Ey! Daily is het publicatieplatform van de studenten van Fontys Journalistiek Tilburg. Hier leren en publiceren we.
Alle content werd geproduceerd binnen een onderwijscontext. Het is een leeromgeving, wat betekent dat deze redacteuren behalve mooie dingen, ook fouten mogen en zullen maken. Meer weten? Stuur je vragen naar eydaily@fontys.nl.
Ey! Daily is het publicatieplatform van de studenten van Fontys Journalistiek Tilburg. Hier leren en publiceren we.
Alle content werd geproduceerd binnen een onderwijscontext. Het is een leeromgeving, wat betekent dat deze redacteuren behalve mooie dingen, ook fouten mogen en zullen maken. Meer weten? Stuur je vragen naar eydaily@fontys.nl.
Het is vandaag precies duizend dagen geleden dat Rusland besloot Oekraïne binnen te vallen. In die tijd heeft de oorlog een enorme impact gehad op de inwoners. Een groot deel van de bevolking is vertrokken naar andere Europese landen, waaronder Nederland. Welke impact heeft het conflict op de allerjongsten onder de vluchtelingen?
Luister dit artikel ook als reportage!
Ruim 125.000 Oekraïners zijn sinds de start van de oorlog naar Nederland gevlucht. Samen zouden ze een stad ter grootte van Dordrecht kunnen bewonen. Veel van die inwoners zijn kinderen en hebben extra aandacht nodig in hun zoektocht naar een nieuw bestaan. Sharon Zoetemelk is pedagogisch medewerker bij Kinderdagverblijf Het Dol-Fijn in Wassenaar, heeft een tijd met deze kinderen gewerkt. Maar hoe ga je te werk met gevluchte en getraumatiseerde kinderen?
Zoetemelk vertelt over de ervaring met het werken met getraumatiseerde kinderen in de leeftijd 0 tot en met 12 jaar. “Als eerste moet je het vertrouwen van de kinderen winnen. Je probeert ze op schoot te nemen, of een knuffeltje te geven die ze bij zich mogen houden. Of we leggen boeken en spoelgoed neer wat herkenbaar is uit hun land. We leggen vooral heel veel speelgoed neer. Om te kijken of ze het leuk vonden om alsnog te gaan spelen met elkaar. De oudere kinderen waren wel getraumatiseerd. Van harde geluiden konden zij wel enorm van schrikken. Met het doen van spelletjes moesten wij daar wel enorm op letten”.
Communiceren via de telefoon
De pedagogische medewerkers hadden tijdens hun werk wel een enorme uitdaging. De communicatie ging totaal anders dan met Nederlandse kinderen, omdat de Oekraïense kinderen zowel de Nederlandse als de Engelse taal niet beheersen. “Wij gebruikten heel veel Google Translate. De kinderen konden hun vragen het Oekraïens inspreken, met de vertaalknop kon ik het laten vertalen naar het Nederlands. En zo ook andersom. Soms was het ook een beetje wijzen met handen en gebaren om te kunnen communiceren”, vertelt Sharon ons over de communicatie met de Oekraïense kinderen.
Veel steun van vrijwilligers
Sharon vertelt dat ze soms wel honderd kinderen op één dag over de vloer had. Er waren enorm veel vrijwilligers aanwezig in de Den Deyl School die de kinderen en de Pedagogisch Medewerkers veel ondersteunden. “Er waren vrijwilligers van het Rode Kruis en allerlei andere instanties die zorgde voor al het eten en drinken. Wij konden met de kinderen spelen en deden activiteiten met de kinderen”, sluit Zoetemelk af.
Hoe nu verder?
Hoe de volgende duizend dagen eruit zien voor de Oekraïners, is echter bijna niet in te schatten. Het nieuwe Nederlandse kabinet lijkt de regels voor asielprocedures alleen maar strenger te maken en probeert aan te sturen op een terugkeer naar het land van herkomst. Maar of dat er op korte termijn in zit, tijdens de oorlog met Rusland? Daar heb je eigenlijk een glazen bol voor nodig.
Gelegen aan de Ringdijk in Ridderkerk ligt de Kimderboerderij. En nee, dat is geen typefout, het gaat hier namelijk over ‘Kim d’r Boerderij’, een buurtinitiatief opgezet door Kim Havelaar (33). De Kimderboerderij is een gratis te bezoeken stukje land met hokken voor dieren zoals kippen, konijnen, geiten, Turkse tortelduifjes, tamme eendjes en twee pony’s. “Er komen hier dagelijks wel 10 tot 20 kinderen langs die aan het spelen, voetballen of simpelweg met de dieren bezig zijn,” zegt Kim. Toch zal de Kimderboerderij voor 20 november twee derde van het gebied moeten sluiten en mogelijk later zelfs helemaal dicht moeten.
De Kimderboerderij
Kim is twee jaar geleden aan de Ringdijk in Ridderkerk komen wonen met haar dochters Kate (6) en Lila (8). “Ik heb dit huis gekocht omdat de vorige eigenaar al dieren op het stukje grond naast het huis had staan. Ik ben zelf opgegroeid met veel dieren om mij heen en wilde dat ook graag voor mijn eigen kinderen,” zegt Kim. “Ik heb bijna alle dieren van de vorige eigenaar overgenomen, maar vond het jammer dat deze achter gesloten deuren zaten, dus ik heb besloten dit gebied open te stellen zodat mensen uit de buurt er ook van konden genieten.” Het stuk achter de woning werd volgens Kim ook al jarenlang een beetje bijgehouden door de voormalige bewoners, gezien hier niet veel onderhoud werd gepleegd vanuit de gemeente. Er stonden daarom op dit gebied al regelmatig prikhekken om de geiten en kippen het gebied natuurlijk te laten begrazen, zodat het stuk grond niet compleet overwoekerde. “Toen ik er ben komen wonen, ben ik dan ook gaan helpen met het onderhoud van het stukje land achter mijn woning en heb dat met liefde overgenomen. Toen bleek dat de buurt zo genoot van het stuk grond en wijkbeheerders mij gingen bellen voor het opvangen van kippen en hanen, hebben wij dit uitgebreid tot een groter buurtinitiatief,” zegt Kim.
Sindsdien hebben buurtbewoners en omliggende scholen spullen gedoneerd aan de Kimderboerderij, zoals kindveilig gecertificeerde speeltoestellen, hokken voor de dieren, voetbaldoeltjes, en vaak worden er huishoudelijke groenresten gedoneerd zodat deze niet in de GFT-bak terechtkomen. “Het onderhoud van de Kimderboerderij kost maandelijks wel zo’n 1000 euro, en dat staat los van wat ik uitgeef voor evenementen zoals Pasen, Halloween en Sinterklaas. Maar dat doe ik met alle liefde voor de buurt.”
Situatie met de gemeente
Maar nu moet de achterkant van de Kimderboerderij dus voor 20 november worden uitgeruimd. In een aangetekende brief van de gemeente Ridderkerk stelt de gemeente dat Kim de grond momenteel onrechtmatig gebruikt. De gemeente vertelt in deze aangetekende brief dat in verband met klimaatverandering stukken openbaar groen steeds belangrijker worden om wateroverlast en hittestress tegen te gaan. Ook wordt in de brief gesteld dat het houden van dieren op deze grond niet wenselijk is volgens de gemeente, vanwege gezondheidsrisico’s en een inzamelriool dat in de grond ligt. Om deze redenen wijst de gemeente in de brief ook Kim’s verzoek tot koop of huur van dit grondgebied af. “Ik respecteer de keuze van de gemeente omdat het inderdaad hun eigendom is, en daarom zijn wij nu al druk bezig met het gebied ontruimen. Wel vind ik het ontzettend jammer voor het buurtinitiatief,” zegt Kim.
Over het ontruimen van de zijkant van de Kimderboerderij, waar momenteel de geiten en pony’s staan, is Kim minder begripvol. “Het gebied naast ons huis wordt al sinds jaar en dag gebruikt voor het huisvesten van dieren. Hier zijn met de vorige eigenaar ook contracten over opgesteld voor de bruikleen van dit gebied. Die optie tot het opnieuw opstellen van een contract is mij, toen ik hier kwam wonen, ook aangeboden, maar ik heb hier nooit meer iets over gehoord. Ik snap dus niet zo goed waarom ze dit stuk ook opeens terug willen hebben.” De gemeente heeft inmiddels in een telefoongesprek tegen Kim verteld dat de kwestie over het stuk naast haar huis nog intern besproken wordt en dat de deadline voor ontruiming van 20 november voor dit stuk vervalt. Toch maakt Kim zich zorgen over dit stuk. “Ik heb dit huis gekocht vanwege het stukje grond ernaast waar ik dieren kon neerzetten. Als er voor de bruikleen van dit stukje grond geen nieuw contract kan worden opgesteld, zal ik moeten verhuizen. Ik kan het mijn kinderen niet aandoen om zomaar hun dieren af te nemen en daarnaast is het ook niet makkelijk om een nieuwe locatie voor de dieren te vinden.”
Belang van de Kimderboerderij
“Ik zie dit initiatief meer als een ontmoetingsplek voor de buurt en niet zozeer als een echte kinderboerderij,” vertelt Kim. “Niet alleen kinderen en hun ouders hebben er baat bij, maar we zien ook regelmatig eenzame ouderen langskomen voor een praatje of mensen met een verstandelijke beperking die het leuk vinden om de dieren te zien.” Ook probeert Kim de kinderen iets bij te brengen over de dieren. Zo zet ze bordjes met informatie over de dieren bij de hokken voor de kinderen en andere voorbijgangers om te lezen. “Je wilt niet weten hoeveel kinderen niet eens weten dat een kip op een stok slaapt of dat ze daadwerkelijk eieren leggen. Ik hoop ze met die bordjes niet alleen te leren hoe dieren of natuur werkt, maar ook een stukje verantwoordelijkheid bij te brengen,” zegt Kim.
“Daarnaast is het ook om de gemeente kosten te besparen en te ondersteunen in het onderhoud van dit stuk grondgebied,” zegt Kim. “Ook hebben wij regelmatig, op verzoek van de wijkbeheerder, loslopende dieren in Ridderkerk, zoals een paar kippen, gevangen en gehuisvest op de Kimderboerderij. Waar moeten deze dieren nu heen als er geen plek meer voor ze is? Ik kan ze niet zomaar in een doos naar het gemeentehuis brengen,” vertelt Kim. “Het brengt zoveel voor de buurt dat het gewoon zonde zou zijn als dit project verloren zou gaan,” zegt Kim.
“Het enige wat ik gewoon heel graag wil, is dat de gemeente toch wel moet zien hoeveel impact dit heeft op de buurt en dat ik gewoon wordt uitgenodigd voor een gesprek, om samen te denken in mogelijkheden en oplossingen. Ik heb er in 2 jaar tijd zo’n 25 duizend euro in gestoken, gewoon uit liefde voor de buurt en de gemeente. Omdat wij als gezin blij worden van het plezier dat de buurt en de dieren aan de Kimderboerderij hebben. We hebben er zoveel tijd, energie en geld in zitten en doen dit met alle liefde!” vertelt Kim. Kim hoopt dat de gemeente inziet dat ze geen misbruik maakt van het stuk grond, maar juist de gemeente wil helpen.
Petitie
Toch willen mensen uit de buurt van de Kimderboerderij de strijd nog niet opgeven. Zo is er recentelijk een petitie op petitie.nl gestart genaamd ‘Behoud de Kimderboerderij in Ridderkerk’. Een van de mensen die deze petitie is gestart, is buurtbewoner Ronald. “Mijn dochter en haar vrienden gaan regelmatig naar de Kimderboerderij om te spelen en met de pony’s bezig te zijn. Nu zijn ze lekker in de natuur bezig in plaats van de hele dag achter een scherm te zitten. Dat vind ik als ouder erg belangrijk.” Ronald en de andere petitiestarters hopen met de petitie bredere aandacht te krijgen voor het sluiten van de Kimderboerderij. De petitie heeft op het moment van publiceren 285 handtekeningen. “De kinderen die hier regelmatig komen, hebben inmiddels ook al meer dan 100 kinderhandtekeningen opgehaald, maar daar heb je helaas niet zoveel aan,” vertelt Kim.
Reacties uit de buurt
In de buurt van de Kimderboerderij is het daarom ook niet moeilijk om mensen te vinden met een mening over de kwestie. “Wij komen er met enige regelmaat. De kinderen kunnen lekker spelen en naar de diertjes kijken. Het zou jammer zijn als dat zou verdwijnen,” zegt een wandelende vader met drie jonge kinderen bij zich. “Mijn nichtje komt er bijna elke dag met haar kind en die hebben het hartstikke naar hun zin altijd. Erg om te horen dat dat nu dus moet stoppen,” merkt buurtbewoner Truus op. Daar voegt een buurtbewoner, die met zijn hond wandelt, nog aan toe: “Het is iets wat de hele buurt samenbrengt, ook mensen zonder kinderen. Nu ga je toch een stukje saamhorigheid in onze buurt missen.”
De gemeente Ridderkerk was niet beschikbaar voor een reactie.
Al 6 jaar lang organiseert Aria van der Zalm op zondagmiddag activiteiten voor alleenstaande vijftigplussers. Een concept dat is gestart omdat datingsites voor haar niet werkte. Inmiddels zijn de middagen uitgegroeid tot een belangrijke plek voor vijftigplussers om elkaar te ontmoeten en lekker te bewegen. En dat valt te verklaren.
“Het is geheel vrijblijvend”, vertelt Aria. “Er is geen entree, alles is €3 en je mag komen en gaan wanneer je wilt”. Een perfecte plek voor bezoekers om op zondagmiddagen sociaal contact op te zoeken. De enige voorwaarde is dat je ouder dan vijftig en alleenstaand bent. “In principe is het een plek om mensen te ontmoeten, maar veel publiek komt gewoon voor de gezelligheid”, zegt Aria.
Zo ook Henk Vos (87) die nog altijd gezellig een dansje komt wagen. “Ik heb nog genoeg te doen hoor! Ik fiets veel, ga regelmatig vissen of jagen, maar toch vind ik het altijd wel gezellig om zondags hier te komen voor een drankje en een praatje”, vertelt hij. Net als Henk zijn er vele die regelmatig op zondag langskomen, en dat is erg belangrijk.
Sociale pijn
“Zo zijn wij gewoon gebouwd. We hebben elkaar gewoon nodig om te overleven. Dat betekent dat we elkaar altijd opzoeken”, zegt Kirsten Andres, directeur-bestuurder van het Nationaal Ouderenfonds. Het belang hiervan is ook terug te zien in de zorgcijfers. Mensen boven de 65 die weinig sociaal contact hebben komen veel sneller bij de GGZ of huisartsen terecht. “Je hebt fysieke pijn, maar ook sociale pijn. Als jij eenzaam bent en weinig sociaal contact hebt dan doet dit wat met je lichaam”, vertelt Kirsten. “Je wordt er letterlijk ziek van. Een grotere kans op hart en vaatziekte, een grotere kans op depressie en een grotere kans op dementie.”
Geluk
Door het dansen en de gezelligheid worden mensen ook gelukkiger, ook al is het maar een keer in de week. “Ik heb een vrouw huilend binnen zien komen door het gemis van haar partner”, zegt Aria. “Na een aantal weken kwam ze naar me toe om me te bedanken. Ze had nu iets om naar uit te kijken. Haar leven was een stukje mooier geworden.”
Ook Kirsten ziet dat zo’n enkel moment van contact positieve effecten kan hebben: “Je moet beseffen dat, zeker voor gepensioneerde, één keer in de week al enorm belangrijk is. Je ziet dan dezelfde mensen en zo maak je vriendschappen.”
Eerste stap
Met name een eerste stap zetten kan nog wel eens lastig zijn. Mensen die alleen thuis komen te zitten weten bijvoorbeeld vaak niet of- en waar ze iets kunnen vinden. Dit maakt Aria ze makkelijker door te adverteren via Facebook. “Veel mensen komen via Facebook terecht bij ons. Ik heb mensen uit de buurt, maar bijvoorbeeld ook uit Arnhem.”
Jolanda (55) is voor de eerste keer op zondagmiddag aanwezig voor de gezelligheid. Ondanks dat ze het een grote en lastige stap vindt, is zij het na een jaar weduwe zijn wel zat: “Ik was op zoek naar contacten en toen kwam ik hier uit. Het is gewoon heel prettig dat hier mensen zijn die in het zelfde schuitje zitten.”
Aria hoopt nog veel mensen te bereiken met haar dansmiddagen. “In het begin kwamen er misschien 40 mensen, nu heeft mijn pagina al bijna vierduizend volgers!”, zegt ze. “Of je nou een partner zoekt of niet, de liefde van deze mensen hier is ook al zo veel waard.”
Steeds meer Nederlanders werken twee of meerdere banen. ‘Multi-jobbing’ zoals het in de volksmond genoemd wordt, is met name bij studenten in trek. Tuurlijk, het levert extra centjes op, maar deze trend heeft ook een keerzijde. Bij een rondvraag onder studenten en een hoogleraar, blijkt namelijk dat het werken van twee jobs niet bepaald relaxter is dan het werken van maar één.
Volgens een recent gepubliceerd rapport van UvA onderzoekers Conen en De Beer, combineert ongeveer 1 op de 10 werkenden twee of meerdere banen. En als je de werkgelegenheidscijfers van het CBS ernaast houdt, zie je dat het gewerkte aantal banen harder groeit dan de hoeveelheid werkenden. Tot op heden is er nog weinig onderzoek gedaan naar waarom het multi-jobben de afgelopen jaren zo’n groei heeft gemaakt. Maar met de stijgende kosten van, tja, vrijwel alles, is de zoektocht naar een extra inkomstenbron begrijpelijk.
Vooral studenten krijgen de afgelopen tijd zware financiële tegenslagen voor de kiezen. Denk aan het afschaffen van renteloos lenen, het stoppen van de tijdelijke verhoging van de basisbeurs en het terugkeren van de langstudeerboete. Om het nog niet eens te hebben over de stijgende kosten van boodschappen, huur, G/W/L, de krant en vrijwel alle andere basisvoorzieningen.
Dit alles zorgt ervoor dat studenten steeds meer aan de bak moeten. Alleen blijkt vervolgens dat ze met hun 0-uren of freelance-contract, niet nóg meer uren kunnen of mogen maken bij één en dezelfde werkgever. De student in geldnood klopt dus aan bij een tweede werkgever, om alsnog de eindjes aan elkaar te knopen. Maar dit blijkt lang niet zo gemakkelijk als het werken voor één werkgever.
Prof. Dr. Fred Zijlstra is hoogleraar arbeidspsychologie en gespecialiseerd in o.a. werk-gerelateerde stress. Hij zegt er het volgende over: ‘ik denk dat het voornamelijk een negatieve invloed heeft op de mentale gezondheid, vanwege verhoogde stress en de moeilijkheid de banen te combineren.’ Waarom gaan zoveel studenten dan alsnog voor die tweede job?
‘Het zal wel moeten’
Isa (21) volgt een HBO studie en woont op kamers. Ze begon met een bijbaantje in de huiswerkbegeleiding, waar al snel een schoonmaakadresje bijkwam. Sinds kort werkt ze ook 2 dagen in de horeca. Ze beaamt de stijgende kosten van levensonderhoud en de bijbehorende druk om meer te gaan werken: ‘Eerst kon ik nog wel een beetje lenen, maar met die rente wil ik dat gewoon niet meer doen’ zegt ze. ‘Het liefst zou ik het wel wat rustiger aandoen, ik merk dat het vermoeiend is. Al bijna een jaar tik ik nu de 50+ uur per week aan. Ik kan gewoon niet anders, ik heb bijna 20.000 euro studie schuld.’
Ook studenten die werk krijgen in hun gedroomde werkveld, vinden het financieel moeilijk om hun oude bijbaantje los te laten. Melle (18) studeert ICT en heeft sinds kort een baan weten te vinden bij een elektronicazaak. Maar zijn eerste bijbaantje in de supermarkt heeft hij niet opgegeven: ‘Eigenlijk, vooral later, wil ik daar niet m’n geld mee verdienen. Gewoon een beetje dingen over de toonbank trekken, bliep bliep, bonnetje erbij? Nee, dat is niet uitdagend. Maar zolang ik niet genoeg geld verdien met wat ik eigenlijk wil doen, zal het wel moeten. Eigenlijk vind ik dat wel jammer. Maarja, het zal wel moeten.’
Maar ook de switch van de ene bijbaan naar de ander, gaat tegenwoordig niet zonder een tijdje te dubbelen. Zo beaamt uitwonend filosofiestudent Roy (21): ‘eerst werkte ik in een restaurant, toen ik daarmee op wilde houden kon ik niet zomaar stoppen en op m’n gemak een andere baan zoeken. Pas toen ik een tijdje aangenomen was bij m’n nieuwe baan, nam ik ontslag bij m’n eerste werkgever. Ik kon het echt niet permitteren om ook maar een maandje zonder baan te zitten. Ik wilde helemaal geen twee banen, maar het ging niet anders.’
‘Bezingt eer ge begint’
Loonheffingskorting. Veel studenten maken er gebruik van, waardoor ze een stuk minder belasting hoeven te betalen. Alleen, loonheffingskorting mag maar bij één werkgever tegelijk gebruikt worden. Tot grote ergernis van Melle: ‘Het is niet alsof het winstgevender is om twee baantjes te werken. Ik zou er veel meer mee verdienen als ik al m’n uren gewoon bij één werkgever kon maken. Over m’n tweede baantje betaal ik tegen de 40% belasting, ik houd bijna niks meer over. Maarja, als ik ermee stop dan heb ik helemaal niks.’
Als het aan Isa lag, zou ze ook het liefst al haar uren bij één werkgever maken: ‘Over mijn inkomen vanuit de huiswerkbegeleiding betaal ik nou belasting. Loonheffingskorting kun je maar bij één baantje aanzetten. Toen ik uit ging rekenen hoeveel het zou schelen als ik diezelfde uren gewoon allemaal bij één baantje zou maken, daar schrok ik wel van.’
Alhoewel het dus niet financieel aantrekkelijk is dan het werken van meer uren bij één baan, moet de student die die extra uren simpelweg niet krijgt, toch de overweging gaan maken om die tweede job te nemen. Hierover zegt Hoogleraar Zijlstra: ‘Mijn advies zou zijn: bezint eer ge begint. Het lijkt me verstandiger om het niet te doen en op zoek te gaan naar een baan die beter betaalt’.
Toch ligt die betere betaalde baan niet altijd in het verschiet voor de in steeds grotere geldnood rakende student. En blijft voor sommige studenten het multi-jobben een, al dan niet tijdelijke, bittere noodzaak.
In Waalwijk is er een boekenwinkel die, naast boeken en tijdschriften, ook een breed assortiment aan tabakswaren verkoopt. Door de stijgende prijzen van een pakje sigaretten, die vaak richting de €10 per pakje gaan, zoeken steeds meer mensen naar goedkopere alternatieven. In de winkel van Petra blijkt een van die alternatieven de cigarillo te zijn. “Voor 3 euro heb je hier al een pakje voor. Vroeger verkocht ik ze nooit, nu gaan ze met de lopende band over de toonbank.”
Een cigarillo, in het Nederlands ook wel ‘spriet’ genoemd, is een dunnere variant van de sigaar en heeft een milde, vaak rokerige smaak en wordt vaak als zoeter beschouwd dan een sigaret. Sommige varianten bevatten extra smaakstoffen zoals vanille of honing. Ze zijn doorgaans kleiner en bevatten minder tabak dan een traditionele sigaar. Voor veel mensen biedt de cigarillo een vergelijkbare rookervaring, alleen tegen een lagere prijs. In de winkel in Waalwijk is een pakje met 17 cigarillo’s te koop voor €3,50, wat aanzienlijk goedkoper is dan een gemiddeld pakje sigaretten.
Petra, de eigenaresse van de tabakswinkel, ziet sinds de stijging van de verkoopprijs op sigaretten veel veranderen in het koopgedrag van haar klanten. “Mensen met weinig geld gaan voor de alternatieven die goedkoper zijn,” vertelt ze. “Wij verkopen ook cigarillo’s. Voor ongeveer drie euro heb je hier al een pakje voor. Vroeger verkocht ik ze nooit en nu gaan ze met de lopende band over de toonbank. Mensen die verslaafd zijn en een lager inkomen hebben gaan gewoon op zoek naar alternatieven.”
Dat een pakje cigarillo’s een stuk goedkoper is dan de sigaret komt doordat het product onder andere accijns valt. Het Trimbos-instituut meldt op hun website dat sigaretten in Nederland onder een dubbele accijns vallen, waardoor maar liefst 81 procent van de verkoopprijs bestaat uit belastingen en accijnzen. Voor cigarillo’s geldt alleen de ad-valorem accijns, die momenteel rond de 11 procent ligt. Omdat de basisprijs van cigarillo’s vaak lager is, valt ook het totale bedrag aan accijns lager uit. Hierdoor blijven de kosten van een pakje cigarillo’s aanzienlijk lager dan die van sigaretten.
’S HERTOGENBOSCH – De rechtbank in Den Bosch heeft vandaag Bart N. vrijgesproken van het bedreigen van politieagenten. De man werd beschuldigd van het inrijden op twee politieagenten, een aanklacht die hem mogelijk een gevangenisstraf kon opleveren. De situatie liep op 5 januari 2023 flink uit de hand toen Bart N. het wilde opnemen voor zijn familie.
Bart N. verklaarde dat hij handelde uit frustratie en bezorgdheid voor zijn familie, nadat zijn broertje was aangereden door zijn ex-schoonvader. Volgens N. had de ex-schoonvader van zijn broertje hem van de weg gereden en kon deze daarna zonder arrestatie wegkomen, terwijl hun vader wél door de politie werd aangehouden. Hierop besloot Bart N. achter hem aan te rijden. Hij stapte in een waas van woede de auto in, wilde gas geven, maar had niet door dat er politieagenten voor zijn auto stonden. “Ik heb nooit de intentie gehad om de politie te bedreigen,” vertelde hij.
Andere visie
De agenten die aanwezig waren hadden een andere ervaring. Zo verklaarde een Politieagente dat N. met hoge toeren optrok, waarna vervolgens haar collega’s aan de kant sprongen. Om de situatie te sussen, sprong ze naar voren met haar handen op de motorkap. Daarnaast gaf een andere agent aan dat Bart N. ‘wit van woede’ leek en totaal niet reageerde op instructies. Hij verklaarde dat hij zich genoodzaakt voelde om een waarschuwingsschot te lossen vanwege de vermeende bedreiging.
Emotionele omstandigheden
N. gaf tijdens de zitting aan dat hij nooit de intentie had om op de politie in te rijden. Hij vertelde dat hij vooral uit emotie heeft gehandeld. De situatie rond zijn broertje had hem hard geraakt: zijn vriendin was namelijk zwanger maar ze mochten het kind niet zien, en zo speelde er nog wel meer onenigheid in de familie. Daarnaast was N. verslaafd geraakt en had hij herhaaldelijk aan zelfmoord gedacht.
De officier van justitie stelde dat intentie niet bepalend was voor bedreiging, maar wel de schade die daarmee gedaan is. Vanwege de persoonlijke omstandigheden van N. vroeg de OVJ geen gevangenisstraf, maar een taakstraf van 150 uur, gezien N. al verbetering had getoond en hij veel op het spel had staan, zoals zijn opkomende vaderschap en zijn eigen bedrijf. Bart N. had al na het incident 6 dagen vastgezeten, deze uren zouden van de 150 worden afgetrokkken.
Uitspraak
De rechter oordeelde echter dat er geen sprake was van bedreiging. Hoewel de rechtbank het handelen van Bart N. als ‘gevaarlijk en onverantwoord’ omschreef, stelde de rechter dat de man de agenten niet bewust onder druk had willen zetten en geen directe bedreiging had gevormd. De rechter had wel nog benadrukt dat het heel anders had kunnen aflopen. De rechtbank sprak N. vrij van de aanklacht.
Nederlanders fietsten dit jaar meer en vaker dan ooit tevoren. De groei is volgens RAI en BOVAG vooral te danken aan de opmars van de elektrische fiets. Fietsverkoper Jari Vos zegt: ‘’De laatste twee jaar is 80% van de fietsen die we in de winkel verkopen een e-bike.’’
Vorig jaar werden er meer dan 800.000 fietsen verkocht en meer dan de helft was elektrisch. ‘’De toename in gefietste kilometers kan worden toegeschreven aan de groeiende populariteit van elektrische fietsen, waarmee langere afstanden worden gereden’’, zegt Linda van Dijk werkzaam bij RAI (Rijwiel- en Automobiel Industriel). Jari Vos verkoopt al zeven jaar fietsen in een fietsenwinkel in Helmond en ziet de groei van verkochte e-bikes met eigen ogen: ‘’De laatste twee jaar is 80% van de fietsen die we in de winkel verkopen een e-bike.’’
Iedereen op de e-bike
Van Dijk geeft aan dat hoewel e-bikes traditioneel populair waren onder ouderen, ze nu populair zijn onder mensen van allerlei leeftijden. Volgens haar is het het gemak wat de fiets met motor zo aantrekkelijk maakt. Vos herkent dat de doelgroep voor e-bikes groter wordt: hij verkoopt elektrische fietsen aan 40-plussers tot scholieren. Wat hij vooral opvallend vindt is dat hij meer fietshelmen verkoopt nadat er een fietsongeval in nieuws is geweest met een elektrische fiets.
E-bikes blijven in het plaatje
Linda van Dijk en Jari Vos verwachten dat het gebruik van elektrische fietsen in Nederland blijft groeien. Wat Van Dijk hoopt is dat de overheid de zakelijke fiets zal gaan stimuleren. Omdat dit, zoals we volgens haar in Duitsland al zien, voor een flinke groei zou zorgen van fietsende forenzen.
Tweeënhalf miljoen Nederlanders zijn laaggeletterd en hebben moeite met communiceren en lezen. Gemeenten proberen dit te verbeteren met taalhuizen en taalambassadeurs, waarvoor ze dit jaar 92 miljoen euro ontvingen. Maar of het werkt, is onduidelijk: ‘Niemand houdt toezicht.’
Lees het volledige artikel en beluister onze podcast op onze website
Het is een fenomeen dat is komen overwaaien vanuit Engeland: Hooligans. Een groep mensen die zich, voornamelijk bij voetbalwedstrijden, misdraagt door geweld te plegen of dingen te zeggen die niet door de beugel kunnen. In deze documentaire nemen we je mee in het hoofd van de hooligans en verklaren hun gedragingen.
Zo gaan we in deze documentaire in gesprek met Vincent Huizinga en Bram (anoniem). Zij staan als fanatieke supporters dichtbij de hooligans van hun club. Gedragspsycholoog Boris Peters gaat de gedragingen en omstandigheden van hooligans verklaren. Erwin Steltenpohl vertelt zijn kant van het verhaal als veiligheidscoördinator van Telstar. Jaap Paulsen van de KNVB zal alle eerdere benoemde bronnen toelichten.
Ey! Daily gebruikt cookies om informatie over je apparaat op te slaan en die informatie te analyseren. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij onder andere zien welke content het meest wordt gelezen, wat voor apparaten onze lezers gebruiken, waar onze lezers vandaan komen, en hoe lang ze op onze website blijven. Wij gebruiken die informatie vervolgens om onze content en onze website te verbeteren. Als je geen toestemming geeft of je toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.