In de zaak rondom de bende die zich voor deed als bankmedewerkers, zijn celstraffen tot 48 maanden opgelegd. Drie verdachten, Raylinio. S uit Amsterdam, Domaine. D uit Amsterdam, en Demi. B uit Nieuw-Vennep, zijn afgelopen vrijdag veroordeeld voor hun rol binnen de criminele organisatie.
S. werd verdacht van betrokkenheid bij 60 incidenten. Hij is schuldig bevonden aan 19 daarvan. Voor de overige 41 werd hij vrijgesproken. Foto’s van pinpassen, zijn eigen verklaring en chatberichten linkten hem aan de 19 zaken. Naast betrokkenheid bij deze incidenten was S. in het bezit van een vuurwapen. Voor al deze feiten kreeg hij in totaal 48 maanden gevangenisstraf.
D. werd verdacht van betrokkenheid bij dertig incidenten, hier is hij van vrijgesproken. In het onderzoek is gebruik gemaakt van stemherkenningssoftware om te bepalen wie betrokken waren bij de incidenten. Deze software was volgens de rechter niet betrouwbaar genoeg, dus het was niet met zekerheid te zeggen of het om de stem van D. ging. Ook de schuilnaam, telefoon en gebruikte laptop die D. aan deze incidenten linkten bleken niet betrouwbaar genoeg. Zowel de schuilnaam als apparatuur werden door meerdere personen in de organisatie gebruikt. Het was dus niet met zekerheid te zeggen bij welke incidenten het om D. ging.
Toch kreeg D. een straf van 16 maanden cel. Hij kreeg dit voor zijn rol in de criminele organisatie. Bankhelpdeskfraude eist veel samenwerking. Het proces bestaat uit verschillende stappen waar meer mensen voor nodig zijn: gegevens verzamelen, scripts maken voor telefoongesprekken, pinpassen ophalen en locaties- en apparatuur huren. De bende richtte zich vooral op oudere mensen. Zo hadden ze een lijst met mensen die echt ‘oud oud’ waren. Volgens de rechtbank is hier naast samenwerking een duidelijke rangorde nodig. Uit chatberichten blijkt dat zowel D. als S. een besturende en facilitaire functie hadden binnen de organisatie. Zo vertelde S. aan andere leden dat ze veel van D. konden leren.
B. werd verdacht van betrokkenheid bij twee incidenten, hiervan werd ze schuldig bevonden. Wel bleek haar rol in de criminele organisatie beperkt te zijn. Gedurende het onderzoek gaf B. openheid van zaken en betuigde zij spijt voor haar daden. Dit uitte zich mede door haar medewerking aan een reclasseringsprogramma, waar ze liet zien haar leven te willen beteren. De rechter legde haar een celstraf op van 180 dagen waarvan 169 voorwaardelijk. Omdat zij al de overige dagen in hechtenis heeft doorgebracht, hoefde ze niet terug de gevangenis in. Daarbovenop kreeg ze een taakstraf van 200 uur en twee jaar voorwaardelijke proeftijd.
In een aantal zaken zijn schadevergoedingen aangevraagd. Niet bij elke zaak zijn deze toegekend, omdat de verdachte van de zaak zijn vrijgesproken. Bij twee incidenten betreffende S. zijn wel schadevergoedingen toegeschreven.
Bron foto: ANP/ Phil Nijhuis
