Midden in het centrum in Eindhoven werd dit weekend gedemonstreerd over de gebeurtenissen in Palestina en Israël. Tientallen mensen lieten zich horen voor Palestina. De leus ‘From the river to the sea, Palestina will be free’ was luidkeels te horen op het 18 septemberplein. 

Wat voor mij begon als een normale ‘shopdag’, veranderde in het bijwonen van een gepassioneerde demonstratie met mensen die de situatie in Israel en Palestina écht aan het hart gaat. Nietsvermoedend liep ik samen met een vriendin de Bijenkorf uit. Een walm van geluid kwam onze richting op; waar kwam dit vandaan? Voordat we konden bedenken wat dit geluid was, stuitten we op een demonstratie. Gezang, vlaggen, trommels en vooral het samenkomen van mensen die hun zorgen uiten over de situatie. 

Mijn journalistieke antenne gaat meteen aan. Iedereen hier is méér dan op de hoogte van de oorlog die nu gaande is tussen Hamas en Israël. Sterker nog, deze mensen hebben een sterke mening over het conflict. Volgens hen moet Palestina – wie al tijden wordt bezet door Israël – bevrijd worden. “Mijn oog viel op deze demonstratie terwijl ik eigenlijk alleen op weg was naar een aantal winkels. De emotie die hier te horen was trok me aan en sowieso het hele conflict op zichzelf raakt mij enorm”, vertelt een omstander.

Strijden voor vrijheid

Een andere bijwoner van de demonstratie is ook duidelijk. “Ik had via via gehoord dat er een demonstratie zou zijn. Toen wist ik meteen dat ik daar graag bij zou willen zijn en gelukkig heb ik het kunnen meemaken. Wat er nu gebeurt in de Gazastrook is vreselijk, maar Palestina is al jarenlang slachtoffer. Ik strijd voor hun vrijheid.” Er is boosheid te merken, maar tegelijkertijd ook verdriet. De boze gezichtsuitdrukkingen zijn tussen de Palestijnse vlaggen die door de wind heen wapperen te zien. Er zijn plaatjes opgehangen om het standpunt nog meer te laten zien. Zo ook een pupil met de Palestijnse vlag daarin. Jong en oud nemen deel aan de demonstratie. Bij elke leeftijd maken de woorden duidelijk iets los. 

Op het eerste ogenblik dacht ik dat het een conflict was dat ver van me vandaan stond, misschien is dat ook wel zo, maar zo’n demonstratie maakt toch ook veel bij mij los. En niet alleen bij mij. Meerdere mensen met tassen vol gewinkelde kleding stoppen en nemen de tijd om te luisteren. Kijken naar wat een impact dit conflict ook in Eindhoven maakt. In de Arabische taal wordt op een boze toon gesproken. Een paar mannelijke ‘leiders’ van de demonstratie nemen het voortouw; ze roepen in hun eigen moedertaal de menigte toe. Er wordt een halve maan gevormd rondom deze mannen heen en alles wat ze roepen wordt hard herhaald. Wat voor mij begon als een doodnormale middag in de stad, eindigde in het meevoelen met de gevoelens van de demonstranten. Ze strijden voor Palestina. Voor hun vrijheid. En voor het eindigen van de oorlog.