het nu al zolang duurt voordat de coalitie slaagt. Ook heeft de bevolking er totaal geen vertrouwen meer in dat het überhaupt gaat werken. Dit wantrouwen wordt ook alleen maar groter. Waarom zouden ze überhaupt nog gaan stemmen?”

“Daarnaast kan ik niet zeggen dat het in het land super slecht gaat. Slecht bestuur heeft zeker invloed op een land, maar je zou eigenlijk verwachten dat het een stuk slechter zou gaan. De economie in het land is stabiel. Wat betekent dat het overgrote deel van de bevolking het ook goed heeft in de portemonnee, dus mensen zijn niet per direct ontevreden.”

Waar gaat het steeds fout?

“Bulgarije wordt sinds 2020 ‘geregeerd’ door kortstondige regeringen. Anti-corruptieprotesten hielpen een einde te maken aan een coalitie onder leiding van de centrumrechtse GERB-partij. Sinds die tijd, in corona, zijn er nieuwe partijen bijgekomen en bestaande partijen weer populair geworden, vooral extreemrechtse partijen. ‘Revival’, een voorbeeld van zo’n partij, krijgt veel steun van Rusland. De media beïnvloedt en voedt alles ook heel erg.”

“In Bulgarije is er ook zeker corruptie, dat uit zich in vriendjespolitiek binnen het bestuur. Het lijkt af en toe wel een versmelting tussen de rechterlijke, politieke een zakelijke elite. Maar goed, dit is in landen als Italië en Griekenland niet anders. Het is erg dat het gebeurd, maar niet schokkend dus. Daarnaast is er binnen de partijen ook onrust. Eigenlijk zijn er ook een aantal partijen die helemaal niet in een coalitie willen werken. Ze willen alleen heersen.”

Wat verwacht u dat de uitslag gaat zijn?

“Het valt super moeilijk in te schatten wat de uitkomst gaat zijn. Allereerst omdat het een hele gevoelige situatie is en daarnaast is de uitkomst natuurlijk afhankelijk van de opkomst. Laat deze nou erg laag zijn. Pas als er ongeveer 30 procent van de bevolking gaat stemmen kun je een inschatting maken van de uitkomst. Ik ben bang dat ze dat niet gaan halen.”

“De uitslag kunnen we in de eerste week van november verwachten. In Bulgarije gaat het stemmen deels via machines en deels op papier. Daarom duurt het tellen langer. Ik kan wel zeggen dat we in ieder geval instabiliteit kunnen verwachten. Deze verkiezingen zijn meer onzeker dan normaal.”

‘Goirle Griezelt’ groots

0

Er werd flink wat gelachen, maar zeker ook wat afgegild tijdens het jaarlijkse Halloween-evenement “Goirle Griezelt”. Jong en oud konden genieten van een avond vol spanning, griezelplezier en, natuurlijk, snoep. Voor velen was het een avond om niet te vergeten, terwijl het voor de wat jongere griezelfanaten een realistische nachtmerrie kon worden.

‘Hoe oud is uw kind?’ vraagt een vader paniekerig aan een in de rij wachtende moeder. ‘6 jaar, hoezo’?. ‘Niet naar binnengaan’ antwoordt de vader die zijn huilende zoontje om zijn nek draagt. Elk jaar op de laatste zaterdag van oktober verandert het Brabantse dorp in een groot, duister feest waar kinderen en volwassenen verkleed langs verschillende snoepadressen trekken. Een van de hoogtepunten van het evenement zijn de beruchte snoepadressen: huizen die uitbundig zijn versierd met enge decoraties en waar kinderen kunnen aanbellen voor snoep. Elk snoepadres heeft zijn eigen uitstraling, variërend van licht griezelig tot absoluut angstaanjagend. Voor dit evenement kunnen de bewoners van Goirle hun huis aanmelden via een website om deel te nemen als snoepadres of meeloper. Dankzij een handige kaart kunnen kinderen en hun ouders kiezen hoe eng ze het willen maken, wat het avontuur toegankelijk maakt voor alle leeftijden.

Sommige snoepadressen kiezen ervoor om écht uit te pakken. Zo kunnen deelnemers op de kaart zien welke huizen ‘extra eng’ zijn; deze huizen zijn vaak niet geschikt voor jonge kinderen en maken gebruik van harde geluiden, enge maskers en bewegende poppen.

De angstaanjagende kapel

Dit jaar bleek het Jan van Beschouwhuis, en met name de kapel, het engste snoepadres van het evenement. Bij aankomst zagen deelnemers al snel een lange rij voor de deur van de kapel, waar groepjes van vijftien mensen tegelijk werden binnengelaten. Na het sluiten van de deur begon een indrukwekkende licht- en geluidsshow die het griezelige thema tot leven bracht. Een golf van rook kwam op je af, waarna er spectaculaire koorgeluiden klonken. Dit in combinatie met felle lichten en een harde gil op het einde van de show zorgde bij veel kinderen hoorbaar geschreeuw. Na afloop van de een-minuut-durende-show konden de kinderen konden snoep pakken vanaf het altaar.

Toch bleek de show voor de jongere bezoekers soms iets té eng. Bij het naar buiten gaan overlegden ouders onderling over de geschiktheid van de show voor hun kinderen. Eén vader rende zelfs naar buiten met zijn huilende kind op de schouders, terwijl een andere moeder hierdoor op het laatste moment besloot om de rij te verlaten met haar dochter, omdat ze bang was dat het te angstaanjagend zou zijn. Voor oudere kinderen en volwassenen bleek dit echter een van de absolute hoogtepunten van de avond.

Sfeervol Adres zonder Snoep

Dit jaar is er ook een nieuwe toevoeging aan het Halloween-evenement: het “sfeervolle adres”. Bewoners die hun huis eng willen decoreren, maar geen snoep willen uitdelen, kunnen zich aanmelden als sfeeradres. Deze huizen zijn prachtig aangekleed en voegen veel toe aan de Halloween-sfeer in het dorp, zonder dat de bewoners honderden snoepjes hoeven uit te delen. Deze huizen zijn gemarkeerd met een speciale pin op de kaart, zodat bezoekers weten dat er geen snoep wordt uitgedeeld, maar wel een bezoekje waard zijn om te bewonderen.

Een extra mogelijkheid was het commerciële snoepadres, dat op de kaart werd aangegeven met een groene pin. Deze adressen waren bedoeld voor commerciële partijen of bewoners die wilden deelnemen aan Halloween zonder zelf de decoraties op te hangen.

Fotowedstrijd: De Mooiste Verkleedpartij en Beste Decoratie van 2024

Om het Halloween-feest helemaal compleet te maken, organiseerde Goirle Griezelt dit jaar ook een fotowedstrijd. Zowel individuen als groepen konden hun foto’s insturen en meedingen naar de titel van de “meest originele verklede groep of persoon van 2024”. Van schattige spoken tot angstaanjagende vampieren en feeërieke wezens, de deelnemers lieten zich van hun beste kant zien.

Daarnaast kregen de bewoners van Goirle de kans om hun stem uit te brengen op het huis of de locatie met de mooiste Halloween-decoratie. Deze prijs is een extra eerbetoon aan degenen die zich elk jaar weer inzetten om Goirle in een griezelige sfeer te hullen. Het winnende huis wordt vereerd met de titel “Mooiste Locatie 2024” en kan terugkijken op een Halloween vol mooie herinneringen.

Voetbal Herinneringen bij Brabantse voetbalvereniging: “Je haalt kwetsbare ouderen uit hun isolement”

In een groot kantoor waar het wedstrijdsecretariaat van OJC zich normaal gesproken bevindt, zitten negen mensen aan een lange tafel. Allemaal kijken ze naar een groot scherm waarop de ringen van de Olympische Spelen te zien zijn. Bas van Balkum, projectmanager bij stichting Jan van Roosmalen, gaat bij het scherm staan en heet de mensen welkom. Met een opgewekte en luide toon begint hij eerst met een quizvraag. “Jullie kennen allemaal wel de Olympische ringen. Welke van deze kleuren hoort niet bij die ringen?” De opties zijn groen, blauw, geel en wit. Er wordt vooral naar elkaar gekeken. Bas neemt het over. “Hoort groen erbij?” Er wordt ja geschud. “Blauw?” Nu laat één van de ouderen, Bert, zich horen. “Ja, die hoort erbij!” Bij geel is het groepje ja-roepers wat groter en bij de vraag wie denkt of wit dan de kleur is die er niet bij hoort, stemt bijna iedereen in.

Veel eenzaamheid

Projectmanager Bas is werkzaam bij stichting Jan van Roosmalen, onderdeel van OJC Rosmalen. De stichting organiseert activiteiten voor kwetsbare mensen in de omgeving. “Als stichting willen we iets teruggeven aan de maatschappij,” zo zegt de 34-jarige Rosmalenaar. “Ook in Rosmalen en omstreken is er sprake van eenzaamheid en mensen met dementie. Ik ben erachter gekomen dat Voetbal Herinneringen een mooie activiteit is om mensen uit hun sociale isolement te halen. Voetbal en de Olympische Spelen waren vroeger grote onderwerpen en zijn dat nog steeds. Je krijgt er mensen mee aan het praten die normaal niet zo veel zeggen.”

Applaus

In het zijkantoortje bij OJC is het thema nog altijd de Olympische Spelen. De ouderen inmiddels aandachtig naar de vierhonderd meter sprint, waarbij de Nederlandse ploeg het goud veroverde. Bij de legendarische laatste meters van Femke Bol galmen er twee woorden als een echo door de ruimte: “Goh! Zo!”. Tijdens het applausje dat volgt kijken een aantal gasten elkaar glimlachend aan wat voor een gevoel van saamhorigheid zorgt.

Om de ouderen nog wat meer naar het puntje van hun stoel te krijgen, laat Bas ook nog eens de laatste seconden van de finale van het 3×3 basketbal zien. In het kantoor zitten vooral mannen, maar het meeste geluid wordt gemaakt door een kleine, vrolijk kijkende vrouw die de voorste stoel aan tafel heeft veroverd, Anita. Op het scherm is te zien dat Worthy de Jong in de laatste seconde van de wedstrijd een tweepunter maakt waardoor Nederland Frankrijk verslaat en goud pakt. Dankzij Anita was het Franse commentaar bij het filmpje amper te horen. “Oh, oh oh. Respect hoor, respect”, fluistert ze na. Voordat Bas naar een nieuw onderwerp kan gaan voegt de wat nors kijkende Arie, tot dan toe de stilste man van het gezelschap, nog iets toe. “Ik ben tien jaar voorzitter geweest van basketbalclub Vlijmscherp!”

Krasje

Zes jaar geleden werd het initiatief Football Memories, in Nederland dus bekend onder de naam Voetbal Herinneringen, vanuit het Verenigd Koninkrijk naar Nederland gehaald door projectleider Arjen Pijfers. “Eerst heb ik het bij mijn eigen voetbalclub Willem II opgezet”, vertelt Pijfers. “Al snel ben ik gaan uitbreiden. Het begon in 2018 bij Willem II en nu zitten we op 27 clubs, waarvan 19 profclubs zoals SC Heerenveen, NAC Breda en NEC. Sinds begin dit jaar is Voetbal Herinneringen samengegaan met stichting Alzheimer Nederland. Vanuit de stichting werk ik als projectleider en help ik de clubs bij het opzetten van Voetbal Herinneringen, zo ook bij OJC.” Volgens Pijfers is er in Nederland een eigen draai gegeven aan het initiatief. Hij zegt dat het aan de clubs is wie er bij aanwezig zijn, maar dat het een trend is geworden om mensen met een krasje uit te nodigen. “Veel mensen kunnen nog autorijden, bridgen of golfen. Die vinden Voetbal Herinneringen mooi, maar die hebben al veel. Mensen die eenzaam zijn of kampen met dementie trekken zich terug uit de samenleving en komen voor Voetbal Herinneringen nog wel in de benen. Zo mooi dat de clubs daar op inspelen.”

Enthousiasme

De laatste minuten zijn ingegaan en het kantoor wordt steeds warmer. Toch is er nog genoeg enthousiasme bij de ouderen. Bas vertelt dat de afstand van OJC naar de zorginstelling van de aanwezigen ongeveer net zo ver is als de afstand die Sharon van Rouwendaal moest zwemmen tijdens het openwaterzwemmen in Parijs. Tijdens het filmpje kijken de mensen toe alsof ze op de kade van de Seine staan. Alleen Anita uit haar enthousiasme ook op een verbale manier: “Niet de mène, maar de Seine!”

Genoten

Deze editie van Voetbal Herinneringen is voorbij. Voordat de gasten weer naar huis worden gebracht, wordt er nog even gekeken naar de voetballende jeugd langs de kant van één van de voetbalvelden van OJC. Anita geniet nog na. “Hier kan ik op door. Zo leuk om hier bij te zijn!” Terwijl één van de ouderen een balletje mee trapt met de jeugd, kijkt Arie aandachtig naar een jongen die de bal hooghoudt. “Zelf ben ik niet zo’n voetballer, meer van de basketbal.” Arie, inmiddels wat meer opgewekt, heeft genoten van de dag. “Ik heb acht kinderen en een hoop kleinkinderen, dat is mooi. Maar dit soort dingen zijn ook belangrijk. Leuk om er zo over te praten.” Hij wijst naar zijn hoofd. “Het zit wel even vol nu.”

Mysterieuze geluiden uit verlaten boerderij houden Belgisch dorp in de greep

0

‘’Er zouden geesten kunnen ronddwalen’’, vertelt een bewoner van het Belgische Poppel, net over de grens bij Goirle. Al weken doet zich een mysterieus fenomeen voor dat de lokale bevolking in zijn greep houdt. Bewoners melden al wekenlang een vreemd, hard geluid dat uit een verlaten boerderij net buiten het dorp komt. Ondanks pogingen om het mysterie te ontrafelen, blijft het geluid vooralsnog een raadsel.

De oude boerderij, die sinds de jaren ’90 verlaten is, staat al decennialang te verkommeren aan de rand van Poppel. “Het is een bekend gebouw hier in de buurt, maar niemand gaat er meer naartoe,” vertelt buurtbewoonster Annelies De Wilde. “Maar sinds een paar weken horen we ineens midden in de nacht een luid, ritmisch geluid uit de richting van de boerderij komen. Het klinkt bijna alsof er iemand met gereedschap bezig is, maar het pand is al jaren onbewoond en afgesloten.”

Meerdere bewoners bevestigen dat ze het geluid hebben gehoord, meestal tussen middernacht en 3 uur ’s ochtends. “Het begint heel plotseling, alsof iemand in de boerderij bezig is,” zegt Jeroen Verhoeven, die vlakbij woont. “Maar als je dichterbij komt, stopt het ineens. Het is net alsof het niet wil dat je het te dichtbij hoort.”

(Complot) theorieën

Het gebrek aan een duidelijke verklaring heeft geleid tot verschillende theorieën onder de dorpsbewoners. Sommige mensen denken dat het geluid te maken heeft met ondergrondse waterleidingen of verzakkingen die een vreemd effect in de structuur van het gebouw veroorzaken. “Misschien zijn er oude leidingen onder de boerderij die trillingen veroorzaken,” oppert Annelies. “Het zou kunnen verklaren waarom het geluid stopt zodra je dichtbij komt.”

Anderen hebben echter wildere speculaties. “Er gaan geruchten dat de boerderij vroeger een plek was voor smokkelaars,” zegt Jeroen Verhoeven. “Sommige oudere inwoners zeggen dat er ooit geheime gangen onder het gebouw liepen die naar de Nederlandse grens leiden. Misschien is er iets in beweging gekomen daaronder.”

Daarnaast zijn er ook inwoners die geloven dat er iets paranormaals aan de hand is. “Je hoort wel vaker verhalen over oude gebouwen waar geesten zouden ronddwalen,” zegt Sophie Vandenbroeck, een jonge vrouw uit het dorp. “Het is een oude boerderij, met een lange geschiedenis. Wie weet wat er allemaal gebeurd is toen het nog bewoond was.”

Op onderzoek uit

Meerdere inwoners hebben geprobeerd de bron van het geluid te achterhalen door naar de verlaten boerderij te gaan, maar tot nu toe heeft niemand iets gevonden. “We zijn met een groepje buurtbewoners een keer naar de boerderij gegaan toen we het geluid hoorden,” vertelt de Poppelse Tom Manshoef. “Toen we dichterbij kwamen, was het ineens stil. We hebben rondgekeken, maar er was niets te zien. Geen voetsporen, geen open deuren. Alles was zoals altijd: verlaten en vervallen.”

De boerderij, die eigendom is van een familie die al jaren niet meer in de regio woont, staat volledig op zichzelf aan een zandweg. De omgeving is omringd door bomen en struiken, waardoor het geluid moeilijk te lokaliseren is. De politie is één keer ingeschakeld, maar zij konden geen onregelmatigheden vaststellen. “Er zijn geen tekenen van inbraak of illegale activiteiten,” aldus een woordvoerder van de lokale politie. “We hebben de situatie bekeken, maar niets gevonden dat de geluiden kan verklaren.”

Spanningen

Hoewel niet iedereen in het mysterie gelooft, begint het aanhoudende geluid wel voor spanningen te zorgen in het anders zo rustige dorp. Sommige mensen mijden de boerderij nu uit angst voor wat erachter zou kunnen zitten, terwijl anderen juist gefascineerd zijn en regelmatig proberen het geluid opnieuw te horen. “Het is gek,” zegt Annelies. “Overdag is alles normaal, maar ’s nachts lijkt het dorp in een soort andere wereld te veranderen, vooral als het geluid weer begint.”

De lokale autoriteiten overwegen om nog een uitgebreider onderzoek in te stellen, maar omdat er geen concrete aanwijzingen van gevaar zijn, blijft het voorlopig bij observaties. “Het is moeilijk om iets te doen zonder dat we een echte bron kunnen vinden,” aldus de politiewoordvoerder. “Zolang er geen sprake is van criminele activiteiten, blijft het in principe een lokaal mysterie.”

Onopgelost mysterie

Voorlopig blijft het geluid een bron van discussie en nieuwsgierigheid in Poppel. Wat het precies veroorzaakt, blijft een vraag die niemand kan beantwoorden. “Het zou fijn zijn als we een verklaring kregen,” zegt Jeroen. “Maar misschien is het juist het mysterieuze dat het zo fascinerend maakt. Het is alsof de boerderij zijn geheimen bewaakt.”

Ondanks de aanhoudende meldingen lijkt het erop dat de bewoners van Poppel voorlopig met het raadsel moeten leven. Voor nu blijft de oude, verlaten boerderij een plaats vol mysterie, waar elke (bijna) nacht opnieuw het geluid te horen is.

Jongeren doen steeds minder vrijwilligerswerk


Volgens de Vereniging Nederlandse Organisaties Vrijwilligerswerk (NOV) neemt het aantal jongeren dat vrijwilligerswerk doet aanzienlijk af, terwijl ze juist hard nodig zijn in cruciale sectoren zoals de zorg. Ook bij zorginstelling de Hazelaar in Tilburg merken vrijwilligers Annemarie en Gemma dit gemis.