Al jaren ervaren de inwoners van Helmond- West overlast van hangjongeren. Volgens buurtbewoners Nicole de Room en Corine Meeuwsen hebben ze een grote mond, laten ze rotzooi achter en zorgen ze voor een onveilig gevoel. Door de gemeente is een masterplan voor integrale veiligheid gemaakt, hierover is volgens Nicole en Corine bij buurtbewoners niks bekend. Ook hebben zij het gevoel dat er met hun meldingen bij de gemeente en politie niks wordt gedaan.
Nicole de Room woont inmiddels drie jaar in Helmond- West en ervaart elke dag overlast. ‘Ik heb al twee keer een bal tegen m’n hoofd gehad, de honden krijgen ook ballen tegen zich aan.’ Wanneer ze hier wat van zegt wordt er gelachen of krijgt ze een grote mond terug van de jongeren. ‘s Avonds gaat ze liever niet de straat op, volgens haar staan er dan veel auto’s met jongeren die harde muziek draaien. Dit zorgt voor geluidsoverlast en een onveilig gevoel, beaamt ook Corine Meeuwsen.
De dames hebben meerdere keren meldingen gedaan bij de politie en de gemeente. Volgens hen komt de politie dan soms even, maken ze een praatje met de jongeren en gaan weer weg, maar er verandert niks. De enige reden die zij kunnen bedenken voor het weinige optreden is dat de politie geïntimideerd is door de hangjongeren. Daarnaast zouden er jongerencoaches zijn geweest om de jongeren te helpen, maar zouden deze er alleen voor zorgen dat zij van hun boetes afkomen.
Volgens Mhamed Yahia van Jongerencoachgroep LEV klopt het dat er voorafgaande jaren een ander beleid was, waarbij jongeren weleens geholpen werden om van hun boetes af te komen. Dit werd gedaan, omdat deze jongeren zo veel boetes hadden dat ze in een put geraakten. Inmiddels richt de werkgroep zich vooral op jongere groepen, door deze lessen te geven en projecten te laten organiseren. Hiermee willen ze voorkomen dat jongeren überhaupt overlast gaan veroorzaken of naar de criminaliteit afglijden.
Er zijn verschillende factoren waardoor jongeren als ‘overlast gevend’ worden ervaren. Volgens Mhamed kan het aan de thuissituatie liggen, het opleidingsniveau, maar ook de afkomst. Doordat deze jongeren al snel de stempel ‘hangjongeren’ krijgen, wordt hen weinig perspectief en kansen geboden. Hier probeert onder andere LEV en het jeugdpreventieteam verandering in te brengen. Mahmed betreurt het dat buurtbewoners ervaren dat er niks gedaan wordt om de hangjongeren te helpen. Hij geeft toe dat de bewoners beter geïnformeerd zouden moeten worden over hun beleid en het veiligheidsplan van de gemeente.
Verder geeft de politie aan dat er veel werk achter de schermen wordt gedaan, wat de buurtbewoners niet zien. Zo wordt niet elke melding aan de politie overgelaten, maar ook aan andere instanties. Hierdoor oogt het voor de bewoners misschien alsof er niks gedaan wordt tegen de overlast, maar dit is volgens de politie zeker niet het geval.
