Vera Tax gaat zich niet meer verkiesbaar stellen volgend jaar. De huidige Europarlementariër geeft vanaf 6 Juni 2024 haar rol op bij Groenlinks-PvdA.
Waarom ga je je niet meer verkiesbaar stellen?
”Dat was in eerste instantie een hele moeilijke afweging. Het is natuurlijk een afweging die iedere politicus aan het eind van zijn/haar mandaat moet maken en dat is nooit makkelijk. Vooral omdat ik mijn werk graag doe, is het lastig. Ik vind dat ik goede dingen bereikt heb. Ik denk dat de mensen tevreden over me zijn, dat maakt het afsluiten van dit hoofdstuk makkelijker. Daarbij kwam dat mijn man Jasper, aan het eind van de zomer, gedeputeerde geworden is in Limburg. Dat betekent dat hij feitelijk ook bijna nooit thuis is. Hij vertrekt ’s morgens om 8 uur. ‘S avonds om een uur of 10/11 is hij pas weer thuis. Dat we dan allebei erg weinig thuis zouden zijn, zorgde ervoor dat ik mezelf de vraag ging stellen of ik nog vijf jaar door wilde gaan met mijn huidige functie. Daaruit kwam de conclusie dat ik dit niet vijf jaar vol ging houden. Het werk wel, maar de thuissituatie niet. Het is lastig, maar wel helder voor mij nu.”
”Soms word ik verdrietig van dat soort opmerkingen, andere keren moet ik erom lachen”
Aan de talkshow-tafel bij L1 kreeg u de vraag of het niet treurig is dat een politica die zich inzet voor vrouwenrechten, nu zelf stopt doordat het thuis de druk is. Wat vind je daarvan?
”Soms word ik er verdrietig van en soms moet ik er mee lachen. Het is een hele vreemde vraag, maar dit soort opmerkingen hoor ik helaas vaak genoeg. Gelijkheid staat ervoor dat je zowel als man en als vrouw dit soort keuzes moet kunnen maken. Die heb ik gelukkig kunnen maken. Ik nam bij L1 in de uitzending ook nog als voorbeeld dat mijn man Jasper terug is gekomen vanuit Den Haag naar Venlo, zodat ik wethouder kon worden. Hij deed het toen voor mij, maar nu is het andersom. Het gaat erom dat je gelijkwaardig in je relatie staat. Dus wat volgens L1 presentator, Maurice de Heus, ’treurig’ zou moeten zijn, zie ik niet helemaal. Maar goed, dit soort vragen krijg ik wel vaker.”
Hoe gaat u nu verder?
”Ik ga nu vooral kijken naar NGO’s en banen in het bedrijfsleven, die dezelfde thematiek zoals die waar ik nu mee bezig ben belichten. Dat kan politiek zijn, vrouwenrechten, maar ook iets dergelijks als laaggeletterdheid. Voordat ik in het Europees Parlement kwam te zitten, heb ik ook genoeg andere thema’s behandeld. Deze liggen mij nog steeds goed. In bijvoorbeeld jeugdzorg ben ik actief geweest. De ervaringen die ik in het verleden op heb gedaan, zorgen voor een breed keuzepakket. Dus dat is fijn, maar voor nu is het voor mij ook nog spannend. Vanaf 6 juni ben ik klaar bij het Europees Parlement. Het is dan zomervakantie en kan ik rustig nadenken over de mogelijkheden. Ik word nu al wel eens door mensen gebeld met ”Hey, heb je dit gezien?” Dan hebben ze het bijvoorbeeld over een vacature die ze hebben gezien, die ze bij me vinden passen. Dat is het fijne aan een goed netwerk hebben. Mensen denken nu al met me mee.”
Ga je je verkiesbaar stellen bij volgende nationale verkiezingen?
”Nou ja, die verkiezingen zijn natuurlijk net geweest dus dan moet ik wel geduld hebben. Ik ga er niet vanuit dat we over een half jaar of een jaar weer staan te stemmen, maar ik heb besloten om zeker niet te stoppen met de politiek. Het stoppen is nu echt een hele pragmatische keuze. Ik zie op dit moment nog geen functies waar ik als politica door kan gaan. Die kunnen altijd nog tevoorschijn komen. Ergens burgemeester worden kan natuurlijk altijd nog, maar ook dat soort dingen zijn even niet te combineren met de thuissituatie.”
Transport, logistiek en vrouwenrechten zijn uw portefeuilles, gaat u op deze onderwerpen door?
”Jazeker. Ook omdat vrouwenrechten een thema is, wat ik voorheen in de lokale politiek al heel belangrijk vond. Toen ik op de middelbare school zat, dacht ik: oh, we zijn gelijk. Maar toen ik na de middelbare school aan het werk ging, kwam ik er toch achter dat de wereld nog lang niet gelijk is voor mannen en vrouwen. Zeker tegen de tijd dat ik kinderen kreeg viel dit me op. Dat vind ik oneerlijk en daar wil ik een verschil in maken door wetten door te voeren die daaraan bijdragen. Nergens op de wereld hebben we op dit moment échte gendergelijkheid, dus we hebben het hard nodig.”
”Ik voel me meer een wereldburger dan een Nederlander”
Wat gaat u missen aan uw baan als Europarlementariër?
”Wat ik ga missen is de internationale omgeving. Het midden in Europa werken en collega’s hebben uit 27 andere landen is prettig. Daarbuiten ga je ook nog vaak de EU uit voor bepaalde zaken. Ik ben bijvoorbeeld voor de wet voor loonkloof en loontransparantie naar IJsland gegaan. Binnenkort ga ik naar New York voor een vrouwenrechtenconferentie. Je komt als Europarlementariër over heel de wereld en daardoor ontmoet je collega’s met allerlei verschillende culturen, die met dezelfde onderwerpen als ik werken. Collega’s kunnen bij bepaalde punten ergens heel anders in staan dan ik. Hiermee bezig zijn maakt jezelf een genuanceerder mens. Veel Nederlandse idealen vallen me op in de multiculturele cultuur. Ik kan veel beter communiceren met mensen die bijvoorbeeld uit Zuid-Europa komen of nog verder. De mengeling van culturen maakt mijn werk heel interessant en daar heb ik ook veel van geleerd. Ik voel me meer een wereldburger dan een Nederlander. Dat is iets wat ik wel heel erg kan gaan missen.”
Wat gaat u niet missen?
”Wat ga ik niet missen is alleen in een hotel zitten van maandag tot donderdag. Je staat op in een willekeurig hotel. Je gaat hard aan het werk en je valt weer in je bed. Ik heb echt wel eens gehad dat ik ’s ochtends wakker werd en me afvroeg waar ik ook alweer was. Dan wist ik serieus even niet in welke stad ik was. Dat ik dacht ja weet ik veel, Zuid-Korea ofzo. Ja, dat ga ik niet missen. Zeker als je ziek bent, is het zwaar. Laatst had iets gegeten wat niet goed viel, als je je dan niet goed voelt, voel je je echt heel eenzaam zonder man en kinderen om je heen.”
