TILBURG – Met welk verkeersbord identificeer jij jezelf? En als je een drankje was, welk drankje zou je dan zijn? Dit soort ongemakkelijke vragen kreeg Leandra van der Wiel (20) wel veertien keer voor haar kiezen voordat ze eindelijk haar studentenkamer in Tilburg bemachtigde. Veel studenten komen via hospiteeravonden aan een kamer, SSH (Stichting Studenten Huisvesting) wil daar nu een einde aan maken en wil werken met wachtlijsten.

Wist je voor je eerste hospiteeravond wat hospiteren inhoudt?

“Ik wist niet eens wat hospiteren was. Ik kom uit Zeeland, waar dat allemaal niet zo bekend is. Mijn vrienden bleven in Zeeland om te studeren, dus ik was de eerste die vertrok naar de ‘grote’ stad. Ik dacht dat je tijdens het hospiteren je ouders mee moest nemen, dus op mijn eerste hospiteeravond nam ik ook mijn moeder mee. Hoe awkward is dat?”

Hoe vond je hospiteren in het begin?

“Ik vond het erg moeilijk. Ik kwam in verschillende studentenhuizen terecht; in de ene woonden alleen maar dames, terwijl de andere een gemengd huis was. Ik kreeg de gekste vragen, zoals: ‘Als de boot zinkt, wie uit deze kamer zou je redden?’ of ‘Maak een presentatie over jezelf.’ Als ik om me heen keek op zo’n hospiteeravond, waren we met 21 personen voor één kamer, en dan wist ik eigenlijk al: dit is een verloren wedstrijd. Iedere keer weer moest ik meepraten met de huisgenoten en doen alsof ik dezelfde hobby’s had als zij, terwijl ik bang was iets verkeerds te zeggen. Dat vond ik allemaal heel moeilijk.”

Wat is de gekste vraag of opmerking die je hebt gekregen?

“Dat was in een huis met alleen maar dames. Iemand vroeg of ik even wilde laten zien met wat voor jongens ik het bed had gedeeld. Ik was toen echt in shock. De andere dames die ook bij die kijkavond waren, lieten meteen hun lijstje van jongens zien, maar ik heb het niet gedaan. Ook vertelde een jongen me een keer dat ik leek op een dame die hij kende uit het dorp, en die dame was lesbisch. Het is niet alleen fysiek zwaar om op en neer te reizen van Middelburg naar Tilburg, maar mentaal was het voor mij af en toe ook echt een marteling.”

Veel nieuwe studenten ervaren hospiteren als een vleeskeuring. Ervaar jij dat ook zo?

“Zeker! De knapste dames of de jongens met de grootste mond werden altijd gekozen. Dit maakte het voor mij steeds een stukje moeilijker, want ik weet van mezelf dat ik geen figuur heb als Sylvie Meis en geen prater ben als Mark Rutte. En ik wilde me ook niet voordoen als een prater, want als je eenmaal wordt gekozen, valt dat masker toch snel af.”

Had je niet zoiets na je negende hospiteeravond: ik stop met zoeken?

“Nee, want ik wist dat ik vast snel een plekje zou vinden waar ik me helemaal thuis zou voelen. Tuurlijk, diep van binnen wilde ik het opgeven en vond ik het mooi geweest. Maar ik moest toch een kamer vinden, want het op en neer reizen was echt niet te doen.”

Hoe is het om steeds een afwijzing te krijgen?

“Vreselijk. Ik weet nog goed dat ik bij dat dameshuis was. Ik was nog geen tien minuten weg of het appje met de welbekende tekst ‘We vonden het leuk dat je er was, maar we hebben voor iemand anders gekozen’ kwam binnen. Dat voelde zo niet oprecht. Sommige huizen lieten helemaal niets weten, waardoor ik een weekend in spanning zat voor niets.”

Hoe ging jij om met de mentale stress? Had je er in het dagelijks leven ook last van?

“Zeker, ik vond het zwaar. Ik was er 24/7 mee bezig en vond het een vervelende gedachte dat mensen die je een uur sprak, een mening over je zouden vormen terwijl ze mij eigenlijk niet eens kennen. Ik ben blij dat ik tijdens het hospiteren steun heb gekregen van mijn ouders en vrienden.”

SSH (Stichting Studenten Huisvesting) maakte onlangs bekend te stoppen met hospiteeravonden voor de kamers die ze aanbieden. Ze gaan werken met wachtlijsten. Wat vind je hiervan?

“Ja, dat snap ik wel. Aan de andere kant hebben huisgenoten via hospiteren invloed op wie er in het huis komt wonen. Via een wachtlijst heb je dat niet en wordt het gewoon bepaald wie er komt wonen. Ik zou dat ook niet prettig vinden.”

Inmiddels heb jij je kamer gevonden. Wat wil je meegeven aan studenten die hard op zoek zijn naar een studentenkamer?

“Gelukkig heb ik mijn plekje gevonden. Blijf jezelf, dat wil ik hen meegeven. Doe je niet anders voor, want vroeg of laat valt dat masker toch af. Ga bij een vereniging in je studentenstad, zo leer je anderen kennen en gaat het een stuk makkelijker. En anders, schrijf je in bij een kamerbemiddelingsbureau!”