Vliegende padelballen, bezwete gezichten en gespannen tribunes. Dat alles is te zien bij de World Padel Tour in Amsterdam. En niet zomaar ergens, in AFAS Live. De blauwgekleurde zaal met het blauwe speelveld is het centrale punt van de ogen van duizenden toeschouwers. 

Het is pas 09.00 en we komen nu al aan op het station Amsterdam Bijlmer Arena. De koude wind giert door onze haren, maar we hebben maar één doel: de ingang vinden. We zijn bij het ‘o zo’ grote AFAS Live, maar de ingang is klein, warm en smal. De drie plastic accreditaties en koorden lagen klaar. Van start, nu. 

Publiek is er al in overvloed. Padelliefhebbers, families; iedereen zit er klaar voor. De eerste wedstrijd met daarin de twee Nederlandse heren gaat van start. Onder het genot van flink gejuich en publiek wat hun naam scandeert betreden de Dutchies Bart van Opstal en Uriël Maarsen, wie elkaar ontmoetten via nationale toernooien en het competitieteam, de baan. Bart pas begonnen. Uriël kan gezien worden als een echte pionier in de sport. Tijd voor een korte warming-up. Ballen vliegen over de kooi, het publiek in, maar het allerbelangrijkste is natuurlijk dat ze zichzelf opwarmen. En dat is te zien ook; de zweetdruppels lopen al over de gezichten heen. De klok slaat twee minuten over tien en dan beginnen ze ook eindelijk. Het applaus walmt door de sportzaal heen. Die zaal is vol behangen met Decathlon borden – dat is overigens ook de hoofdsponsor van dit toernooi. Maar niet alleen dat: het grote scorebord met daarop de namen, sets en tijd ontkomen je ook niet. Uiterste stilte. Service. Een indrukwekkende rally volgt en het publiek staat op. Jong, oud, vrouw, man; alles staat op en juicht. De liefde voor deze sport is voelbaar; mensen genieten en lopen rond met een grote glimlach. De sporters staan uiterst in het punt van belangstelling. De spotlights schijnen op hen en zij zijn degene waar het vandaag om draait. Over draaien gesproken: de DJ kan ook niet gemist worden. De zwarte speakers draaien overuren hier; na iedere gespeelde set komt daar muziek uit en vermaakt de DJ het publiek. Ook de DJ moet tijdens de wedstrijd uiterst stil zijn, maar kan niet wachten om weer te beginnen met draaien. Ze zit stil, maar je ziet aan alles dat ze wil bewegen, wil dansen en het publiek vermaken. En vermaakt, dat zijn ze.

De Nederlanders verloren de pot, maar de trots straalde van de gezichten af. On to the next, zullen we maar zeggen. Naast het zogeheten court is een grote hal. Je kan daar eten, drinken en natúúrlijk padelspullen kopen – hoe kon dat laatste ook ontbreken. De stoeltjes van de tribune worden steeds duidelijker. Niet omdat mensen al weggaan of het niet leuk vinden, nee, ze nemen net als de sporters ook even een pauze. De blauwe kleur van de tribunes wordt steeds zichtbaarder. En dat in combinatie met de blauwe lichten hier, die de zaal en baan belichten. Daar heb ik maar twee woorden voor: blauw en prachtig. Er is me trouwens wel één regel ontschoten: het publiek mag de ballen niet vangen. Ik voel je gedachten. Dat roept vragen op. Dat voelde ik hier in de zaal ook een beetje. Maar padel gaat natuurlijk buiten de zwarte, ijzeren kooi door. De sporters sprinten regelmatig op hun sportschoenen de kooi uit. Alles voor die ene bal. Dat ene punt. En dat ene extra stuk waardering. 

Passie spat ervan af

Wow, inmiddels is het alweer 14.14. Toevallig. Buiten de zaal is het enthousiaste geschreeuw te horen. Dat wekt bij veel mensen nieuwsgierigheid op en zo lopen de tribunes weer vol. Aha, Argentinië tegen Spanje: dat gaat er hard aan toe. Over dat buiten de kooi gesproken, dat doen deze gasten zeker. Ik denk dat hun zelfs buiten zouden doorgaan. Het geluid van smashende ballen die vanaf de rackets de lucht in vliegen is ongekend. Ongekend hard. Ongekend knap en intens. De passie straalt ervan af bij deze nog relatief jonge gasten. Na iedere gewonnen of verloren bal is de emotie vanaf de tribunes te horen én te merken. ‘Vamos’. ‘Ya’. ‘Bien’. De woorden galmen door de zaal heen. En niet zomaar. Keer op keer. Iedere opeenvolgende set met meer passie. Het lijkt wel of de passie bij zowel de Spaanse padellers als die uit Argentinië er bij elke bal vanaf spat. Het publiek is opgewekt en wordt dat steeds meer door deze intense pot. Intens is echt nog zacht uitgedrukt. De Argentijnen winnen nipt en vallen elkaar in de armen. Al een halve minuut knuffelen ze elkaar. Daarna volgen padelballen die het publiek in worden geslagen. Tientallen handen worden er uitgestoken, maar niet iedere hand kan die bal vangen. Een vrouw wint en laat dat ook duidelijk merken met haar handen én de bal in de lucht. Wat een anderhalf uur. Er hangt een goede sfeer, met mensen die écht aan het genieten zijn van deze sport. 

Het avondprogramma maken wij niet mee. Maar deze dag waren al genoeg wedstrijden en indrukken op zich. Wat een drukte en wat een wedstrijden. Die stijgende interesse en toename in het liefhebbers van deze sport, kan ik goed verklaren nu. Voor het avondprogramma stromen de rijen vol met mensen tussen de ijzeren hekken al vol. En hoe padel in opkomst is. Deze sport ademt passie. De Spanjaarden en Argentijnen liggen hierin wel voor op ons land, maar heel lang tot we op gelijke hoogte zijn kan het niet meer duren. En toch wel gaaf dat zo’n enorm groot evenement in óns land gehouden wordt: Nederland is klaar voor het padel.