De modewereld heeft een belangrijke week achter de rug. De jaarlijkse Milan Fashion Week die vorige week werd gehouden in de Italiaanse stad, zag honderden modellen uit allerlei verschillende landen langskomen. Mees Maasland uit Eindhoven doet pas sinds een paar maanden modellenwerk en heeft nu al het hoogtepunt van het jaar van de modellenwereld mogen meemaken. Hoe was zijn eerste ervaring hiermee?

Mees is pas 19 jaar en heeft het nu al ver geschopt in de modellenwereld. Het modellenbureau heeft hem samen met andere mannelijke modellen naar Milaan laten vliegen. Voor een week lang zijn ze verschillende castings in de stad gaan lopen met de potentie om voor grote bedrijven over de catwalk te mogen lopen.

Als je de afgelopen week in één woord zou moeten beschrijven, wat zou dat dan zijn?

Absurd. Je gaat daar naartoe met een beeld van die week in je hoofd en al gauw kom je erachter dat dat beeld echt totaal niet klopt. Niet op een negatieve manier per sé. Je denkt dat je gewoon voor een week lekker rustig wat castings binnenloopt, je gaat naar wat shows, afterparty’s houden daarna etc. In werkelijkheid ben je iedere dag van casting naar casting aan het lopen, te denken waar moet ik nu naartoe, wat haal ik wel, wat niet. Niemand weet ook of je het tijdens zo’n casting goed of slecht doet. Die casting-regisseurs zijn echt pokerspelers in hun vrije tijd volgens mij. Als je eenmaal voor ze hebt gelopen kijken ze je met nauwelijks een gezichtsuitdrukking aan waardoor je echt geen idee hebt hoe het is gegaan. Het is een week vol onzekerheden.

Hoe heb je je in zo’n korte tijd naar het hoogtepunt van de modewereld weten te brengen?

Het is eerlijk gezegd allemaal vrij vanzelf gegaan. Ik ben pas sinds januari begonnen met modellenwerk en het bureau waar ik voor werk, zei dat met hard werk het me misschien in juni naar de Milan Fashion Week kon sturen. Ze vroegen vanzelf of ik de dagen van de Milan Fashion Week beschikbaar was en ze hadden me direct in een groepsapp gezet met mede-modellen die ook gingen.

Was je niet bang dat het lastig ging worden om echt indruk te kunnen maken tussen al die andere modellen?

Dat is de kunst van het model zijn. Je moet ontdekken hoe jij jezelf als uniek kan opstellen tussen al de andere modellen. Iedereen daar is wel knap genoeg om die shows te mogen lopen. De kunst is daarentegen om te laten zien dat je meer bent dan alleen je gezicht. Je moet ook persoonlijkheid uitstralen. Je wil de merken laten zien dat je hun brand-identiteit ook echt uitstraalt en bij hun past. Niet alleen in je looks dus, maar ook met hoe jij gedraagt. Dat doorlaten schijnen, dat is de kunst.

Heb je nu je er bent geweest het gevoel dat de lat voor mannelijke modellen erg hoog of juist laag ligt?

Heel hoog. Per dag doe je ongeveer drie tot zeven verschillende castings en de kansen dat je er voor een ook echt wordt aangenomen zijn minimaal. Wat je vaak ziet is dat er bij zo’n casting 200 mensen binnenlopen, waarvan er maximaal 20 echt worden gecast. Maar het hoeft niet per sé heel stressvol te zijn. Nogmaals: die merken zijn dus op zoek naar modellen die hun collectie matchen. Zodra jij je zelf goed hebt laten zien, hoe jij bent en vooral wie jij dus bent, kun je niet meer doen dan dat en is het eigenlijk gewoon een kwestie van geluk of pech hebben. En zelfs al zou je gecast worden: je kan nog steeds last minute gecanceld worden.

Had je het gevoel dat iedereen daar was voor de passie voor mode of was iedereen daar voor een andere reden?

Er zijn heel veel reden voor alle modellen daar om mee te doen. Sommige doen het simpelweg voor het geld, anderen studeren mode en hopen op een doorbraak voor hun carrière en andere doen het voor de ervaring. Ik val zelf in die laatste categorie. Als ik 100 euro zou moeten betalen om op een show van de Milan Fashion Week te mogen lopen zou ik het zo doen.

Wat was de grootste uitdaging waar je tegenaan liep tijdens de week?

Je eigen draai vinden in jezelf opstellen voor de professionals, denk ik. Juist omdat die casting-regisseurs zo’n sterke pokerface hebben is het heel lastig om te zeggen of je je goed hebt opgesteld of niet. Ze geven je totaal geen hints. Je moet bij elke casting zo goed mogelijk die kamer proberen te lezen, weten hoe die mensen zijn en waar ze naar zoeken en daar op proberen in te spelen. Zodra je klaar bent bedanken ze je en sturen ze je een mailtje als je door bent. Ik zat dus voor de hele week iedere dag constant mijn mailbox te refreshen.

What’s next? Heb je nog andere shows of castings op de planning staan?

Het modellenbureau waar ik voor werk is op het moment bezig te regelen dat ik langs mag gaan voor een evenement in Parijs en nog een in Milaan aankomende januari. Er blijven dus nieuwe kansen komen. 

Benieuwd naar al de artikel van de Nieuwsmakers? Klik hier om alles te zien en volg ons op Instagram!