Dé modeweek van het jaar is aangebroken: Fashion Week. Al 80 jaar tal van shows over de hele wereld, ook in Amsterdam. In de vluchtige wereld van mode en duurzaamheid, verandert het jarenoude evenement constant. Dat merkt ook fashion designer Monique Collignon.
“De modewereld gaat ongestoord door waarbij we vandaag het ene leuk vinden en datgene morgen alweer zijn vergeten. Kleding en mode is een wegwerpartikel geworden en dat vind ik afschuwelijk,” vertelt Monique. Ze ziet dat steeds meer mensen minder genieten van mode. Over de Fashion Week is ze ook duidelijk. “Ik presenteerde mijn eigen collecties tijdens de Fashion Week in Amsterdam. Dat gaf altijd speciale gevoelens, maar tegenwoordig kijk ik er anders naar. Je hebt Fashion Week Parijs, Miami, Milaan, New York en zo kan ik nog langer doorgaan. Het gaat maar door en door. Ondanks dat het mijn vak is en ik ervan hou, gaat de snelheid en de hoeveelheid me soms wel tegenstaan.”
Eigen plan
Monique merkte dat ze altijd aan het rennen en aan het regelen was. “Het ene was nog niet eens af of het andere stond alweer voor de deur. Ik vroeg mezelf toen af hoelang ik nog door zou gaan met die ratrace. Met die ratrace bedoelt Monique het haastige werken. “Het loont niet meer dan wanneer je er je tijd voor kan nemen. Door snel te produceren verlies ik het plezier in mijn werk. Ik loop natuurlijk al lang mee in de modewereld. Ik wilde het anders gaan aanpakken, zodat ik weer tijd kreeg om meer na te denken,” vertelt Monique wie zelf achter haar oren krabde door de ontwikkelingen in de modewereld. Met die tijd is ze onderzoek gaan doen naar duurzame materialen.
Verantwoording
“Ik wil een duidelijk antwoord kunnen geven op wat voor stoffen ik gebruik, hoe die gemaakt worden en waarom ik die gebruik,” vertelt Monique die daarin een open boek wil zijn om die vluchtige wereld júist te vermijden. “Ook ben ik aan het kijken hoe ik kan recyclen met bepaalde materialen. Daarbij moet ik wel zeggen dat dát niet de oplossing is voor alles. Ik was de eerste in Nederland die stoffen uit gerecycled plastic haalde en gebruikte. Maar nu worden er weer andere dingen ontdekt. Er komen bijvoorbeeld te veel microplastics vrij bij het wassen van die kleren. Het punt is dat je denkt ergens goed mee bezig te zijn en dat dat over een jaar weer heel anders kan zijn.” De modewereld is een aaneenschakeling van bijblijven en erbovenop zitten en Monique probeert hier haar eigen draai aan te geven.
Succes met moeilijkheden
Deze andere werkwijze brengt Monique waardering. “Mensen weten dat ik weet waar ik het over heb. Ze kunnen alles over mijn werkwijze vinden en nalezen. Dat wil ik met mijn kleding ook. Ik zit zelf niet meer achter de naaimachine, maar ik weet precies hoe en wat. Als ze mij vragen waar ik mijn wol vandaan heb, leg ik ze dat uitgebreid uit. Het is soms lastig om álles te weten, want dat begint helemaal bij de schapenboer. Maar ik wil deze werkwijze vasthouden, juist in de veranderende modewereld.”
Of de modewereld ooit 100% duurzaam kan zijn, betwijfelt Monique. “Ik denk dat het nooit echt volledig duurzaam zal worden. Natuurlijk begint het bij jezelf, maar het blijft lastig.”
