De temperaturen stijgen, mensen gaan erop uit en eten een lekker hapje op straat. Toch blijkt één voedselproduct vaker te vinden dan elk ander product, namelijk de pistache. Van de Dubai reep tot de nieuwe McFlurry Pistache van de McDonald’s, heel Nederland is in de ban van deze groene noot. Maar is de pistache tijdelijk een trend of blijft deze veelzijdige noot langer bij ons?
Menstruatietaboe binnen de ramadan: “Ik mag er niet over praten omdat het ‘vies’ is”
Vanuit een enquête onderzoek onder moslima’s blijkt dat 36% van de ondervraagde vrouwen in regio Rotterdam menstruatietaboe ervaren tijdens de ramadan. “Hier hoor je over te kunnen praten zonder dat je je schaamt”, legt islamitisch lerares Fatima Oudnun.
Vrouwen mogen tijdens hun menstruatie niet vasten. Dit staat gewoon in de Koran. Toch ervaren moslima’s schaamte tijdens de ramadan, bleek uit eigen onderzoek onder 74 moslima’s uit regio Rotterdam. Op de vraag of de moslima’s menstruatie een bespreekbaar onderwerp vinden tijdens de ramadan, heeft 64% gestemd dat menstruatie wél bespreekbaar is. “Het is een natuurlijk proces van het vrouwelijk lichaam, dus ik vind dat gewoon normaal”, blijkt uit reactie van de enquête.
De meeste moslima’s die geen menstruatietaboe ervaren begrijpen waarom anderen het wél kunnen ervaren. “Ik vind zelf wel dat ik het makkelijk kan bespreken. Ik heb wel het idee dat andere vrouwen moeite hebben om aan te geven dat ze niet vasten omdat ze ongesteld zijn. Het is belangrijk om het niet onder een tapijt te schuiven.”
Ook vinden ze dat er veel verdeeldheid is binnen de moslimgemeenschap. “De ene schaamt zich niet om het uit te spreken en de ander vindt het niet kunnen. Ondanks dat vind ik dat het bespreekbaar gemaakt moet worden. Het voelt respectloos om tegen oudere mannelijke familieleden te zeggen dat je ongesteld bent.”
Tóch vindt 36% dus dat menstruatie niet bespreekbaar is. “Ik baal ervan dat ik me als meid soms schaam om te zeggen dat ik ongesteld ben en daardoor niet vast. Terwijl het heel normaal is om ongesteld te zijn, heb ik soms het gevoel dat ik er niet over mag praten omdat het ‘vies’ is. Dit terwijl menstruatie iets super natuurlijks is, maar er hangt een soort taboe rond dit onderwerp, vooral bij mannen. Ik durf eerder tegen een Nederlandse jongen te zeggen dat ik ongesteld ben dan tegen een islamitische jongen, wat eigenlijk heel raar is. Hopelijk komt er meer bewustzijn over dit onderwerp bij onze jongens.”
“Toen ik nog klein was zag ik ook nooit vrouwen eten tijdens de ramadan. Als ik dat wel zag dan waren ze heel beschaamd en was het gelijk ‘tegen niemand zeggen’. Sindsdien heb ik het eigenlijk ook altijd zo ervaren. Ik zie wel dat steeds meer meisjes open zijn over een weekje niet vasten, maar ik blijf me schamen om te eten als de mannen aan het vasten zijn. Ik heb nog steeds het gevoel dat we ons gedeisd moeten houden en ‘oh pas op dat je vader of broertje je niet ziet! wat zullen ze wel niet denken?’”
Discretie in eigen huis
Het grootste deel, namelijk 37 van de gevraagde moslima’s, is eerlijk over hun menstruatie tegen mannelijke familieleden en vrienden. 17% zegt ziek te zijn. Dat is evenveel als het aantal moslima’s die mee eten in het bijzijn van hun mannelijke familie en vrienden en vervolgens stiekem in hun kamer eten.
Van de overige antwoorden zegt de meerderheid helemaal niets over hun menstruatie en leggen het niet uit. Anderen praten om het onderwerp heen en zeggen niet direct dat ze ongesteld zijn. Sommigen gaan ervan uit dat hun mannelijke familieleden en vrienden begrijpen waarom ze niet vasten. De rest laat het gelijk weten door hun afwezigheid in het ochtendmaal voor dat de zon opkomt.
Schaamte binnen cultuur en religie
Waar zou deze schaamte om menstruatie vandaan komen? “Überhaupt wordt er niet veel over menstruatie gepraat in een islamitisch huishouden”, zegt islamitisch geleerde Fatima Oudnun. “In de islam, en andere religies, wordt menstruatie als onrein beschouwd.” Vrouwen kunnen niet bidden of naar een moskee gaan tijdens hun menstruatie. “Door deze beschouwing zit er een negatieve beeld om menstruatie heen.”
“Ik begrijp dat je het niet al te openbaar moet maken en bescheidenheid moet hebben, maar het hoeft ook geen taboe te zijn. Ik denk dat die wel doorbroken kan worden”, zegt de geleerde. “Wij vrouwen staan hoog in de islam, en God heeft ons de menstruatie gegeven voor een reden. Er is geen islamitische bron die zegt dat we het niet bespreekbaar moeten maken. Hier hoor je over te kunnen praten zonder dat je je schaamt.”
COLUMN | Dick Schoof: De premier die niemand kiest, maar iedereen krijgt
Dick Schoof, een man die jarenlang op de achtergrond bleef, staat nu voor de taak Nederland te leiden, maar brengt hij de frisse wind die het land hard nodig heeft? Hij is een ambtenaar die jarenlang achter de schermen werkte en nu ineens het gezicht van het land moet zijn. Is dat wat Nederland nodig heeft? Of is hij vooral gekozen omdat de politiek zelf geen oplossing meer wist?
Schoof heeft veel ervaring in de overheid. Hij was verantwoordelijk voor veiligheid en terrorismebestrijding en weet hoe hij een crisis moet aanpakken. Dat kan handig zijn in een tijd met grote problemen, zoals de stikstofcrisis en het asielbeleid. Maar een land leiden is meer dan alleen problemen oplossen. Een premier moet mensen inspireren, een duidelijk plan hebben en richting geven. En dat is precies wat Schoof mist. Hij is een man van de inhoud, maar geen man van het volk.
Een premier uit de achterkamertjes
Het voelt raar dat Nederland na maanden van politieke chaos eindigt met een premier die niemand heeft gekozen. Hij is niet naar voren geschoven door de kiezer, maar door partijen die zelf niet wisten wie ze moesten kiezen. Wat zegt dat over de politiek? Zoals politiek commentator Joost Vullings zegt bij Een Vandaag: “Als politicus is hij een onbeschreven blad.”
In een tijd waarin veel Nederlanders onzekerheid voelen binnen de politiek, helpt dit niet. Een premier zonder politieke ervaring, zonder uitgesproken ideeën, zonder band met de kiezer. Hoe kan hij het vertrouwen herstellen?
Het echte probleem
Dit laat een groter probleem zien: de politiek durft geen echte keuzes te maken. In plaats van een duidelijke leider te kiezen, is er een neutrale bestuurder naar voren geschoven. Maar Nederland heeft geen manager nodig, het heeft een leider nodig. Iemand die knopen doorhakt en ergens voor staat. Schoof zal vast geen grote fouten maken. Hij zal zijn dossiers goed kennen en netjes de gesprekken leiden. Maar gaat hij Nederland ook echt vooruit helpen? Of wordt hij een premier die komt en gaat zonder iets blijvends achter te laten?
Een premier zonder verhaal
Het risico is dat dit kabinet de geschiedenis ingaat als een bestuur zonder ziel, met een premier zonder visie. Schoof kan een rustige, stabiele kracht zijn maar niet als premier. Als hij geen duidelijke koers bepaalt en geen verbinding maakt met de bevolking, dan blijft hij slechts een ambtenaar op de verkeerde plek. Zoals NRC het omschrijft: “Eerst was hij vlak, toen fel, nu lijkt hij weer rust te willen brengen: wat voor premier wil Schoof zijn?”
Het land wacht op leiderschap
Dick Schoof mag dan de premier zijn, maar de echte vraag is: wie leidt Nederland? Hij moet samenwerken met een kabinet van politici die elkaar nauwelijks vertrouwen en partijen die in de campagne keihard tegenover elkaar stonden. Hoe gaat hij daar leiding aan geven? Zonder politieke ervaring en zonder een eigen mandaat van de kiezer wordt dat een enorme uitdaging.
En dan is er nog de bevolking, Nederlanders zijn politiek moe. Ze willen geen eindeloze compromissen meer, geen bestuurders die vooral bezig zijn met het vermijden van conflicten. Ze willen leiders die keuzes maken. Maar krijgen ze die met Dick Schoof?
Als Dick Schoof wil bewijzen dat hij meer is dan slechts een noodoplossing, zal hij snel moeten laten zien dat hij niet alleen het land kan besturen, maar ook kan leiden want anders blijft hij de premier die niemand koos, en die niemand zal missen.
Gen Z wilt niet meer constant online zijn
Gen Z, de generatie die is opgegroeid met telefoons en social media, lijkt het nu wel gezien te hebben. Steeds meer jongeren streven naar een leven waarin ze niet voortdurend online zijn. Patty Valkenburg, expert op het gebied van media effecten, legt uit hoe het opgroeien met telefoons hier invloed op heeft.
Je ziet het steeds vaker: jongeren uit Gen Z die geen Instagram of TikTok meer gebruiken, terwijl de jongere generaties juist non-stop online zijn. Deze afkeer van social media heeft meerdere oorzaken, vertelt Patty Valkenburg. “Veel jongeren sluiten zich aan bij de groeiende rebellie tegen de algoritmes,” legt ze uit. Deze algoritmes werken verslavend en leiden tot ‘doomscrollen’: eindeloos scrollen, zelfs als het een negatief gevoel oplevert.
Algoritmes
Algoritmes zorgen ervoor dat je precies te zien krijgt wat je interessant vindt, maar ze maken het ook lastig om te stoppen met kijken. In de beginjaren van Instagram bestond de homepage alleen uit recente posts van mensen die je volgde, waardoor je uiteindelijk alles had gezien. Tegenwoordig voegen platforms zoals Instagram en TikTok eindeloos veel voorgestelde berichten toe, waardoor doomscrollen bijna onvermijdelijk is.
Opgroeien met social media
Toch ligt de belangrijkste reden voor deze afkeer bij hun jeugd, stelt Patty. “Al deze jongeren hebben al jaren online gezeten en willen nu juist meer van het echte leven zien.” Dit verklaart de opkomst van trends zoals de ‘digital detox’, waarbij jongeren bewust een periode stoppen met social media om te ‘ontgiften’. “Ik wilde een digital detox van twee weken proberen, maar heb Instagram en TikTok daarna nooit meer gedownload,” vertelt een jongere.
“Ik sloot Instagram af om iets anders te doen, en voor ik het wist zat ik alweer op Instagram,” vertelt een ander. “In sociale situaties betrapte ik mezelf erop dat ik steeds aan het scrollen was, terwijl ik juist in het moment wilde zijn.” Veel jongeren ervaren zo’n besefmoment, waarna ze besluiten afstand te nemen van social media.
The Fear of Missing Out
“Ik was eerst bang dat ik iets zou missen als ik geen Instagram meer had, maar eigenlijk bevalt het me wel goed.” Dit fenomeen staat bekend als FOMO, oftewel ‘fear of missing out’. Veel jongeren ervaren dit door social media: je ziet vrienden en kennissen leuke dingen doen terwijl jij thuiszit, wat het gevoel geeft dat je iets mist.
Niet alleen offline, maar ook online speelt FOMO een rol. Jongeren voelen de drang om constant hun telefoon te checken, bang om een belangrijk appje of gesprek in een groepschat te missen. “Wat deze jongeren zich vaak niet realiseren, is dat ze juist door voortdurend op hun telefoon te zitten de mooiste of belangrijkste momenten in het echte leven missen,” zegt Patty.
AUDIO| De populariteit van de Groene FEBO’s
Bij de Farmshop in Berlicum verkoopt de boerin haar producten direct aan de consument. Dit gebeurt steeds vaker. In 2023 is het aantal agrarische bedrijven dat verbredingsactiviteiten onderneemt gestegen naar 24.434, een toename van 10% vergeleken met 2020. Dit heeft de Universiteit van Wageningen onderzocht. Bij de Farmshop in Berlicum zien we een voorbeeld van hoe een melkboerin haar producten rechtstreeks aan de consument aanbied. Deze Groene FEBO versterkt de band tussen boer en burger en draagt bij aan een duurzame en lokale voedselvoorziening. Luister naar deze ontwikkeling in het boeren werkveld.
VIDEO| Omstreden film Snowwhite is nu te zien: “Je hoeft niet te kijken”
De nieuwe live-actionfilm over het sprookje ‘Sneeuwwitje’ is nu te zien in de bioscoop. Maar niet iedereen staat te popelen voor de première. Online is er al lange tijd veel ophef over de productie. Rein van Willigen, een echte Disneykenner, vindt de ophef overdreven. “Je hoeft niet naar de bioscoop te gaan, je kunt de film ook gewoon niet kijken.”
Vandaag is de film uitgebracht, maar er wordt al lange tijd over gepraat. De ‘woke versie’ van het verhaal over Sneeuwwitje, zoals sommigen het noemen, heeft voor veel discussie gezorgd. Twee jaar geleden begon de ophef na een uitspraak van Rachel Zegler, de actrice die Sneeuwwitje speelt in de nieuwe film. Ze vertelde na de opnames in een interview: “Het is niet langer 1937, en we hebben absoluut een Sneeuwwitje geschreven die niet gered zal worden door de prins. Sneeuwwitje zal niet dromen van ware liefde, maar van het worden van de leider die ze weet dat ze kan zijn.”
Ook over de dwergen en het feit dat Sneeuwwitje door een getinte actrice wordt gespeeld (‘die zo wit als sneeuw zou moeten zijn’) is veel ophef ontstaan. Disney probeerde verschillende manieren om de dwergen te verfilmen met echte acteurs, maar ging na kritiek uiteindelijk toch over op geanimeerde dwergen.
Rein van Willigen, een bekende in het Brabantse dorpje Zaltbommel, schrijft al jaren als journalist. Maar zijn grote passie is Disney. Hij schreef al twee boeken over Disney en werkt momenteel aan zijn derde boek. Zijn huis staat vol met Disney-artikelen.
Rein heeft de trailer van de nieuwe film gezien en reageert verrast. “Ik vond hem schitterend, het was echt een sprookje,” vertelt Rein enthousiast. “Helaas zijn mensen boos over de dwergen die door computers zijn gemaakt. Miljoenen mensen zouden hebben geklaagd, en dan denk ik: je hoeft niet te gaan, je kunt ook gewoon niet gaan.”
De kritiek op de dwergen vindt Rein onzin, en ook de commotie rond Sneeuwwitje, gespeeld door een getinte actrice, begrijpt hij niet. “Als je een sprookje wilt verfilmen, moet je wel uitgaan van het origineel. Dan maak je er ook geen zes dwergen van,” vertelt hij kritisch. “Maar dat Sneeuwwitje een tint heeft, heeft niets met het verhaal te maken. Mensen moeten daar geen groot probleem van maken.”
Rein gaat de film zeker kijken, maar niet in de bioscoop. “Al die mensen en dat gekraak van chips en popcorn, daar doe ik niet aan mee. Ik koop de film gewoon als hij uitkomt op dvd, en dan kijk ik hem lekker thuis.”
Panden worden gesloopt na brand in Arnhem
Bijna twee weken na de brand in de binnenstad van Arnhem is de sloop begonnen. Het slopen gebeurd voorzichtig want de panden kunnen instorten. Hoewel de omgeving is afgezet bleven toch veel omstanders even kijken. De eerste beelden van de sloop zijn hieronder te zien:
Review Netflix hit Adolescence: confronterend goed!
Netflix heeft met “Adolescence” een aangrijpende miniserie uitgebracht die ons als kijker laat zien hoe complex de wereld voor onze jeugd kan zijn. De vierdelige serie vertelt het verhaal van de 13-jarige Jamie Miller. Zijn leven, en dat van zijn familie, verandert drastisch wanneer hij wordt gearresteerd voor de moord op een klasgenoot. De serie gaat over relevante thema’s, zoals de invloed van sociale media en mannelijkheid.
Het verhaal
“Adolescence” onderscheidt zich, los van het verhaal, omdat er op een unieke manier is gefilmd: elke aflevering is één doorlopende opname, zonder onderbrekingen. Deze techniek, eerder toegepast in films als “1917” en “Birdman”, creëert een unieke kijkervaring die dwingt volledig op te gaan in het verhaal. Regisseur Philip Barantini, bekend van zijn werk in “The Chef”, heeft deze techniek geweldig toegepast, waardoor de serie realistisch en meeslepend over komt.
De eerste aflevering begint gelijk met de meest schokkende scène, waarin Jamie midden in de nacht wordt gearresteerd. Deze opening zet de toon voor de rest van de serie. In de daaropvolgende afleveringen wordt de kijker meegenomen in het juridische proces, de impact op Jamie’s familie en bovenal de factoren die hebben geleid tot zijn radicalisering. Dankzij de sterke cast, waaronder Stephen Graham als Jamie’s vader Eddie, Owen Cooper als Jamie en Erin Doherty als de psycholoog, is elke minuut het kijken waard.
Maatschappelijk belang
De serie gaat over verschillende maatschappelijke kwesties. Zo wordt belicht hoe kwetsbare jongeren kunnen worden beïnvloed door de zogenaamde ‘manosphere’—een online subcultuur waarin vrouwonvriendelijke en seksistische content worden gedeeld. Deze digitale groepen trekken veel jongeren zoals Jamie aan, als ze zich eenzaam of onbegrepen voelen. De serie toont hoe Jamie door deze online omgeving een vertekend beeld krijgt van mannelijkheid en relaties, wat uiteindelijk leidt tot tragische gevolgen.
Recent onderzoek van het Europees Instituut voor Gendergelijkheid toont aan dat steeds meer (jonge) mannen in Europa conservatievere en vrouwonvriendelijke ideeën ontwikkelen, mede door de invloed van figuren als Andrew Tate. Andrew is een influencer die bekendstaat om zijn controversiële uitspraken over vrouwen. Hij heeft miljoenen volgers, vooral onder jonge mannen, en promoot een levensstijl van rijkdom en macht. Uit een Australische studie blijkt dat een kwart van de schoolgaande jongens Tate als rolmodel ziet.
Conclusie
“Adolescence” is meer dan alleen een hele boeiende dramaserie; het houdt ons scherp. Door de bijzondere filmtechniek, geweldige acteurs en het relevante onderwerp dwingt de serie ons na te denken waar we jongeren aan bloot stellen en de rol die wij hier als samenleving in hebben. Cijfer: 9/10
