“Hoe later het wordt, hoe onbeleefder ze zijn’’, zegt Thomas Vermeulen die voor het derde jaar op rij achter de bar staat bij Festyland. Wat begint met beleefde verzoeken om twee bier, verandert naar verloop van de avond in twee vingers in de lucht zwaaien, schreeuwen en zelfs agressie. Syan Schaap geeft trainingen aan personeel als Thomas: ‘’Er is een maatschappelijke ontwikkeling, wat al voor corona speelde, dat mensen individualistischer worden’’, zegt Schaap.

Het CBS meldt dat in 30% van de geweldsdelicten alcohol in het spel is, maar drank is niet de enige boosdoener. Syan Schaap, van ESI (Event Safety Institute), geeft aan dat festivalgangers individualistischer zijn geworden en meer handelen vanuit eigen belang. ”Ik kom naar een evenement en omdat ik een hoge prijs heb betaald, verwacht ik een goed product te krijgen’’, imiteert hij de bezoekers. Festyland trekt diverse leeftijden aan: ”Als je 50 bent heb je een andere beleving van wat de norm is’’, zegt Schaap.

Incidenten achter de bar

Thomas merkte ook op dat bezoekers beleefder waren dan vorige jaren: hij stond namelijk aan een bar in de buurt van een rock café wat een oudere doelgroep aantrok. Eerder stond hij aan bars dichter bij de ingang waar een gemengder publiek op afkwam en het minder soepel verliep. Een ontevreden man gooide bier in het gezicht van een collega. De collega klom over de bar en rende achter de jongeman aan, waarna de dronken man een aantal zwaaien uitdeelde. Volgens Thomas was de man al eerder barpersoneel tot last geweest en verzocht te stoppen met drinken of het terrein te verlaten. Na dit incident is hij door de beveiliging van het terrein afgezet.

Geen training voorafgaand

Dat hij besloot achter de biergooier aan te gaan, was zijn eigen keuze. Thomas vertelt dat hij in zijn jaren werken bij Festyland nog nooit een briefing heeft gehad over hoe om te gaan met dit soort situaties. ”De Arbowet (Arbeidsomstandighedenwet) zegt dat werkgevers de juiste veiligheidsmaatregelen moeten nemen, vanuit een risico-inventarisatie, die bij een evenement past. In zekere zin is er dus een wet om te zorgen dat barpersoneel veilig kan werken. Of dat dit ertoe leidt dat je altijd een briefing moet doen, zo letterlijk is die wet niet’’, zegt Schaap. Hij raadt trainingen aan om personeel goed klaar te stomen voor dit soort situaties. Wel ziet hij in dat festivalpersoneel wisselvallig is: ”Heel veel mensen zijn nieuw, hebben geen ervaring en melden zich de dag van het evenement nog aan.’’

Ondanks de uitdagingen heeft Thomas zich nog nooit onveilig gevoeld achter de bar. De muziek en gezelligheid wegen voor hem zwaarder. Hij kijkt er zelfs naar uit om volgend jaar weer op Festyland achter de bar te staan.

Waarom voelt iemand de behoefte om een ander te kleineren met woorden? Voor veel jonge vrouwen is straatintimidatie een alledaagse realiteit, die ongemak en frustratie oproept.

Gisteren werd bekend dat Amsterdam vrouwenhaat moet gaan aanpakken als ideologisch extremisme. Een meerderheid van de gemeenteraad schaart zich achter een voorstel van D66, dat op die manier geweld, seksueel grensoverschrijdend gedrag en intimidatie tegen vrouwen wil terugdringen, aldus Het Parool.

Uit landelijke cijfers blijkt dat twee op de drie jonge vrouwen te maken hebben gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag, fysiek of verbaal. Recente cijfers tonen aan dat driekwart van de jonge vrouwen in Amsterdam tussen de 15 en 34 jaar last heeft van straatintimidatie.

Vernedering

Het is me al vaker overkomen. “Je bent kankerlelijk,” “ey meisje, je moeder,” “sooo goeie akka.” Zomaar, terwijl ik langsloop op straat. En elke keer stel ik mezelf dezelfde vraag: waarom? Waarom voelt iemand de behoefte om mij lelijke dingen toe te roepen?

Ik begrijp het niet. Het is kwetsend, onnodig en bovenal zo zinloos. Het is niet alsof ik zomaar iemand iets lelijks zou toeroepen. Wat win je ermee om een ander naar beneden te halen? Het maakt je geen beter mens, en mij al zeker niet gelukkiger. Toch is het de dagelijkse realiteit voor veel jonge vrouwen in Nederland, vooral in steden als Amsterdam.

Dat de gemeente dit nu als ideologisch extremisme wil gaan aanpakken, voelt als een stap in de goede richting. Want straatintimidatie gaat niet alleen over woorden, het gaat over macht, vernedering en het ontzeggen van veiligheid op plekken waar we allemaal zouden moeten kunnen lopen zonder angst.

Ik ben blij dat er eindelijk erkenning is. Maar tegelijk vraag ik me af waarom dat überhaupt nodig is. Het zou toch vanzelfsprekend moeten zijn dat je anderen met respect behandelt.