Home Blog Pagina 2

Van thuis op de bank tot in de studio: Miljoenenjacht

0

Hermien Lenders (64) uit Meerlo opende haar mailbox en zag een uitnodiging voor het programma Miljoenjacht. “Ik dacht eerst: is dit een grapje?” De lerares speelt al méér dan twintig jaar mee met de Postcode Loterij. Ze vertelt ons over de voorbereiding, haar ervaring en haar gouden koffertje.

Vijftig inwoners, waaronder Hermien, uit het postcodegebied 5864 mochten 9 oktober het vak Meerlo in de studio vullen. Terwijl het orkest ‘Kwestie Van Geduld’ van Rowwen Hèze speelde, liepen de inwoners zingend naar binnen. In het programma mag één iemand plaatsnemen aan de desk naast Linda de Mol. De finalist moet gouden koffertjes openmaken en maakt zo kans op een geldbedrag dat kan oplopen tot vijf miljoen euro.

Hermien nam een van haar kinderen mee naar de studio. “Mijn dochter en ik hebben weleens vaker zoiets gedaan.” De twee moesten zich aan een strikt reglement houden. “Je mag geen streepjes, je mag geen figuurtjes”, vertelt Hermien over de kledingvoorschriften. Gelukkig had de lerares nog een passend setje in de kast. Hermien meldt dat er heel wat komt kijken bij de voorbereiding; van het ondertekenen van het reglement tot aan ID-controle.

In de studio

Hermien heeft Miljoenenjacht al vaker op de televisie gezien. “Een beetje ontspannen”, noemt ze het programma ook wel. Toen ze de kinderen op school vertelde dat ze mee mocht doen reageerden zij enthousiast. Tegen de kinderen zei ze zelfverzekerd: “Ik ga er gewoon staan.” Daarmee bedoelt Hermien de desk waar de finalist van Miljoenjacht aan mag staan. In de studio bleek dat toch anders: “Ik durf daar helemaal niet te staan”, zei Hermien tegen haar dochter Jolijn. Tijdens de opname moesten de twee vragen invullen en Jolijn regelde dit op het kastje. “Toen had ze aan antwoord goed, en werd ik heel zenuwachtig”, vertelt de lerares. Aan de sfeer in de studio zou het niet liggen volgens Hermien: “de sfeer is daar wel zo gemoedelijk dat je ook wel gerustgesteld wordt.”

De presentatrice van het programma, Linda de Mol, “is heel vriendelijk”, aldus Hermien. De Mol maakte tussen het filmen door praatjes met de mensen en vroeg aan de zaal of ze de publieksprijs al wisten, vertelt de lerares. Dit wist het publiek nog niet en Linda ging het zeker ook nog niet verklappen. Dit was geen hoogtepunt maar die waren er volgens Hermien ook niet: “Ik vond het allemaal wel leuk.”

Aan de opname en alles daaromheen had Hermien bijna niets op te merken: “Het loopt daar allemaal super gesmeerd.” Als voorbeeld noemt ze de jassen die per vak apart werden gehangen en georganiseerd. Ze vond de drie uur durende opname alleen wel lang.

Het gouden koffertje van Hermien

Het geluksnummer van Hermien is altijd negentien. Toch blijkt dat nummer niet veel geluk op te leveren. “Ik win er nooit wat mee”, zegt Hermien. Nummer negentien is afkomstig van de geboortedatum van dochter Jolijn. Voor het programma heeft ze het even helemaal omgegooid en is ze voor nummer twaalf gegaan.

De lerares vertelt dat als ze heel veel geld zou winnen, ze bijna alles zou afstaan. Hermien: “Ik heb drie kinderen, die kunnen het geld allemaal goed gebruiken.” Verder zou ze een deel geven aan een jongen waarvan ze vrijwilligster is die al twaalf jaar niet thuis kan wonen. Wat ze wel zou houden zou ze gebruiken voor leuke dingen en om het huis wat op te knappen. Dit antwoord gaf ze ook toen de schoolkinderen vroegen wat ze zou doen als ze veel geld won. “Krijgen wij dan niks?”, vroegen de kinderen. Waarop Hermien zei dat ze dan een ijs met ze zou gaan eten en daar waren de kinderen ook tevreden mee.

Hermien noemt zichzelf een voorzichtige speler. Ze zou blij zijn met elk geldbedrag dat ze zou winnen. Ze zegt dat je vaak de zin hoort als mensen verliezen ‘We zijn toch met niks gekomen.’ Hermien: “Dat is onzin, je wilt daar toch wat gaan winnen.” Naast voorzichtigheid speelt dankbaarheid ook een rol bij haar keuzes. “Ik vind het niet dankbaar als je alleen maar doorgaat om meer”, aldus de lerares.

Hermien vond het een speciaal avontuur met haar dochter. “Ik ben benieuwd hoe het eruit ziet van de andere kant”, zegt ze over de uitzending. Ben je benieuwd of Hermien in de prijzen valt? Dan kun je zondag 20 oktober de uitzending bekijken.

Foto: Hermien Lenders

Recensie: Zusters zonder liefde; een indringende blik op vrouwelijk misbruik in de kerk

0

Mannelijk misbruik in de kerk wordt de afgelopen jaren steeds meer belicht. De vrouwelijke rol hierin komt vaak niet of nauwelijks aan bod. In Zusters zonder liefde geeft freelancejournalist Jan Stevens overlevers van nonnenmisbruik de kans om hun verhaal te doen. De onderwerpen die aanbod komen maken veel emotie los.

Toen begin 2014 bleek dat de nonnen van het Ierse plaatsje Tuam bijna achthonderd baby’s van ‘gevallen vrouwen’ in het riool van hun weeshuis dumpten, was de schok bij iedereen groot. In België kwamen er in 2011 gelijksoortige verhalen naar boven, nadat Erik een klacht had ingediend bij het parket van Kortrijk. Zij startte hierdoor een onderzoek naar kindermisbruik door twee kloosterzusters. Erik is slachtoffer van misbruik en samen met andere slachtoffers getuigt hij in het boek van Jan Stevens over misbruik en mishandeling door nonnen.

Verwarrend
In het eerste hoofdstuk neemt Jan Stevens de lezer mee in zijn gesprek met Catherine Corless. Zij deed destijds onderzoek naar het plaatselijke opvangtehuis voor moeders en kinderen. Op die plek werden stoffelijke overschotten van baby’s en kinderen gevonden in het riool. Voor de generatie die op het moment van de vondst nog te jong was, schetst dit een goed beeld van wat er precies in Ierland is gebeurd. Al is de rest van het hoofdstuk wat lastiger te lezen, door de vele organisatorische en geestelijke namen die dicht achter elkaar worden benoemd. Dit zorgt voor verwarring.

‘Bevredigen onder dwang’
Deze paginalange verwarring verdwijnt zodra het hoofdstuk over slachtoffer Erik begint. In dit hoofdstuk leest de lezer het verhaal van de vijfenzestigjarige Erik. In 2011 diende hij een klacht in tegen twee kloosterzusters van weeshuis Stella Maris. Erik vertelt open hoe hij als zesjarig kind een non moest bevredigen onder dwang. Ook kaart hij ander lichamelijk misbruik aan. “Ik droomde over wat ik als kleine jongen had meegemaakt. Hoe de nonnen me in weer en wind op de koer lieten staan, me door een raam duwden en een nachtemmer vol pis over mijn hoofd uitgoten.”

Als kind dat over het algemeen in een liefdevol huishouden is opgegroeid, is het onbegrijpelijk hoe iemand een kind dit soort dingen kan aandoen. Vooral als je het volgende stuk tekst leest: “Mijn ene been zit vol protheses. (…) Ik reed in volle vaart tegen een muur.” Dit was een mislukte poging om voorgoed af te rekenen met wat hem is aangedaan door de nonnen van Stella Maris.’’  Dit stuk staat tussen de regels door verwerkt. Als je niet goed nadenkt over wat er staat, zou je bijna missen dat het over zelfmoord gaat. Bij de lezer laat het een diepe indruk achter.

Tot de dag van vandaag
De schrijver spreekt niet alleen met slachtoffers van seksueel misbruik; ook zware lichamelijke, psychische en emotionele mishandeling komen aan bod. Net als verwaarlozing, isolatie, opsluiting, schuldig verzuim, kinderroof, pesterijen, slavernij en mensenhandel. Het gaat ook niet alleen over situaties die zich in de vorige eeuw hebben afgespeeld. In een van de laatste hoofdstukken komt “Sam” aan het woord, een jongen geboren in juli 2011 die van 2017 tot 2023 in het internaat van de Zusters van Liefde zat. Dit hoofdstuk toont de lezer dat ondanks een onderzoek naar vrouwelijk misbruik in de kerk, het nog steeds tot de dag van vandaag aan de orde is.

Weet waaraan je begint
Wij als lezer zullen hopelijk nooit begrijpen hoe heftig dit misbruik is geweest, maar Zusters zonder liefde zorgt ervoor dat vrouwelijk misbruik in de kerk niet ongezien blijft. Jan Stevens heeft de slachtoffers een luisterend oor aangeboden en hun verhalen de wereld in gebracht.

Zusters zonder liefde zal niet voor iedereen zijn. Door de details in de verhalen zullen sommige lezers de neiging hebben om het boek weg te leggen. Al is het erg belangrijk dat je niet wegkijkt. Deze feiten zijn gebeurd en het is belangrijk dat er aandacht aangegeven wordt. Het is geen boek dat je zomaar oppakt.

Bewegend geld ophalen voor het goede doel: “Ik stink nu maar ben wel gelukkig”

Maastricht – Geld ophalen voor het goede doel door te hardlopen. Gisteren vond voor de tweede keer de Campusrun Maastricht plaats. De hardlopers en wandelaars die deelnamen zamelde geld in voor het Ronald McDonald Huis in Maastricht.

Honderden paren trimschoenen komen op een hoopje samen bij het UM sports in Maastricht. Via een microfoon hoor je de stem van de wethouder: “We gaan beginnen met een warming up.” Al die honderden trimschoenen springen op en neer en rekken hun spieren. En dan, “drie, twee, een!!!” het startsignaal is gegeven. De honderden paren trimschoenen vertrekken in een snel tempo. Het geluid van trommelbands en juichende supporters hoor je luid. De run is van start.

Dit is het tweede jaar dat de Campusrun Maastricht, van 5 km, wordt georganiseerd. Dit jaar is het aantal deelnemers bijna verdubbeld naar ongeveer 500 deelnemers. Iris Rademakers, marketing en communicatie organisatie van dit jaar, zegt het volgende: “We hadden geen streven naar een bepaald bedrag voor de run. Wel wilden we meer mensen aan de startlijn krijgen dan vorig jaar. Dat is ons zeker gelukt, dus wij zijn nu al erg tevreden.’’

De run is georganiseerd om geld op te halen voor het Ronald McDonald Huis, een huis voor gezinsleden van de zieke kinderen die opgenomen zijn in het ziekenhuis. De Campusrun vond plaats langs de Campus van Maastricht en dóór het Ronald McDonald Huis.

Bron: Campusrun Maastricht route

Jong en oud. Er zat geen leeftijd vast aan de run. Kinderen renden even enthousiast mee als de volwassenen en ieder op een eigen tempo. Of je nou wandelden of deed hardlopen er werd even hard voor je gejuicht. Toen de wandelaars en hardlopers de finish over kwamen werdt iedereens nummer en naam omgeroepen. Iedereen die had gedoneerd om mee te lopen werd geëerd. Na de finishlijn was een bijeenkomst van sportshirts met natte ruggen. De geur van zweet hing in de lucht. “Ik heb echt flink gezweet en stink nu wel, maar ik ben wel gelukkig. Zo gaaf dat ik deze 5 km run heb gedaan.” zegt een van de deelnemers met de zweetdruppels nog op haar voorhoofd.

Hoeveel er is opgehaald tijdens de loop is nog niet bekend, dat wordt bekend gemaakt over twee weken.

Waarom Waalwijk geen vuurwerkverbod invoert

Tilburg, Eindhoven, Amsterdam, Utrecht en Rotterdam hebben allemaal wel iets gemeen, een vuurwerkverbod. Toch zijn er maar 18 van de 342 gemeenten in heel Nederland die beschikken over zo’n verbod. Een van de gemeenten die geen gebiedsverbod heeft is Waalwijk: ”We wachten een landelijk verbod af, de overlast is breder dan alleen de uren wanneer er vuurwerk wordt afgestoken.’’

Vorig jaar hanteerden zestien gemeenten een lokaal afsteekverbod, Alkmaar en Zutphen voegen zich aan dit rijtje toe. Door extra inzet van boa’s en cameratoezicht wil de gemeente van Alkmaar het verbod gaan handhaven. Toch vertellen ze aan het ANP dat het in de praktijk niet makkelijk zal zijn. De gemeenten hopen dat het invoeren van vuurwerkverboden op de lange termijn leidt tot minder overlast, schade en incidenten. Heemstede en Mook en Middelaar zien dat er sinds de invoering van het verbod wel minder vuurwerk wordt afgestoken. Andere gemeenten zeggen dat het veranderen van een traditie tijd nodig heeft. 

Lastig te handhaven
Een gemeente die nog geen gebiedsverbod heeft opgelegd, is Waalwijk. Een woordvoeder van de gemeente vertelt dat het handhaven van het vuurwerkverbod lastig is: “Wij wachten een landelijk verbod af, de overlast is breder dan alleen de uren wanneer er vuurwerk wordt afgestoken. Handhaven van een dergelijk verbod is ondoenlijk.”

“Illegaal vuurwerk is een groot probleem. Ook dit jaar zijn hotspots (bv jeugdontmoetingsplekken) bepaald, waar handhaving en politie meer en frequent aanwezig zal zijn.’’ De politie legt de komende periode, tot aan de jaarwisseling, extra focus op de bestrijding van illegaal vuurwerk.

Gebiedsverboden niet de oplossing
Volgens Jeffrey Peters van de stichting HVLV, die zich inzet voor vuurwerkveiligheid, ligt een groot deel van de vuurwerkproblematiek niet aan de gebiedsverboden: “Dat zwaar illegale knalvuurwerk zorgt voor de problematiek, het levert veel overlast en ongelukken”. Hij benadrukt dat handhaving effectiever zou zijn als er meer gefocust wordt op het bestrijden van de handel in dit illegale vuurwerk. “Het zware vuurwerk kan leiden tot ernstige verwondingen zoals amputaties, terwijl het legale vuurwerk doorgaans beperkt blijft tot brandwonden.”

Peters verteld dat de overheid al stappen zet om zwaar illegaal vuurwerk onder de Wet wapens en munitie te laten vallen, wat de opsporingsmogelijkheden vergroot. Ook werken ze aan een Europees verbod op de productie en verkoop van de flashbangers (denk hierbij aan nitraten en de cobra 8). “Als dit lukt, zal het veel moeilijker worden om aan dit vuurwerk te komen, zeker als de prijzen stijgen door het beperkte aanbod.”

Daarnaast zijn grenscontroles, met name aan de Duitse grens, aangescherpt om de invoer van illegaal vuurwerk vanuit landen als Polen te beperken. Peters verwacht dat strengere controles en hogere prijzen ervoor zullen zorgen dat het zware illegale vuurwerk minder makkelijk verkrijgbaar wordt, wat uiteindelijk de vuurwerkproblematiek kan verminderen.

Populariteit alcoholvrij bier onder druk door belasting

0

Alcoholvrij bier wint razendsnel terrein in Nederland, en dat is niet zonder gevolgen voor de bierbrouwers. Terwijl de schappen in supermarkten steeds voller raken met nieuwe varianten, blijven de merken investeren in smaakvolle alternatieven zonder alcohol. Maar wat zit er achter deze groei, en welke uitdagingen liggen op de loer?

Populairder dan ooit, maar met een prijskaartje

De toekomst van alcoholvrij bier lijkt rooskleurig, maar volgens Meint Waterlander, woordvoerder van Stichting Dranken Nederland, staat de markt voor een uitdaging. “De recente verhoging van de verbruiksbelasting op alcoholvrij bier zorgt voor een daling in de verkoop, na jaren van constante groei. Brouwers hopen dat deze belasting aangepakt wordt, zodat de markt weer kan herstellen.”

Toch blijft de verwachting dat de populariteit van alcoholvrij bier zal blijven toenemen. “Het brede assortiment en de verbeterde smaken maken het voor steeds meer mensen een aantrekkelijk alternatief voor alcoholhoudend bier,” aldus Waterlander.

Prijsverhogingen zetten rem op groei

De belangrijkste boosdoener voor de recente verkoopdaling? De prijs. Door de hogere belasting is alcoholvrij bier duurder geworden, vooral in bepaalde productcategorieën. Dit zet een rem op de groei van de markt, maar een massale terugkeer naar alcoholhoudend bier blijft uit. Volgens Waterlander biedt alcoholvrij bier zelfs een oplossing tegen alcoholmisbruik. “Mensen kiezen bewust voor een alcoholvrij alternatief zonder concessies te doen aan de smaak.”

Minder smaken door belastingdruk?

De belastingverhoging heeft niet alleen invloed op de verkoop, maar ook op de creativiteit van bierbrouwers. “Hoewel brouwers blijven innoveren, zijn ze voorzichtiger met hun investeringen in nieuwe producten,” legt Waterlander uit. “De krimpende markt dwingt ze om hun strategieën te heroverwegen. Ze moeten goed kijken wat de moeite waard is om te introduceren en wat niet.” Toch zien we nog steeds nieuwe varianten op de markt, al gaat dat wat langzamer dan voorheen.

Jongeren en alcoholvrij bier: een gezonde match

Jongeren spelen een belangrijke rol in de groei van alcoholvrij bier. Volgens Waterlander beginnen veel jongeren hun bier ervaring met alcoholvrije varianten, voordat ze overstappen op alcoholhoudend bier. “Voor hen past alcoholvrij bier perfect in een gezonde, bewuste levensstijl. Ze zien het als een verantwoord alternatief,” legt hij uit. Het feit dat alcoholvrij bier tegenwoordig ‘cool’ is, zeker in landen zoals Amerika, helpt ook mee.

Blijvende kansen ondanks uitdagingen

Ondanks de huidige uitdagingen blijft de verwachting dat alcoholvrij bier een belangrijk onderdeel blijft van de Nederlandse biermarkt. Vooral onder jongeren blijft de populariteit groeien, mede door de verbeterde smaak en het brede assortiment. Waterlander is optimistisch: “Deze ontwikkelingen bieden bierbrouwers nog steeds kansen om de markt verder te laten groeien, ondanks de belastingdruk.”

Kritiek op voorstel tot onvruchtbaarheid van wolven

0

De Tweede Kamer heeft recent de mogelijkheid besproken om wolven onvruchtbaar te maken als een maatregel om de toenemende populatie in Nederland te beheersen. Deze aanpak roept echter kritiek op van dierenartsen en natuurorganisaties, die twijfels hebben over de effectiviteit en de ethische implicaties van zulke ingrepen.

Annet Muller-ter Veen, woordvoerder van Stichting Wij(s) met Wolven, vertelt dat de stichting wekelijks ongeveer 30 verhalen ontvangt van mensen die hun zorgen delen. Dit aantal is in de loop van de tijd gestegen; aanvankelijk waren het er slechts twee of drie per week. De meldingen variëren van ondernemers die minder klanten hebben omdat mensen niet meer durven te kamperen, tot specifieke incidenten zoals schapenaanvallen en veiligheidsproblemen voor blinde mensen met geleidehonden die niet meer veilig naar de huisarts durven wandelen.

Het doel van de stichting is om politieke bewustwording te creëren over de uitdagingen die de wolf met zich meebrengt. Dit omvat de impact op de gezondheid, het welzijn van dieren, en de zorgen van inwoners in wolvengebieden. Wij(s) met Wolven onderzoekt ook de juridische mogelijkheden om deze kwesties aan te pakken. “Toen ik hoorde dat ze wolven onvruchtbaar willen maken, moest ik een beetje lachen”, zegt Annet Mullet-ter Veen. “Er komen een hoop wolven uit Duitsland deze kant op, want daar vindt niet of nauwelijks beheer plaats. Dus als wij dat willen doen, zet dat geen zoden aan de dijk”. Ook is volgens haar de praktische uitvoerbaarheid nul. Ze vertelt dat jagers in Frankrijk, die de opdracht hebben een probleemwolf af te schieten, aangeven dat ze dagenlang moeten zoeken voordat ze een wolf kunnen vinden. Het is een uitdaging om de wolf goed te raken, dus het idee om wolven met hormonen te bestrijden is niet realistisch. “En het belangrijkste: van zo’n pijltje gaan ze niet vegetarisch eten. De problemen die wij hebben dat we niet met onze hond in het bos durven te wandelen, worden er niet anders van”, aldus Ter Veen. 

“Hormonen toedienen per injectie is iets waar je heel voorzichtig mee moet zijn, want je verstoort de sociale context”, vertelt dierenarts en bestuurslid Anne Hanssen van Caring Vets. Bij wolven is de sociale structuur sterk afhankelijk van de rolverdeling binnen de roedel, met name tussen het alfapaar. Als mannelijke wolven door hormonen gecastreerd worden, kan hun dominantie afnemen, wat hen kwetsbaar maakt voor verstoting door andere leden van de roedel. Ook vrouwelijke wolven kunnen worden verstoten als ze niet meer loops worden.

Daarnaast kan het terugplaatsen van een geopereerd dier in de roedel ook problematisch zijn, omdat ze anders kunnen ruiken door de operatie, wat ervoor kan zorgen dat ze afgestoten worden door de groep. Dit kan leiden tot verstoring van de sociale dynamiek binnen de roedel. 

Veehouders, met name schapenhouders, hebben de verantwoordelijkheid om hun dieren goed te beschermen. “Als je schapenhouder bent, moet je zorgen dat je een fatsoenlijk hek om je schapen hebt staan, waar wolven niet binnen kunnen”, aldus Hanssen. Echter, wanneer een wolf een schaap aanvalt, krijgt de schapenhouder dat schaap vergoed, soms zelfs meer dan de waarde ervan. Volgens de dierenarts zouden we eerst moeten nagaan hoe we ons vee kunnen beschermen tegen de wolf, zodat de wolf zijn plek kan houden in de natuur.

Patholoog Frank van de Goot over Liam Payne zijn val: ‘Dit kan je niet weten’

0

Een schok voor de muziekindustrie en de fans die woensdagnacht (plaatselijke tijd) te horen kregen dat de voormalige One Direction-zanger, Liam Payne (31), is overleden. Nog geen dag later kwamen de eerste officiële details binnen van het autopsierapport. Fans waren verbaasd door de snelheid van het uitkomen van de eerste autopsieresultaten. Volgens een patholoog zijn niet alle gegevens even kloppend.

Payne werd dood aangetroffen bij het CasaSur Palermo-hotel in Buenos Aires na een val van de derde verdieping. De commentsectie op sociale media ontplofte toen zo’n 24 uur later de eerste resultaten van zijn verwondingen naar buiten kwamen.

Frank van de Goot, patholoog bij het Nationaal Forensisch Onderzoeksbureau, vertelt dat het vooral aan Nederland ligt dat autopsieresultaten zolang duren. “In Nederland mag over de autopsie 90 dagen worden gedaan, als je überhaupt tot de gelukkige hoort die onderzocht wordt. In Nederland zou Liam Payne nooit onderzocht zijn.”

Volgens Van de Goot wordt er bij zaken in Nederland, waar al duidelijk is wat er is gebeurd, geen verder onderzoek meer gedaan. Van de Goot vertelt dat vergeleken met Nederland er beter onderzoek wordt gedaan in landen zoals Argentinië, waardoor de autopsie zo snel naar buiten is gekomen.

EPA/CLEMENS BILAN

De autopsieresultaten van Payne

Uit de eerste details blijkt dat lijkschouwers 25 verwondingen hebben gevonden. Het gaat daarbij om dodelijk hoofdletsel, met in- en uitwendige bloedingen. Vanwege de positie waarin zijn lichaam werd gevonden en de verwondingen van de val wordt aangenomen dat Payne geen “reflexhouding” heeft aangenomen om zichzelf te beschermen tegen zijn val, melden media als Cosmopolitan en NU.nl.

Volgens Van de Goot kan de media nooit weten of hij zichzelf heeft proberen op te vangen, terwijl de media iets anders vertelt. “Dit kan je niet weten, voordat je in de gaten hebt dat je aan het vallen bent, lig je al beneden,” legt Van de Goot uit. “Liam had geen tekens van afweer, daar wordt nu de conclusie aan verbonden dat hij het vrijwillig heeft gedaan.” Van de Goot vertelt dat de valtijd te kort is om een relevante afweerreactie te maken, zeker als Payne onder invloed zou zijn geweest.

De oorzaak van de val

Hoe het heeft kunnen gebeuren dat Payne van zo’n 13 meter naar beneden viel, is niet bekend. Er gaan geruchten dat de zanger al langere tijd last had van depressies, alcohol- en drugsproblemen en de haatreacties op sociale media. Eerder die avond werd het noodnummer 911 gebeld door een werknemer uit het hotel. Hij maakte zorgen om een man die onder invloed zijn kamer aan het verwoesten was. Of dit om de muzikant ging is niet bevestigd.

“Naar wat ik weet vanuit de media, was Liam onder invloed en is vervolgens over de balkonrand gevallen. Dan kan het zijn dat hij per ongeluk over de rand is gegaan. Het enige wat ik wil weten is: Welke drugs en hoeveel drugs en promille alcohol had hij in zijn lichaam?” aldus Van de Goot.

EPA/PAUL BUCK

Payne was in Argentinië voor onder meer het concert van zijn oude bandgenoot: Niall Horan. Vlak voor zijn dood heeft hij Niall backstage gezien om hem te supporten. Niall heeft tot zover nog niets laten horen. De andere ex-bandleden van One Direction: Harry Styles, Louis Tomlinson en Zayn Malik, hebben laten weten dat ze er kapot van zijn hun ‘broer’ op deze manier te zijn kwijtgeraakt.

Ophef award Dolfinarium; waarom stilte bij andere prijswinnende dierentuinen?

Het Dolfinarium in Harderwijk ontvangt kritiek van dierenrechtenactivisten na het winnen van een Michelinster. Michelin reikt niet alleen prijzen uit naar de beste eetgelegenheden, maar ook naar uitjes die de moeite waard zijn. Dierenrechtenactivisten van PETA en Animal Rights vinden dat uitjes niet leuk kunnen zijn met dieren in gevangenschap. Hoe kan het dan dat het rond dierenparken Wildlands Emmen (één Michelinster) en Burgers’ Zoo (twee Michelinsterren) stil blijft in de media?

“Wij zien het Dolfinarium niet als dierentuin,” zegt Erwin Vermeulen, woordvoerder van Animal Rights.Het Dolfinarium is een circus. Het zaagsel is vervangen door water en de dieren moeten daar kunstjes op doen,” legt Vermeulen uit. Het is sinds 2015 in Nederland verboden om wilde dieren in circussen te gebruiken. Onderzoekers zien dat het dierenwelzijn hiervan achteruit gaat. De dierenrechtenactivist is stellig: “Dit geeft voor ons aan dat het Dolfinarium geen bestaansrecht heeft.”

‘Dieren beroofd van betekenisvol leven’
Dit wil niet zeggen dat dierenrechtenorganisatie Animal Rights andere dierentuinen goedkeurt. “Wij zijn als dierenrechtenorganisatie tegen het opsluiten van dieren in welke vorm dan ook”, zegt hij. Een aantal voorbeelden die Vermeulen geeft zijn educatie, fokprogramma’s en dus ook entertainment. “Een leuk uitje moet niet alleen diervriendelijk zijn, maar helemaal zonder het gebruik van dieren. Of je nou gaat paardrijden, stierenvechten of naar de dierentuin,” somt Vermeulen op. “Daar doen dieren aan mee die daar niet voor gekozen hebben.” Mimi Bekhechi, woordvoerder van dierenbelangenorganisatie PETA, vult aan: “Bezoekers kunnen elk moment weer vertrekken. Dieren hebben een levenslange gevangenisstraf en zijn zo beroofd van een betekenisvol leven.”

Burgers’ Zoo denkt daar anders over, een woordvoerder vertelt:  “Wij bouwen leefomgevingen heel getrouw na, de dieren leven zo veel mogelijk vrij en kunnen zelf voedsel zoeken. Bij ons kun je dieren ervaren zoals ze in de natuur zijn.” Op het statement van Vermeulen en Bekhechi dat dieren niet opgesloten mogen worden, zegt de woordvoerder: “Dan zou je ook geen huisdieren mogen houden. We zijn een democratisch land en we mogen verschillende meningen hebben. Daar hebben we respect voor.”

‘Michelin maakt geen ethische keuzes’
Volgens Vermeulen kijkt Michelin vaker weg als het om dierenwelzijn gaat. “Michelin is natuurlijk bekend van de restaurants,” stelt Vermeulen. “Daarin maken ze ook geen bewuste keuzes als het om dierenlevens gaat. Kangaroevlees, foie gras, kaviaar van onbekende herkomst: het kan allemaal. Wij verwachten geen ethische keuzes van Michelin, maar die zouden ze wel moeten maken.” Mimi Bekhechi van PETA is eensgezind: “De Michelingids zou kwaliteit moeten belonen, niet uitbuiting. Veel bedrijven zijn al gestopt met het promoten van locaties die intelligente dieren opsluiten voor menselijke entertainment. Wij van PETA vragen Michelin om dit voorbeeld te volgen.” Michelin en het Dolfinarium hebben niet gereageerd op de voorgelegde vragen.

Petpretpark: een duurzame speeltuin in de Lochal

0

18 oktober is de opening van het PetPretPark in de Lochal. Het is een gratis duurzame speeltuin, bedoeld als leuk uitje voor gezinnen tijdens de herfstvakantie. Met als doel om kinderen en volwassenen meer te laten nadenken over duurzaamheid. Naast een speeltuin is er deze editie ook een samenwerking met The Living Museum Tilburg. Kunstenares Simone Sue laat haar plastic geluidstuin zien. Het PetPretpark is er tot 31 oktober.

Het Petpretpark is een terugkerend concept. “We doen dit vaker in leegstaande gebouwen, zoals in winkelcentra. We regelen het altijd in de vakanties, zo hebben gezinnen ook meteen een gratis uitje”, vertelt Bibi projectmedewerker vanPETnaarPRET. De materialen voor de speeltuin worden verzameld door inzamelingsacties met bewoners en ze ontvangen nieuwe spullen van reststromen van bedrijven. “Eigenlijk alles wat wij doen verbindt en is circulair”, zegt Bibi.

VanPETnaarPRET

Het Petpretpark is onderdeel van organisatie ‘vanPETnaarPRET’.  “Wij zijn begonnen met het inzamelen van petflesjes samen met bewoners toen er nog geen statiegeld op zat. We maakte hier kroonluchters van. De grote kroonluchter in de Lochal is bijvoorbeeld door ons gemaakt. Nou als je heel veel flesjes hebt, dan heb je ook veel dopjes en toen zijn we een doppenbad gaan maken. Zo kwam het idee van een speeltuin”, vertelt Bibi.

Geluidstuin

De speeltuin is samengesteld met allerlei verschillende organisaties met een verhaal. Één daarvan is de geluidstuin van Simone Sue, van The Living Museum Tilburg. Dit museum vormt een plek voor mensen met complexe uitdagingen zoals een psychische kwetsbaarheid, verslaving of dakloosheid. Simone is percussionist, iemand die slagwerk speelt, en volgde hierbij haar droom om een geluidssculptuur te creëren. “Je moet er echt een keer doorheen lopen”, zegt Bibi.

Gezinnen bereiken

Je kunt er niet alleen spelen. Er is ook een rek met gratis kleding, een chillhoek en je kunt workshops volgen waarbij je duurzaam gaat knutselen. Bibi hoopt dat de kinderen die langskomen thuis, door hun verhalen, het gesprek over duurzaamheid starten. “Gelukkig besteden scholen ook steeds meer aandacht aan duurzaamheid.”

Creativiteit

“Je kunt met ciruclair denken ook lekker creatief zijn”, vertelt Bibi. “In de chillhoek hebben we bijvoorbeeld kussens gemaakt van oude stoffen van een meubelmaker en huishoudfolie van distributiecentra. Om pallets doen zij altijd heel veel van dat spul, dat zit nu mooi in onze kussens.”

“Soms zijn circulaire dingen makkelijker, maar is het voor de hand liggend om niet circulair te zijn.”

Duurzame tips

Bibi heeft circulaire economie gestudeerd en is daarom al langere tijd ook thuis aan de slag met ciruculairder leven. “Het verbaast mij vaak hoe makkelijk het is om duurzamer te leven. Dit hoeft helemaal niet moeilijk te zijn en scheelt vaak ook in de portemonnee.”

“Soms zijn circulaire dingen makkelijker, maar is het voor de hand liggend om niet circulair te zijn. Zoals het weggooien van je broccolistronk, terwijl je er ook voor kunt kiezen hem in te vriezen voor als je soep maakt. Of je kunt voor tien euro je schoenen te laten maken in plaats van voor meer dan negentig euro nieuwe schoenen te kopen.”