Home Blog Pagina 6

‘Hoge bomen vangen veel wind’: Waarom Joker 2 genomineerd is voor de ‘anti-Oscars’

De nominatie van Joker 2 voor de Razzies, de zogenaamde anti-Oscars, heeft veel stof doen opwaaien. De Razzies zijn een jaarlijkse traditie waarin niet de beste, maar juist de slechtste filmprestaties in het zonnetje worden gezet. Dit jaar zijn hoofdrolspelers Joaquin Phoenix en Lady Gaga genomineerd voor de slechtste acteerprestaties. Universitair docent filmwetenschap Peter Verstraten licht toe waarom deze prijzen vaak zoveel aandacht trekken: “In een tijdperk van sociale media wordt het heel makkelijk om op de wagon te springen en te roepen: het is een aanfluiting.”

Het fenomeen ‘hoge bomen vangen veel wind’ speelt ook een grote rol bij de Razzies. Dit jaar geldt dat voor de sequel van Joker en Megalopolis, de nieuwe film van Francis Ford Coppola. “Voor beide films geldt dat het werkt als een vliegwiel. De eerste recensies waren verdeeld, en door de hoge verwachtingen vooraf ging toch de teleurstelling overheersen,” legt Verstraten uit. “In een tijdperk van sociale media circuleren opinies razendsnel. Zodra de meningen in het begin weinig positief zijn, wordt het heel makkelijk om mee te doen en te roepen dat het een aanfluiting is.”

“De Razzies zijn natuurlijk een raar fenomeen, de anti-Oscars. In plaats van lof en applaus krijg je spot over je heen,” legt Verstraten uit. “Die spot is des te groter als je er verongelijkt en gepikeerd op gaat reageren. Je krijgt uiteindelijk toch de meeste (of in ieder geval enige) credits als je het sportief opvat, zoals Paul Verhoeven destijds deed. Hij haalde de Razzie voor Showgirls persoonlijk op en hield zelfs een acceptance speech.”

Verstraten wijst erop dat dit soort kritiek na verloop van tijd ook kan verminderen. “Een slecht beoordeelde film kan later welwillender worden ontvangen. Dat gebeurde bijvoorbeeld met Spetters van Paul Verhoeven, die destijds enorm veel kritiek kreeg, maar nu meer gewaardeerd wordt.”

“De prijzen worden iets belangrijker als bekende films en beroemdheden op deze manier worden bespot.”

Acteurs en de Razzie-nominaties
Over de nominaties van Joaquin Phoenix en Lady Gaga is Verstraten kritisch. “Was Joker 2 echt zo slecht? Dat viel wel mee, vond ik. Maar in mijn column wees ik wel op wat ik denk dat een vergissing was. In Amerikaanse musicals is het gebruikelijk dat liedjes ergens toe dienen, een probleem oplossen en de plot vooruithelpen. Dat gebeurde in Joker 2 niet of nauwelijks, waardoor het allemaal wat willekeurig werd. Maar of je dat nou in de schoenen van de acteurs moet schuiven?”

Volgens Verstraten worden acteurs vaak genomineerd voor een Razzie omdat ze in een film zaten die niet uit de verf is gekomen. “Dat straalt dan ook af op de acteurs, maar dat staat toch enigszins los van de kwaliteit van hun performance.”

De relevantie van de Razzies
Hoe belangrijk zijn de Razzies eigenlijk? “Het is vervelend als je die krijgt, maar ze hebben niet echt grote impact. Het blijft een soort bespotting die vooral reuring genereert,” stelt Verstraten. “De prijzen worden iets belangrijker als bekende films en beroemdheden op deze manier worden bespot. Dit jaar zijn dat bijvoorbeeld Joaquin Phoenix, Lady Gaga en de cast van Megalopolis. Maar uiteindelijk ebt de interesse snel weg, vooral als minder bekende films zoals Madame Web straks de meeste prijzen binnenslepen.”

De Razzies blijven een fenomeen dat evenveel nieuwsgierigheid als controverse oproept. Of ze daadwerkelijk iets veranderen in de filmindustrie is de vraag, maar voor nu bieden ze genoeg stof voor discussie en entertainment.

Steven Kazàn brengt voorleesontbijt tot leven: ‘Ontzettend van genoten’

Nog snel even een verhaaltje voor het slapengaan: het is nog altijd immens populair in de kinderkamer. Maar naast dat het lekker slaapt, brengt voorgelezen worden door papa of mama ook een hoop andere voordelen met zich mee. Tijdens de Nationale Voorleesdagen, die woensdag van start zijn gegaan, staan deze positieve effecten én de voorleesvaders centraal.

Woensdagochtend werden er door heel het land voorleesontbijten georganiseerd. Veel bekende vaders gaven daarbij het goede voorbeeld door voor te lezen uit het Prentenboek van het Jaar: Rinus. Zo ook Steven Kazàn, die bij basisschool De Watermolen in Roosendaal vol passie het verhaal van de avontuurlijke neushoorn Rinus voordroeg aan groep 1-2.

“Ik vond het heel spannend, maar ik heb er ontzettend van genoten”, biecht Kazàn na afloop eerlijk op. “De kinderen kijken je met grote ogen aan en gaan helemaal op in het verhaal. Het is enorm leuk om die koppies te zien”. Kazàn kreeg de kleuters goed mee in het verhaal, maar dat komt omdat hij thuis behoorlijk wat heeft kunnen oefenen met zijn zoon. “Hij is nu negen jaar, dus voorlezen hoeft bij hem nu niet meer. Maar vroeger heb ik dat heel veel gedaan.”

Thuis en in de klasSuzanne Kok is hoofd Campagnes Kind en Jeugd bij Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPMB). “Voorlezen vormt de basis voor een heel leven leesplezier”, zegt ze. “De woordenschat van het kind gaat er enorm op vooruit, maar ook sociaal en emotioneel is het ontzettend belangrijk om op jonge leeftijd voorgelezen te worden.”

Kok’s advies aan alle (aanstaande) papa’s en mama’s is dan ook om zo vroeg mogelijk te beginnen met voorlezen. “Ik ben mijn eigen dochtertje al voor gaan lezen toen ze drie maanden oud was. Dan begrijpt ze er natuurlijk vrijwel niks van, maar je bent wel bezig met je kindje. Je hebt samen een moment. Die bonding is ook hartstikke belangrijk voor een kind.”

Omdat een groot deel van de dag van een kind zich op school afspeelt, richten de Nationale Voorleesdagen zich ook op basisscholen en kinderdagverblijven. “We hopen dat de relatie van deze twee instanties met de bibliotheken door deze campagne heel goed wordt en blijft”, aldus Kok.

Het Prentenboek van het Jaar 2025: Rinus, van Ingrid en Dieter Schubert. Foto: Sander Boer

Moeders trekken nipt de kar“Heel veel ouders lezen ’s avonds voor, omdat het een rustgevend moment is om de dag mee af te sluiten. Maar je kunt natuurlijk altijd voorlezen, heel de dag door”, tipt Kok. “Als je als ouder heel druk bent kan het wel eens vergeten worden, maar wij hopen vooral dat het een routine wordt om dagelijks voor te lezen.”

Uit onderzoek van GfK blijkt dat moeders nog altijd de belangrijkste leesopvoeders zijn binnen een gezin. Van de moeders met kinderen tussen 0-12 jaar, leest 70 procent dagelijks voor. Onder vaders gaat het om 55 procent. “Dat laatste verschil willen we graag nog wegpoetsen”, zegt Kok. “Alleen al voor het moment met je kindje en de band die er beter van wordt. Maar ook omdat je dan als vader het goede voorbeeld geeft aan je kleintje.”

Kazàn heeft de lat voor de voorleespapa’s in Roosendaal misschien iets te hoog gelegd. Zeker als hij een goochelboek pakt, kan het voor de kinderen natuurlijk helemaal niet meer op. “Dat vonden de kinderen prachtig, zeker omdat we het samen hebben gedaan”, vertelt Kazàn opgetogen. “We gingen van een blanco tekenboek naar eentje met tekeningen, maar na wat toverspreuken hebben we ze ook nog ingekleurd. Dat is magie.”

De kinderen uit groep 1-2 van basisschool De Watermolen in Roosendaal luisteren aandachtig naar Steven Kazàn. Foto: Johan Wouters

Hoe kapotte flessen de doorbraak waren naar Djarno’s succes

Als je het werkpand van Djarno binnenloopt, denk je waarschijnlijk als eerst dat hij een alcoholist is. Overal lege én hele dure flessen, opgesteld als trofeeën. Niks is minder waar, want Djarno is een eigen ondernemer. En die flessen? Die zijn het begin geweest van zijn succes.

De Tilburgse Djarno van der Hoff (23) was gewoon aan het scrollen op TikTok toen hij een filmpje zag van iemand die een fles kapotsloeg en inlijstte. Toen dacht hij: ‘Dit kan ik ook!’ Inmiddels, twee jaar later, heeft Djarno met zijn account Art_labouteille 139 duizend volgers op Instagram en op TikTok wel zo’n 200 duizend. ‘Mijn tweede video pakte meteen vijf miljoen views.’

Account kwijt

Toen Djarno op vakantie was, kreeg hij een melding die als een bom insloeg. Zijn account met destijds 150 duizend volgers – zijn allergrootste bereik – is weg. Instagram heeft het account stopgezet vanwege ‘merkinbreuk’ en ‘verkoop van namaakproducten.’ Volgens Djarno was dat onterecht. Samen met een advocaat heeft hij gevochten om zijn account na vijf maanden tijd terug te krijgen. ‘Mijn bedrijf zat net in een piek op het moment dat het gebeurde. Ik heb er echt stress en last van gehad.’

Andere boeg

Ondanks dat hij het er niet mee eens is, wil hij niet nog eens zijn account verliezen. Dus heeft hij besloten de gebroken flessen in lijsten niet meer te maken, enkel met samenwerkingen met de bedrijven van de flessen zelf. Dit heeft hem niet tegengehouden. Zo heeft Djarno in de tijd dat zijn account stilstond, zélf niet stilgezeten. ‘Ik wilde altijd al een eigen beeld hebben.’ En zo maakt hij nu op basis van zijn eigen ontwerp beeldjes van een beer die een fles vasthoudt. ‘Het ontwerpen was een proces van twee maanden. Na maar liefst vijftien pogingen was het eerste beertje gelukt. Op een gegeven moment moet je echt proberen optimistisch te blijven, want je hebt er al zoveel geld in geïnvesteerd.’ Deze beertjes kun je bestellen via zijn eigen site.

Geen opleiding nodig voor succes

‘Je hoeft geen opleiding te hebben gedaan om een succesvol eigen bedrijf te hebben.’ Zo heeft Djarno zelf al meerdere opleidingen geprobeerd, maar eenmaal bezig met deze onderneming heeft hij toch besloten om de focus daarop te leggen. ‘Ik heb altijd al de ambitie gehad om eigen ondernemer te worden. Ik wilde nooit een werkleven hebben van acht tot vijf en daarna lui op de bank hangen. Nu maak ik dagen van tien tot vier, ga ik sporten en avondeten, en rijd ik daarna terug en ben ik soms tot tien, soms wel twaalf uur bezig. Ik doe nu iets wat ik leuk vind, én ik kan mijn eigen dagen invullen.’

Groei

‘Het allerleukste aan mijn eigen bedrijf is dat ik steeds begin aan een nieuw proces. Ik zie iets voorbijkomen en daar haal ik dan op mijn eigen manier weer inspiratie uit.’ Het creatieve brein van Djarno stopt nooit. Hoe hij eerst altijd keek naar video’s met de gedachte: ‘Dit kan ik ook!’ wil hij nu zélf de persoon zijn die het idee gaat verzinnen en iets maakt wat mensen niet zomaar kunnen namaken. ‘Ik wil alleen maar groter worden. Dit is pas het begin.’

Hoe de afschaffing van exotische dieren nog altijd frustratie oplevert bij een jonge circusdirecteur 

Circusdirecteur Kevin van Geet (30), zit al meer dan tien jaar in de circusbranche. De afschaffing van exotische dieren in het circus had een grote impact voor de circusindustrie, en het besluit zal Kevin nooit helemaal begrijpen. “Het circus is ontstaan met dieren. Op het moment dat die verboden werden, is er een stukje identiteit van het circus verloren gegaan.”  

Kevin met zijn opa

In 1989 liet Kevins opa zijn werk als automonteur achter zich om in het circus te gaan werken. In de schoolvakanties hielp Kevin zijn opa en ontwikkelde hij een liefde voor de circusindustrie. Tijdens zijn hbo-opleiding Tuin- en Landschapsmanagement realiseerde hij zich dat het circusleven is wat hij echt wilde. Hij hielp de familie Zinnecker uit Duitsland bij optredens in Etten-Leur. Toen zij andere verplichtingen kregen in het buitenland en de locatie niet meer konden onderhouden, nam Kevin het over. Hij huurde hun tenten, maar regelde verder alles zelf. Vanuit daar groeide hij verder en organiseert hij nu ook al enkele jaren het Wintercircus in Tilburg. 

De afschaffing 

Op 15 september 2015 werd het verbod officieel ingevoerd. De afschaffing van exotische dieren in Nederlandse circussen werd in gang gezet door een combinatie van dierenwelzijnsorganisaties, politieke partijen en publieke steun. Uiteindelijk was het de Nederlandse overheid die de regelgeving invoerde. Dierenwelzijnsorganisaties voerden jarenlang campagne om aandacht te vragen voor de slechte leefomstandigheden van exotische dieren in circussen, zoals stress, gebrek aan bewegingsvrijheid en fysieke en psychische schade. 

Volgens Kevin had er anders gehandeld moeten worden. “Er had strenge regelgeving moeten komen voor het dierenwelzijn. Er zitten altijd rotte appels tussen, en die moet je er zeker uithalen. Maar wij zijn ook dierenvrienden en willen alleen maar het beste.” Kevin heeft bovendien het gevoel dat de circusgemeenschap nooit gehoord is. “Iedereen die kritiek had op ons, hebben we altijd uitgenodigd. Je mocht vier weken lang alles zien: hoe wij met de dieren omgaan, hoe we ze verzorgen, en ga zo maar door. Nooit is daar iemand op ingegaan.” Ook heeft Kevin het over een onderzoek van Wageningen Universiteit Researchcentrum (WUR). Het zou het enige onafhankelijke onderzoek zijn dat alle verplichte onderdelen heeft onderzocht. Dit onderzoek richtte zich op vijf diersoorten en concludeerde dat met name bij olifanten het welzijn ernstig werd aangetast, vooral op het gebied van huisvesting en gedrag. “Daar staan natuurlijk een paar kritiekpunten in. Maar de eindconclusie was dat het eigenlijk helemaal niet zo erg gesteld was met dieren en het circus zoals werd gedacht of geschetst.”

Kevin met olifant Buba

Buba

Toen het gebruik van exotische dieren in circusoptredens werd afgeschaft was Kevin hecht met de circus familie Freiwald. Zij hadden tijgers, zebra’s, giraffen en olifanten, waaronder olifant Buba. Buba was de laatste olifant die als exotisch dier in Nederland heeft opgetreden. Het afscheid van Buba heeft niet alleen de familie Freiwald veel verdriet gedaan, maar ook Kevin leefde mee. “Ze hebben meer dan dertig jaar met Buba rondgereisd; zij was voor hen als een kind. Al die jaren gingen ze niet op vakantie vanwege de zorg voor de olifant. Ik denk dat er geen betere plek voor Buba was dan bij de familie Freiwald.” 

De familie Freiwald wist het afscheid nog een tijd te rekken, ze hadden formele goedkeuring gekregen van de overheid om Buba bij zich te houden. Het welzijn van het dier zou te nauw verbonden zijn met de familieband. Uiteindelijk konden ze de zorg niet meer betalen, omdat ze financieel niet werden gesteund en is Buba in 2022 verhuisd naar een olifantenopvang in Hongarije. Afgelopen december is ze daar overleden.

Waarom andere dieren nog wel? 

Dieren zoals paarden, honden en vogels – dieren die al eeuwenlang door mensen worden gehouden en gewend zijn geraakt aan het leven dicht bij mensen (ook wel gedomesticeerde dieren genoemd) – zijn wel nog toegestaan in het circus. Peter de Haan, persvoorlichter van Stichting AAP, stelt dat het bij gedomesticeerde dieren lastiger is aan te tonen dat zij last hebben van bijvoorbeeld stress dan bij exotische dieren. Ook benoemt De Haan dat het voornamelijk zou moeten gaan over hoe je een dier behoudt, behandelt en traint. “Kamelen zijn in de Nederlandse circussen toegestaan omdat het een gedomesticeerd dier is. Maar laat je het dier op zijn achterpoten staan en zit dat niet in het natuurlijke gedrag, dan kun je jezelf nog steeds afvragen of dat wel goed is.”

De Haan benadrukt dat wilde dieren niet geschikt zijn voor het samenleven met mensen. Hij stelt dat een circusomgeving niet de plek is waar een wild dier thuishoort, en dat de kans op een natuurlijk bestaan wordt afgenomen. “Wanneer een wild dier geboren wordt in het circus, weet het niet waar het echt thuishoort. Maar het dier wordt niet tam geboren. Door hun instincten zouden ze alsnog kunnen rewilden.”

Nieuwe inrichting 

Voor circusdirecteur Kevin betekende de afschaffing niet het einde van zijn circus. “Ik kan ervan vinden wat ik wil, maar de regels zijn er, en daar moeten we ons aan houden.” Hij richtte het circus opnieuw in, met dieren die nog wel zijn toegestaan, aangevuld met acrobatiek, jongleurs en clowns. Kevin beseft dat hij veel concurrentie heeft van de digitale wereld als het gaat om vermaak en speelt daarom in op aspecten die je alleen in een liveshow kunt ervaren. Zo heeft hij als laatste circus in Nederland nog een live orkest en maakt hij gebruik van hoogtes en speciale lichteffecten. 

Tijdens de kerstshow in Etten-Leur kon het publiek een prijs winnen door te stemmen op hun favoriete act. Naast dat Kevin het leuk vindt om zijn publiek te betrekken bij het circus, is het ook een goede graadmeter voor hemzelf. “De dierenacts kwamen met vlag en wimpel op de eerste plek. Als het nu zo blijkt dat de dieren helemaal niet meer in de smaak vallen, kan ik het nog zo leuk vinden, maar dan moet je je toch afvragen of je ermee door wilt gaan.” 

De circushonden van Kevin

Moulin Rouge; een musical die al je verwachtingen overtreft

Het is precies wat je ervan verwacht: sexy, emotioneel en heel veel passie. Met de enorm professionele acteurs, bijpassende muziek en een fantastisch decor kan het niet misgaan.

Als je het Beatrix Theater in Utrecht binnen stapt is alles al meteen in het thema van de Moulin Rouge, met de rode verlichting voel je de sfeer gelijk.

Het is een musical over een club, de Moulin Rouge, die gaat sluiten wegens geld problemen. Satine, de ster van de Moulin Rouge, moet met de hertog gaan want hij is de enige die de club kan redden alleen gaat dat niet soepeltjes…

Zodra je de zaal binnenloopt kijk je je ogen uit. Het decor is simpelweg PERFECT. De verlichting, rode doeken, olifant, muziek, dansers en de grote Moulin Rouge letters zorgt ervoor dat iedereen weet dat deze musical je niet zal teleur stellen.  

Om je al in de sfeer te brengen zijn er tijdens de inloop dansers op het podium erg sensueel aan het dansen in pikante pakjes.

Carlo Boszhard opende de show. Hij speelde Zidler (eigenaar van de Moulin Rouge) en hij kan het publiek echt meenemen in het verhaal en dat doet hij dan ook uitstekend. Hij speelt met het publiek, maakt grapjes over ze en in die improvisatie zie je Carlo er zelf wel een beetje uitkomen, dat siert hem.

Het hoofdnummer wat je af en toe door de musical heen hoort is Lady Marmalade, een echte klassieker van de Moulin Rouge. Verder hoor je nog een aantal andere klassiekers van de Moulin Rouge film uit 2001 zoals Because We Can en Diamonds Are a Girl’s Best Friend. Ook komen er wat ‘nieuwere’ liedjes in voor zoals Raise Your Glass, Firework en Rolling in de Deep.

Het verhaal wordt echt verteld doormiddel van zang en dans, de verhouding met het acteren is dan ook niet 50/50. Dat gebeurd wel vaker bij musicals, het is juist de kunst om een verhaal te vertellen doormiddel van zang en dat lukt ze heel goed.

Conclusie

Deze musical is een feest voor de zintuigen en overtreft de verwachtingen. De combinatie van adembenemend decor, sterke zang en dans, en charme van de acteurs zorgen voor een onvergetelijke avond. Voor wie houdt van spektakel en meeslepende muziek is een bezoek aan de Moulin Rouge in het Beatrix Theater een absolute aanrader.

De musical is te zien tot eind mei 2025, tickets zijn nog verkrijgbaar.

Pro-Palestijns protest heeft “weinig impact” gehad op Universiteit van Amsterdam  

Er hebben de afgelopen jaren veel pro-Palestijnse protesten plaatsgevonden op de campus van de Universiteit van Amsterdam (UvA). Het protest van de Activistenpartij UvA en Amsterdam Encampment op donderdag 16 januari was daarin niet bijzonder. Zij protesteerden tegen de viering van het 393-jarige bestaan van de UvA, omdat er volgens hun geen feest moet zijn “in tijden van genocide”. Dit protest heeft weinig impact gehad op de UvA, volgens UvA-persvertegenwoordiger Bob Munten.  

“De viering van onze 393-jarige bestaan kon doorgaan. De impact van het protest was dus minimaal. In 2024 hebben natuurlijk verschillende demonstraties plaatsgevonden, die helaas flinke schade als gevolg hadden,” aldus UvA persvertegenwoordiger Bob Munten. “Voor het protest van 16 januari hebben we geen bijzondere maatregelen genomen. We hebben alleen de standaard maatregelen genomen dat we altijd volgen bij gemelde protesten. De meeste maatregelen dat wij nemen, kunnen we niet vrijgeven. Dit om te voorkomen dat die kennis in de verkeerde handen valt,” legt Bob Munten uit.  

Redenen

De pro-Palestijnse actiegroepen protesteren tegen het vieren van een feest ‘in tijden van genocide’. Dit is niet omdat de protestgroepen tegen feestvieren zijn, maar omdat zij vinden dat de UvA niet mag vergeten dat zij medeplichtig zijn aan de systematische genocide van Palestina. De Activistenpartij UvA wil de UvA eraan herinneren dat er nog steeds ‘bloed aan hun handen zit’ ondanks festiviteiten en bureaucratische excuses.  

Deze beweringen en beschuldigingen van pro-Palestijnse actiegroepen zijn groot en blijvend. De pro-Palestijnse protesten gaan keer op keer over dit onderwerp en over de medeplichtigheid van de UvA. Persvoorlichter Bob Munten zegt dat deze beweringen en beschuldigingen al door de Universiteit van Amsterdam (UvA) zijn aangepakt. “Naar aanleiding van de protesten in 2024 nemen we de manier waarop we controleren met welke externe partners we mee samenwerken onder de loep. Hiermee willen we voorkomen dat ons onderzoeken zullen bijdragen aan onderwerpen zoals schendingen van mensenrechten en oorlogvoering.” Munten stelt dat de UvA een overzicht heeft gepubliceerd met alle samenwerkingen waarin Israëlische wetenschappers participeren. “Daarbij heeft de UvA ook geen financiële beleggingen in Israël.” aldus Bob Munten, UvA.  

Neutraliteit

“Demonstreren mag op de UvA. Wij bij de UvA delen de woede en verbijstering over de oorlog, maar wijzelf zijn geen politieke organisatie. Wij bieden een thuis voor debat en kritiek waarin ieders inbreng academische waarde heeft. Deze waarde kunnen wij niet realiseren als wij een standpunt tot ons nemen”, eindigt Bob Munten, UvA persvertegenwoordiger. 

Groenland strijd voor onafhankelijkheid: Historie, geopolitiek en Deense terughoudendheid.

Geopolitieke spanning rondom Groenland neemt toe. “Groenland is een prachtige plek,” zegt Trump. “We hebben het nodig voor internationale veiligheid. Ik ben er zeker van dat Denemarken uiteindelijk zal toegeven.” Dit was zijn reactie op de vraag over zijn eerdere bewering dat de VS Groenland willen kopen. Wat wil Groenland zelf? En is dat haalbaar? Volgens Nanna Liebregt, een Deense investeringsschrijver met een achtergrond als journaliste, is de relatie tussen Denemarken en Groenland beschadigd. Dit komt door een geschiedenis van 600 jaar kolonialisme en recente onthullingen van misstanden. “De relatie is besmet”

“Deze gebeurtenissen zijn geen verre geschiedenis; ze gebeurden binnen de herinnering van de levenden.”

Denemarken erkent officieel de wens van Groenland naar onafhankelijkheid, maar zet geen stappen om de wens waar te maken. De bevolking van Groenland zelf is wel klaar voor deze stappen, aangezien het verleden dat pijnlijke herinneringen draagt. “Deze geschiedenis is geen verre herinnering; ze maakt nog steeds deel uit van het collectieve geheugen”, zegt Liebregt. Ze verwijst naar de kinderexperimenten tussen de jaren 50 en 70. Tijdens deze periode werden 22 Groenlandse kinderen uit hun thuisomgeving gehaald en naar Denemarken gebracht. “Sommige zijn teruggestuurd naar Groenland, maar werden geplaatst in Deense weeshuizen. Daar werden ze gedwongen om Deens te spreken en de Deense levensstijl aan te nemen. Velen zijn nooit teruggekeerd om bij hun families te wonen.”

Daarnaast werd in een recente podcast van Danmarks Radio (DR, de publieke omroep in Denemarken) door twee journalisten een vergeten gebeurtenis opgegraven: de ‘IUD-Campagne’. De podcast, genaamd ‘Spiralkampagnen’, behandelt de periode van de late jaren 60 tot het midden van de jaren 70. Tijdens deze periode plaatsten Deense artsen spiraaltjes bij vrouwen vanaf 13 jaar, vaak zonder toestemming. Het verhaal groeide uit tot een grote zaak, en inmiddels hebben 143 van de 144 betrokken vrouwen een rechtszaak aangespannen. 

“Denemarken heeft excuses aangeboden en compensatie gegeven aan de slachtoffers van het experiment. Voor de vrouwen van de IUD-campagne is de rechtszaak echter nog niet begonnen. Dit blijft een pijnlijk symbool van koloniale onderdrukking,” legt Liebregt uit.

De kerstman 

De wens naar onafhankelijkheid wordt officieel erkend. Sentimentele gevoelens spelen echter een belangrijke rol in de terughoudendheid om volledig afstand te doen van het eiland. Groenlandse Premier Múte Egede noemde onafhankelijkheid een ‘strijd voor vrijheid’ en riep Denemarken op tot meer respect voor Groenlands soevereine ambities. Deense premier Mette Frederiksen toonde begrip en benadrukte dat Groenland zijn eigen koers moet bepalen. Het besluit om macht over buitenlandse zaken en defensie over te dragen, blijft voorlopig uit.

Volgens Liebregt zit deze terughoudendheid in culturele banden. “Groenland is een integraal onderdeel van de Deense culturele identiteit,” legt ze uit. Dit wordt gesymboliseerd door tradities zoals het jaarlijkse koninklijke bezoek aan Groenland en kinderverhalen die de kerstman met het eiland associëren “Veel Denen zijn met trots opgegroeid in een tijd waarin Groenland werd gezien als een belangrijk deel van Denemarken. Maar die trots wordt nu steeds meer overschaduwd door de pijnlijke herinneringen aan koloniale misstanden.” 

Naast deze emotionele verbinding speelt ook Groenlands economische en strategische potentieel een rol. “Groenland heeft aanzienlijke natuurlijke hulpbronnen, waaronder mineralen,” vervolgt Liebregt. Ze benadrukt dat Denemarken deze hulpbronnen nooit volledig heeft benut, al waren er pogingen van buitenlandse bedrijven, zoals een Australische mijnbouwer tien jaar geleden. “Controle over deze hulpbronnen is ongetwijfeld een factor in Denemarkens terughoudendheid om Groenland los te laten”  

Groenlands waarden. 

Groenland heeft een cruciale strategische ligging in het noordpoolgebied, wat het eiland interessant maakt voor grootmachten zoals de Verenigde Staten en China. Deze interesse gaat terug naar 1910 en 1946, toen de VS Groenland wilden kopen. Ook in 2019 veroorzaakte president Trump opschudding over het eiland, en in 2025 herhaalde hij zijn wens om Groenland te kopen. Een voorstel dat zowel door Denemarken als Groenland resoluut werd afgewezen. Toch blijft de strategische waarde van Groenland een punt van geopolitieke aandacht, mede door toenemende Russische agressie en dat Trump niet uitsluit over militair gebruik.

Militaire kracht 

Denemarken heeft nu volledige zeggenschap over Groenlands buitenlandse politiek en defensie. Volgens Liebregt is dit een bron van frustratie voor Groenland: “Denemarken maakt zich zorgen over geopolitieke dreigingen, met name met betrekking tot Groenland. Het Deense leger heeft jarenlang te weinig geïnvesteerd. Hoewel er inspanningen worden geleverd om de verdediging te verbeteren, is Denemarken voorzichtig vanwege de toegenomen geopolitieke onzekerheden.”

Denemarken’s gebrek aan militaire paraatheid zou invloed kunnen hebben op de relatie met Groenland. Liebregt merkt echter op: “Groenland kan zich nog niet volledig zelf beschermen, het zijn de recente gevallen zoals de IUD-campagne en de experimenten dat ze onafhankelijk willen worden.”

Deense bezwaren tegen onafhankelijkheid 

Groenland heeft recht op zelfbeschikking, maar Denemarken benadrukt dat het land een aantal uitdagingen heeft. Volgens DR Nyheder (Danmarks Radio nieuws afdeling) zijn dit de belangrijkste obstakels: 

Financiële afhankelijkheid: Groenland ontvangt jaarlijks meer dan 4 miljard Deense kronen aan subsidies. Dit is 536 miljoen euro. Het overnemen van verantwoordelijkheden zoals politie en rechterlijke macht zou een enorme financiële druk opleveren. 

Geografische uitdagingen: Door de verspreiding van Groenlands bevolking over tientallen nederzettingen zijn essentiële diensten duur en moeilijk te organiseren. 

Tekort aan specialisten: Veel gebieden zoals meteorologie, financiële regelgeving en justitie vereisen expertise die momenteel niet lokaal beschikbaar is. 

Sociale en economische problemen: Groenland heeft een kleine, visserij-gebaseerde economie en kampt met sociale problemen zoals werkloosheid en alcoholisme. Het eiland heeft nog een lange weg te gaan om zelfvoorzienend te worden 

“Vasthouden aan een land dat onafhankelijk wil zijn, voelt als kolonialisme” 

Hoe de relatie tussen Groenland en Denemarken zich zal ontwikkelen, blijft onzeker. Volgens Liebregt ligt de sleutel in wederzijds respect en erkenning van het verleden. “Denemarken zou proactieve stappen kunnen ondernemen, zoals excuses aanbieden, slachtoffers compenseren zonder juridische strijd en werken aan gelijkwaardige partnerschappen. Vertrouwen opbouwen zal tijd kosten.” 

Toch wijst ze ook op het grotere principe dat speelt: “Groenland heeft recht op onafhankelijkheid als de bevolking dat wenst. Vasthouden aan een land dat zijn eigen koers wil varen, is achterhaald.” 

Hard werken en dromen: Hoe Goguadze zijn weg vond naar de 3e Bundesliga

Nikky Goguadze, de 26-jarige spits uit Groningen, heeft een grote stap gezet in zijn carrière. Na jaren in de lagere divisies van het Duitse voetbal heeft hij zich opgewerkt tot de profs. Vanaf dit seizoen speelt hij voor VfL Osnabrück in de 3e Bundesliga, waar hij onlangs zijn debuut al maakte. De hardwerkende spits, die blijft altijd dromen van meer: “Over vijf jaar speel ik op het hoogste niveau”.

De reis van Goguadze begon in zijn geboortestad Groningen, waar hij opgroeide en de basis legde voor zijn voetbalcarrière. Al snel trok hij naar Duitsland, waar hij begon bij Germania Leer, een club op het zevende niveau. Het was het begin van een avontuur door de Duitse voetbalpiramide. Na een korte periode in Georgië, het geboorteland van zijn vader, keerde hij terug naar Duitsland. Bij verschillende clubs speelde hij zich in de kijker, maar vooral bij Bremer SV maakte hij indruk. “Bij Bremer SV heb ik enorm veel vertrouwen opgebouwd,” vertelt Goguadze. Hij scoorde dit seizoen 18 keer in 19 wedstrijden, wat hem een transfer naar VfL Osnabrück opleverde, een club met een grote fanbase en een sfeervol stadion. “Dat vertrouwen vanuit Bremer SV neem ik ook zeker mee naar Osnabrück,” vertelt Goguadze zelfverzekerd.

Motivatie vanuit familie en hard werken
Het succes van Goguadze is niet uit de lucht komen vallen. Hij noemt zijn motivatie als een belangrijke factor in zijn carrière. “Mijn familie speelt een grote rol. Zij hebben me altijd gesteund, en mijn vader was een belangrijke inspiratiebron (die zelf ook professioneel voetbal in Kroatië speelde, red.),” zegt hij. “Ik heb nooit een trainer gehad die mij beter maakte. Alles wat ik heb bereikt, is door hard werken,” benadrukt hij. Zijn speelstijl wordt gekenmerkt door hard werken en pure kracht, eigenschappen die vaak typerend zijn voor spelers met roots in de Balkan, zoals Goguadze. “Ik geef altijd 100%, op en buiten het veld,” zegt hij vol zelfvertrouwen. “Ik zie mezelf als een complete speler zonder veel minpunten.”

Duitse voetbalcultuur: professioneler, gepassioneerder en voller stadion
“De stap naar de 3e Bundesliga is groot, maar ik voel me er klaar voor. Het is professioneler dan de Regionalliga, zowel op als buiten het veld,” legt de spits uit. Bij zijn nieuwe club VfL Osnabrück begon hij met een trainingskamp in Spanje, een luxe die zelfs een club als Ajax onlangs heeft overgeslagen vanwege financiële moeilijkheden.

“Voetbal leeft hier veel meer, zelfs bij kleinere clubs,” vertelt Goguadze over de Duitse voetbalcultuur. De cijfers bevestigen dit ook. In de 3e Bundesliga, waar Goguadze nu speelt, komen gemiddeld 11.000 toeschouwers per wedstrijd. Ter vergelijking: in de Nederlandse Keuken Kampioen Divisie ligt dat gemiddelde op slechts 5.000, terwijl de 3e Bundesliga technisch gezien een lager niveau is. “In Duitsland word je natuurlijk nog meer gepusht door de supporters, maar ondanks de sfeer zorg ik altijd dat ik motivatie uit mezelf haal,” benadrukt Goguadze.

Spanje, Nederland of toch Duitsland?
Goguadze heeft grote plannen bij Osnabrück, maar ook daarna wil hij hogerop. Hij wil zichzelf blijven ontwikkelen en ervaring opdoen in de Bundesliga. “Mijn droom is om binnen vijf jaar op het hoogste niveau te spelen,” zegt hij vastberaden. “Deze stap naar Osnabrück is pas het begin. Ik wil het hoogste niveau halen, of dat nou in Nederland, Duitsland of Spanje is, maakt me niet uit. Al is Spanje natuurlijk ook niet verkeerd,” voegt Goguadze met een knipoog toe.

Extra aandacht voor vaders die voorlezen tijdens Nationale Voorleesdagen

0

Uit onderzoek blijkt dat moeders nog altijd meer voorlezen dan vaders. Daarom besteden de Nationale Voorleesdagen dit jaar extra aandacht aan voorlezende vaders. “Voorlezen bevordert ook de band tussen (groot)ouder en kind”, vertelt persvoorlichter Rozemarijn Visser.

“Het doel van de Nationale Voorleesdagen is om voorlezen onder de aandacht te brengen. Het is een soort jaarlijkse reminder om te laten zien hoe belangrijk voorlezen is en waarvoor het belangrijk is”, vertelt Rozemarijn Visser, persvoorlichter van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlands Boek (CPNB). “Het heeft namelijk ook te maken met de taalontwikkeling, plezier hebben met boeken en de band tussen kind en ouder”.  

Voorlezende vaders

Uit cijfers van een onderzoek van het GfK blijkt dat maar 50 procent van de vaders voorleest, terwijl het bij de moeders 70 procent is. “In veel gezinnen is het zo dat de moeder met de kinderen naar de bibliotheek gaat, of de boeken uitkiest voor hun verjaardag”, vertelt Visser. “Het is niet zo dat vaders niks doen, maar moeders lezen nog wel vaker voor. We willen daar op een positieve manier weer even aandacht voor vragen, om dat gesprek aan te gaan hoe de verdeling in het gezin is zodat mensen daar bewust van worden”. 

Media-aandacht

Voor de voorleesdagen organiseren veel bibliotheken en boekhandels door heel het land verschillende activiteiten, waar kinderen met hun (groot)ouders heen kunnen. “Het is natuurlijk altijd leuk om weer in een andere setting te worden voorgelezen. Als ouder kun je daar ook weer wat van opsteken”, legt Visser uit. Het CPNB organiseert ook de Voorleesontbijten, waarbij bekende Nederlanders gaan voorlezen. Dit jaar, op woensdag 22 januari, zijn er voornamelijk bekende mannen die gaan voorlezen. “We vragen bekende mensen omdat zij ook weer zorgen voor de nodige media-aandacht. Op die manier kunnen we dus ook weer een boodschap uitdragen”, vertelt Visser. 

Vaste momenten

Voor ouders die meer willen voorlezen, heeft Visser een praktische tip: “Plan vaste leesmomenten in. Het leven met jonge kinderen kan hectisch zijn, dus het helpt om een vast leesmoment te hebben, bijvoorbeeld na het tanden poetsen”, legt Visser uit. “Het gaat erom dat het een vast moment op de dag wordt.”

Nationale Onderwijs Tentoonstelling geopend. “Ik hoop dat u zich laat inspireren.”

Een beurs voor de nieuwste ideeën, software en methodes is vandaag door koningin Máxima geopend. De Nationale Onderwijs Tentoonstelling, is een beurs die moet zorgen voor vernieuwingen in het onderwijs. Dit jaar is het thema mentale gezondheid.

Fotoreportage NOT met koningin Maxima:

Fotoreportage NOT: