‘La sociedad de la Nieve’ is een nieuwe rampenfilm van regisseur J.A Bayona. In deze film gaat het over de andesvliegramp in 1972. Een Uruguays rugbyteam vertrekt naar Chili voor een toernooi maar helaas heeft het team het toernooi gehaald. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek en is ook een tragisch waargebeurd verhaal.
De andesvliegramp
Op vrijdag 13 oktober 1972 vertrok het team per vliegtuig vanuit Uruguay. Aan boord zaten 5 bemanningsleden en 40 leden van de rugbyclub ‘Old Cristians’. Ze vlogen over de Andes en al snel merkte de piloten dat het zicht niet goed was, dit kwam door veel wolken en slecht bergweer. Door deze omstandigheden was het niet meer te overzien en vloog het vliegtuig tegen een bergpiek aan. Dit zorgde ervoor dat het vliegtuig in meerdere delen uit elkaar is gescheurd. De romp van het vliegtuig raakte de grond en gleed door over het sneeuwdek, later kwam deze eindelijk tot stilstand. En dan…?
De emotie
J.A Bayona is dus bekend met het maken van rampenfilms. Hij weet als geen ander hoe hij dit soort verhalen kan neerzetten, als basis is dit namelijk de meest pure vorm van menselijkheid weergeven. Hij heeft al eerder de film ‘The Impossible’ , over de tsunami in Thailand van 2004, gemaakt. Door heftige waargebeurde verhalen te verfilmen geeft hij je een nieuwe inkijk op deze gebeurtenissen. Het mooie bij ‘Sociedad de la Nieve’ is dat hij gebruik maakt van wijde lenzen gedurende zijn omgevingsshots. Dit maakt dat je als kijker ook echt de ruimte als oneindig groot zal beschrijven. Iets wat de overlevenden zo ook ervaren hebben. De emoties worden ook enorm goed verfilmd. Zo zie je dat J.A Bayona met wijde lenzen dicht op de karakters gaat staan. De wijde lenzen zullen soms wat gezichten uit proportie trekken, zoals de kijker thuis misschien al was opgevallen. Maar daar had deze regisseur wel een reden voor. Hij gebruikte deze lenzen voornamelijk gedurende het eerste deel van de film, om zo de verontwaardiging en verbazing van de overlevende weer te geven. Op het moment dat er meer stabiliteit in de film te zien was, heeft J.A Bayona er ook voor gekozen om naar een iets minder wijde lens over te stappen. Door zo dicht op de personages te zitten, creëert hij een bijzondere vorm van empathie voor de karakters in de film. Dat is iets wat J.A Bayona als geen ander kan.
Deze regisseur heeft ook gekozen voor een hele duidelijke colourgrading. Dit houdt de kleur in waarin de film wordt gemaakt. Hij heeft gekozen voor een blauwe en licht grijze kleur in het beeld. Dit versterkt het koude gevoel van het eenzaam zijn, de omgeving en alles wat deze karakters door moeten maken. Aan het einde van de film, wanneer er iets positiefs staat te wachten op de overlevenden, wordt de kleur langzamerhand iets warmer. Wat het gevoel van positiviteit juist weer uitstraalt. Dit is iets waar de regisseur dus ook goed over nagedacht heeft.
Locatie gebruik
De maker van deze film reisde verschillende keren af naar het Andesgebergte om de plek van de crash te bekijken. Dit was in de Valle de las Lagrimas, ook wel de Vallei der Tranen genoemd. Regisseur Bayona concludeerde dat het team de omgeving moest gaan nabootsen op een iets toegankelijkere locatie. Zo hebben ze gebruik gemaakt van de Sierre Nevada, een berggebied in het zuiden van Spanje. Daarnaast hebben ze een deel in een studio nagebootst en hebben ze gebruikt gemaakt van animatie. En ondanks dat de plek in het Andesgebergte zo bizar is, hebben ze daadwerkelijk deze locatie gebruikt om meerdere shots te verfilmen.
Nominaties
La sociedad de la nieve is maar liefst voor 24 keer genomineerd voor verschillende prijzen oa bij de oscars en golden globes. De film is bij deze grote awardshows niet alleen genomineerd voor beste buitenlandse film, maar ook voor beste hair en make-up en beste filmmuziek. De film is dus een groot succes.
Ik vond hem persoonlijk het kijken waard ik geef hem een 8,5/10. Er zit bijna alles in wat een goede film nodig heeft. Enige puntje van aandacht is dat het soms wat raar gefilmd is soms werkte de close up goed en soms voelde het raar aan. (Sofie van de Riet)
