Home Blog Pagina 4

Vreedzame Pro-Palestina demonstratie in Amsterdam

0

De Dam is zondagmiddag het podium van een Pro-Palestina demonstratie. Deze wordt georganiseerd door stichting Plant een Olijfboom, een organisatie die zich al jaren inzet voor rechten van de Palestijnen. Meerdere BN’ers en andere sprekers kregen het woord.

Demonstratie

Recht voor het Paleis stond een podium klaar met aan de zijkant Palestijnse vlaggen. De politie vormde achter de honderden demonstranten een schild om alles in de gaten te houden. Het is een bewolkte middag, de sfeer is vreedzaam en verbindend. Wel zijn de demonstranten duidelijk aangedaan en boos. Er zijn meerdere bordjes en spandoeken die het Israël van nu vergelijken met het Nazi-Duitsland. De sprekers bekritiseren openlijk de Nederlandse en Amerikaanse regering. Journaliste Natasja Gibbs las voor: ‘’Biden is een moordenaar en een oorlogsmisdadiger’’. Omdat de Verenigde Staten nog steeds achter Israël blijft staan.

Het is een gevarieerd publiek, van jonge gezinnen met kinderen tot bejaarden in rolstoelen. Er lopen demonstranten rond met Arabische teksten vlak naast mensen met Nederlandse teksten. Veel geluid komt er niet van het publiek, ook omdat eigenlijk constant iemand aan het woord was op het podium. Het wordt daardoor een geregisseerd protest waar bijna geen ruimte was voor inbreng. Een aantal demonstranten hebben wel een eigen megafoon bij zich. De organisatie zegt: ”We wilden een andere manier van protest organiseren. Wij zien dat protest op verschillende manieren krachtig kan zijn. We hadden mensen opgeroepen protestborden te maken, en daarmee hebben de demonstranten ook heel duidelijk hun ruimte genomen voor protest.”

Oorlog

Ook wordt  Libanon genoemd. Israël valt namelijk ook delen van Libanon aan. Ondertussen zijn al 100.000 Libanezen naar Syrië gevlucht. Meerdere demonstraten wapperen ook met de Libanese vlag. Najib Amhali roept op tot rust in Libanon: ‘’Save Libanon’’.

De oorlog tussen Israël en Hamas is nu al bijna een jaar aan de gang. Volgens het Palestijnse ministerie van Gezondheid heeft het conflict nu al 35.000 Palestijnen het leven gekost.

OM eist 180 uur taakstraf als straf voor carnavalsknokpartij: ‘Ik ben geen vechtersbaas’

0

Breda- Het OM eist 180 uur taakstraf met voorwaardelijke celstraffen en een proeftijd van 2 jaar tegen Youri van der G. en Giorgio van den D. Ook eist het OM  8 maanden cel waarvan twee voorwaardelijk tegen Owen van D. De mannen staan terecht wegens openlijke geweldpleging op de openbare weg.

Wat een leuk avondje carnavallen in Breda had moeten zijn, veranderde in de nacht van 11 op 12 februari tot een knokpartij wanneer een van de slachtoffers tegen Owen van D. aanbotst. Er worden klappen uitgedeeld tussen de zes verdachten en de drieslachtoffers.  Tijdens dit gevecht wordt een van de slachtoffers meerdere malen getrapt en geslagen. Dit is op camerabeelden te zien die tijdens de zitting worden getoond.

Geen herinnering
Tijdens de zitting van maandagochtend ligt de focus op het slachtoffer dat tegen Owen van D. aanbotst. Op dat moment staan Youri van der G., Giorgio van den D. en Owen van D. terecht. Geen van de verdachten kan de precieze aanleiding van de vechtpartij nog herinneren. Ook het slachtoffer, die niet aanwezig is, herinnert zich alleen nog maar de klappen.

‘Hij had hulp nodig’
Als door de voorzitter wordt gevraagd waarom de jongens dit hebben gedaan, weten ze het niet heel goed. ‘’Ik zag dat mijn vriend aan het vechten was. Hij had hulp nodig’’, verteld Van der G, wijzend naar Owen van D. ‘’Waarom trekt u hem dan niet weg?’’, vraagt de voorzitter. ‘’Dat had ik beter kunnen doen. Ik ben geen vechtersbaas’’, antwoordt Van der G zachtjes. Ook Van den D. ziet in dat zijn acties fout zijn.

Van D, de persoon waar het slachtoffer tegen aanbotste, is geschrokken door de getoonde beelden. ‘’We hadden een leuke avond moeten hebben. Ik vind het heftig hoe het allemaal in zijn werking is gegaan.’’

Alle verdachten hadden tijdens de knokpartij alcohol gedronken. Bij Van D. waren  ook verschillende soorten drugs aangetroffen in zijn speeksel.

Schadevergoeding
Het slachtoffer eist 500 euro immateriële schade en 160 euro proces kosten. Hier gaat het OM in mee.

14 oktober wordt de uitspraak gedaan.

Rwanda getroffen door marburgvirus: Nederland alert

0

In Rwanda zijn zes personen overleden door het zeldzame marburgvirus. Zo’n twintig anderen zijn tot nu toe besmet geraakt sinds de uitbraak en ruim 160 mensen worden in de gaten gehouden, meldt de minister van Volksgezondheid.

Het marburgvirus is een zeer besmettelijk en dodelijk virus dat wordt overgedragen op mensen door besmette vleermuizen. Harold Wychgel, werkzaam bij infectieziektebestrijding bij het RIVM, zegt dat we ons vooralsnog geen zorgen hoeven te maken in Nederland: “Het is niet realistisch dat het deze kant op komt. Ebola is ook niet deze kant op gekomen, maar zeg nooit nooit.”

Wat is het marburgvirus?

Het virus is te vergelijken met ebola en de kans op overlijden is bijna 90 procent. De klachten die erbij komen kijken, zijn hoofdpijn, koorts, overgeven, spierpijn en buikpijn. Later komen er hevige bloedingen bij kijken en vallen de organen uit. Er is nog geen vaccin tegen het virus.

EPA/ISAAC KASAMANI

Tot nu toe is nog niet bekend of er Nederlanders zich in het gebied bevinden, maar mocht dit zo zijn, dan krijgt het RIVM het te horen. Als iemand uit dit gebied terugkomt met soortgelijke klachten, dan wordt de persoon in isolatie gezet en de omgeving volledig gemonitord.

NOS meldt dat de meeste slachtoffers in Rwanda zorgmedewerkers zijn. De bron van de besmetting is nog niet gevonden. In alle zorginstellingen worden voorzorgsmaatregelen getroffen. De WHO zit er bovenop in de hoop om verdere uitbraak te voorkomen. “Wij kunnen als Nederland nu niet zoveel doen om te helpen, behalve alert zijn,” aldus Wychgel.

Nederlander in 2008 besmet met virus

In juli 2008 is er een Nederlandse vrouw besmet geraakt met het virus na een vakantie in Oeganda. Volgens Wychgel was de vrouw besmet geraakt in een grot toen ze vleermuizen fotografeerde. Enkele dagen na haar terugkomst in Nederland kreeg de vrouw klachten, en is ze opgenomen in het ziekenhuis, waar ze vijf dagen later is overleden. Haar omgeving was in quarantaine geplaatst om verdere besmetting te voorkomen.  

Bestuur bij studentenverenigingen krijgt het mogelijk moeilijk in de toekomst door langstudeerboete

0

Bestuur zijn bij een studentenvereniging is tijdrovend. Met de langstudeerboete in het vooruitzicht twijfelen studentenverenigingen over de aantrekkelijkheid van een bestuursjaar, omdat je naast je studie veel andere taken hebt, is een studievertraging niet ondenkbaar. ‘’Je hebt een hele takenlijst die je moet doen en je kan niet of nauwelijks bij colleges zijn’’, vertelt Mayumi van Tillo, Bestuur van studentenvereniging St. Olof in Tilburg.

De langstudeerboete kan zorgen voor prestatiedruk en stress. ‘’Tegen een langstudeerboete van 3000 euro kan je als studentenvereniging niet op, behalve enige studiehulp bieden’’, aldus Mayumi. Bij de vereniging kan je 80% korting krijgen op bijles, maar is dit genoeg motivatie voor leden om toch het bestuur in te gaan? ‘’Als ik mezelf een paar jaar terug in de tijd zou zetten dan zou ik misschien denken: ik ga helemaal nergens bij of ik wil eerst mijn propedeuse halen’’, vertelt Mayumi. Voor de vereniging is de langstudeerboete nog iets te ver weg voor maatregelen. Ze kijken in de toekomst naar oplossingen.

Voor internationale studentenvereniging ESN werkt het net een beetje anders: het bestuur krijgt hun studiegeld vergoed. Ondanks dit zullen de studenten bij ESN ook voor een dilemma komen te staan. ‘’Dit is mijn fulltime baan’’, aldus Nina Graczyk, Vicepresident van internationale studentenvereniging ESN Tilburg . Alle tijd gaat dus in studeren en het bestuursleven, ‘’Ik kan niet of nauwelijks mijn colleges bijwonen’’. Voor Nina zelf ging het leiderschap haar makkelijk af, maar haar vrienden hebben er meer moeite mee. ‘’Voor hen is het moeilijk om school en bestuur te combineren en hierbij zie je dat sommigen een studievertraging oplopen.’’

Toch denkt Mayumi dat dit niet het einde betekend voor de studentenverenigingen: ‘’Studentenverenigingen hebben iets tijdloos’’, zegt Mayumi. Dit omdat er ook veel voordelen zitten aan het lid zijn van een studentenvereniging, zo heeft een bestuursjaar verschillende voordelen zoals het ontwikkelen van leiderschap, het verbeteren van communicatieve vaardigheden en je sociale en internationale kennis verbeteren (bron: AIESEC). Ze ziet de studentenverenigingen daarom niet snel verdwijnen en denkt dat er altijd nog animo zal blijven voor het bestuursleven. De langstudeerboete kan in de toekomst eventueel complicaties met zich meebrengen, maar ze hopen dat de voordelen genoeg opwegen tegen de langstudeerboete.

Vrouwen wereldkeuken koken voor de week van de eenzaamheid

Maandag gaat de week van de eenzaamheid van start. De vrouwen van de Gemertse stichting Sistermoed gaan in het teken van deze week soep maken voor de bewoners van woon-zorglocatie Ruijschenbergh. “Wij willen graag wat doen voor de eenzame ouderen,” zegt Zual van Sistermoed.

Zual 

De 54-jarige Zual is vijf jaar geleden met haar man vanuit Turkije naar Nederland gevlucht. Dit kwam vanwege de politieke standpunten van het stel. Zij kunnen niet leven in een land waar Erdoğan de baas is. “Mijn man heeft hierdoor voordat wij gevlucht zijn ook één jaar in de gevangenis gezeten.”

Zij zijn mede verantwoordelijk voor de oprichting van Sistermoed en staken vooral veel liefde in de tuin. Zual’s man heeft recentelijk een hersenbloeding gehad en zit nu in een rolstoel, maar hij geeft zijn vrouw met liefde aanwijzingen in de wereldtuin. 

Zual is ook erg actief binnen de stichting met het bedenken van activiteiten. “Toen ik las dat de week van de eenzaamheid eraan kwam, wilde Safinaz en ik wat doen. Wij gaan honderd koppen soep koken voor de ouderen. Ze krijgen er ook een zonnebloem en een handgeschreven kaartje bij, zodat we ze op deze manier even in het zonnetje kunnen zetten.”

Sistermood thee drinken naast de Wereldtuin
Sistermood thee drinken naast de Wereldtuin

Effect

Binnen Sistermoed zijn in de afgelopen jaren serieuze banden ontstaan, bij sommige net alsof het zussen zijn. “Iedereen knuffelt met elkaar, geeft complimentjes en wil leren van elkaar,” zegt de Bosnische Dana die al 31 jaar in Nederland woont.”

Dana en de Nederlandse Angela zijn het er over eens dat Sistermoed laat zien dat vluchtelingen meer zijn dan wat sommige mensen en de media doen denken. Zij leren veel van Nederland, maar wij kunnen ook erg veel van hun leren. Twee maandagavonden in de maand koken de vrouwen van Sistermoed voor gasten in de Wereldkeuken. Zij komen op twee woensdagochtenden samen om thee te drinken en met elkaar te zijn.

Groei

De Nederlandse Thea is er ook sinds het begin bij en merkt veel groei bij haar buitenlandse sisters. “Je ziet hoe leergierig ze zijn! In het begin moest je met ‘tok tok’ geluiden kip omschrijven tijdens het koken, en nu, een paar jaar later, raak je niet met elkaar uitgepraat”. 

Veel buitenlandse vrouwen die naar Nederland verhuizen hebben moeite met het leren van de Nederlandse taal. Het contact leggen met mensen kan dan ook moeilijk zijn. Sistermoed heeft veel van deze vrouwen een eigen plekje gegeven om de taal te leren, maar vooral om even lekker zichzelf te kunnen zijn. 

De vrouwen van Sistermoed

Sistermoed bestaat nu uit 96 vrouwen, maar dit aantal groeit bijna elke week. Zij komen van over de hele wereld. Er zijn 25 verschillende nationaliteiten. Onder de 25 nationaliteiten zitten bijvoorbeeld Afghaanse, Tanzaniaanse, Amerikaanse, maar ook een aantal Nederlandse vrouwen. Iedere vrouw heeft een eigen verhaal en reden waarom zij naar Nederland zijn verhuisd. De één moest vluchten vanwege politieke meningen, de ander vanwege conflicten in de regio of is gekomen voor de liefde. 

Steeds meer jongeren naar musea: “Maar ik ga toch liever naar de film”  

Laatst zijn de nieuwe ‘Museumcijfers’ gepubliceerd. Daaruit blijkt dat het goed gaat met Nederlandse musea, vooral onder jongeren. In totaal zijn er 30,9 miljoen museumbezoeken afgelegd. 20% van de bezoekers waren 18 of jonger. Dit is goed nieuws voor initiatieven die jongeren naar de musea willen halen, zoals TakepArt. “Het is belangrijk dat nieuwe generaties leren over geschiedenis, ook kunstgeschiedenis.” zegt Fé van Heusden, deelnemer van het initiatief.

 Goede cijfers na corona

Hoewel musea een flinke klap kregen na corona, is het aantal jongere bezoekers vanaf 2019 tot 2023 met een half miljoen gestegen. Schoolexcursies zijn hier niet bij opgeteld. Musea proberen al langer jongeren te trekken. Musea zijn namelijk vaak het populairst bij ouderen, de op een na grootste groep museumkaarthouders is dan ook 65+. Het aantal museumkaarthouders stijgt wel onder de leeftijdsgroep 19-35.  

 Acties voor jongeren

Er zijn veel initiatieven om nog meer jongeren geïnteresseerd te krijgen in kunst. Zo ook TakepART, een Dordtse organisatie dóór jongeren vóór jongeren, die samenwerkt met het Dordrechts Museum. Fé van Heusden (18) is een van de deelnemers van TakepART. “Om nog meer jongeren te bereiken deden we veel op sociale media, vooral Instagram en TikTok. Ook is er een speciale audiotour gericht op jongeren en hangen er grappige ‘meme’ stickers naast de schilderijen.” De organisatie houdt zich elk jaar ook bezig met evenementen in het museum, zoals ‘Art After Dark’, waarbij je ‘s avonds het museum kan bezoeken. Zij merken ook dat er meer jongeren het museum bezoeken, maar dat de opkomst vergeleken met andere groepen in de samenleving nog steeds karig is.  

Nog niet klaar 

Hoewel het aantal jongeren dat musea bezoekt nu stijgt, is het nog niet op het gewenste niveau. In een onderzoek van BinnenBijMusea benoemen jongeren liever andere activiteiten te doen. Zoals naar de bioscoop of een speelhal gaan. Zo zegt Fé zelf ook liever naar de film te gaan. “Ik heb ook niet veel vrienden die geïnteresseerd zijn in kunst. Daarom ga ik er buiten TakepART bijna nooit heen.” De initiatieven van musea, waaronder TakepART, zijn dus nog lang niet klaar.

Open dag op het AZC: een warme ontmoeting van culturen

0

Dit weekend scheen de zon helder boven het azc (asielzoekerscentrum) in Oisterwijk. De poorten staan wijd open en er hangt een levendige, haast feestelijke sfeer in de lucht. Ballonnen wiegen zachtjes heen en weer in de wind, kinderen lachen terwijl ze rondrennen en de geur van versgebakken falafel en zoete baklava vult de lucht. Het is Open Dag, en het centrum is vandaag niet slechts een plek achter hoge hekken en gesloten deuren. Het is een ruimte van ontmoeting geworden, waar nieuwsgierige buren en geïnteresseerden een blik kunnen werpen in een wereld die vaak verborgen blijft.

Bij binnenkomst worden de bezoekers vriendelijk ontvangen door medewerkers van het azc. Naast de ingang staat een grote tafel vol kleurrijke gerechten: hummus, pita’s, verschillende soorten rijst en exotische hapjes, allemaal bereid door de bewoners zelf. Aan een van de tafels zit Sara, een vrijwilligster die al jaren actief is bij het azc. Ze lacht breed terwijl ze een bordje met Syrische zoetigheden aanbiedt aan een jonge moeder met haar zoontje aan de hand.

“Deze dag is zo belangrijk,” zegt Sara terwijl ze om zich heen kijkt. “Veel mensen weten niet precies wat hier allemaal gebeurt, en vandaag kunnen we dat laten zien. Het gaat niet alleen om de praktische zaken, maar ook om de verhalen van de mensen hier, hun achtergrond, hun dromen en angsten. We willen graag de kloof tussen de bewoners en de buitenwereld verkleinen. De bewoners zijn geen cijfers, het zijn mensen met een verhaal.”

Sara wijst naar een groep bewoners die gezellig staan te praten met een paar buurtbewoners. “Kijk, daar begint het al,” zegt ze met een glinstering in haar ogen. “Ze maken verbinding. Dat is het doel.”

Nieuwsgierigheid en openheid

Onder de bezoekers is ook Mark, een man van middelbare leeftijd, die zichtbaar geïnteresseerd de rondleiding volgt. Hij knikt terwijl een medewerkster vertelt over de dagelijkse routines en activiteiten op het azc, zoals taallessen, sportprogramma’s en kinderactiviteiten. “Ik had eerlijk gezegd nooit echt stilgestaan bij wat er allemaal achter die hekken gebeurt,” geeft hij toe. “Je hoort zoveel in het nieuws, maar dat is vaak negatief. Vandaag zie ik dat er hier zoveel meer gebeurt dan ik had verwacht. Het is eigenlijk een kleine gemeenschap, met zijn eigen uitdagingen, maar ook met zoveel hoop.”

Mark blijft even stilstaan bij een informatiebord waar foto’s hangen van bewoners tijdens verschillende activiteiten. “Wat me vooral opvalt, is de veerkracht van de mensen hier,” zegt hij na een moment van stilte. “Ze hebben vaak veel meegemaakt, maar toch zie je ze lachen, zie je kinderen spelen. Het is mooi om te zien hoe mensen uit zoveel verschillende landen hier samen een nieuwe start proberen te maken.

Verbondenheid in eenvoud

Terwijl de middag vordert, klinkt er muziek vanaf een klein podium in de hoek van het terrein. Een groep bewoners speelt traditionele muziek uit hun thuisland. Bezoekers klappen mee op het ritme en sommige kinderen dansen op het gras. De sfeer is warm, bijna familiair, alsof iedereen elkaar al veel langer kent dan enkel deze dag.

Wat deze dag vooral bijzonder maakt, is de eenvoud waarmee verbinding wordt gelegd. Een glimlach, een gedeeld gerecht, een vriendelijk gesprek – het zijn kleine gebaren die vandaag laten zien dat verschillen in afkomst, taal en cultuur niet onoverbrugbaar zijn. Ze worden juist gevierd. Het voelt alsof er vandaag een stukje onzichtbare muur is afgebroken tussen het azc en de buitenwereld.

Samen vooruit

Aan het einde van de dag druipen de bezoekers langzaam af. Kinderen zwaaien nog een laatste keer naar hun nieuwe speelkameraadjes, terwijl de bewoners tevreden napraten onder de laatste zonnestralen van de dag. De open dag is een succes gebleken. Niet alleen omdat zoveel mensen een kijkje zijn komen nemen, maar vooral omdat er verbinding is ontstaan. Zoals Sara het verwoordt: “We hebben allemaal iets te bieden, en als we openstaan voor elkaar, kan er zoveel moois ontstaan.”

Met een hoofd vol nieuwe indrukken en een hart vol verhalen verlaat Mark het terrein. “Ik kom zeker nog een keer terug,” zegt hij vastberaden. “Dit is de plek waar echte ontmoetingen plaatsvinden, en dat is misschien wel het belangrijkste van alles.”

Week tegen Pesten: Hebben kinderen er iets aan?

Op het Maurick College in Vught is de Week Tegen Pesten in volle actie. Stichting School & Veiligheid verstuurt ideeën en suggesties naar de school om de Week van Pesten goed over te brengen bij leerlingen. Maar leerlingen krijgen dit niet altijd goed mee.

School

“Helaas zie ik bij ons op school wel dat leerlingen een week tegen pesten niet echt serieus nemen, ze vinden het toch een beetje onzin of doen er lacherig over”, vertelt Danny Vermeer, docente op het Maurick College. De Week Tegen Pesten is bedoeld om docenten te helpen bij het overbrengen van informatie over pesten. Wat de docenten er zelf mee doen is hun verantwoordelijkheid vertelt Danny verder. “Zelf ben ik mentor van een vwo-5 klas dus die zijn beter aanspreekbaar gelukkig.”

Bewustzijn

“Ik weet niet precies waarom middelbare scholieren niet de week tegen pesten heel serieus nemen”, verteld Bianca van Keulen, sociaal psychiatrisch verpleegkundige bij Reinier van Arkel. Toch kan ze het zich wel voorstellen vanuit hun perspectief. “Mogelijk zijn kinderen niet bewust van de gevolgen van pesten, onderschatten ze de ernst van pesten, of beschouwen ze het als een tijdelijk probleem dat hen niet direct raakt.”

Pesten

Bianca vertelt dat kinderen elkaar om verschillende redenen pesten. Zo draagt sociale status bij, gedrag imiteren die ze ergens anders zien of eigen onzekerheden die ze op andere kinderen projecteren. “Bij pesten zien we vaak dat het gaat om machtsverhouding en sociale dynamiek, waarbij pestgedrag vaak voortkomt uit het verlangen naar controle of dominantie over anderen”. Pesten kan ook op latere leeftijd flink wat gevolgen opleveren. Voorbeelden hiervan zijn emotionele instabiliteit, problemen met relaties en zelfs complexe posttraumatische-stressstooris (CPTSS).

Week Tegen Pesten

Bianca denkt dat de Week Tegen Pesten wel nut heeft voor het creëren van bewustwording. “Veelal praten kinderen die gepest worden niet over het feit dat ze gepest worden, uit angst dat ze nog meer gemarginaliseerd raken. Ook op scholen die denken dat er een goed beleid is tegen pesten, wordt er vaak meer gepest dan dat bekend is.” Daarnaast vertelt ze ook dat veel pesten buiten het zicht van leraren plaats vindt. Uit verschillende studies, zoals het HBSC-onderzoek (Health Behaviour in School-Aged Children), hebben aangetoond dat pestgedrag vaak voorkomt op scholen die zichzelf als “veilig” beschouwen. “Dit gebeurt deels omdat pestgedrag zich kan verschuiven naar meer subtiele vormen zoals uitsluiting of cyberpesten, die helaas moeilijker op te merken zijn dan fysieke pesterijen”.

Veel veranderingen in 100 jaar kinderpostzegels, al is niet iedereen er blij mee: “Ik vind het niks dat het allemaal zo moeilijk wordt gemaakt.”

0

EINDHOVEN- “Wij doen met onze klas mee aan de kinderpostzegelactie. Wilt u ook iets kopen?” een zin die u deze week vast nog vaker gaat horen, want kinderen van verschillende basisscholen in Nederland trekken deze week weer massaal langs de deuren om kinderpostzegels te verkopen. Dit jaar is het extra bijzonder: de kinderpostzegelactie bestaat 100 jaar en er is genoeg veranderd in die tijd. 

Vriendinnen Sophie en Juno zitten in groep 7 van basisschool de Floralaan en doen dit jaar mee aan de kinderpostzegelactie. Het is vrijdagmiddag en het duo wil langs de deuren. Er is regen voorspeld, maar dat mag de pret niet drukken. Gewapend met een paraplu en een map met alle benodigdheden rennen ze naar de eerste deur, kibbelend wie als eerste mag aanbellen. Het enthousiasme om langs de deuren te gaan is er in de jaren niet minder op geworden, al is er zeker wat veranderd. 

Buurtbewoner Annique weet nog goed hoe zij vroeger langs de deuren ging. “Eerst ging je langs de deuren om postzegels te verkopen. Het opgehaalde geld ging dan in een envelop en een paar weken later moesten alle bestelde kaarten weer langs de deuren gebracht worden. Soms zeiden mensen dat had ik niet besteld. Je moest het erg goed bijhouden” Tegenwoordig kan je een QR-code scannen en via je telefoon betalen. Ook worden de producten gewoon opgestuurd. 

De meiden wandelen door en de deurposten in de wijk zijn al gauw allemaal versierd met het oranje stickertje van de postzegelactie, zelfs de huizen met een bordje ‘geen verkoop of collectes’. Bijna iedereen betaalt via de telefoon: “Ik vind het fijner dat ze het nu online doen, het is een stuk makkelijker.” Laat een buurtbewoner weten. Toch wordt modernisering van de betaalwijze niet bij iedereen met open armen ontvangen. Buurman Frans Custers koopt elk jaar Kinderpostzegels, maar schrok toch even toen Sophie vroeg of hij de QR code wilde scannen. “Ik ben digibeet, dus dat kan ik niet en dat is jammer, want ik vind het een mooie actie.” Gelukkig kan je nog steeds op papier betalen. Ook zijn 85-jarige buurvrouw vindt het maar ingewikkeld: “Ik laat mijn jongens het wel doen online.”

Niet alleen de betaalwijze is de laatste jaren veranderd, ook het assortiment is een stuk verder uitgebreid. Juno laat de achterkant van haar map zien. Dit kan je allemaal kopen: kaarten met of zonder postzegels, pleisters, een tas of 2 velletjes postzegels. Als je niks wil kopen is er ook nog de mogelijkheid om een donatie te doen. Tot 1994 werden er alleen postzegels verkocht. Tegenwoordig kun je een postzegel versturen met videoboodschap en is er een app waarop de kinderen een spel kunnen spelen voor extra punten.

De vriendinnen zijn naast elkaar op de bank geploft en spelen om de beurt de game. Sophie speelt het level uit, wat weer punten oplevert. Dit alles draagt bij aan de motivatie van de leerlingen, want hoewel het goede doel nog steeds belangrijk is, worden ze nu extra aangemoedigd door de schoolreis die ze kunnen winnen. “We hebben als klas al 3000 euro opgehaald” roept Sophie duidelijk gemotiveerd door de competitie.

Alles uit de kast: tóch feest in Rotterdam

Deze week staat Rotterdam in het teken van pride. Een kleurrijk evenement dat diversiteit en inclusie viert, maar even leek het erop dat het hele feest niet door zou gaan…