Home Blog Pagina 188

Werken als vrouw bij Defensie

In 2030 wil Defensie dat 30% van de werknemers vrouw is. Dit willen ze onder andere bereiken door meer vrouwen te laten zien en laten spreken, bijvoorbeeld in interviews en sociale media posts. Maar hoe is het eigenlijk om als vrouw te werken bij Defensie?  

Pim (Officier Communicatie Luchtmacht Gilze-Rijen)

Pim (24) werkt sinds een paar maanden als Officier Communicatie voor de Luchtmacht op de helikopterbasis in Gilze-Rijen. “Er zijn heel veel mensen die aan mij vragen: huh waarom ben jij militair terwijl jij communicatieadviseur bent, maar ja dat kan dus ook,” vertelt ze. Pim laat zien dat elke vrouw bij Defensie kan werken, zolang je maar een teamspirit hebt en van uitdaging houdt. 

Communicatie bij de Koninklijke Luchtmacht 

Pims expertise is communicatie, wat ze heeft gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam. Naar haar studie kwam ze terecht bij de Koninklijke Luchtmacht. “Ik zocht iets meer diepgang en iets waarmee je een waardevolle bijdrage kan leveren aan de samenleving, of in ieder geval een groter iets”, zegt ze.  

“Geen dag is hetzelfde en dat is wat ik graag wilde”, vertelt Pim. Ze mag de interne én externe communicatie doen, maar houdt zich ook bezig met de sociale media en het begeleiden van de pers. Daarnaast heeft ze ook de mogelijkheid om met oefeningen mee te gaan en op uitzending gestuurd te worden. Pim laat zien hoe het is om als vrouw zijnde bij Defensie te werken.  

Is de 30% vrouw haalbaar? 

Pim denkt van wel, als je het over de gehele linie hebt. Bij de Luchtmacht zouden er volgens haar echt wel meer vrouwen bij kunnen, maar of dat ook voor elke afdeling haalbaar is, weet ze niet zo goed. Zeker voor sommige eenheden, onder andere bij de Landmacht wordt het een uitdaging. “Als je puur biologisch kijkt is het heel moeilijk om daar 30% vrouw te krijgen. En het is ook vaak de vraag of je dat moet willen, want je wil niet moeten inleveren op kwaliteit”, vertelt Pim.  

De fysieke eisen voor man en vrouw zijn tijdens de sollicitatieprocedure gelijk. “Dat is voor mannen en vrouwen hetzelfde, wij moesten allemaal 2200 meter hardlopen en bepaalde gewichten tillen”, zegt ze. Elk jaar doet Pim ook een conditie proef en dan zijn de eisen voor man en vrouw wél anders.

Als vrouw werken bij Defensie

Stel je hebt een kinderwens of je hebt al een gezin thuis, is het dan als vrouw mogelijk om bij de Nederlandse Krijsmacht te werken? Pim vertelt: “Er zijn heel veel vrouwen met kinderen bij Defensie en dat is eigenlijk prima geregeld. Er zijn geen andere regels rondom bijvoorbeeld verlof aanvragen. Het is een afweging voor iedereen, zowel vaders als moeders. Houd bijvoorbeeld rekening met het feit dat je een paar maanden van huis bent, vanwege een uitzending. Maar daarnaast wissel je ook elke 3 tot 5 jaar van functie.” Door het wisselen van functie kan je ook terecht komen op een andere locatie. Meestal heb je als werknemer wel invloed waar dat is, maar in het uiterste geval krijg je het niet voor het zeggen.  

“Ik denk dat de grootste uitdaging voor een vrouw is dat je soms wel echt in de minderheid bent.” Het komt namelijk wel eens voor dat je tijdens een meeting de enige vrouw bent in de kamer. Pim vertelt dat je je daardoor niet moet laten afschrikken. Zelf heeft ze nooit nare opmerkingen meegemaakt, maar het kan soms wel voelen dat je een beetje buiten de groep valt.  

“Je moet sowieso een teamspeler zijn. Je werkt bij Defensie natuurlijk niet voor jezelf, je werkt altijd voor elkaar of voor een groter iets”, zegt ze. Er is volgens haar helemaal niet één maatstaf, want er werken genoeg verschillende soorten vrouwen bij Defensie.  

Voor vrouwen betekent het niet dat je harder moet werken om hetzelfde te behalen als voor mannen bij de Luchtmacht. “Je moet het gewoon willen en gemotiveerd zijn. Je moet ook soms even doorbijten tijdens de opleiding. Het is niet voor iedereen weggelegd, ondanks dat ik denk dat er heel veel mensen bij Defensie terecht kunnen, met veel verschillende achtergronden voor diversen beroepen”, vertelt Pim.  

Wat voor Pim het werken bij de Luchtmacht zo leuk maakt, is het samenwerken en de uitdaging. “Als er bijvoorbeeld een aardbeving plaatsvindt, dan zorgt iedereen dat we daar dag en nacht bezig kunnen zijn”, zegt ze. Iedereen werkt namelijk bij Defensie aan hetzelfde doel: vrede en veiligheid. En dat zorgt voor veel verbondenheid.  

Uitzending

Pim wil graag het avontuur van op uitzending gaan nog eens meemaken. Ze heeft al veel verhalen van haar collega’s gehoord. “Je bent zo op elkaar ingespeeld en je werkt helemaal samen. Je collega’s zijn niet meer zomaar je collega’s, dat wordt echt een beetje je familie”, vertelt ze. En dat is nu precies wat Pim zo aantrok in dit vak.  

De laatste uitzendingen vonden plaats in landen zoals: Mali, Afghanistan en Irak. Als Officier Communicatie zou ze zich dan vooral bezighouden met het begeleiden van de pers en het schrijven van interne berichten.  

De omgeving van Pim zou het wel spannend vinden als ze eenmaal op uitzending zou gaan, maar daarin is Pim nuchter. De kans dat ze onderweg naar werk in een auto-ongeluk omkomt is veel groter verteld ze. En als communicatieadviseur gaat ze natuurlijk ook niet op patrouille in een vijandelijk gebied, zoals andere eenheden dat wel doen.  

‘Groenspuiten’ 

Pim (24)

Ook al heeft Pim geen functie waarbij ze dagelijks heel fysiek bezig is en in gevaarlijke situaties komt, toch is ze wel een militair. Daarvoor heeft ze de militaire basisvaardigheden moeten leren tijdens haar opleiding bij Defensie. Als ze ooit in een levensbedreigende situatie komt, dat ze weet hoe ze zichzelf kan verdedigen of iemand kan redden. “Je komt binnen in een spijkerbroek als burger en dan gaan ze je ‘groenspuiten’”, vertelt Pim. De term ‘groenspuiten’ wordt binnen de opleiding onderling gebruikt en geeft het proces van burger naar militair aan. Daarnaast is het ook de bedoeling dat ze de vaardigheden en kennis jaarlijks goed op peil houdt.  

Pim vond het heel vet om de opleiding te mogen volgen: “Je gaat ook de eerste week gelijk op bivak en dan lig je in het bos, moet je ’s nachts wachtlopen en elke ochtend op een bepaald tijdstip klaar zijn. De tent moet netjes zijn en als die niet netjes is, moet je in de voorligsteun of push-ups doen. Dat hoort een beetje bij het militair worden.

Iets wat ze ook leert is EHBO, waarbij het de bedoeling is dat ze in levensbedreigende situaties iemand het eerste halfuur tot uur in leven kan houden, totdat de artsen aanwezig zijn. Denk hierbij aan iemand met een slagaderlijke bloeding, dan weet Pim hoe ze een tourniquet moet aanleggen zodat diegene niet doodbloedt. 

Wanneer je een wapen voor het eerst in je handen krijgt, kan het volgens Pim toch best wel wennen zijn. ‘Mijn instructeur zei: “Geef hem maar een naam, want je gaat er nog heel veel tijd mee doorbrengen.” Het wapen waar ze mee leren schieten is een Glock en daar zijn heel wat variaties op gemaakt. “Die van mij heette ‘Glocken Luider van de Notre-Dame’ en iemand anders had ‘Het monster van Glock Nes’ en een ander had ‘Dieuwertje Glock.” Pim legt uit dat je het wapen dan ook nooit mag verliezen op bivak en je moet het zelfs meenemen naar de wc. Het wapen is verder niet geladen, maar het is wel de bedoeling dat je de handeling leert.  

Leren leidinggeven en samenwerken staan ook centraal in de opleiding. Voor het uitvoeren van de opdrachten moeten ze ook een plan van aanpak verzinnen, ook al is niet iedereen het daarmee eens. “Uiteindelijk, links of rechts om kom je er wel, ook al was jouw plan slimmer of efficiënter. Als je samen voor een plan gaat dan komt het vaak ook wel goed. En dan denk ik: dat hebben we wel mooi gefikst met z’n allen”, zegt Pim. 

”We vinden het tijd voor een nieuwe kijk op het armoedevraagstuk”

TILBURG – 150 gezinnen in Tilburg met een bijstandsuitkering krijgen 150 euro extra per maand. Dit is een onderzoek van Kansfonds. Samen met de Hogeschool van Amsterdam gaan ze onderzoeken of extra geld geven positieve effecten heeft. Tessa Smets werkt als programma adviseur bij Kansfonds voor het programma ‘’Gewoon geld geven’’.

Wat houdt het onderzoek precies in?

Kansfonds heeft de afgelopen jaren al veel geïnvesteerd in armoedebestrijding, maar toch blijft de armoede in Nederland toenemen. Daarom zijn ze gestart met het programma ‘’Gewoon geld geven’’. In Tilburg starten ze in het najaar eerst met een vooronderzoek van drie maanden om te kijken of alles goed is georganiseerd. In 2024 hoopt het Kansfonds te kunnen starten met het onderzoek.

‘’150 gezinnen met een bijstandsuitkering krijgen twee jaar lang elke maand 150 euro extra. Zij mogen daarmee zelf doen en laten wat ze willen. Daarnaast hebben we ook een vergelijkingsgroep, want je wil natuurlijk kunnen aantonen dat het geven van extra geld positieve effecten heeft. Deze vergelijkingsgroep krijgt dat geld niet.’’

‘’Onder andere het welzijn van de gezinnen wordt onderzocht. We zien namelijk dat gezinnen die van een heel laag inkomen moeten rondkomen zo bezig zijn met overleven. Die geldstress bepaald eigenlijk alles. Je hebt in je hoofd dan ook geen ruimte om na te denken over andere dingen. We hopen dat als je meer financiële ruimte hebt, je misschien ook wel gaat nadenken over welke mogelijkheden je verder hebt. Door de vergelijkingsgroep vragen te stellen hopen we ook echt na twee jaar te kunnen zeggen dat we echt verschillen zien tussen deze gezinnen.’’

Hoe wordt bepaald welke gezinnen mee mogen doen aan dit onderzoek?

‘’We bepalen met de gemeente welke gezinnen in aanmerking komen hiervoor. Zij moeten voldoen aan de volgende criteria: ze moeten een bijstandsuitkering hebben, minimaal één inwonend kind, woonachtig zijn in de gemeente Tilburg en ze mogen niet in een wettelijke schuldsanering zitten. De gemeente maakt een lijst van al die gezinnen die hiervoor in aanmerking komen. In Tilburg zullen het 1500 gezinnen zijn die in aanmerking komen. Deze gezinnen zullen door de gemeente op de hoogte worden gesteld. Als mensen zich dan aanmelden vindt er een loting plaats of zij in de groep komen die het geld krijgt of in de vergelijkingsgroep, zodat iedereen een eerlijke kans heeft om deel te kunnen nemen aan het onderzoek.’’

Wat vinden de deelnemende gezinnen van dit onderzoek?

‘’De gezinnen weten het nog niet, omdat het onderzoek nog niet is begonnen. Er moet zo veel geregeld worden om te voorkomen dat mensen in financiële problemen komen bij deelname aan het onderzoek. In Zaanstad zijn we begonnen met een pilot van drie maanden om te toetsen of we het goed hebben georganiseerd. Kunnen we genoeg gezinnen werven, werken de vragenlijsten, wat vinden ze van de vragenlijsten etc. Dit is een klein groepje mensen die meedoet aan deze pilot en die is nou bijna afgelopen. Dan gaan we kijken wat we hiervan hebben geleerd, waardoor we het echte onderzoek kunnen gaan uitvoeren.’’

Als het onderzoek is afgelopen, hoe gaat het dan verder met de gezinnen die mee hebben gedaan?

‘’De gezinnen krijgen twee jaar lang 150 euro per maand. Na die twee jaar vindt er een afbouwfase plaats waarin ze elke maand 25 euro minder krijgen en dit wordt afgebouwd naar 0. Als de gezinnen dat willen gaan we ze een begeleidingstraject aanbieden om te kijken hoe je je financiële situatie zo goed mogelijk kan verbeteren. Wij laten ze niet na twee jaar zomaar vallen.’’

‘’Dit onderzoek kan ons ook heel erg helpen om aan te tonen dat je op een andere manier naar armoede moet kijken. Men heeft steeds meer door dat hoe we het nou aanpakken niet werkt, want de armoede neemt steeds meer toe. We moeten het dus anders gaan regelen in Nederland om de armoede tegen te gaan. Aan de ene kant is het heel fijn dat wij mensen tijdelijk financieel kunnen helpen, maar aan de andere kant hopen we dat er in de maatschappij ook echt iets gaat veranderen. We hopen dat de overheid haar beleid gaat aanpakken, zodat de armoede kan afnemen. Maar als je politiek iets wilt veranderen heb je daar tijd voor nodig, dus we zijn hier nog wel een aantal jaar mee bezig. Dit onderzoek is dus onderdeel van een groter iets.’’

Straatpastoraat Den Bosch biedt hulp en luisterend oor aan dak- en thuislozen

Midden in de Bossche binnenstad zit het Straatpastoraat Den Bosch. Het wil dak- en thuislozen die hulp nodig hebben een ‘luisterend oor met zingevingsvragen’ bieden. Helaas met weinig financiële ondersteuning vanuit de gemeente. Onze verslaggevers Oliver Smits en Annabel Lamb gingen er op bezoek.

Loopbaancoach ziet verzuim in Helmond toenemen door long COVID; ook mentale klachten nemen toe 

Door Max van der Wal

De coronacrisis laat nog steeds haar sporen achter, zo ook in Helmond waar het verzuim door onder andere long COVID en stress en burn-out klachten flink toeneemt, vertelt loopbaancoach Bernadette Kwaks. Hierdoor hebben steeds meer werknemers behoefte aan een loopbaancoach om weer terug aan het werk te kunnen.

Konsilo, waar Kwaks werkzaam is, houdt zich bezig met onder andere verzuim, loopbaanvraagstukken en duurzame inzetbaarheid. Kwaks geeft aan dat ze in deze periode drukker is dan gewoonlijk met verzuimvraagstukken. De toename van long COVID speelt hier een zeer grote rol in. De oorzaak hiervan is dat mensen tijdens de piek van de coronacrisis te laat of niet behandeld zijn. Ook door de werkdruk in de zorgsector vallen veel werknemers uit met mentale klachten zoals stress en burn-out.  

Ook geeft de loopbaancoach aan dat er door deze klachten veel werknemers in een bepaald traject belanden waar ze langer ziek zijn dan één jaar. Hierdoor moet er volgens de wet gekeken worden naar een alternatieve baanmogelijkheid om te re-integreren op de arbeidsmarkt.

De Cacaofabriek zorgt voor politieke onrust

0

De verzelfstandiging van Het Speelhuis vanaf 1 juli gaat niet door, terwijl de gemeente dat twee jaar geleden al besloot. Het college van burgemeester en wethouders heeft begin juni het besluit genomen om wel door te gaan met het proces van de verzelfstandiging van het Speelhuis, maar 1 juli 2023 gaan ze niet halen.

Volgens cultuurwethouder Van Lierop, die over dit dossier gaat, zijn De Cacaofabriek en Het Speelhuis twee belangrijke culturele instellingen in Helmond. “We maken ook even pas op de plaats voor de bestuurlijke fusie tussen de Cacaofabriek en het Speelhuis. Vanwege de zorgvuldigheid die beide processen vragen, hebben we meer tijd nodig. Zorgvuldigheid gaat hier boven snelheid.”

Serge van de Brug (VVD) en Louis van de Werff (Helder Helmond) hebben zich verdiept in de problemen rondom de Cacaofabriek. Van de Brug heeft zich bezig gehouden met de financiële onjuistheden rondom de Cacaofabriek en heeft hierover een betoog geschreven. Van de Werff heeft zich vooral bezig gehouden met de (ex)betrokkenen. Het vertrek van de oude eigenaren roepen veel vragen op bij Helder Helmond en daarna is het balletje gaan rollen. “Ik vraag me van sommige zaken af, net als de opsteller van het betoog dat zelf doet, of het wel om feiten gaat of om geruchten of onwaarheden,” zegt de cultuurwethouder.

Dit onderwerp is al jaren lang bezig en roept emoties op volgens de wethouder. “Uit dit betoog én uit alle debatten die er over dit onderwerp zijn geweest, blijkt de grote betrokkenheid van politieke partijen. Dat kan ik alleen maar waarderen, want daaruit blijkt dat zij cultuur net zo’n warm hart toedragen als dat ik dat doe,” zegt cultuurwethouder Van Lierop.

Buurtbewoners Helmond-West ervaren overlast hangjongeren. ‘Politie lijkt geïntimideerd.’ 

Al jaren ervaren de inwoners van Helmond- West overlast van hangjongeren. Volgens buurtbewoners Nicole de Room en Corine Meeuwsen hebben ze een grote mond, laten ze rotzooi achter en zorgen ze voor een onveilig gevoel. Door de gemeente is een masterplan voor integrale veiligheid gemaakt, hierover is volgens Nicole en Corine bij buurtbewoners niks bekend. Ook hebben zij het gevoel dat er met hun meldingen bij de gemeente en politie niks wordt gedaan.

Nicole de Room woont inmiddels drie jaar in Helmond- West en ervaart elke dag overlast. ‘Ik heb al twee keer een bal tegen m’n hoofd gehad, de honden krijgen ook ballen tegen zich aan.’ Wanneer ze hier wat van zegt wordt er gelachen of krijgt ze een grote mond terug van de jongeren. ‘s Avonds gaat ze liever niet de straat op, volgens haar staan er dan veel auto’s met jongeren die harde muziek draaien. Dit zorgt voor geluidsoverlast en een onveilig gevoel, beaamt ook Corine Meeuwsen. 

De dames hebben meerdere keren meldingen gedaan bij de politie en de gemeente. Volgens hen komt de politie dan soms even, maken ze een praatje met de jongeren en gaan weer weg, maar er verandert niks. De enige reden die zij kunnen bedenken voor het weinige optreden is dat de politie geïntimideerd is door de hangjongeren. Daarnaast zouden er jongerencoaches zijn geweest om de jongeren te helpen, maar zouden deze er alleen voor zorgen dat zij van hun boetes afkomen. 

Volgens Mhamed Yahia van Jongerencoachgroep LEV klopt het dat er voorafgaande jaren een ander beleid was, waarbij jongeren weleens geholpen werden om van hun boetes af te komen. Dit werd gedaan, omdat deze jongeren zo veel boetes hadden dat ze in een put geraakten. Inmiddels richt de werkgroep zich vooral op jongere groepen, door deze lessen te geven en projecten te laten organiseren. Hiermee willen ze voorkomen dat jongeren überhaupt overlast gaan veroorzaken of naar de criminaliteit afglijden. 

Er zijn verschillende factoren waardoor jongeren als ‘overlast gevend’ worden ervaren. Volgens Mhamed kan het aan de thuissituatie liggen, het opleidingsniveau, maar ook de afkomst. Doordat deze jongeren al snel de stempel ‘hangjongeren’ krijgen, wordt hen weinig perspectief en kansen geboden. Hier probeert onder andere LEV en het jeugdpreventieteam verandering in te brengen. Mahmed betreurt het dat buurtbewoners ervaren dat er niks gedaan wordt om de hangjongeren te helpen. Hij geeft toe dat de bewoners beter geïnformeerd zouden moeten worden over hun beleid en het veiligheidsplan van de gemeente.  

Verder geeft de politie aan dat er veel werk achter de schermen wordt gedaan, wat de buurtbewoners niet zien. Zo wordt niet elke melding aan de politie overgelaten, maar ook aan andere instanties. Hierdoor oogt het voor de bewoners misschien alsof er niks gedaan wordt tegen de overlast, maar dit is volgens de politie zeker niet het geval. 

Eerste vrouwelijke notaris van Den Bosch opent Sociaal Notariaat

Yvonne Vleeshouwers is de eerste vrouwelijke notaris van Den Bosch en werkt al 11 jaar bij Hoffspoor Notarissen. Ze werd ondernemer van het jaar in Rosmalen met haar nieuwe project: Sociaal Notariaat Den Bosch. Sinds maart biedt ze haar diensten gratis aan voor iedereen die er behoefte aan heeft. Bij Wijkplein De Kiek geeft ze advies over notariële zaken, helpt ze mensen met het opstellen van een offerte en houdt ze elke maand een spreekuur over onderwerpen als erfenis, testament en schulden. Het openen van een Sociaal Notariaat komt niet uit het niets.

“Zelf heb ik een zoon die gehandicapt is, daardoor heb ik veel lezingen gegeven voor ouders van kinderen met een beperking en ook voor verwanten van mensen met psychische klachten. Zo ben ik me in de loop de jaren steeds meer gaan richten op die kwetsbare groepen,” vertelt Yvonne. Naast haar werk bood ze dus al veel hulp aan, maar toch was ze nog niet helemaal tevreden.

“Het viel mij op dat wij op kantoor vooral mensen krijgen die huizen hebben, mensen met spaargeld, aandelen of allerlei vermogensbestanddelen, maar wij zien bijna nooit mensen die niet zoveel hebben.” Ze kwam erachter dat deze kwetsbare groepen vaak niet durven aan te kloppen bij een notaris.

“Het imago van een notaris is duur, deftig en moeilijk, dat is van oudsher. Het is heel moeilijk, denk ik, om dat te veranderen, maar dat wil ik wel graag.”

En dat deed ze door in maart een sociaal notariaat te openen, waarbij ze haar diensten gratis aanbiedt voor iedereen die wil. Als vrijwilliger zit ze een middag in de week bij Wijkplein De Kiek in Den Bosch. Samen met andere vrijwilligers helpt ze mensen, waarbij zij zich specialiseert in het familierecht. Verschillende mensen komen bij haar langs met uiteenlopende vragen. “Het zijn vooral vragen van mensen die te maken hebben met schulden, maar ook mensen die een testament willen maken, maar daarvoor niet naar een notaris durfden te gaan.’’

Zowel op kantoor als bij Wijkplein De Kiek is het hard werken, maar Yvonne doet het graag. Vooral het helpen van mensen is wat haar drijft. Het leukste vindt ze dat ze mensen een gerust gevoel kan geven.

‘’Dat als je dood gaat, je het gevoel hebt van: ‘Nou nu heb ik alles goed geregeld ik kan rustig doodgaan.’ Daar ga ik eigenlijk altijd voor.’’

Toch vindt ze het jammer dat niet meer notarissen dit doen. “Het lijkt mij mooi als alle notarissen nou een halve dag zoiets gaan doen, vrijwillig. Dan kun je echt al heel veel mensen helpen. En dan bijvoorbeeld in elke grote stad in Nederland, gewoon dat er zoiets is, zo’n spreekuur. Ja, dan denk ik dat het wel goed komt. Dat is denk ik nog wel een lange weg, maar wie weet.” Het klinkt een beetje onrealistisch, maar volgens Vleeshouwers is de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie al met zoiets bezig.

Voor de toekomst van haar eigen spreekuur is ze nog niet van plan om te stoppen en ze is gedreven om dingen te verbeteren. “Zoals het tot nu toe gaat, is er iedere week best wel veel aanloop, dus ik ga gewoon zo door. Ik heb gezegd dat ik na een half jaar ga evalueren en na een jaar ook. En zoals het tot nu toe gaat, denk ik: ja, ik moet gewoon doorgaan en sommige dingen iets beter maken. De website moet nog wat verbeterd worden, zodat mensen me nog beter kunnen vinden, maar tot nu toe ben ik wel tevreden.”

Roltrap station Tilburg al wekenlang kapot

0

TILBURG – Door de lange levertijd van onderdelen die nodig zijn voor de reparatie van de roltrap op station Tilburg is deze al sinds eind mei kapot. Dit zegt een woordvoerder van ProRail.

Wanneer je als reiziger op spoor 1 moet zijn, kun je momenteel alleen gebruik maken van de trap of de lift. Dit komt doordat de roltrap op station Tilburg al ruim één maand kapot is. Volgens ProRail gaat dat ook nog even duren: “De roltrap is onverwacht stuk gegaan, daarom moeten we het herstel plannen en onderdelen bestellen. Dat duurt op dit moment langer dan dat we zouden willen.”

Vandalisme
Ook vernieling speelt volgens ProRail een rol in het feit dat liften en roltrappen steeds vaker langer buiten gebruik zijn. In Tilburg is dit overigens niet de reden van de hinder. Het bedrijf geeft aan steeds vaker proeven te doen met liften die beter bestand zijn tegen vandalisme.

Reparatie
Heel lang hebben reizigers geen last meer van de kapotte roltrap volgens de woordvoerder: “We verwachten dat de roltrap het in de week van 10 juli weer gaat doen.”