Miriam is arts met post-COVID: ‘Volledig aan het werk is niet hetzelfde als volledig hersteld’

778 zorgmedewerkers hebben in de afgelopen vier weken de vergoeding voor zorgpersoneel met post-COVID aangevraagd. Miriam van Oostwaard, gynaecoloog aan het Ijsselland Ziekenhuis, liep in januari 2022 post-COVID op. Om meerdere redenen kwam ze niet in aanmerking voor de vergoeding. Toch heeft de diagnose een grote impact gehad op haar leven.

“Ik kan me de dag dat alles veranderde nog exact herinneren. Toen ik een positieve test kreeg, begon ik meteen met het overdragen van mijn werk. Wie van mijn collega’s kon mijn patiënten overnemen? En wat kon uitgesteld worden? Dat was stressvol, want we zaten ondertussen al met vijf van de tien gynaecologen thuis.

Ik had geen koorts, maar ik was wel ontzettend vermoeid en mijn astma verergerde ook. Na twee weken dacht ik, nu moet ik wel weer aan het werk kunnen, toch? Met een paracetamol op ging ik aan de slag. Maar dat ging niet helemaal goed. Ik was zó ontzettend vermoeid en beroerd – dat had ik nog nooit meegemaakt.

Diezelfde dag moest ik een verlenging van mijn kuur halen. Dus ik ging in mijn witte doktersjas naar de apotheek. Ik moest eventjes wachten en het bankje was bezet. Het enige wat ik wilde was even zitten, maar met zo’n witte jas durfde ik de patiënten niet te vragen plaats te maken voor mij.

Op dat moment besloot ik dat het beter was om langer thuis te blijven. Ik bleef maar hopen dat ik snel weer aan het werk zou zijn, maar het ging steeds slechter. Als ik ‘s ochtends de kinderen naar school bracht, was ik nauwelijks in staat om de driehonderd meter weer terug te lopen. Ik strompelde naar huis en plofte daar huilend op de bank omdat ik niet meer kon.

Ik heb uiteindelijk zo’n zeven maanden thuisgezeten. In die tijd heb ik een hele waslijst aan specialisten gezien waaronder een ergotherapeut, fysiotherapeut, logopedist en longarts. Het lastigst aan die periode vond ik het herkennen van mijn eigen grenzen. Voor mijn positieve test werkte ik 48-uursdiensten, maar nu kwam ik erachter dat ik na alles wat ik deed rust nodig had. Na een maand of vijf begon ik te merken dat ik me na rust wat beter voelde. Toen ik dat patroon eenmaal in de gaten had, kon ik door het doseren van mijn activiteiten beetje bij beetje herstellen.

In september kon ik weer één uur per dag naar mijn werk. Na dat uur was ik compleet gesloopt. In de maand erna kon ik weer patiënten zien. Maar het was in het begin alsof er een soort brij in mijn hoofd zat waar ik doorheen moest om tot mijn medische kennis te komen. Na zo’n week was ik dan ook kapot.

Toch verliep mijn herstel in een opwaartse lijn en kon ik steeds wat meer uren maken. Wel liep ik tegen een ander probleem aan: als ik na een jaar ziek zijn nog niet terug was op mijn oude aantal uren, zou ik moeten vertrekken. Ik vond het ontzettend moeilijk dat ik de plek waar ik jaren voor gestreden had zo maar kon verliezen. Uiteindelijk heb ik extra tijd gekregen en was ik instaat om vanaf april 2023 weer volledig aan het werk te zijn.

Ondanks dat ben ik nog niet beter, al lijkt dat voor collega’s of patiënten wel zo. Volledig aan het werk is niet hetzelfde als volledig hersteld. Het komt wel eens voor dat ik een hele drukke week heb gehad met nachtdiensten en vergaderingen. Als iemand mij dan uitnodigt voor een etentje de week erna, kan ik van tevoren niet toezeggen. Ik kan nu eenmaal niet voorspellen hoe het dan met me gaat. Het is voor mij niet meer zo simpel als ja of nee, en daar ontstaat nog wel eens onbegrip over.

Ik val buiten de vergoedingsregeling van de overheid. Niet alleen doordat ik pas later ziek werd, maar ook doordat ik binnen het ziekenhuis in een eigen bedrijf werk en dus niet in loondienst ben. Gelukkig heb ik een goede arbeidsongeschiktheidsverzekering, al geldt dat zeker niet voor iedereen die nu thuis zit met langdurige klachten.

Ik schat mijn herstel in op zo’n 80-90 procent. Maar als al mijn energie naar mijn werk gaat, houd ik voor de rest weinig over. Toch ben ik vooral heel dankbaar dat ik alweer zoveel kan en het werk kan doen dat ik leuk vind.”

Lees ook: 33 miljoen voor zorgpersoneel met post-COVID blijft naar verwachting onvolledig uitgekeerd

Geselecteerd door de redactie

Deel dit bericht

Lees verder

OM heeft te weinig bewijs in Dordtse zware mishandeling

Dordrecht – Het OM veroordeelt Kay van D. tot...

Geen PSV fans mee naar Amsterdam: “Wij zijn geen criminelen”

Afgelopen wedstrijd tegen PEC Zwolle waren er opnieuw antisemitische...

Een avond vol klassieke muziek met Halloween: “De magie van Halloween was te voelen”

Gisteravond was het Brabants Orchestra Bloody Halloween, een avond...

Verbouwing van Tilburgse Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis oorzaak voor een flinke daling op ziekenhuizen ranglijst

De accountantsorganisatie BDO publiceert elk jaar een benchmark om...