Op de dag van de mensrechten werd op de markt in Vlaardingen stilgestaan bij de omgekomen Palestijnse kinderen in Gaza. Op 10 december werden de kinderen herdacht met het voorlezen van namen van de overleden kinderen. En er werd met een gedicht, nummer en toespraken stilgestaan bij het leed van de deze kinderen. De bijeenkomst werd georganiseerd door een aantal organisaties in Vlaardingen, waaronder de afdeling van Amnesty International. Onze verslaggever Niels Labree bracht een bezoek en sprak onder andere met medeorganisator Ineke Nieuwstraate.
TikTok lijkt definitief verboden te worden in Amerika
De kans dat TikTok volgend jaar verboden wordt in de Verenigde Staten, is steeds groter. Vanaf 19 januari zal de app niet meer te downloaden zijn in de Google Play Store en in de App Store. Het Chinese moederbedrijf ByteDance eisten samen met TikTok uitstel van het verbod, maar de rechter ging daar niet in mee. De Amerikanen willen de app verbieden, omdat ze vermoeden dat de app gegevens verzameld en doorspeelt naar de Chinese overheid. ”Dat TikTok een Chinese eigenaar heeft, is genoeg reden voor Amerika om het te verbannen.”
Amerikaanse politici vinden TikTok een gevaar omdat de app in Chinese handen is. Dit is volgens TikTok-expert Joey Scheufler voor Amerika genoeg reden om de app te verbannen: ”De Amerikanen zijn ervan overtuigd dat gegevens van TikTok gebruikers worden doorgespeeld naar de Chinese overheid. Hier is geen bewijs voor. Dus dat het een Chinese eigenaar heeft is voor Amerika genoeg reden om het te verbannen.”
Europese regels
Ligt een verbod in Nederland dan ook op de loer? Scheufler ziet dat niet snel gebeuren: ”Nederland valt onder de Europese regelgeving. De regels voor het beschermen van consumenten zijn veel strenger hier. Als TikTok hier regels overtreedt krijgen ze een boete. Dat is hetzelfde voor alle social media apps, TikTok is hierin geen uitzondering. Het moet wel heel ver gaan en gek lopen wil het ook en Europa verboden worden.”
Geswitcht van mening
Aankomend president van Amerika Donald Trump probeerde tijdens zijn eerste termijn TikTok al te verbannen. Toch lijkt zijn mening over de app volledig te zijn gedraaid, aangezien hij tijdens zijn verkiezerscampagne van dit jaar zich keerde tegen het aankomende verbod. Volgens Scheufler komt dat vooral omdat hij het belang ervan in ziet: ”Hij ziet nu dat hij kan profiteren van TikTok. Een groot deel van zijn stemmers zitten op TikTok, dus hij ziet dat het voor hem juist van belang kan zijn.” Op 20 januari, één dag na het verbod op TikTok, is de inauguratie van Donald Trump. TikTok houdt er dan ook rekening dat Trump snel de wet zal opschorten.
Wel gebruiken, niet downloaden
Na 19 januari is het niet zo dat Amerikanen helemaal geen TikTok meer kunnen gebruiken. De app verdwijnt dan uit de Amerikaanse Google Play en App Store, dus de app kan niet meer gedownload worden. Vanaf dat momenten kunnen gebruikers geen updates meer doen, wat betekent dat ze na een bepaalde tijd TikTok niet meer kunnen gebruiken.
Hoger beroep: Tilburgse V. ontkent betrokkenheid bij witwassen
‘S-HERTOGENBOSCH- De Tilburgse verdachte V. stond vandaag terecht bij het gerechtshof voor een hoger beroep voor betrokkenheid bij witwassen. Hij wordt ervan beschuldigd dat zijn rekening werd gebruikt voor verdachte transacties, die volgens de officier van justitie te maken hebben met WhatsApp-fraude. De zaak gaat over twee verdachte transacties in 2021.
De zaak
Op de bewuste dag in 2021 werden er twee transacties uitgevoerd: Om 13:04 werd €0,50 gepind bij Tilburg Universiteit. Daarna vond er een opname plaats bij een geldautomaat bij het Westerpark in Tilburg van €4.000 om 14:33.
De rekening van V. zou gebruikt zijn om geld door te sluizen. Een slachtoffer werd via WhatsApp opgelicht en verloor duizenden euro’s.
V. ontkent dat hij verantwoordelijk is voor de transacties. Zijn moeder verklaart dat zijn bankpas en pincode altijd in een bureaula op zijn kamer lagen. De verdachte schetst de mogelijkheid dat vriendinnetjes toegang tot de pas en pincode hebben gehad, maar concrete verklaringen zijn er niet. “Ik heb daar geen verklaring voor,” zei hij over de transacties. Hij beschuldigde de politie van laksheid: “Camerabeelden hadden duidelijkheid kunnen geven.”
Twijfels over de verklaring
Volgens de officier van justitie is het verhaal van V. niet echt overtuigend. “U laat niet het achterste van uw tong zien,” zei de officier van justitie. Ook het feit dat V. nooit melding maakte van een vermiste bankpas of verdachte transacties, roept bij de officier van justitie vragen op.
De officier eist een taakstraf van 20 uur en een terugbetaling van €4.000 aan de benadeelde partij.
Persoonlijke omstandigheden
Verdachte V., een jonge vader, zegt zijn leven op orde te willen krijgen. V. woont bij zijn moeder, die volgens hem eveneens toegang had tot zijn bankpas. Hij heeft een werkweek van 60 uur: vijf dagen per week werkt hij als vuilnisman, 3 avonden bezorgt hij spareribs, en op zaterdag bezorgt hij postpakketten. Dit alles om zijn schulden af te lossen.
In het verleden kwam V. vaker in aanraking met politie en justitie. Zo werd hij in 2019 veroordeeld voor diefstal met geweld. Andere zaken zoals een overtreding in 2022 en een geseponeerde zaak over huiselijk geweld in 2018 staan op zijn strafblad.
In zijn laatste woord bedankte V. de rechters en de aanwezigen voor hun tijd.
De uitspraak in deze zaak wordt op 14 januari verwacht.
Autistische kinderen* kunnen moeite hebben met de feestdagen, hoe helpen we ze van de feestdagen te genieten?
Sinterklaas is al even het land uit, maar de kerst komt er al weer aan. De laatste twee maanden van het jaar zijn een van de drukste perioden van het jaar. Voor kinderen met autisme kan dit een zware periode zijn. Dr. Rachel Plak, universitair docent Neuropedagogiek en Ontwikkelingsstoornissen van Universiteit Leiden, vertelt over hoe de feestdagen moeilijk kunnen zijn voor autistische kinderen, hoe we ze kunnen ondersteunen en hoe we de feestdagen voor iedereen leuk kunnen houden.
Veranderingen rond de feestdagen in routine en de omgeving kunnen stress opleveren voor kinderen met autisme. “Het idee is dat de mate moeilijkheden die autistische kinderen ervaren afhangt van een combinatie van eigenschappen van de persoon én factoren in de omgeving.” vertelt Dr. Plak. “In een omgeving waarin er begrip is voor een kind met autisme en waar op basis van behoefte de omgeving op maat gemaakt kan worden, zal een kind minder moeilijkheden ervaren dan in een omgeving waarin een kind steeds op de tenen moet lopen omdat het zich moet aanpassen aan de omgeving.”
Sinterklaas en kerst gooien de standaardroutine van kinderen vaak in de war. “Hoeveel last een kind met autisme hiervan heeft, verschilt per kind. We weten dat autistische kinderen baat kunnen hebben bij regelmaat, overzicht en duidelijkheid” meldt Plak. “Dit kan spanning wegnemen, bijvoorbeeld door samen een kalender te maken met alles wat in de feestdagenperiode gaat gebeuren. Hoe gedetailleerder hoe beter. Denk bijvoorbeeld aan wanneer de schoen gezet mag worden, wanneer Sinterklaas op school langskomt, maar ook wanneer bijvoorbeeld het Sinterklaasfeest voorbij is en hoe jullie dit feest samen afsluiten. “Een duidelijk einde, is volgens Plak belangrijk in het houden van overzicht. Daarnaast scheid je op deze manier sinterklaas van kerst. “In de voorperiode van kerst kun je met je kind een nieuwe kalender maken. Ook is het een idee om van te voren gasten die je eventueel wil uitnodigen voor de feestdagen te delen wat je kind nodig heeft en waar je kind het beste bij vaart.” vertelt Plak.
“Er zijn geen regels voor hoe je de feestdagen moet vieren. Doe vooral wat goed werkt voor je kind en gezin. Misschien vieren jullie pakjesavond de dag van tevoren overdag zodat iedereen op tijd naar bed kan, of vieren jullie Kerst zonder kerstboom en zonder gasten. De feestdagen aanpassen aan de behoefte van het kind, kan helpend zijn om ze door de drukke tijd te navigeren. Durf het idee van een standaardinvulling van feestdagen los te laten.“ Vertelt Dr. Plak: “Het hoeft niet altijd om grote aanpassingen te zijn. Hoe kinderen met autisme omgaan met de feestdagen, verschilt per kind. Sommige autistische kinderen zullen heel erg opleven als er feestelijke momenten zijn of als er mensen langskomen, en voor anderen zorgt dit juist voor te veel prikkels. Kijk in elke situatie weer goed naar je kind en wat het nodig heeft.”
*Omdat de voorkeur voor ‘persoon met autisme’ (person first language) en ‘autistisch persoon (identity first language) verschilt, wordt in dit artikel afgewisseld.
Van angst naar veiligheid: Tilburg heeft meer verlichting nodig
Onvoldoende verlichting maakt sommige straten in Tilburg onaangenaam en onveilig, zeggen bewoners en stadsbezoekers. De ene straat heeft te weinig licht, de andere straat staat vol met defecte lantaarnpalen. Een aangenomen motie van de gemeenteraad moet verlichting verbeteren, maar volgens burgerraadslid Wesley Raghoebar is er nog veel te doen: “Daar moeten we mee aan de slag”.
Verschillende Tilburgers ergeren zich over bepaalde straten in hun wijk: “Bij mij in de straat doen sommige lantaarnpalen het niet. Als het donker is voel ik me onveilig, maar in plekken zoals het centrum, waar het wat meer verlicht is, voel ik me wel veilig” vertelt een Tilburger. Twee reguliere stadsbezoekers voegen iets daaraan toe: “In sommige wijken heb je extreem veel licht, maar in de armere wijken is het daar wat minder.”
Op 11 november is er een nieuwe motie aangenomen in de gemeenteraad, wat heeft beloofd om de avondbeleving te verbeteren, door middel van nieuwe verlichting in de stad te plaatsten. Wesley Raghoebar, burgerraadslid van Lokaal Tilburg, wil dat de gemeenteraad nog meer aandacht besteedt aan de verlichting van wijken: “Uit de cijfers blijkt dat Tilburgers zich onveilig voelen op straat. Daar helpt verlichting enorm bij.
Hij vertelt ook over de vele gesprekken die hij heeft gevoerd met Tilburgers: “Vanuit Lokaal Tilburg hebben wij een paar sessies met de vraag: “Wat vind Tilburg?” gedaan. Uit die gesprekken kwamen een aantal zaken naar boven. Dan merk je dat veiligheid, maar ook het onderhoud van straten, allemaal meespelen. Je hebt een heel lijstje met allemaal punten, waar Tilburgers denken: “Daar moeten we op letten”, en daar moeten we mee aan de slag.”
Ruimtelijke kwaliteit en veiligheid zijn één van de werkgebieden van Wesley. Hij hoopt dat er naast betere straatverlichting, ook meer verlichting komt in de welbefaamde monumenten die Tilburg te bieden heeft: “We hopen natuurlijk dat Tilburg de iconische gebouwen die we hebben, veel mooier uit te lichten, zodat de mensen die naar Tilburg komen ook kunnen zien dat we trots zijn op onze monumenten.”
Een stap terug in de tijd: Dickens Festival transformeert Tiel
De meeste mensen kennen het Charles Dickens festijn van de grootste uitvoering in Deventer. Maar, dit fenomeen komt in meerdere steden in Nederland voor. Zo ook in het Gelderse Tiel, dat omgetoverd werd naar het Victoriaanse tijdperk voor het jaarlijkse Charles Dickens Festival.
Harde botsing op kruispunt Goirkestraat: studenten schieten te hulp
Maandagmiddag rond 14:45 botsten een auto en een busje op elkaar op het kruispunt tussen het Wilhelminapark en de Goirkestraat in Tilburg. Het incident zorgde voor flinke consternatie in de straat. Dankzij de snelle inzet van studenten konden de voertuigen van de weg worden geduwd, waardoor de lange file die door de botsing was ontstaan weer langzaam op gang kon komen.
De vrouwelijke bestuurder van het busje wilde op het kruispunt rechtdoor, terwijl de auto, met drie mannelijke inzittenden, linksaf wilde slaan. Dit resulteerde in een forse klap en er was veel schade aan beide voertuigen. De politie werd gebeld, en de handhaving kwamen uiteindelijk ter plaats. Hoewel beide voertuigen flinke materiële schade opliepen, lijken ernstige verwondingen te zijn uitgebleven.
Studenten schieten te hulp
Een student die de harde klap hoorde, ging direct naar buiten om hulp te bieden. De vrouwelijke bestuurder van het busje had moeite om overeind te blijven na de botsing. Studenten en buurtbewoners aarzelden geen moment en schoten haar te hulp. “Het is fijn om te zien dat mensen gelijk in actie komen” aldus een omstander. “Van deze botsing kijk ik niet raar op,” vertelde een student die als een van de eersten ter plaatse was. “Het is altijd zo’n chaos hier. Het was een kwestie van tijd voordat er weer iets zou gebeuren. Ik vind het alleen maar mooi om gewoon te helpen, met de bezems en een glas water los je al zoveel op”.
Situatie onder controle
De vrouwelijke bestuurder en de drie mannelijke inzittenden gingen op een normale manier met elkaar in gesprek en wisselden telefoonnummers uit om de schade af te handelen. “Het is fijn dat we het gesprek normaal kunnen voeren, maar ik ben wel erg geschrokken. Ik weet niet eens hoe hard de klap was,” vertelde de bestuurster van het busje. Een ooggetuige liet haar weten dat de klap behoorlijk hard was en adviseerde haar even te gaan zitten.
Vaker ongelukken op kruispunt Goirkestraat
Het kruispunt tussen het Wilhelminapark en de Goirkestraat staat al langer bekend om de onoverzichtelijke verkeerssituaties. De botsing van maandagmiddag is het tweede ongeluk in een tijdsbestek van een paar dagen. Afgelopen vrijdag vond er namelijk een eenzijdig ongeval met letsel plaats. En dat was zeker niet het eerste ongeluk op dit kruispunt tussen het Wilheminapark en de Goirkestraat.
“Het is wachten op de volgende keer. Bijna maandelijks hoor ik, terwijl ik aan het studeren ben, wel weer een harde klap of stressvol toeterende auto’s. Verkeerslichten zouden hier echt helpen, denk ik,” suggereerde een betrokken student.
Sven vertrekt met de auto naar Gambia
Binnenkort zwaait Sven (21) zijn familie en vrienden uit om met de auto naar Gambia te reizen. Samen met drie vrienden van zijn studie gaat hij voor de organisatie GoforAfrica (GfA) een houtbewerkingslokaal bouwen binnen een tijdsbestek van vijf weken. Hij doet dit om kennis over te dragen aan zijn leeftijdsgenoten in Afrika, omdat er in een land als Gambia veel minder mogelijkheden zijn om te leren wat Sven in Nederland heeft geleerd. Sven legt uit wat er allemaal komt kijken bij de voorbereiding van deze reis.
Met de auto naar Afrika
Op 9 februari geeft Sven zijn familie een laatste knuffel en stapt hij in de auto waarin hij een reis van drie weken zal afleggen. Het is een rit vanuit Nederland naar Luxemburg, Frankrijk, Spanje en Marokko tot Sven over de Westelijke Sahara richting Gambia rijdt. Het zal niet iedere eenentwintigjarige jongen aanspreken om zo ver van huis een project als deze aan te gaan. Toch prikkelde er iets bij Sven, ‘zoiets maak je nooit meer mee’. En zo vertrekt hij binnenkort samen met ongeveer twintig anderen naar Afrika. De organisatie GoforAfrica zet zich in voor jongeren met weinig toekomstkansen, kansen die voor een jongen zoals Sven vanzelfsprekend zijn. De groep verspreidt zich over Mauritanië, Senegal en Gambia, en er zullen verschillende projecten plaatsvinden. Zo gaat een groep werken aan een watersysteem, terwijl andere gaan lesgeven in autotechniek. De GfA organisatie bestaat al sinds 2006 en zo is het niet de eerste keer dat dit project wordt uitgevoerd, al vijftien jaar rijden ze naar dezelfde gebieden toe en breiden de projecten zich verder uit.
Autopech in de Sahara
Via een GoFundMe-actie en sponsoren van grote bedrijven verzamelen Sven en zijn compagnons geld op voor materialen én voor de auto waarmee ze zich drie weken lang zullen verplaatsen. Na het opzetten van het lokaal dragen ze hun kennis over aan hun Afrikaanse leeftijdsgenoten door middel van zelf voorbereide lessen. De auto is inmiddels gekocht door de jongens. Nu de Volvo klaarstaat denkt Sven wel is aan scenario’s waarin de auto het zal begeven, ‘je hoopt maar dat je niet midden in Afrika met autopech strandt’. Op de terugreis hoeft Sven zich daar geen zorgen over te maken, want de reden dat ze zichzelf vervoeren met de auto is niet voor niets: ‘We laten de auto daar achter, het is bedoeld als een donatie.’ En zo komt Sven 5 april ‘gewoon’ met het vliegtuig terug aan in Nederland.
Vrijwilligers werk met een dosis lef
Sven heeft wel moeten nadenken voordat hij dit project aan zou gaan, ‘ik vond het een leuk idee om die mensen daar te leren wat ik hier heb geleerd. De reis ernaartoe vond ik ook erg gaaf, maar wel een grote stap want ik ben überhaupt nooit buiten Europa geweest’. Voor Sven is de Afrikaanse cultuur nog een groot avontuur, en tijdens de reis hoopt hij de kleurrijke tradities en unieke verhalen van het continent te ontdekken. Ook thuis was zijn moeder niet persé fan van het plan, zo heeft Sven ook diabetes type 1 wat bij een reis als deze niet ideaal kan zijn. ‘Je hebt natuurlijk niet zoals hier ziekenhuizen in de buurt, toch heb ik er vertrouwen in dat het goed komt. Ik heb dit goed geregeld en neem alle benodigdheden mee mocht het fout gaan’.
Zijn gezin is inmiddels gewend aan het idee. ‘Ze waren in het begin niet meteen enthousiast, maar ze begrijpen nu dat dit een ervaring is die je niet zomaar meemaakt’. Sven is al maanden bezig om samen met zijn groepje geld in te zamelen en alle voorbereidingen te treffen. Naast de auto moeten er vaccinaties worden gehaald en er zijn speciale pillen aangeschaft om hem tegen ziektes te beschermen. De auto is al gereed, maar de GoFundMe van de jongens staat nog steeds open voor donaties zoals bijvoorbeeld voor eten en slaapplekken die ze hard nodig zullen hebben tijdens de heenreis. Het project brengt geen financiële beloning met zich mee: ‘Het is eigenlijk gewoon vrijwilligerswerk,’ zegt Sven nuchter.
Een flinke reis met een beetje zenuwen
Sven hoopt vooral ervaring uit zijn reis te halen, ‘ik hoop deze mensen écht iets te leren, want wat ik hier op school leer en hoe ik hier in de praktijk dingen kan uitvoeren, is daar niet vanzelfsprekend’. Het is bijna een jaar geleden dat Sven ervoor koos om dit avontuur aan te gaan. De reis staat nu al bijna een jaar gepland, maar nu het vertrek dichterbij komt, voelt Sven toch wat spanning. ‘Ik heb gelukkig nooit last van heimwee, maar ik ga mijn familie en vrienden wel missen. Én carnaval, maar goed, dat vier ik het jaar daarna wel weer’.
Over minder dan twee maanden stapt Sven in de auto, klaar om met zijn ervaring en kennis de Afrikaanse grond te betreden. Daar zal hij niet alleen zijn leeftijdsgenoten iets nieuws leren, maar ook zelf een onvergetelijke tijd beleven. De jongens zijn nog altijd op zoek naar sponsoren, en doneren kan nog steeds via deze link.
‘Ook zonder kinderen kun je een gelukkig en mooi leven leiden’ Interview met Annelies van Eijck
Annelies van Eijck (47) is de oprichtster van het platform KindVrijLeven, waar alle vrouwen zonder kinderen welkom zijn, van jong tot oud. Ze praat openhartig over haar eigen ervaringen en de community die ze heeft gecreëerd. “Als ik vroeger had geweten wat ik nu weet, weet ik niet eens of ik überhaupt wel aan kinderen begonnen zou zijn. Ik ben nu oprecht heel gelukkig”.
Eén op de vijf vrouwen in Nederland is kinderloos. Tien procent daarvan kiest er bewust voor, bij tien procent lukte het niet en bij tachtig procent is het er niet van gekomen, doordat ze bijvoorbeeld geen partner hebben. Annelies hoort bij die één op de vijf vrouwen in Nederland die geen kinderen heeft. Binnen tien jaar tijd kreeg ze acht miskramen. Met haar platform KindVrijLeven wil ze dit onderwerp nu bespreekbaar maken.
Wat houdt KindVrijLeven precies in? “Het is een online platform waar ik verhalen deel van vrouwen die geen kinderen hebben, ongeacht de reden. Ik ben zelf ongewenst kindvrij, maar er staan ook veel verhalen van vrouwen die bewust geen kinderen willen. Het laatste verhaal dat ik heb gedeeld is van een vrouw die geen kinderen wilde, maar toen een partner kreeg die al twee kinderen had. Alles komt dus voorbij. We doen online sessies, waarbij ik soms een expert uitnodig over allerlei thema’s, maar we komen ook live bij elkaar.”
“Het grootste aan KindVrijLeven is dat er een community is. Die community ben ik in januari van dit jaar gestart. Momenteel zijn er zo’n 270 vrouwen lid, de jongste is 25 en de oudste is 65. Iedereen is welkom. De community is positief ingestoken, maar je mag ook je twijfels en zorgen delen. Er zijn natuurlijk ook vrouwen die heel graag kinderen hadden gewild. Het is gewoon heel fijn om samen te komen, je krijgt er bijvoorbeeld niet de vraag: “Heb jij kinderen?”, want iedereen weet dat dat gewoon niet zo is van elkaar.”
“Ik ben zelf opgegroeid met het perfecte plaatje van huisje, boompje, beestje. Je ziet overal om je heen mensen die kinderen hebben en dat is dan het pad wat je hoort te volgen: je krijgt eerst een relatie, dan ga je trouwen, een huis kopen en uiteindelijk komen de kinderen. Dat was ook het idee wat ik voor mezelf had. Omdat het bij mij niet lukte was ik heel bang dat ik voor altijd ongelukkig zou zijn, ik kon niet aan het perfecte plaatje voldoen. Daarom ben ik de community begonnen.”
“De vrijheid is me nu ook echt heel veel waard. Daarom denk ik nu ook, het ene leven is echt niet per se beter dan het ander, of slechter. Het is gewoon een heel ander soort leven. En dat ‘als je kinderen hebt is dat het enige fantastische leven’ moet eraf. Ik heb acht miskramen gehad in mijn leven. Dat is echt heel veel, en ik ben nu gewoon heel gelukkig. Ik ben zelf het bewijs dat het een echt niet beter is dan het ander.”
Hoe ging je ermee om als mensen aan je vroegen wanneer je kinderen zou krijgen? “Nou, vroeger was dat heel anders dan nu. Wij zijn tien jaar bezig geweest om kinderen te krijgen, van mijn 28e tot mijn 38e, en in die tijd had ik gewoon ontzettend veel verdriet. Als iemand iets aan mij vroeg in die richting van kinderen krijgen, dan kon ik daar gewoon niet over praten. Ik dacht dan: ja, je zou eens moeten weten waar ik allemaal in zit. Ik wilde het ook niet met jan en alleman bespreken, maar als iemand nu aan mij vraagt of ik kinderen heb, is dat mijn favoriete onderwerp. Nu is het anders voor me, maar toen ik nog midden in al dat verdriet zat was het echt niet fijn. Ook zat ik toen in die leeftijdscategorie dat iedereen om me heen aan kinderen begon. De ene vriendin na de andere, mijn zus, iedereen om me heen raakte in verwachting. Dan moet je natuurlijk heel enthousiast doen, terwijl je soms ook verdrietig en jaloers was. Dan dacht je toch: Ik was nu toch aan de beurt?”
De website heet KindVrijLeven, en niet KindLoosLeven. Waarom heb je voor die naam gekozen? “Ik hoorde officieel in het hokje ongewenst kinderloos. Toen dacht ik: Ja, ik ben dus voor altijd ongewenst kinderloos. Dat vond ik heel negatief klinken. Op een gegeven moment hoorde ik de term kindvrij en dat legt veel meer de nadruk op het vrije. Bij kinderloos is het heel erg nadruk op hetgeen wat er niet is, daar hangt een totaal andere lading aan. Ik ging mezelf toen kindvrij noemen en toen merkte ik dat, dat zo’n enorme verandering was voor hoe ik keek naar mijn situatie. De situatie blijft nog steeds gelijk, maar het veranderde voor mij heel veel. Niemand was lid geworden van de community als het kindloos had geheten. Het klinkt heel erg negatief.”
Wat was de aanleiding voor deze website? “Ik zat met een vriendin in de auto en zij wist nog niet of ze kinderen wilde, zij was toen 37 en single. Op die leeftijd gaat de klok wel een beetje meespelen, dus ze vroeg of ik wat wilde vertellen over mijn leven zonder kinderen. Ze zei toen dat ze nog niet iemand hierover hoorde praten op de manier hoe ik dat deed. Zij vond dat meer mensen dit moesten horen en toen dacht ik: Dit is wat ik vroeger heb gemist. Ik zei zo vaak tegen mijn man dat ik nooit verhalen hoorde over kind vrije vrouwen, laat staan dat ze ook nog gelukkig zijn. Mijn verhaal is achteraf gezien best pittig, maar ik ben degene die zegt dat ik wel heel gelukkig ben. Toen bedacht ik me dat het misschien een mooie boodschap kan zijn. Dus zo is KindVrijLeven eigenlijk begonnen. Ik had toen nog totaal geen idee dat er een community zou komen, maar dat is het leuke ervan. Soms moet je ergens mee beginnen, ook al weet je niet wat het je brengt.”
Kun je nog wel vragen stellen over wanneer iemand kinderen krijgt, of dat ze kinderen hebben? “Dat kan natuurlijk heel gevoelig liggen, daar weet ik zelf alles wel van. Ik vraag weleens aan andere vrouwen die geen kinderen hebben wat zij ervan vinden als iemand zoiets vraagt. Er wordt heel vaak gezegd: “Ik wil het er wel over hebben, als de ander openstaat voor mijn verhaal”. Dat is dus vaak niet zo. Als ik bijvoorbeeld zou zeggen dat ik geen kinderen heb, maar die wel had gewild, vindt de ander dat vaak ongemakkelijk. Soms stopt dat gesprek dan ook. De ander weet bij wijze van spreken niet goed hoe die moet antwoorden, of er wordt gezegd van “ah joh, dat komt nog wel”. De vraag mag best gesteld worden, maar dan moet erg wel oprechte interesse zijn van de ander, die luistert naar die mening. Dat is gewoon nog niet altijd zo. Er wordt veel zelf gedacht vanuit de eigen bubbel. Wat voor hen de norm, is normaal.”
Denk je dat het taboe rondom kindvrij zijn ooit verbroken zal worden? “Aan de ene kant wil ik hoopvol zijn om ja te zeggen. Vrouwen uit de community vertellen me vaker dat, sinds ze lid zijn geworden, ze er makkelijker over praten met andere mensen. Zolang we er allemaal meer over gaan praten, wordt er elke keer weer een zaadje geplant. Ik heb ook de hoop dat de jongere generatie het wat beter zal doen dan mijn generatie. Het taboe verbreken zal tijd nodig hebben. Maar ik vind het belangrijkste dat wanneer je geen kinderen wilt of ze niet hebt, je dan wel weet dat dat oké is. Ook dan kan je een gelukkig en mooi leven leiden.”
